Οἱ εἰκόνες, τὰ λείψανα, ἀκόμα & οἱ λάρνακες τῶν ἁγίων εἶναι φορεῖς θείας χάριτος π. Ἀθ. Μυτιληναίου

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι άγιοι Ιεράρχες; Γιατί υπεχώρησαν στις βλασφημίες των κυβερνώντων, δεχόμενοι τα απαράδεκτα και βλάσφημα μέτρα στους ναούς;

 

 

 

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: https://www.youtube.com/watch?v=Hj7WrLuZ3s0

Καμία υπακοή στους διαστρεβλωτές!

 

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

 

      Άκρως ενδιαφέρουσα η ανακοίνωση που εξέδωσε προ ολίγων ημερών το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε σχέση με τον τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας και όπου, αφού προηγούνται πάλι μερικά κιλά στάχτης στα μάτια (όπως και στην προ 3-4 εβδομάδων επιστολή προς τις τοπικές Εκκλησίες) με βαρύγδουπες δήθεν διαβεβαιώσεις για το πόσο σοβαρά και αδιαπραγμάτευτα αντιμετωπίζεται το ζήτημα, στην τρίτη και τελευταία παράγραφο φτάνουμε και στην ουσία: εκεί πλέον δικαιώνονται εμμέσως πλην σαφώς οι…παρεκκλίσεις (για να το θέσω κομψά) που είδαμε στους ορθόδοξους ναούς της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής (με τις μάσκες των ιερέων, τα κουταλάκια μιας χρήσεως ή και την πλήρη απαγόρευση προσέλευσης των πιστών στο Μυστήριο), με άλλοθι τα «ανακύψαντα εκ των τοπικών νόμων της Πολιτείας προβλήματα».

«Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον;»

 

 

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Θεολόγου -Συγγραφέως

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς

 

 Εν Πειραιεί τη 28^η Ιουνίου 2020

 

Εορτάζει και πανηγυρίζει αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία σήμερα την μνήμη δύο μεγάλων και κορυφαίων αποστόλων, των αγίων ενδόξων πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τους οποίους ο υμνογράφος στο μεν απολυτίκιο της εορτής χαρακτηρίζει ως «πρωτοθρόνους των αποστόλων και διδασκάλους της οικούμενης», σε ένα δε από τα στιχηρά ιδιόμελα του εσπερινού εκφράζει την απορία του και δεν βρίσκει λόγια και εγκώμια αντάξια, για να τους εγκωμιάσει και να τους τιμήσει: «Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον;» Το χαρμόσυνο γεγονός της παρούσης εορτής  μας δίδει την αφορμή να στρέψουμε την προσοχή μας για μια ακόμη φορά χρεωστικώς προς τους μεγάλους αυτούς φωστήρας και να αναφερθούμε σ’ αυτούς, δανειζόμενοι την θεοφώτιστη γλώσσα του κορυφαίου Πατρός της Εκκλησίας μας, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.  

Τί δεν καταλαβαίνεις;

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ:  https://ethnegersis.blogspot.com/2020/06/covid-19.html

Μετά τους ναούς, κλειδώνουν και τις θύρες της ιστορίας

Μετά τους ναούς, κλειδώνουν και τις θύρες της ιστορίας

 Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκίς

«Στου Κιλκίς την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η Δόξα μονάχη

μελετά τα λαμπρά παλληκάρια

και στην κόμη στεφάνι φορεί

γινωμένο απ’ ολίγα χορτάρια

πού 'χαν μείνη στην έρημη γη».

 Διαβάζω από το βιβλίο "Αθάνατη Ελλάς" του Δ Καλλιμάχου, αυτόπτου μάρτυρος και "εθελοντού ιεροκήρυκος της Ε' Μεραρχίας", για την ένδοξη μάχη του Κιλκίς: " Εκεί προς τα χαρακώματα ένας φαντάρος μας βαρέως πληγωμένος, ο οποίος μετ' ολίγον δεν θα διέφευγε το μοιραίον, από τας φλόγας των καιομένων σπαρτών που ολονέν τον επλησίαζαν, λέγει προς τον συνάδελφόν του που επήγε να τον βοηθήση:

-Άφησέ με, δεν θέλω τίποτε. Εγώ τώρα θα λέγω νυν απολύεις…απάνω τους. Επάνω τους, συ πάρε μόνον τις μπαλάσκες μου και ρίξε και τις δικές μου σφαίρες για μνημόσυνο. Να, και το παγούρι μου, έχει λιγάκι νερό να δροσίσεις το λαρύγγι σου και το φλογισμένο λιανοντούφεκό σου. Χτυπάτε τους…. και έπεσε…". (Σελ. 61).

Το «Ελλάδα 2021» και η ψευδοεπιστημονική κακοήθεια της εθνοαποδόμησης

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

      Βλέπουμε εδώ και λίγο καιρό να κλιμακώνονται οι αντιδράσεις στις αθλιότητες της επιτροπής «Ελλάδα 2021». Και πρόκειται για ένα φαινόμενο υγιές και φυσιολογικό. Καθότι, μπορεί ο εθνομηδενισμός να έχει θεριέψει και ειδικά τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες να έχει μετατραπεί σε επίσημη κρατική ιδεολογία, που εμφορεί όχι μόνο την υπόγεια απόπειρα αποδόμησης της ορθόδοξης πίστης, της γλώσσας και της ιστορικής μας μνήμης (ως βασικών δομικών στοιχείων της εθνικής μας ταυτότητας), αλλά και την επίσημη εσωτερική και εξωτερική πολιτική της χώρας (όπως την παρατηρούμε κυρίως στο λαθρομεταναστευτικό και στην εξωφρενική αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων). Όμως όταν η αποδόμηση γίνεται ξεδιάντροπα απροκάλυπτη και πλέον ξεπερνά ακόμη και τη χυδαιότερη αλητεία, τότε είναι λογικό η δυσφορία να γίνει αγανάκτηση και ακολούθως μαζική οργή.