ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Μία ουσιαστική προσέγγιση σ' αυτό που εκατομμύρια ανθρώπων... δυστυχώς και Ορθοδόξων Χριστιανών.... λατρεύουν. Και δυστυχώς η λατρεία αυτή του θεού "χρόνου".. έχει αναχθεί από κάποιους σε επιστήμη. Δείγμα και αυτό της αποστασίας της σημερινής κοινωνίας. Άραγε μπορούμε να μετρήσουμε πόσα εκατομμύρια ανθρώπων, θα περίμεναν- ο κορονοϊός χάλασε τα σχέδιά τους- σε φωταγωγημένες πλατείες πόλεων... σε πλούσια ρεβεγιόν... σε κέντρα διασκεδάσεως... να υποδεχθούν το "θεό χρόνο";
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021
Φώτης Κόντογλου - Ὁ Χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς
Φώτης Κόντογλου - Τὸ βλογημένο μαντρί
Κάθε χρόνο ὁ Ἅγιος Βασίλης τὶς παραμονὲς τῆς Πρωτοχρονιᾶς γυρίζει ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, καὶ χτυπᾶ τὶς πόρτες γιὰ νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τὸν δεχτεῖ μὲ καθαρὴ καρδιά. Μία χρονιὰ λοιπόν, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ τράβηξε. Ἤτανε σὰν καλόγερος ἀσκητής, ντυμένος μὲ κάτι μπαλωμένα παλιοράσα, μὲ χοντροπάπουτσα στὰ ποδάρια του καὶ μ᾿ ἕνα ταγάρι περασμένο στὸν ὦμο του. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παίρνανε γιὰ διακονιάρη καὶ δὲν τ᾿ ἀνοίγανε τὴν πόρτα. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἔφευγε λυπημένος, γιατὶ ἔβλεπε τὴν ἀπονιὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ συλλογιζότανε τοὺς φτωχοὺς ποὺ διακονεύουνε, ἐπειδὴς ἔχουνε ἀνάγκη, μ᾿ ὅλο ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ κανέναν, κι οὔτε πεινοῦσε, οὔτε κρύωνε.
π. Θεόδωρος Ζήσης - Βίος του Μεγάλου Βασιλείου
Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021
Οἱ ὑβριστές τῆς Παναγίας καί ἡ θλιβερή χλιαρότητα τῶν δικών μας ἀντιδράσεων
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
Μία μόνο ερώτηση. "Πως αυτοί οι κύριοι έπεισαν την Ιεραρχία τόσο!.... ώστε να μας προτρέπουν να τους έχουμε εμπιστοσύνη. Δεν είναι φανερό ΠοΙοΝ υπηρετούν όλοι αυτοί οι κύριοι?"
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος
Ἱστορίας
Τρομακτικό τό συναίσθημα τῆς βλασφημίας, ὅσο καί ἄν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες (ὅπως καί λίγο πρίν τό ἐκάστοτε Πάσχα) ἔχει καταντἠσει πιά συνήθεια νά λυσσομανοῦν τά ἔνσαρκα ὀρφανά τῶν δαιμόνων, συκοφαντώντας καί χλευάζοντας τά ἱερά καί ὅσιά μας. Μά αὐτό δέν σημαίνει πώς συνηθίζεται κιόλας. Καί φέτος, μέ ἀνοιχτές καί πυοφοροῦσες μάλιστα τίς πληγές ἀπό τήν κτηνωδία τῆς ὑγειοναζιστικῆς δικτατορίας πού ἐδῶ καί δύο χρόνια διαλύει τίς ζωές μας καί διώκει ἀνοιχτά τήν πίστη μας, ἡ ὀδύνη ἦταν πολλαπλή. Ἦταν ἐξάλλου καί ὑπέρμετρα πιό χυδαία καί σοκαριστική ἠ ἐπίθεση.
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2021
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021
Φωτεινά Χριστούγεννα μέσα στά δυστοπικά ἐρέβη…
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας
Ἔτος 2021 ἀπό τῆς Θείας Σαρκώσεως.
Δυστοπικό κατοχικό ἔτος 2.
Μέ ἄλλους καιρούς νά ἔχουν ξημερώσει πιά. Μέ τά πάντα γκρεμισμένα γύρω μας, μέ τόν κόσμο μας ἀναποδογυρισμένο, μέ ὅλη μας τη ζωή, ὅπως τήν ξέραμε, νά ἔχει ὁριστικά ἀλλάξει. Πάλι ἦρθαν βέβαια τά Χριστούγεννα, πάλι φωταγωγήθηκαν οἱ πόλεις καί στολίστηκαν τά σπίτια. Ποιός ὅμως τολμᾶ νά ἱσχυριστεῖ ὅτι βρίσκει τήν παραμικρή ὁμοιότητα μέ τό παρελθόν; Ἐντελῶς ἄλλοι καιροί μᾶς κύκλωσαν ἐδῶ καί δύο χρόνια πλέον. Καιροί ζοφεροί καί ἀπάνθρωποι. Ἡμέρες τρόμου καί ἀγωνίας.
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2021
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ Σκέψεις γιὰ τὴν οἰκουμενιστικὴ καὶ ὑγειονομικὴ ἐπικαιρότητα
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ
Σκέψεις γιὰ τὴν οἰκουμενιστικὴ
καὶ ὑγειονομικὴ ἐπικαιρότητα
1. Ἡ
διαφορὰ τῶν δύο Κυριακῶν πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα
Τὴν
περασμένη Κυριακή (12 Δεκεμβρίου), καὶ κάθε χρόνο δύο Κυριακὲς πρὶν ἀπὸ τὰ
Χριστούγεννα, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ σοφία ἔχει ὁρίσει διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ
ἐπιτελοῦμε τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων Προπατόρων τοῦ Χριστοῦ. Πρὶν ἀπὸ τὸ Συναξάρι
μάλιστα τῆς ἡμέρας ὁ ὑμνογράφος προτρέπει τοὺς κατὰ σάρκα προπάτορες τοῦ
Χριστοῦ, ἰδιαίτερα τὸν πατριάρχη Ἀβραάμ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἀρχίζει τὸ γενεαλογικό
Του δένδρο, νὰ γεμίσουν ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση, διότι ἐγγίζει, πλησιάζει, ἡ
Γέννηση τοῦ ἐξ αὐτῶν καταγομένου Σωτῆρος Χριστοῦ:
Δέξασθε
χαρὰν οἱ πάλαι προπάτορες,
Βλέποντες
ἐγγίζοντα Χριστὸν Μεσσίαν.
Γήθεο,
Ἀβραάμ, ὅτι πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης.
Γιὰ νὰ μὴ νομισθεῖ ὅμως ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ σωτηρία ἀφορᾶ μόνο στοὺς ἐξ Ἀβραὰμ καταγομένους, ὅτι δηλαδὴ ὁ Μεσσίας ἦλθε μόνο γιὰ τοὺς Ἑβραίους, ὅπως μέχρι σήμερα πιστεύουν ἀκόμη μὲ τὴν ἀποκλειστικότητα ποὺ τοὺς χαρακτηρίζει οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ, ποὺ περιμένουν ἀκόμη τὸν δικό τους Μεσσία, δηλαδὴ τὸν Ἀντίχριστο, ἡ Ἐκκλησία ὅρισε τὴν ἑπομένη Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως νὰ ἑορτάζουν ὅλοι ὅσοι εὐαρέστησαν τὸν Θεὸ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, πρὸ τοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸν Μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ μίζερη ἀποκλειστικότητα τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἀπέναντι στὴν μεγαλειώδη ἀνοικτοσύνη καὶ οἰκουμενικότητα τοῦ Εὐαγγελίου:
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2021
Πρέπει να έλθει ο Πάπας στην Ελλάδα; ΟΧΙ ! Ήταν η απάντηση όλων το 2001.
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Το 2001 η απάντηση ήταν ΟΧΙ. Σήμερα τί λέμε;
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021
ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ
Γράφει ο Αριστείδης Δασκαλάκης
Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία
είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας.
(Αλβέρτος Αϊνστάιν)
27 Απριλίου του 1941. η Αθήνα ξυπνούσε απελπισμένη. Κλεισμένοι στα σπίτια τους οι Έλληνες περίμεναν με αγωνία την επέλαση
των κατακτητών. Μια φωνή ακούγεται
από το ελεύθερο για λίγο ακόμη
ραδιόφωνο, επιχειρώντας να δώσει κουράγιο στους
Έλληνες. Ο εκφωνητής του
Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος, μετέδιδε με τη χαρακτηριστική
του φωνή , στεντόρεια , ανδρεία , σταθερή , εμψυχωτική.
Μια φωνή που ρίζωνε στο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του Λεωνίδα , στο «ΟΧΙ» του 1940, στο «υπέρ πίστεως και πατρίδος» του
γέρου του Μοριά.
Λίγα μόλις δευτερόλεπτα μιας ανακοίνωσης , ενός χαιρετισμού, μιας προτροπής ,του αέναου Χρέους των Ελλήνων. Αυτή η φωνή που περίκλειε μέσα της ιστορία αιώνων ,το αίμα πεσόντων, τη χαρά του στρατού που αναχωρούσε στο Αλβανικό μέτωπο, τη χαρμολύπη της χαροκαμένης μάνας που μόλις πληροφορήθηκε τη θυσία του σπλάχνου της.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΟΥ 1821 Τὰ αἴτια τῆς δουλείας καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος
Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΟΥ 1821
Τὰ αἴτια τῆς δουλείας καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης
Εἰσαγωγικὰ
Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι μία ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία ποὺ ἐκφωνήθηκε
ὡς κήρυγμα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Θεσσαλονίκης κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὶς 25 Μαρτίου τοῦ 2012, ποὺ συνέπιπτε ἡμέρα
Κυριακή. Ἀσχολούμενος αὐτὸν τὸν καιρὸ μὲ τὴν ἔκδοση μικροῦ ἀριθμοῦ ὁμιλιῶν μου
(ἑκατὸν πενήντα περίπου), ἀπὸ τὶς πολὺ περισσότερες ποὺ ἐξεφώνησα (γύρω στὶς
χίλιες πεντακόσιες) κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐπὶ εἴκοσι τέσσερα ἔτη διακονίας μου
στὸν ἐν λόγῳ Ἱερὸ Ναὸ (1993-2017), συνήντησα ὡς δοκίμιο πρὸς διόρθωση καὶ τὴν
παρούσα ὁμιλία ποὺ ἀναφέρεται στὰ αἴτια ποὺ προκάλεσαν τὴν ὑποδούλωση στοὺς
Τούρκους τὸ 1453 καὶ τὴν ἀποτίναξη τοῦ ζυγοῦ τῆς δουλείας τὸ 1821.
Ἔκρινα, λοιπόν, ὅτι ἐπειδὴ ἐφέτος ἑορτάζουμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία (1821-2021), καὶ διατυπώνονται πάμπολες ἱστορικὲς ἐκτιμήσεις γιὰ τὰ αἴτια ποὺ προκάλεσαν τὴν δουλεία καὶ τὴν ἀπελευθέρωση, καὶ ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἐξ ἀνατολῶν κίνδυνος βρίσκεται πάλι πρὸ τῶν θυρῶν (ante portas), εἶναι χρήσιμο νὰ προβληθοῦν καὶ οἱ πνευματικὲς διαστάσεις, τὸ πνευματικὸ ὑπόβαθρο, τῶν γεγονότων, ποὺ συνήθως ἀγνοοῦνται.