Ὀκτώ
δεκαετίες ἀργότερα…
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας
Τιμοῦμε πάλι σήμερα -
θεωρητικά τοὐλάχιστον - τό ἐκτυφλωτικό ἔπος τοῦ 1940. Τιμοῦμε τήν τελευταία
μαζική πράξη ἀντιστάσεως του πάλαι ποτέ λαοῦ τῆς ἀντιστάσεως. Τό κύκνειο δηλαδή
ἆσμα του, στή μέση μιᾶς πορείας πού εἶχε βεβαίως δρομολογηθεῖ ἀρκετά πρίν. Μιᾶς
πορείας ἐκποιητικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί πολιτισμικῆς ἐκπόρνευσης. Ἦταν ἡ
τελευταία λαμπρή συλλογική πράξη του, λίγο πρίν ὑποταχτεῖ ἑκουσίως καί σχεδόν
καθ' ὁλοκληρίαν πιά στά σκουπίδια.
Ὀκτώ δεκαετίες πλέον ἀργότερα, ἔχουμε ἀπομείνει παραδομένοι στήν παρακμή καί τήν ἀσυναρτησία, τυφλοῖ καί ἀμνησιακοί, ἀκούγοντας λόγια γιά ἔργα τοῦ παρελθόντος, πού δείχνουν νά εἶναι ὅμως πιά πολύ μακριά ἀπό μας, ὥστε νά μποροῦν πραγματικά νά μᾶς ἀγγίξουν.
