ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε... (κλικ για να δείτε)

           Κυρία Υπουργέ.

   Χαίρετε εν Κυρίω, αν και, εσείς με τις αποφάσεις σας γεμίζετε θλίψη τις καρδιές μας. Κυρία Υπουργέ το Σύνταγμα του Ελληνικού κράτους ισχύει ή όχι; Ο Νόμος 1566 ισχύει ή όχι; Αν έπαψε να ισχύει το Σύνταγμα, και ο Νόμος που διέπει και καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές της εκπαίδευσης συγχωρέστε με δεν το ήξερα. Αλλά αν ισχύει… δείτε τι λέει το:

«Άρθρο 1
Σκοπός - Γλώσσα

1. Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά. Ειδικότερα υποβοηθεί τους μαθητές: α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη.»

   Αν έχετε τόλμη να βγείτε και να πείτε στον Ελληνικό Λαό ότι δεν θέλετε να νιώθουν τα παιδιά μας Ορθόδοξα τέκνα, Ορθοδόξων οικογενειών. Τι θα πει «…οι επιπτώσεις των θρησκειών στα κοινωνικά συστήματα.» Τι είναι όλες αυτές οι αοριστολογίες. Δεν καταλάβατε ότι το πρόβλημα της σημερινής νεολαίας δεν είναι γνωσιολογικό αλλά καθαρά πνευματικό; Τόσο αντίθεο μένος; Ως εδώ και μη παρέκει. Μπορείτε να μας πάρετε το βιός μας, μπορείτε να μας συνθλίβετε κάθε μέρα με τα απαράδεκτα μέτρα της δήθεν οικονομικής κρίσης, αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να διαμορφώσετε πολίτες Α-Θέους. ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Προσέξτε γιατί ο Θεός είναι μεγάλος. Δεν μπορείτε ειδικά εσείς και σαν εσάς να κατανοήσετε πόσο Μεγάλος είναι, και εύχομαι να σας φωτίσει να πάρετε πίσω τα μέτρα ως προς τον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών, γιατί να ξέρετε η Ιστορία αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπόρεσε να τα βάλει με τον Θεό.

   Πάντως στο ερώτημα του τίτλου της παρούσας ανάρτησης, σας λέγω με απόλυτη βεβαιότητα ότι όχι ο γιαλός δεν είναι στραβός, εμείς αρμενίζουμε στραβά. Δυστυχώς.

Πολύ θυμωμένος αλλά..

ευχόμενος να σας φωτίσει ο Κύριος,

Π. Φώτιος Βεζύνιας

Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ....

Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ....

  Κουβαλώντας μέσα μου έναν μεγάλο προβληματισμό, και προσευχόμενος στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να χαρίσει σ’ όλους μας τον φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος, έρχομαι ταπεινά να καταθέσω – μη ών  Θεολόγος ούτε τυπικά ούτε βέβαια και κυριολεκτικά – κάποιες σκέψεις σχετικά με τα τεκταινόμενα το τελευταίο χρονικό διάστημα στην εγγύς ημών αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα .

   Ταπεινά θεωρώ ότι δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους όρους Παγκοσμιοποίηση και Οικουμενισμό. Βαθύτατα πιστεύω ότι οι ενδείξεις που προκύπτουν μέσα από την συρραφή των γεγονότων δεικνύουν ότι πρέπει να νοήσουμε και να κατανοήσουμε, όλοι όσοι αποκαλούμε «φίλη» την Ορθοδοξία, ότι, η Παγκοσμιοποίηση και ο Οικουμενισμός, ως πρακτικές, αλληλοϋπηρετούνται  και αλληλοϋποστηρίζονται, ιδιαίτερα απέναντι στον κοινό τους εχθρό, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία.  « ο έχων νουν ψηφισάτω.. ».

   Βέβαια θα πει κάποιος, τι ενδιαφέρει την Εκκλησία του Χριστού η Παγκοσμιοποίηση; Ο Κύριος είπε «Η βασιλεία η εμή ουκ εστιν εκ του κόσμου τούτου» Σύμφωνοι. Μα τότε θα έπρεπε να ανακαλέσουμε πολλές στάσεις, απόψεις και πρακτικές που ενυπάρχουν, καλώς ή κακώς, μέσα στην του Χριστού Εκκλησία και που αποδεικνύουν το άκρως αντίθετο, δεν είναι ανάγκη να μπω σε λεπτομέρειες. Μόνον αυτός που κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η Εκκλησία είναι αποκομμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Και ακόμα ότι την Εκκλησία και τα μέλη της δεν την απασχολούν ή δεν πρέπει να την απασχολούν τα τεκταινόμενα στην διεθνή πολιτική και κοινωνική σκηνή. Γιατί βέβαια εκεί συντελείται η ανάδυση του πρώτου θηρίου της Αποκαλύψεως που μάλλον έχει το όνομα Παγκοσμιοποίηση.   

    Και εν πάση περιπτώσει, μπορεί κάποιος με το χέρι στην καρδιά να μου πει ποιος  διοικεί αυτήν την στιγμή όχι την Ελλάδα μας, αλλά την παγκόσμια κοινότητα. Ποιος κινεί τα νήματα της εξουσίας. Ποιος βρίσκεται πίσω από όσα γεγονότα συμβαίνουν σ’ έναν κόσμο υποτίθεται Δημοκρατικό και πολιτισμένο, γεγονότα μπροστά στα οποία ωχριούν τα όσα συνέβησαν στις πλέον αμαυρωμένες σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας από κτίσεως κόσμου.

   Θα αδιαφορήσουμε;  Ποιος ποιμένας έχει δικαίωμα να μην υπακούσει στα λόγια του Κυρίου, προς τον Πέτρο… «Ει φιλείς με Πέτρε ποίμαινε τα πρόβατά μου». Ποιος ποιμήν μπορεί να μείνει αδιάφορος στα λόγια « Ο καλός ο ποιμήν βλέπων τον λύκον ερχόμενον δεν φεύγει αλλά μένει και υπεραμύνεται των προβάτων»

    Εξομολογήθηκα εξ αρχής ότι δεν είμαι θεολόγος. Ποιος όμως μπορεί να μου καθορίσει με μαθηματική ακρίβεια – γιατί είμαι Μαθηματικός – που ακριβώς βρίσκονται τα όρια μεταξύ υλικής και πνευματικής υπόστασης του ανθρώπου;  Επειδή λοιπόν τα όρια αυτά είναι ασαφή, γι’ αυτό  και είναι αδύνατο να μην έχει πνευματική διάσταση κάθε υλική συνιστώσα της ύπαρξής μας, και αντιστρόφως είναι αδύνατο να μην έχει υλικό – αισθητό  αντίκρισμα  κάθε πνευματική συνιστώσα της.

   Αναρωτάτε κανείς,  αυτοί που συγκεκαλυμμένα εδώ και χρόνια, κατά δε το τελευταίο διάστημα απροκάλυπτα , ελέγχουν τις τύχες του κόσμου, αυτοί που έχουν στα χέρια τους και το καρπούζι και το μαχαίρι, αυτοί που έτσι και αλλιώς είναι οι μεγαλομέτοχοι του παγκοσμίου τραπεζιτικού συστήματος, οι τροφοδότες των στρατιωτικών εξοπλισμών, οι αίτιοι και υπαίτιοι όλων των κακών χωρίς εισαγωγικά και των καλών με εισαγωγικά, που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, αφού ελέγχουν τα πάντα τι άλλο άραγε θέλουν να ελέγξουν; Ταπεινή μου άποψη, που όμως δυστυχώς επαληθεύεται μέρα με τη μέρα, είναι ότι «η οικονομική  κρίση είναι σκηνοθετημένη», και εν δυνάμει συνεχίζουν να την σκηνοθετούν. Ποιοι την εμπνεύστηκαν, ποιοι την σκηνοθετούν και γιατί; Ποιόν σκοπό υπηρετεί η κρίση; Τι θέλουν επιτέλους αυτοί οι ανώνυμοι άνθρωποι της σκιάς; Και ιδιαίτερα τι θέλουν από την Ελλάδα, πως ξαφνικά η Ελλάδα έγινε το αντικείμενο του ενδιαφέροντος – αρνητικού και θετικού – της παγκόσμιας κοινότητας;

    Δεν είναι κακό να γίνουμε λίγο καχύποπτοι. Μάλλον είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε αυτές τις δύσκολες ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια;

     Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα εξής ερωτήματα

Α. ΕΡΩΤΗΜΑ: Τι είναι η αποκεκαλυμμένη ανομία για την οποία γράφει ο Άγιος Απόστολος  και κήρυξ των εθνών Παύλος.

Απάντηση: Χωρίς να παρουσιάσω λεπτομέρειες, (θα μπορούσα όμως) μήπως είναι αυτό που ζούμε στην Παγκόσμια κοινότητα, όπου το δίκαιο παρουσιάζεται για άδικο, το άδικο για δίκαιο,  το καλό για κακό, το κακό για καλό, η ατιμία για τιμιότητα, η τιμιότητα για ατιμία. Το αυτονόητο ως αποδεικτέο, το αποδείξιμο ως αναπόδεικτο, το νόμιμο ως παράνομο, το παράνομο ως νόμιμο, το ηθικό ως ανήθικο, το ανήθικο ως ηθικό, και άλλα….και άλλα… μάλιστα δε, με την σύμπραξη και υποστήριξη της κρατικής, κοινοτικής ή και διεθνούς νομοθεσίας;    

 Β. ΕΡΩΤΗΜΑ: Άραγε τι να εννοούσε ο Κύριος όταν λέγει: « ..πλήν ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστην επί της γής;» (Λκ. Ιη 8)

Απάντηση: Σε μια εποχή που το Ευαγγέλιο έχει κηρυχθεί σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, τι άλλο θα μπορούσε να  εννοεί, απ’ αυτό που διαφαίνεται ότι αποτελεί στόχο των υποστηρικτών της Πανθρησκείας και του Οικουμενισμού. Ότι δηλαδή μέσα από την – σε εισαγωγικά τώρα – «δια της αγάπης» σύγκρασης και συνένωσης όλων των Θρησκειών, (Οικουμενισμός), θα χαθεί η Χάρις από την Εκκλησία. Έτσι ο αίτιος της διαβολής και της πτώσης του ανθρώπου, και με τον τρόπο αυτό θα εγκαθίδρυση το βασίλειο του αντιχρίστου.

Γ. ΕΡΩΤΗΜΑ: Με ποιόν τρόπο οι κοσμοκράτορες ή ο κοσμοκράτωρ θα ελέγξει πολιτικά και κοινωνικά τον κόσμο;

Απάντηση: Εδώ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Το χάραγμα της αποκαλύψεως θα είναι ο τρόπος του αποκλειστικού, βασανιστικού, και δικτατορικού ελέγχου των πάντων.

Δ. ΕΡΩΤΗΜΑ: Είναι ή όχι αλήθεια ότι τις προφητείες τις κατανοούμε πλήρως αφού πραγματοποιηθούν;

Απάντηση: Παρακαλώ ας προβληματισθούμε λίγο. Ποιος μπορεί να μου πεί αν νοεί και κατανοεί πλήρως τα όσα αναφέρονται στην Ιερά Αποκάλυψη για το χάραγμα; Δηλαδή όταν γράφει ο Ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι θα σφραγίσουν τους ανθρώπους επί της δεξιάς χειρός ή του μετώπου,  το λέγει κυριολεκτικά ή μεταφορικά;. Αν δηλαδή έλθουν οι έχοντες και κατέχοντες του κόσμου, και ο πίσω αυτών κρυμμένος αντίχριστος, και πουν δεν θα δοθεί χάραγμα στο δεξί αλλά στο αριστερό χέρι, και όχι στο μέτωπο αλλά στο μάγουλο, αλλά αυτό το χάραγμα έχει όλα όσα χαρακτηριστικά αναφέρει και περιγράφει ο Άγιος Ευαγγελιστής,… «..και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα..» εμείς θα πούμε, έτσι ελαφρά τη καρδία, ότι δεν είναι χάραγμα;. Κι αν ακόμα μας πουν ότι όλα αυτά που συνεπάγεται το χάραγμα θα γίνονται μέσα από μια άλλη διαδικασία, εμείς θα επιμένουμε στην χρήση παρωπίδων, περιμένοντας ντε και καλά το χάραγμα, σε μια κυριολεκτική, και κατά γράμμα εφαρμογή του; Αδελφοί, τουλάχιστον ας αφήσουμε ένα περιθώριο υποψίας.  Λέγω λοιπόν αυτό που υποστηρίζουν Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μήπως «Δεξιά χείρα» είναι η μεταφορική σημασία, της δια του σώματός μας σύμπραξης και υποταγής στο κράτος του αντιχρίστου, και «μέτωπο» η του πνεύματος υποδούλωση;

Τέλος ερώτηση και απάντηση ταυτόχρονα. Είναι άραγε τυχαίο γεγονός ότι ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος το 1987 μιλά για κάρτα εξυπηρέτησης του πολίτη και το 2011 οι κυβερνώντες τον κόσμο, ονομάζουν το «Μέσον ελέγχου των πάντων Κάρτα του πολίτη»; Και το πιο αξιοσημείωτο, κάνουν τα αδύνατα, δυνατά για την παγκόσμια εφαρμογή της.

  Αγαπημένοι εν Κυρίω Αδελφοί. Είναι σαφές - αλλά ας δεχθώ και μια στάση απλής καχυποψίας - το γεγονός ότι η Κάρτα του Πολίτη αποτελεί όπλο και στα χέρια της Παγκοσμιοποίησης και στα χέρια του Οικουμενισμού. Γιατί; Ταπεινά καταθέτω ενώπιόν σας τα εξής:

     Α. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Η Κάρτα του Πολίτη έχει φοβερές δυνατότητες. Στην πλήρη ανάπτυξη της Ηλεκτρονικής Παγκόσμιας Διακυβέρνησης θα ελέγχονται  όλοι και ως προς την κοσμικο-πολιτική τους υπόσταση, και αυτό είναι το λιγότερο, κυρίως όμως θα επέμβουν οι κοσμοκράτορες ή ο κοσμοκράτωρ στην πνευματική υπόσταση του ανθρώπου.

     Εδώ πρέπει να πούμε ότι ως ποιμένες του ποιμνίου της του Χριστού Εκκλησίας, έχουμε καθήκον να ελέγξουμε τις δυνατότητες και τις προδιαγραφές της Κάρτας του Πολίτη, και αν δεν μπορούμε, που δεν μπορούμε, γιατί αυτήν την δυνατότητα την έχουν μόνο οι κατασκευάστριες εταιρίες, τότε να μην δεχθούμε να πάρουμε στα χέρια μας το εργαλείο της καθυπόταξης στο βασίλειο του αντίχριστου.  Ας μην ξεγελιόμαστε κανένας δεν θα μπορέσει να μας πει αν χρησιμοποιείται ή όχι  ο επικατάρατος αριθμό 666.   Είναι δε, το λιγότερο αφελές να πιστεύουμε στις διαβεβαιώσεις όσων εκ των έργων δεικνύουν εαυτούς Α-Θέους, μάλλον δε και  Αντι-Χρίστους.

    Και για το επιχείρημα ότι δεν μας νοιάζει εμάς ως Εκκλησία με ποιον τρόπο το κράτος θα διαχειριστεί την εξουσία του, απαντώ ότι αν αυτό δεν ήταν και δικό μας έργο, τότε γιατί στην Ιερά Αποκάλυψη αναφέρεται ως μέσον επιβολής του χαράγματος, η στέρηση της δυνατότητας, του να μετέχει κανείς στο κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό γίγνεσθαι; Γιατί στην Ιερά Αποκάλυψη να αναφέρεται τούτο ως κριτήριο εγρήγορσης, «ο έχων νουν ψηφισάτω». Δεν λέγει ούτε για στέρηση της Προσευχής, ούτε για στέρηση της μετοχής στα μυστήρια. Λέγει «..και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα..» Γιατί άραγε;

   Τέλος μήπως πρέπει να θυμηθούμε και να μιμηθούμε τον ελεγκτικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, και πλήθους άλλων Πατέρων και Μαρτύρων παλαιών τε και νεωτέρων, απέναντι σε συμπεριφορές της πολιτικής εξουσίας; Από την μια μιλάμε για μια Εκκλησία που δεν θα πρέπει να είναι αποκομμένη από το «κοινωνικό γίγνεσθαι», και από την άλλη, βάζουμε όρια μ’ αυτό το φοβερό «δεν είναι αυτό θέμα για την Εκκλησία». Δηλαδή ο πιστός με άλλο μέρος της ύπαρξής του μετέχει  στα της Εκκλησίας, και με άλλο στα του κόσμου; Δηλαδή μπορεί να είναι κάποιος μέσα στην Εκκλησία δίκαιος και στον κόσμο άδικος; Μέσα στην Εκκλησία σώφρων, και στον κόσμο πόρνος; Δεν έχει η Εκκλησία καταθέσεις στις τράπεζες; Δεν έχει περιουσία; Δεν έχει και υλική μ’ άλλα λόγια υπόσταση; Είναι η Εκκλησία  μία Εκκλησία Ασωμάτων Αγγέλων;

  Β. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ: Ας δούμε όμως και την άλλη διάσταση. Είναι γνωστό ότι ο Οικουμενισμός χρησιμοποιείται από τους εμπνευστές της Παγκοσμιοποίησης, για να καθαρίσουν τον δρόμο τους από ένα σημαντικό εμπόδιο που είναι η του Χριστού Εκκλησία. Οι προσπάθειες είναι πολλές για την επίτευξη του στόχου αυτού. Δεν είναι της στιγμής να αναφερθούμε σε πολύ άσχημες αλήθειες. Εδώ άς προσπαθήσουμε να σκεφθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Λέγει ο Άγιος Ευαγγελιστής Ματθαίος «…ιδού τινές της κουστωδίας ελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν τοις αρχιερεύσιν άπαντα τα  γενόμενα και συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοις στρατιώτες λέγοντες, είπατε ότι οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων…….οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν, και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον.» Η στάση λοιπόν της  διάψευσης της Αναστάσεως του Κυρίου είναι το χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων, (ο νοών νοείτω), οι οποίοι αυτοκαθορίζονται μέσα από τα κείμενά τους και την πρακτική τους. Η Εκκλησία του Χριστού αντλεί την Χάριν εκ του Ζωοποιού Τάφου και της Αναστάσεως. Ο Κύριος απέστειλε τους Αποστόλους να εγκαθιδρύσουν την Εκκλησία Του Λέγων:, «….βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Η δια του Θείου Βαπτίσματος Χάρις Εγκατοικεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και μόνο σ’ Αυτήν.      

    Το γεγονός αυτό κατακαίει τον δαίμονα και τον υπηρέτη του αντίχριστο, ή τους προδρόμους του αντίχριστου. Μάχονται 2000 χρόνια δια του μυστηρίου της ανομίας, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ Προς Θεσσαλονικείς, να άρουν την Χάριν από την Εκκλησία. Και πως τελικά θα το καταφέρουν; αν στην θέση του σφραγίσματος του Χριστού,  «…Σφραγίς δωρεάς πνεύματος Αγίου», θέσουν άλλο σφράγισμα.  Και αυτό το σφράγισμα είναι η κάρτα του πολίτη, γιατί θα μας κάνει πολίτες και κοινωνούς του βασιλείου του Μαμμωνά. Και βέβαια για τους μη έχοντας την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, τι είχαν τι έχασαν, όμως για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και έχουμε και θα χάσουμε, και θα χαθούμε. Αυτό θέλουν, αυτό επιδιώκουν να χάσουμε την Χάριν του Αγίου Βαπτίσματος. Όλα είναι δικά τους. Αυτό που δεν ελέγχουν ακόμα και τους κάνει να ελέγχονται είναι η  Παρουσία Της.

   Στώμεν λοιπόν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν την Αγίαν αναφοράν…. Αυτά που ζούμε είναι δυσερμήνευτα. Ταπεινά καταθέτω ότι χρειάζεται όχι απλά συγκρότηση μιας επιτροπής, ούτε σύγκλιση της Δ.Ι.Σ. αλλά σύγκληση της Ιεραρχίας. Ώστε να μιλήσει το Πνεύμα το Άγιο και να οδηγήσει την Εκκλησία του Χριστού.

   Όχι δεν πιστεύω ότι θα ανατρέψουμε την πορεία των γεγονότων, αυτά έχουν δρομολογηθεί από αιώνων, αλλά όντες ξύπνιοι, θα κρατήσουμε εν εγρηγόρσει το ποίμνιο, και θα δώσουμε την καλήν απολογίαν, ενώπιον του Αρχιποίμενος για τον τρόπον που το εποιμάναμε.

 

                                                                                       Ελάχιστος ενώπιον Κυρίου και ανθρώπων

                                                                                                   π. Φώτιος Βεζύνιας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την Αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν.

 

 «Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός Βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστὠν το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και το δαιμόνων το τραύμα».

   Σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως είναι ευκαιρία να κάνουμε πράξη αυτό που θέλει ο Κύριος, δηλαδή "..Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι" (Μαρκ. η΄34) Ερμηνεία: (όποιος θέλει να με ακολουθήσει ως πιστός μαθητής μου, ας πάρει απόφαση να υποστεί προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμα τον σταυρικόν θάνατον, και ας με ακολουθήσει στον δρόμο που χάραξα).

  Είναι καιρός να δείξουμε στον "Κύριο της Δόξης" ότι θέλουμε να είμαστε δικοί Του.

Καλό αγώνα, καλή συνέχεια και καλή Ανάσταση.

Χαίρετε εν Κυρίω.

π. Φώτιος Βεζύνιας.

Τί θάλεγαν άραγε σήμερα οι ήρωες...αν έβλεπαν τους νεοέλληνες να απαξιώνουν τις παρελάσεις......

Φίλυρο  17/03/2011

                 

Είμαστε  μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Φιλύρου και σας κάνουμε γνωστό τον εξής προβληματισμό μας εκφράζοντας την θέση μας.

Πριν από ένα χρόνο περίπου, το Υπουργείο Άμυνας ακύρωσε την παρέλαση οχημάτων και στρατού, επικαλούμενο την οικονομική κρίση.

Εμείς, εδώ στο Φίλυρο, τον περασμένο Οκτώβριο ακυρώσαμε την παρέλαση των σχολείων και των διαφόρων συλλόγων για ένα ψιλόβροχο!  

Πληροφορούμαστε πρόσφατα ότι πολλοί δήμαρχοι της χώρας ξεκίνησαν την ενοποίηση των δήμων τους με αφετηρία την «ενοποίηση» των παρελάσεων. Δηλαδή, σκέφτονται, ή έχουν αποφασίσει να καταργήσουν τις τοπικές παρελάσεις στις δημοτικές κοινότητες και να πραγματοποιήσουν μόνο μία κεντρική στον δήμο τους.

Θεωρούμε ότι οι συγκεκριμένοι δήμαρχοι δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, από τη νέα τους θέση στον Καλλικρατικό Δήμο, με την απόφασή τους να καταργήσουν το θεσμό των παρελάσεων.

Πρώτη φορά γίνεται αυτό στην Πατρίδα μας, από την απελευθέρωση του 1821.

Που οφείλεται αυτή  η αδιαφορία για αυτούς που απώλεσαν τη ζωή τους και  θυσίασαν τα  π ά ν τ α  ,  για να ζούμε εμείς, σήμερα, ελεύθεροι ;  Η κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων, θεωρούμε ότι προσβάλλουν το εθνικό μας αίσθημα και εξαφανίζουν από τους μαθητές την εθνική  συνείδηση. Προσβάλλουν τους ήρωες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν, από την αρχαιότητα , για την ελευθερία, για τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής μας .

Τόσο πολύ βαρεθήκαμε την ελευθερία μας και τους ήρωες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στον αγώνα για ελεύθερη πατρίδα ; Αλήθεια, τόσο μεγάλο κόστος έχουν οι μαθητικές παρελάσεις ; ή αυτές γίνονται για χάριν των υψηλών προσώπων του Δήμου;

Η απόδοση τιμών με την παρέλαση των μαθητών των σχολείων μας, όπως έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια , δείχνει τα σωστά πρότυπα και ιδανικά που πρέπει να έχουν οι νέοι μας σήμερα και την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν στη ζωή τους, αυτήν που έδειξαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας .

Γιατί η τιμή στους ήρωες μας, δεν σημαίνει μόνο μνήμη αλλά και μίμηση αυτών.

Σ΄ αυτό το κατρακύλισμα της λήθης και της λησμοσύνης πρέπει να θέσουμε ένα τέρμα.

Ζητούμε να την απάλειψη της λησμοσύνης και αφύπνιση της εθνικής συνειδήσεως, κυρίως, των μαθητών, που εμείς ως μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, αντιπροσωπεύουμε.

Επιθυμούμε να ληφθεί μέριμνα από το κράτος , ώστε σε κάθε εθνική επέτειο να πραγματοποιείται η παρέλαση των μαθητών των σχολείων .

 Ως Γονείς και Κηδεμόνες δηλώνουμε την θέση μας ότι επιθυμούμε να πραγματοποιούνται οι παρελάσεις στις εθνικές επετείους και να μη καταργούνται για οποιοδήποτε λόγο και σε καμιά περίπτωση.

                                                                                                                                                      Με τιμή

                                                                                                                         Αλεξανδρής Νικόλαος

                                                                                                                                 Δαδής  Στυλιανός

Σύμφωνος και κρατών το λάβαρο

της εθνικής παλιγγενεσίας, γιατί μόνο

μια παλιγγενεσία μας σώζει….

π. Φώτιος Βεζύνιας

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΜΑΣ... ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ..

ΝΕΑ ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

   Ανάμεσα στις μυρωδιές της άνοιξης, και στη παραζάλη της νέας φύσης, ακούγεται η φωνή του ιερέα να αναγγέλλει ότι «Νέαν έδειξεν κτίσιν, εμφανίσας ο κτίστης, ημίν τοις υπ΄ αυτού γενομένοις……» καθώς βέβαια έχει προηγηθεί από τα χείλη και πάλι του ίδιου, η διαχρονικά νέα είδηση,  ότι «Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν, επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε …….».

     Συνταρακτικά γεγονότα τα οποία δυστυχώς δεν αγγίζουν, παρά ελάχιστους μωρούς……ελάχιστους χαζούς δηλαδή…!!!! «Ημείς μωροί διά Χριστόν…» γράφει ο Απόστολος Παύλος. Ο υπόλοιπος κόσμος βαδίζει με την ασφαλή πυξίδα ( έτσι νομίζει ο καημένος)  του ορθολογισμού. Μια πορεία αναζήτησης συνεχής, επίμονη, και  επίπονη, γεμάτη θλίψη και άγχος με αμφιβόλου ποιότητας....  αποτελέσματα. Μα δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ικανότητα για να δούμε ότι από το πρόσωπο, από το βλέμμα μα πιο πολύ από τη καρδιά του σύγχρονου εγωπαθή, και αυτάρκη ανθρώπου λείπει η ΧΑΡΑ. 

     Ε!!! άνθρωπε του Θεού, το έμαθες το νέο; Η Παναγία μας έχει μέσα στη κοιλιά της  Τον Σωτήρα μας… Άγγελος πρωτοστάτης κατέβηκε από τον ουρανό για να της ανακοινώσει, το χαρμόσυνο νέο, και έτσι να το μάθουμε και εμείς οι ……μωροί δια Χριστόν.. και τώρα να είμαστε ακόμα πιο τρελοί από τη χαρά μας.

     Ε!!!  άνθρωπε  του Θεού. Άκουσε τη φωνή του Αγγέλου:…….. «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι ης κατέβη ο Θεός. Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».Κατάλαβες; Δεν το χωράει ανθρώπου νους. Μα ο Θεός στη γή; Και εμείς στον ουρανό; Τι χαρά Θεέ μου;

    Χαίρε λοιπόν και συ άνθρωπε του Θεού, γιατί τα γεγονότα ξεπερνάνε κάθε σοφία ανθρώπινης γνώσης.

    Χαίρε άνθρωπε του Θεού γιατί έφθασε η ευδοκία του προς εσένα, προς εμένα προς όλους.

    Χαίρε άνθρωπε του Θεού γιατί ντυμένος τώρα εσύ με την δόξα του πρωτόπλαστου πριν την παρακοή, πλέον ο άδης έμεινε γυμνός.

    Χαίρε, άνθρωπε του Θεού γιατί λύθηκε η παράβαση και ανοίχθηκε ξανά ο παράδεισος.

    Χαίρε, άνθρωπε του Θεού γιατί σε λίγες μέρες, την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα, θα ακούσουμε τον ψαλμωδό να μας προτρέπει να ακολουθήσουμε τον προς το Άγιο Πάθος οδηγούμενο Κύριο, να σταυρωθούμε μαζί του, για να ζήσουμε και αιώνια μαζί του στη Άνω Ιερουσαλήμ, στη Βασιλεία των Ουρανών.

    «Χαίρετε εν Κυρίω».

      π. Φώτιος Βεζύνιας

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ....

Ιεροί Κανόνες εκ του Πηδαλίου

ΚΑΝΩΝ ΜΕ', ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

«Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικούς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω».

  

Ερμηνεία

Ο παρών Κανών διορίζει, ότι όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος ήθελε συμπροσευχηθή μοναχά, αλλά όχι και να συλλειτουργήση με αιρετικούς ας αφορίζηται. Επειδή όποιος με τους αφωρισμένους συμπροσεύχηται (καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί), πρέπει να συναφορίζηται και αυτός, κατά τον Ι' των αυτών Αποστόλων. Ει δε και εσυγχώρησε εις τους αιρετικούς αυτούς να ενεργήσουν κανένα λειτούργημα, ωσάν κληρικοί, ας καθαίρηται, επειδή όποιος κληρικός συλλειτουργήσει με καθηρημένους (καθώς τοιούτοι είναι και οι αιρετικοί, κατά τον Β' και Δ' της Γ') συγκαθαιρείται και αυτός, κατά τον ΙΑ' των Αποστόλων. Πρέπει γαρ τους αιρετικούς να μισούμε και να αποστρεφώμεθα, αλλά όχι ποτέ και να συμπροσευχώμεθα με αυτούς ή να συγχωρούμεν εις αυτούς να ενεργήσουν τι εκκλησιαστικόν λειτούργημα, ή ως κληρικοί, ή ως ιερείς.  

Συμφωνία

Ο δε ΞΕ' Αποστολικός λέγει, ότι όποιος εμβή εις συναγωγήν αιρετικών δια να προσευχηθή, κληρικός μεν ων, ας καθαίρηται, λαϊκός δε, ας αφορίζηται. Η δε εν Λαοδικεία, κατά μεν τον ΣΤ' αυτής, δεν συγχωρεί να εμβαίνουν οι αιρετικοί εις την εκκλησίαν, κατά δε τον ΛΒ' δεν πρέπει, λεγει να λαμβάνει τινάς τας παρά των αιρετικών ευλογίας, οι οποίες είναι αλογίες, και όχι ευλογίες, αλλά ουδέ πρέπει να συμπροσεύχηται τινάς με αιρετικούς ή σχισματικούς κατά τον ΛΓ' της αυτής. Ο δε ΛΔ' αναθεματίζει τους αφίνοντας τους μάρτυρας του Χριστού και πορευομένους εις τους ψευδομάρτυρας των αιρετικών. Ο δε Θ' Τιμοθέου δεν συγχωρεί να στέκονται παρόντες αιρετικοί εν τω καιρώ της Θείας Λειτουργίας, έξω μόνον αν υπόσχωνται να μετανοήσουν, και να αφήσουν την αίρεσιν. Αλλά και ο Θ' της εν Λαοδικεία αφορίζει τους Χριστιανούς όπου πηγαίνουν εις τα κοιμητήρια, ή μαρτύρια των αιρετικών δια να προσευχηθούν, ή χάριν ιατρείας των ασθενών αυτών. Αλλά ούτε πρέπει να συνεορτάζη κανείς Χριστιανός με τους αιρετικούς, ούτε να δέχηται τα παρ' αυτών πεμπόμενα εις αυτόν δώρα της εορτής των, κατά τον ΛΖ' της αυτής εν Λαοδικεία.  

ΚΑΝΩΝ ΜΣΤ', ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
«Επίσκοπον, ή Πρεσβύτερον αιρετικών, δεξαμένους βάπτισμα, ή θυσίαν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν, τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; Ή τις μερίς πιστώ μετά απίστους;»
Ερμηνεία
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφονται τους αιρετικούς, και τας των αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλαδή πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέψουν από την πλάνην των. Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν αποδεχθή ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; Ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. Οι γαρ συνευδοκούντες εις τας εκείνων τελετάς, πώς δύνανται να ελέγξουσιν αυτούς δια να παραιτήσουν την κακόδοξον και πεπλανημένην των αίρεσιν;
ΚΑΝΩΝ ΞΕ', ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
«Εί τις Κληρικός, ή Λαϊκος εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω».
Ερμηνεία
Μέγα αμάρτημα λογιάζει ο παρών Κανών το να έμβη τινάς Χριστιανός μέσα εις συναγωγήν, ή αιρετικών, δια να προσευχηθή. Τις γαρ μερίς πιστώ μετά απίστου, κατά τον θείον Απόστολον; Διότι, <...> πόσω μάλλον παρανομεί ο Χριστιανός εκείνος όπου συμπροσεύχεται με τους σταυρωτάς του Χριστού; Αλλά και η των αιρετικών εκκλησία και σύναξις, ως εναντία φρονούσα εις τους Ορθοδόξους, δεν πρέπει να τιμάται, αλλά μάλλον να αποβάλληται. Όθεν και ο παρών Κανών διορίζεται, ότι, όποιος Κληρικός, ή Λαϊκός, ήθελεν έμβη μέσα εις συναγωγήν των Ιουδαίων, και αιρετικών χάριν προσευχής, ο μεν Κληρικός, ως μεγάλα αμαρτήσας, ας καθαίρηται εν ταυτώ, και ας αφορίζηται, ο δε λαϊκός, ας αφορίζηται μόνον. <...> Ή, ορθότερον, καθώς άλλοι ερμηνεύουσιν, ο μεν Κληρικός ο εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών εισελθών δια να προσευχηθή, ας καθαίρηται, ο δε Λαϊκός ας αφορίζηται.

(Χωρίς λόγια... μόνο με θλίψη και προσευχή)
Δια την αντιγραφήν
π. Φώτιος Βεζύνιας

Μια άλλη προσέγγιση... του σεισμού της Ιαπωνίας.

Χαίρετε εν Κυρίω.

  Υπάρχουν γεγονότα τα οποία, ταπεινά σας καταθέτω, ότι τα θεωρώ στημένα, σκηνοθετημένα. Ας πούμε η οικονομική κρίση με ή χωρίς εισαγωγικά, είναι μια καλοστημένη παγίδα των «κρατούντων της γής», για να μπορέσουν να ελέγξουν μέσα από αυτήν τον παγκόσμιο πληθυσμό
 και να επιβάλλουν την περιπόθητη γι’ αυτούς Παγκόσμια Δικτατορία, που μάλιστα θα έχει και το όνομα της πλέον δικαίας Δημοκρατίας. Όμως έτσι θα συμβούν τα γεγονότα, που προμηνύουν οι γραφές. Πως αλλιώς; Ίνα πληρωθή  η γραφή….

  Για κάποια άλλα γεγονότα όμως μήπως πρέπει να ανατρέξουμε στην Αγία Γραφή; Διαβάζουμε στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο το παρακάτω απόσπασμα; Κεφ. Κα΄ (στιχ.11…σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί έσονται, φόβητρά τε και σημεία απ’ ουρανού μεγάλα έσται. - Στιχ.25 ..και έσται σημεία εν ηλίω και σελήνη και άστροις και επί της γης συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και  σάλου, 26. αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη.)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: (στιχ11. Και θα γίνουν σεισμοί μεγάλοι εις διαφόρους τόπους και πείνα και επιδημίαι, σημεία που θα προκαλούν φόβον, και άλλα μεγάλα σημεία από τον ουρανόν. Στιχ25. Ως προς δε την δευτέραν παρουσίαν, θα γίνουν πρωτοφανή και καταπληκτικά φαινόμενα εις τον ήλιον και την σελήνην και τα αστέρια. Εις δε την γην θα καταλάβη τα έθνη μεγάλη στεναχωρία και φόβος και αμηχανία πολλή, καθώς τα τεράστια ορμητικά κύματα της θαλάσσης με θόρυβον πολύν και σάλον θα ορμούν να κατακλύσουν την γην.» Μεταφρ. Κολιτσάρα.

   Αν είμαστε σκεπτόμενοι, ας σκεφθούμε και ας προβληματισθούμε, αγαπημένοι εν Κυρίω αδελφοί. Μήπως όλα αυτά συμβαίνουν ήδη.

    Μήπως επίσης πρέπει να θυμηθούμε τον Προφητάνακτα Δαυίδ στον Προοιμιακό ψαλμό: (Ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητας, αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται. …..Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται.) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: (Όταν ανοίξεις την παλάμη της χειρός Σου ολόκληρο το Σύμπαν θα γεμίσει από αγαθά. Όταν όμως αποστρέψεις το πρόσωπο Σου θα καταληφθούν όλα από τρόμο. …..Ο Κύριος αυτός είναι τόσο ισχυρός, ώστε με ένα Του βλέμμα που ρίχνει στη γη την κάνει να τρέμει, αγγίζει μόνο τα βουνά και εκείνα πυρακτώνονται και βγάζουν καπνούς.)

   Μήπως τόσο πολύ έχουμε λυπήσει τον Κύριο της δόξης, ώστε να αποστρέφει το πρόσωπό Του. Μήπως επλήθυνε η ανομία μας τόσο πολύ.!!!!!!

   Είναι καιρός να αναλογισθούμε πού είμαστε, ποιοι είμαστε, τι κάνουμε…..

 Νυν καιρός μετανοίας, νυν καιρός προσευχής, νυν καιρός εξομολογήσεως.

Τώρα είναι ο καιρός.

Ελάχιστος εν Κυρίω

π. Φώτιος Βεζύνιας

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ...

 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ........

Χαίρετε εν Κυρίω

  Θέλω να καταθέσω στην αγάπη σας, δυο τρεις σκέψεις, πάνω σ' ένα πολύ σοβαρό θέμα που νομίζω θάπρεπε να είναι ένα από τα κέντρα του ενδιαφέροντος και του προβληματισμού μας.
   Την τελευταία πεντηκονταετία πάνω - κάτω, στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη γίνεται λόγος για την περιβόητη αποκέντρωση.
Νομίζω ότι μετά από 50 χρόνια μπορούμε να δούμε, ακόμα και στατιστικά,αν και κατά πόσο όταν οι πολιτικοί μιλούν για αποκέντρωση το εννοούν κιόλας. Και μιλώ έτσι γιατί αντί να βλέπουμε αποκέντρωση, αντίθετα βιώνουμε συγκέντρωση και επικέντρωση των υπηρεσιών και επομένως και του πληθυσμού στις δυο μεγάλες "εικόνες της κολάσεως" στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.  Έτσι λοιπόν κανένας δεν προβληματίσθηκε στο ότι επί τόσα χρόνια τα χρηματικά ποσά που διατέθηκαν - ανεπιτυχώς κατά την ταπεινή μου άποψη - για υποδομές στις πόλεις εκτρώματα, ήταν αρκετά για να καταστήσουν δυνατή και άνετη, την μόνιμη διαμονή σε χωριά και κωμοπόλεις, τεράστιου ποσοστού των κατοίκων των μεγάλων πόλεων, ανεβάζοντας έτσι αφάνταστα και την ποιότητα ζωής στις μεγαλουπόλεις.
  Αφού λοιπόν για τόσα χρόνια έδρασε για τα καλά η περιβόητη και άφαντη αποκέντρωση, και αφού ήταν η αιτία της ερήμωσης  της υπαίθρου, η αιτία της εξαφάνισης της πρωτογενούς παραγωγής, τώρα ήρθε το δεύτερο στάδιο ενός σατανικού σχεδίου. Ο Καλλικράτης σε πλήρη ανάπτυξη ήρθε - άρχισε να φαίνεται καθαρά - για τα αποτελειώσει το σχέδιο. Έτσι πάλι μιλάμε για αποκέντρωση τώρα σε επίπεδο περιφερειών, αλλά πάλι εννοούμε συγκέντρωση των υπηρεσιών και του πληθυσμού κατά συνέπεια, στα κέντρα των δήμων και των περιφερειών.
   Έτσι όμως, λυπάμαι αλλά οδηγούμαστε σε χωριά χωρίς Δημοτικά σχολεία, χωρίς Γυμνάσια, χωρίς Λύκεια, δήθεν στο όνομα της οικονομίας και της καλύτερης εκπαίδευσης. Όμως πως θα κρατηθεί ο νέος πληθυσμός, τα νέα ζευγάρια,  σε χωριά που δεν θα έχουν ούτε νηπιαγωγείο; Κύριοι της κυβέρνησης πρέπει να καταλάβετε ότι δεν μετρώνται όλα σε χρήμα. Λυπάμαι αλλά θα σας ρωτήσω, πού σπουδάζουν τα δικά σας παιδιά;
   Εδώ γράφω με με την διπλή μου ιδιότητα, του εκπαιδευτικού και του κληρικού. Απευθύνομαι σε κάθε Έλληνα που διαβάζει αυτές τις γραμμές. Ας ξυπνήσουμε πριν είναι αργά..... Κι αν κάποιοι έχουν σχέδια αντίθετα προς το συμφέρον της πατρίδας μας, είναι καιρός να αντιτάξουμε την αγάπη μας γι' αυτήν. Ήρθε ο καιρός.
Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία.

Ταπεινή κατάθεση αγωνίας.
π. Φώτιος Βεζύνιας

Ο ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Λαγκαδά Ιωάννης "Διερωτώμαι που θα ευρίσκετο το Γένος μας χωρίς την Ορθοδοξία"

Κυριακή, 13 Μάρτιος 2011

Συντάχθηκε απο τον/την 14:13

  

Με ξεχωριστή χαρά και λαμπρότητα γιορτάστηκε στον σεπτό Μητροπολιτικό ναό της Αγίας Παρασκευής Λαγκαδά, η Κυριακή της Ορθοδοξίας και η μνήμη της αναστηλώσεως των αγίων εικόνων.

Στο λαμπρό πανυγηρικό συλλείτουργο της εορτής  προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής  και Ρεντίνης  κ. Ιωάννης.

Τον άμβωνα της εορτασίμου ημέρας  ελάμπρυνε με  την παρουσία του και τον μεστό του λόγο ο ελλογιμότατος  καθηγητής  και  κοσμήτορας της Θεολογικής  Σχολής του Α.Π.Θ.  κ.  Μιχαήλ  Τρίτος, ο οποίος και ετόνισε την σχέση της Ορθοδοξίας  με  το  Γένος και του Χριστιανισμού με  τον Ελληνισμό στην δραματική διαχρονία τους  και  την  μαρτυρική  συμπόρευσή  τους.

Η Ορθοδοξία  είναι  μέγεθος οικουμενικό  που υπερνικά  τοπικισμούς  και  εθνοφυλετισμούς αποτελώντας τον πνευματικό  καταλύτη της υπάρξεως και της ταυτότητας του Γένους.

Ο εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας έκλεισε με την συγκινητική λιτάνευση  των  Αγίων Εικόνων και των ιερών  Λειψάνων εντός του Ιερού  Ναού,  αναγνωσθέντος σε  στάσεις τρεις του συμβόλου της Πίστεως και του Συνοδικού  της Ορθοδοξίας.

Κλείνοντας την όλη τελετή ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε  τον ομιλητή, επήνεσε τον παριστάμενο λαό και ευχήθηκε πατρικά η Ορθοδοξία μας να μεταστοιχείωνεται καθημερινά σε Ορθοπραξία.

Επεκτείνοντας τον λόγο του ομιλητού διερώτηθηκε και ο ίδιος το που θα ευρίσκετο σήμερα το Γένος μας και ο ευρύτερος χώρος γύρω από την πατρίδα μας χωρίς την  Ορθοδοξία.

Δια την αντιγραφήν εκ του Romfea.gr
π. Φώτιος Βεζύνιας

ΑΝΤΙ ΑΛΛΟΥ ΛΟΓΟΥ...ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ένα Προφητικό Κείμενο (1) του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη, γραμμένο το 1964, για τη σημερινή πρωτοφανή Εκκλησιαστική Αποστασία

Θεολόγοι τίνες, επηρεαζόμενοι από τα σύγχρονα παγκόσμια ρεύματα, ως καραμέλλαν πιπιλίζουν τώρα τελευταίως την λέξιν
«οικουμενικότης»,
«οικουμενικόν πνεύμα»,
«οικουμενική κίνησις».
Οικουμενικότης! Τι ωραία λέξις! Αλλά κάτω από την λέξιν αυτήν κρύπτεται ο φοβερώτερος δια την Ορθοδοξίαν κίνδυνος.

Ποιος κίνδυνος; Θα τον παρουσιάσωμεν με ένα παράδειγμα:


Μία γυνή είνε πιστή εις τον άνδρα της. Δεν επιτρέπει τρίτος τις να υπεισέλθη εις τας σχέσεις των. Διαρκώς ενθυμείται τας επισήμους υποσχέσεις που έδωκεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Αλλ’ η γυνή αύτη τυγχάνει να είνε εκτάκτου καλλονής, και ελκύει τα βλέμματα πολλών.

Λόγω όμως της εντιμότητος της γυναικός, όποιος θα ετόλμα να την πλησίαση και να κάνη πρότασιν περί ανηθίκων σχέσεων, αμέσως θα απεκρούετο μετ’ οργής. Και εάν επέμενεν, ένα ισχυρόν ράπισμα της εντίμου γυναικός επί του αναιδούς προσώπου του θα τον έκανε να συνέλθη.

Τούτο λοιπόν καλώς γνωρίζοντες τα φαύλα υποκείμενα, άλλην μέθοδον μεταχειρίζονται.
Προσπαθούν να εξακριβώσουν εις ποία πράγματα αρέσκεται αύτη. Εάν, δηλαδή, αγαπά
την ποίησιν, την φιλοσοφίαν, την καλλιτεχνίαν κ.λ.π. Και από τα πράγματα αυτά θ’ αρπαχθή ο κρύφιος εραστής, και με μεγάλην επιτηδειότητα θα επιδιώξη ν’ αρχίση αθώαν συζήτησιν επί των θεμάτων της αρεσκείας της γυναικός. «Τι ωραίον είνε αυτό το ποίημα!», «Τι ωραία είνε αυτή η εικών!», «Πόσον θαυμάσιον είνε αυτό το θεατρικόν έργον!», «Πόσον γλυκεία η μουσική!».
Έτσι αρχίζει ο διάλογος... Η δε αφελής και ανύποπτος γυνή αφήνεται να παρασύρεται εις μακράς συζητήσεις μετά του απατεώνος, του οποίου, καθ’ ον χρόνον η γλώσσα ρητορεύει περί φιλολογίας και καλλιτεχνίας, η καρδία σκιρτά επί τη μυστική ελπίδι της κατακτήσεως της γυναικός.

Και αφού δια των συζητήσεων δημιουργηθή κλίμα μεγάλης οικειότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, τότε θα επέλθη και «το μοιραίον», η άτιμος δηλαδή πράξις, η αισχρά ένωσις, η οποία ήρχισε μ’ ένα αθώον διάλογον, όπως ποτέ και εν τη Εδέμ ο πονηρότατος όφις μ’ ένα γλυκύν διάλογον κατώρθωσε να απατήση την Εύαν.
Μας εννοείτε, αγαπητοί μου, τι θέλομεν να είπωμεν; Παραβολικός είνε ο λόγος μας.

Η γυνή, περί της οποίας ομιλούμεν ανωτέρω, είνε η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία. Αυτή είνε η καλλονή.
Αυτή είνε η περιφέρουσα τον ήλιον, κατά την θαυμαστήν εικόνα της Αποκαλύψεως. Αυτή είνε η ηλιοστάλακτος, η φέρουσα επί της κεφαλής στέφανον αστέρων δώδεκα και τη σελήνη υπό τους πόδας αυτής (Αποκ. 12,1). Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, έμεινε πιστή εις τον Κύριον, εις τον αιώνιον Νυμφίον.
Αυτή εφύλαξεν αγνήν την προφορικήν και γραπτήν παράδοσιν του Κυρίου και των αποστόλων, κατά την θεόπνευστον συμβουλήν∙ «Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών» (Β' Θεσ. 2,15).

Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, επί 19 αιώνας μάχεται κραταιόν και αιματηρόν αγώνα κατά της πολυειδούς πλάνης, κατά των ποικιλωνύμων αιρέσεων, που επεζήτησαν να μολύνουν και να διαφθείρουν την αγνότητά της. Μία δε εκ των φοβερωτέρων αιρέσεων είνε και ο παπισμός, ο οποίος λόγω των πλανών του, του απολυταρχικού πνεύματος και των φοβερών εγκλημάτων του, προεκάλεσε τον προτεσταντισμόν και την κατάτμησιν της όλης χριστιανοσύνης. Ναι. Αιρετικοί είνε οι παπικοί, ως ορθώς τονίζει το ορθόδοξον περιοδικόν «Σωτήρ» εις το τελευταίον του φύλλον.

Την εμμονήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την πατρώαν ευσέβειαν γνωρίζουν καλώς οι εχθροί της, και μάλιστα ο παπισμός. Και επειδή οι εχθροί ούτοι δια πολλών παραδειγμάτων έχουν πεισθή ότι δι’ ενός κατά μέτωπον πολέμου δεν δύνανται να εκπορθήσουν το φρούριον της Ορθοδοξίας, άλλην τακτικήν μετέρχονται εσχάτως. Ήρχισαν νέον πόλεμον. Τον πόλεμον της …ειρήνης! Χειρότερον από τον πόλεμον των σταυροφοριών. Δεν ακούετε την λαλιάν του όφεως, του επιζητούντος να φθείρη τα νοήματα της Ορθοδοξίας από της απλότητος ημών; (Β' Κορ. 113)· Ιδού τι λέγει ο όφις·

«Ω Ορθόδοξος Εκκλησία! Διατί μένεις μακράν; Μη με φοβείσαι. Δεν είμαι ο δράκων.
Είμαι ο γλυκύς άγγελος που σου φέρω το μήνυμα της αγάπης. Δεν έχω σκοπόν να σε θίξω εις τίποτε. Κράτησε τα δόγματά σου και τας παραδόσεις. Αυτά είνε δια τους θεολόγους... Εγώ σε προσκαλώ εις το σαλόνι μου δια να συζητήσωμεν άλλα θέματα. Δια να δημιουργήσωμεν ένα κοινόν μέτωπον κατά της πενίας, κατά της δυστυχίας, κατά της αθεΐας, κατά του κομμουνισμού, κατά του πολέμου κ.λ.π… (2) Δεν σε συγκινούν αυτά τα θέματα; Δεν σε ενθουσιάζει η πρότασις αυτή;
Έλα λοιπόν να διεξαγάγωμεν τον διάλογόν μας, επί υψηλού επιπέδου, επί του επιπέδου της οικουμενικότητος και της αμοιβαίας κατανοήσεως, και θα ιδής πόσον ωραία θα είνε η συνάντησίς μας!».

Ορθόδοξος Εκκλησία μας! Πονεμένη και μαρτυρική Μάνα μας! Θα δεχθής την πρότασιν αυτήν;
Θ' ανοίξης διάλογον με τον παπισμόν; Και δεν διαβλέπεις ότι εις την πρότασιν αυτήν υπάρχει ο κίνδυνος, δι’ ανικανότητα και αναξιότητα των εκπροσωπούντων σε, να δημιουργηθή μία κατάστασις εις τρομερόν βαθμόν ευνοϊκή δια τους εχθρούς σου, μέσα εις την οποίαν, χωρίς να το καταλάβης, θα πέσης εις την αγκάλην του παπισμού και θα συμβή η... «ένωσις», η ψευδώνυμος ένωσις, η πνευματική μοιχεία, η πλέον άτιμος πράξις η οποία ημπορεί να συμβή ποτέ και δια την οποίαν θα χρειασθούν αιώνες μετανοίας;

Οι δε ορθόδοξοι, οι οποίοι θα θελήσουν να παίξουν ρόλον μαστροπού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα έλθη η ώρα που θ' αναστενάζουν και θα λέγουν: «Η γλώσσα αυτή, που ερρητόρευε περί οικουμενικότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, ας κοπή».
«Τα πόδια αυτά, που έτρεχον προς συνάντησιν των υποκρινομένων φιλίαν μετά της Ορθοδοξίας, ας σαπίσουν». «Τα χέρια αυτά, τα οποία υπέγραψαν επιστολάς και υπομνήματα οικουμενικότητος, να πέσουν!»Αυτή, αγαπητοί μου, εν λόγω παραβολικώ και ρεαλιστικώ είνε η περιλάλητος θεωρία της οικουμενικότητος που «χάφτουν» οι εκ των ημετέρων χάνοι.
Η θεωρία περί οικουμενικής κινήσεως, κάτω από την οποίαν δύνανται να στεγασθούν όλα τα είδη των αιρέσεων, και τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, αποτελεί, επαναλαμβάνομεν, κίνδυνον δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Διότι υποτιμά την σημασίαν των δογμάτων, των αιωνίων τούτων αληθειών της θείας αποκαλύψεως, αι οποίαι, διατυπωθείσαι θαυμαστώς εις τους συντόμους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, είνε ως τα οστά και η σπονδυλική στήλη, άνευ των οποίων το σώμα μεταβάλλεται εις πλαδαράν και άμορφον μάζαν.

Υποτιμά τους Ιερούς Κανόνας, τους οποίους οι οπαδοί της οικουμενικότητος αποκαλούν «απηρχαιωμένα και σκωριασμένα όπλα».
Συνελόντι δε ειπείν, υποτιμά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν καθόλου, δια την οποίαν οι οπαδοί της οικουμενικότητος λέγουν ότι «είνε αυταρέσκεια και βλασφημία να νομίζωμεν ότι αυτή και μόνη είνε η αληθινή Εκκλησία, η κατέχουσα ακίβδηλον την αλήθειαν της θείας αποκαλύψεως».

Ούτω τα δόγματα και η ηθική, αδιασπάστως ηνωμένα εν τη Ορθοδοξία, εν τη οικουμενική κινήσει τείνουν να εξατμισθούν και να παραμείνη ένα απατηλόν σχήμα αγάπης.

Ούτως η θεωρία της οικουμενικότητος και «της συνυπάρξεως των λαών», υπό κοσμικών και πολιτικών κύκλων του αιώνος υποστηριζόμενη προς στήριξιν μιας επισφαλούς ειρήνης, εισβάλουσα ήδη και εις τον πνευματικόν κόσμον, όπου οι συμβιβασμοί είνε απαράδεκτοι, δύναται να προκαλέση σύγχυσιν και αναστάτωσιν, πραγματικήν Βαβέλ. Η ζύμη είνε άχρηστος, εάν αναμιχθή με άλλα στοιχεία και χάση την δραστικήν της ενέργειαν. Και η Ορθοδοξία είνε η αρίστη ζύμη, η ζύμη της αληθείας η οποία δύναται όλον το φύραμα να ζύμωση, αλλ' υπό την προϋπόθεσιν να παραμείνη άμικτος από ξενικά στοιχεία, καθαρά.

Δια τούτο εχθροί της Ορθοδοξίας είνε οι οπαδοί της θεωρίας της οικουμενικότητος.
Δεν διστάζομεν δε δια τούτο να ονομάσωμεν την κίνησιν αυτήν της οικουμενικότητος «νέαν αίρεσιν», εναντίον της οποίας πρέπει πάση δυνάμει ν' αμυνθή η Ορθόδοξος Εκκλησία.

______________________________________

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Από το βιβλίο «αντιπαπικά», του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, σελ. 98 -105, γραμμένο το 1964 (εκδόσεις «Σταυρός»).
Το όντως προφητικό αυτό κείμενο επαναδημοσίευσε η «Χριστιανική Σπίθα» (φύλλο 650, Απρίλιος 2007), μετά από προτροπή - επισήμανση ενός αναγνώστη της από την Αθήνα.

2. Κοντά στις άλλες προφάσεις για τον πονηρό διάλογο, μπορεί να προστεθεί τώρα το ενδιαφέρον για τη «μνεία του Χριστιανισμού στο ευρωσύνταγμα», την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», το «οικολογικό πρόβλημα», την «συνεργασία στον τομέα της βιοηθικής» κ.α. Κατά τα άλλα, τα λόγια του σεβαστού ιεράρχη είνε σαν να γράφτηκαν σήμερα!!!

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ... ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ..

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΟ
ΛΑΟ

 Η Εκκλησία μιλάει στα παιδιά της
με τη γλώσσα της Ευθύνης,
της Αλήθειας και της Αγάπης
(Μάρτιος 2011)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

 Είναι υποχρέωση, αλλά και δικαίωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος να ενημερώνει το ποίμνιό Της για ορισμένα σοβαρά ζητήματα· πνευματικά, κοινωνικά, εθνικά, εκπαιδευτικά.
Ο λαός μας δεν πρέπει να παραπληροφορείται ή να πέφτει θύμα ιδεολογικών προπαγανδών και μονομερών θεωρήσεων της Ιστορίας μας, στην οποία η προσφορά της Εκκλησίας υπήρξε σημαντική. Γι’ αυτό και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εκφράζει την έντονη ανησυχία Της για την επιχειρούμενη προσπάθεια διαστρεβλώσεως της Νεοελληνικής Ιστορίας με διάφορους τρόπους.

Στην εποχή μας παρουσιάζεται ένα κίνημα μοντέρνου αθεϊσμού, το οποίο διαστρέφει τα γεγονότα και επιχειρεί να σβήσει τον ιστορικό ρόλο της Εκκλησίας και να αμφισβητήσει την ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας. Ειδικότερα, εμφανίζεται μια προσπάθεια καταγραφής και αποτυπώσεως μιας άλλης «ιστορίας», σχετικά με την Επανάσταση του 1821. Μιας ιστορίας διαφορετικής ως προς τα γενεσιουργά αίτια και αλλοτρίων προσεγγίσεων ως προς τα πρόσωπα και τους πρωταγωνιστές της εποχής. Μια άλλη καταγραφή, η οποία επιδιώκει την επικοινωνιακή της επιτυχία μέσα από την προβολή μιας ιδεολογικής ερμηνείας των γεγονότων και των προσώπων, διατυπώνοντας μια άλλου είδους προοπτική και προσεγγίζοντας μονόπλευρα τα γεγονότα.

Όλα αυτά τα τεχνάσματα δεν είναι Ιστορία, γιατί Ιστορία είναι αυτό που προέρχεται, καταγράφεται και διασώζεται μέσα αλλά και διαμέσου της διαχρονικής συνειδήσεως του Έθνους.

Θεωρούμε, λοιπόν, χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ορισμένες αλήθειες για την Τουρκοκρατία, την Επανάσταση του 1821 και την Ελληνορθόδοξη Ταυτότητα του Γένους.

Η Άλωση ήταν ένα γεγονός που καταλύπησε ολόκληρο τον Ελληνισμό και την Οικουμένη πέρα ως πέρα.  Οι θρήνοι που γράφτηκαν και τραγουδήθηκαν τότε είναι χαρακτηριστικοί. Η παρακαταθήκη πέρασε στον μεταβυζαντινό Ελληνισμό, που κράτησε με επίγνωση την παράδοση του Έθνους. Την ίδια ακριβώς ώρα η καρδιά του έπαλλε τραυματισμένη στον αυτό ρυθμό. Στην Κύπρο ο ποιητής βάζει στο στόμα του τελευταίου βασιλιά τούτα τα λόγια, που σημαίνουν την ανάγκη να μην κοπεί το νήμα της ελληνορθόδοξης παράδοσης του λαού μας·

«…κόψετε το κεφάλι μου, Χριστιανοί Ρωμαίοι

επάρετέ το, Κρητικοί, βαστάτε το στην Κρήτη,

να το ιδούν οι Κρητικοί να καρδιοπονέσουν…».

(Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης)

Υπό το καθεστώς της Βενετοκρατίας, η Κρήτη κατόρθωσε να συνεχίσει τη βυζαντινή παράδοση στην τέχνη, τα Γράμματα, το θέατρο, τις φιλολογικές σπουδές. Σιγά σιγά η ελληνική παιδεία, με τη φροντίδα της Εκκλησίας, άρχισε να βελτιώνεται. Με απόφαση της τοπικής συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1593 στο Βλαχ-Σεράι της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία ανέλαβε την παιδεία του Γένους, γεγονός που οι ιστορικοί του νέου Ελληνισμού (Βακαλόπουλος κ.λπ.) θεωρούν «ορόσημο» για την ελληνική παιδεία. Στον 7^ο κανόνα της Συνόδου αυτής που συγκροτήθηκε με την προεδρία του Πατριάρχη Ιερεμία Β’ του Τρανού, αναφέρεται· «Ώρισεν η Αγία Σύνοδος, έκαστον επίσκοπον εν τη εαυτού παροικία, φροντίδα και δαπάνην την δυναμένην ποιείν ώστε τα θεία και τα ιερά γράμματα δύνασθαι διδάσκεσθαι, βοηθείν δε κατά δύναμιν τοις εθέλουσι διδάσκειν και τοις μαθείν προαιρουμένοις, εάν των επιτηδείων χρείαν έχωσιν».

Αυτό δεν υλοποιήθηκε παντού και αμέσως. Εντούτοις και πέρα από την Κωνσταντινούπολη δημιουργήθηκαν νέα σχολεία, γιατί η παιδευτική στάθμη είχε προηγουμένως σημειώσει πτώση. Έτσι στα τέλη του 16^ου αι. σημειώνεται στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τον Μοριά και τα νησιά του Αιγαίου αξιόλογη ανάπτυξη εκπαιδευτικών κέντρων. Οι μοναστικές κοινότητες του Αγίου Όρους και των Μετεώρων, και γενικά τα μοναστήρια, απέβησαν πνευματικές εστίες, όπου γνώρισε ακμή η αγιογραφία, λειτούργησαν βιβλιογραφικά εργαστήρια, φανερά και «κρυφά σχολεία», όπου οι συνθήκες δεν ήταν πρόσφορες, και πλήθος κοινωφελών ιδρυμάτων. Ο Καθηγητής Ν. Γ. Σβορώνος στο έργο του «Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας» παρατηρεί· 

«Η Εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Σ’ όλη την περίοδο από τον 15^ο-17^ο αι. υπήρξε η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους. Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’ όλες τις εξεγέρσεις, ακόμη και διευθύνοντάς τες (έχει δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι σύγχρονα και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή».

Όπου δεν υπήρχε συγκροτημένο σχολείο, όταν επιθυμούσε κάποιος να μορφώσει το παιδί του, το έστελνε κοντά σ’ ένα παπά ή μοναχό, για να διδαχθεί το αλφαβητάρι και τα πρώτα γράμματα (αυτά που αποκαλούσαν περιφρονητικά οι λόγιοι «κολλυβογράμματα», αλλά παρείχαν τις πρώτες βάσεις για την ανάγνωση και τη γραφή).

Τα μικροκινήματα που προηγήθηκαν

Εύστοχα ο αείμνηστος Καθηγητής–Ακαδημαϊκός Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος έχει παρατηρήσει ότι την επομένη κιόλας της Άλωσης, η αντίσταση των Ελλήνων έγινε πνευματική, για να εξελιχθεί και πάλι σε ένοπλη και να λάβει το Εικοσιένα τη μορφή του μεγάλου Σηκωμού. Ως τότε σημειώθηκαν πολλά μικροκινήματα. Ήδη στον 16^ο αι. (1585) πραγματοποιήθηκε εξέγερση των αρματολών της Βόνιτσας Θεόδωρου Γρίβα και της Ηπείρου Πούλιου Δράκου και Μαλάμου, που ξεσηκώθηκαν κατά των Τούρκων, οι οποίοι όμως κατέστειλαν την εξέγερσή τους. Επικεφαλής των κινημάτων αυτών ήταν συνήθως κληρικοί και επίσκοποι.

Στον 17^ο αι. (1611) έγινε στα Γιάννενα ξεσηκωμός αγροτών, που υποκινήθηκε από έναν επίσκοπο της Εκκλησίας, τον πρώην Λαρίσης Διονύσιο τον Φιλόσοφο, που προηγούμενο επαναστατικό εγχείρημά του κατά των Τούρκων (1600) του στοίχισε το θρόνο. Η εξέγερση τη φορά αυτή (Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 1611) απείλησε τα Γιάννενα, γεγονός που εξόργισε τους Τούρκους. Συνέλαβαν τον Διονύσιο σε ένα σπήλαιο, όπου είχε καταφύγει, και τον έγδαραν ζωντανό. Παραγέμισαν το δέρμα του με άχυρα και τον διαπόμπευσαν ντυμένο με τα αρχιερατικά του άμφια στην πόλη, για να το στείλουν μετά στην Υψηλή Πύλη μαζί με 85 κεφάλια άλλων επαναστατών. Στην εκδικητική τους μανία κατέστρεψαν τη μονή του Αγίου Δημητρίου του Διχούνη, που ήταν η μετάνοια και το ορμητήριο του Διονυσίου.

Η προσδοκία των υπόδουλων Ελλήνων να απελευθερωθούν, δεν τους εγκατέλειψε ποτέ. Τα βλέμματά τους στρέφονταν προς την ομόδοξη Ρωσία, το «ξανθόν γένος», για το οποίο μιλούσαν οι λαϊκές προφητείες, όπως η αποδιδόμενη στον Αγαθάγγελο, περιμένοντας βοήθεια. Στο Μοριά ο μητροπολίτης Λακεδαιμονίας Ανανίας Λαμπάρδης από τη Δημητσάνα ηγήθηκε επαναστατικού κινήματος, που απέβλεπε στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού από την Πελοπόννησο. Άλλοι αρχιερείς, όπως ο Π. Πατρών, ο Κορίνθου και ο Κερνίτσης συνεργάσθηκαν μαζί του. Προδόθηκαν όμως στους Τούρκους, οι οποίοι το 1764 ή 1767 συνέλαβαν τον επίσκοπο Ανανία και τον αποκεφάλισαν.

Αγιορείτης μοναχός, κουρά της μονής Φιλοθέου, ο θρυλικός Πατροκοσμάς ο Αιτωλός (1714 – 1779), ο «άγιος των σκλάβων», αφού πήρε την ευχή του Πατριάρχη, όργωσε κυριολεκτικά την Ελλάδα από τη μια άκρη ως την άλλη, ξυπνώντας συνειδήσεις και φωτίζοντας τους Έλληνες και διακινούμενος με καταπληκτική ταχύτητα ανάμεσα σε πεδιάδες και βουνά. Δεν έβρισκε ξεκούραση ούτε το μεσημέρι με τον καυτό ήλιο, εξοικονομώντας πολύτιμο χρόνο για την επιτέλεση του σπουδαίου εθνεγερτικού και παιδευτικού έργου του. Ο φλογερός εκείνος λαϊκός διδάχος, που ακριβοδίκαια ονομάστηκε «Εθναπόστολος», πλήρωσε με μαρτυρικό τέλος την ανυπολόγιστης αξίας και σημασίας προσφορά του στο ελληνορθόδοξο Γένος του.

Το 1770, στα γνωστά Ορλωφικά, και πάλι κληρικός, ο επίσκοπος Μαυροβουνίου, με τον Σταυρό στο χέρι πήγαινε από χωριό σε χωριό καλώντας όλους σε «ιερό πόλεμο» κατά των κατακτητών. Στους αδελφούς Ορλώφ που ήλθαν από τη Ρωσία συμπαραστάθηκαν όλοι οι τοπικοί επίσκοποι, όπως ο Πατρών Παρθένιος, που επιτέθηκε κατά των Καλαβρύτων, ο Κορίνθου Μακάριος που κατέλαβε τον Ισθμό, ο Κορώνης, ο Μεθώνης, της Καλαμάτας.

Με το αίμα του πρωτομάρτυρα της ελληνικής ελευθερίας αγίου Γρηγορίου του Ε’, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, βάφτηκε στις 10 Απριλίου 1821 η πανεθνική εξέγερση του Γένους. Όπως γράφει ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του, ο Γρηγόριος ήταν εκείνος που στήριξε το έργο της Φιλικής Εταιρείας και την περιέσωσε από διάλυση. Ξένος διπλωμάτης, ο Ολλανδός επιτετραμμένος στην Πόλη Γκάσπαρντ Τέστα σε έκθεσή του προς το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, που έφερε στο φως ο αείμνηστος Καθηγητής Γεώργιος Θ. Ζώρας, έγραφε· «Ο αρχηγός ούτος της Εκκλησίας, ονόματι Γρηγόριος, είχεν εξελεγχθή ως συνένοχος και κύριος υποκινητής της συνωμοσίας των Ελλήνων. Πιστοποιηθείσης της συμμετοχής του δια σαφών αποδείξεων και εγγράφων ο σουλτάνος του επέβαλε την ποινήν την οποίαν επέσυρε το κακούργημά του».

Δραστήριο μέλος της Φιλικής Εταιρείας, μεταξύ άλλων κληρικών, ήταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος ο Παγκώστας από την Πάτμο. Στις 29 Απριλίου 1821 οι κάτοικοι της Σύμης έστειλαν στον Δωδεκανήσιο ιεράρχη τον Νικήτα Χατζηϊωάννου ζητώντας οδηγίες για τον Αγώνα. Ιδού η απάντηση του εθνεγέρτη Πατριάρχη·

«Κάτοικοι των νήσων, όσοι μένετε ακόμη υπό τον τουρκικόν ζυγόν, εγέρθητε, λάβετε τα όπλα υπέρ της κοινής ελευθερίας, οι έχοντες καράβια μικρά ή μεγάλα οπλίσατε αυτά και ενωθήτε με τον ελληνικός στόλον συγκροτούμενον από τας ναυτικάς δυνάμεις των Υδριωτών και Σπετζιωτών και Ψαριανών, και υποσχόμενοι ελευθερίαν όλου του Αιγαίου πελάγους».

Η πίστη των Αγωνιστών του 1821

Ο Αγώνας δεν έγινε μόνο για την πατρίδα, αλλά και για τη θρησκεία. Στην Προκήρυξή του ο Γεωργάκης Ολύμπιος τόνιζε· «Εμπρός αδέλφια. Ας πεθάνουμε κοιτάζοντας άφοβα το θάνατο στα μάτια. Ζήτω η θρησκεία και η ελευθερία της Ελλάδος. Θάνατος στους βαρβάρους». Τα μοναστήρια τροφοδοτούσαν τους αρματολούς και παρείχαν καταφύγιο στους διωκόμενους. Συχνά γίνονταν εστίες αντίστασης (μονή Σέκου, μονή Αρκαδίου κ.λπ.). Ο στρατηγός Μακρυγιάννης με τον αυθεντικό λόγο του έχει γράψει· «…αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της επανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν και οι τζεμπιχανέδες (πυριτιδαποθήκες) μας και όλα τα αναγκαία του πολέμου· ότ’ ήταν παράμερον και μυστήριον από τους Τούρκους».

Οι απλοί κληρικοί συγκρότησαν στις ενορίες τους ένοπλα σώματα, τέθηκαν επικεφαλής τους και έλαβαν ενεργό μέρος στην εξέγερση. Άλλοι από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή στο πεδίο της τιμής και άλλοι μαρτύρησαν στα χέρια των Τούρκων. Κι όσοι επιβίωσαν πένονταν έχοντας δώσει όλη την περιουσία τους στην Επανάσταση. Στο Αρχείο Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης σώζονται πολλά έργα που μαρτυρούν τη συμβολή του Ορθόδοξου κλήρου και μοναχισμού στο Εικοσιένα και υπογράφονται από κορυφαίους και άλλους οπλαρχηγούς. Σε 14 αριθμεί ο Μητροπολίτης πρώην Λήμνου Βασίλειος Γ. Ατέσης τους εθνομάρτυρες αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 1821-1869.

Και ποιος μπορεί να λησμονήσει τα πρωτοπαλίκαρα της λευτεριάς μας, τον Αθανάσιο Διάκο (Αλαμάνα), τον Γρηγόριο Δικαίο – Παπαφλέσσα (Μανιάκι), τον καλόγερο Σαμουήλ (Κούγκι). Και ακόμη πλήθος ιερωμένων που έδρασαν στον Ιερό Αγώνα του Έθνους μας, όπως ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Άρτης Πορφύριος, ο Αθηνών Θεόφιλος, ο Έλους Άνθιμος, ο Σαλώνων Ησαΐας, ο Ρωγών Ιωσήφ κ.α., οι οποίοι έλαβαν μέρος στις διάφορες φάσεις της Επανάστασης. Τους οπλαρχηγούς της Αχαΐας όρκισε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Στην πρώτη ομάδα εθνομαρτύρων αρχιερέων ανήκουν ο πρώην Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος, ο Δέρκων Γρηγόριος, ο Αγχιάλου Ευγένιος, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, οι επίσκοποι Πάφου, Κιτίου, Κυρήνειας. Συνήθως οι Τούρκοι τους αποκεφάλιζαν ή τους κρεμούσαν.

Η ευόδωση της Εθνεγερσίας του 1821 είναι πραγματικό θαύμα. Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλες τις ιστορικές πηγές, απομνημονεύματα, επιστολές, έγγραφα, περιηγητικά κείμενα και άλλες γραπτές μαρτυρίες της εποχής εκείνης είναι ότι οι παράτολμοι αγωνιστές, που ανέλαβαν το μεγάλο εγχείρημα, είχαν πλήρως διαμορφωμένη ελληνορθόδοξη συνείδηση, ακλόνητη πίστη, πολέμησαν στο όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού, στον οποίο και βάσιζαν τις ελπίδες τους και από τον οποίο αντλούσαν τη βεβαιότητα για τη νίκη. Ζούσαν όλοι ευχαριστιακή ζωή. Ο Μακρυγιάννης γράφει σε άλλο σημείο των «Απομνημονευμάτων» του· «Του λέγω· Κόπιασε η γενναιότη σου και σ’ αυτήνε την μπατάγια την σημερινή θα γένει ο Θεός αρχηγός· και με τη δύναμή του θα λυπηθεί εμάς και την πατρίδα μας… Τι θα κάνεις, μου λέγει, σε τόσο πλήθος Τούρκων; Είναι ο Θεός του λέγω, και κάνει ο ίδιος!».

Στους περιηγητές της περιόδου κάνουν εντύπωση οι μεγάλες περίοδοι νηστειών που τηρούν οι Έλληνες. Κάποιος απ’ αυτούς σημειώνει ότι μόλις τελειώνει η μία, αρχίζει η άλλη. Στα «Απομνημονεύματά» του ο ηρωικός Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σημειώνει· «… Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, οπέ εκατέβηκα κάτου· ήταν μια εκκλησιά εις τον δρόμον (η Παναγιά εις το Χρυσοβίτζι) και το καθησιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς·  Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φοράν τους Έλληνας να εμψυχωθούν· και επήρα ένα δρόμο κατά την Πιάνα…». Παρακάτω ο ίδιος γράφει· «23 ώρες εβάσταξε ο πόλεμος. Εκείνην την ημέρα ήτον Παρασκευή, και έβγαλα λόγον ότι· Πρέπει να νηστεύωμε όλοι διά δοξολογίαν εκείνης της ημέρας, και να δοξάζεται αιώνας αιώνων ως ου στέκει το έθνος, διατί ήτον η ελευθερία της πατρίδος…».

Αυτοί οι άνδρες μάς χάρισαν την λευτεριά μας, που δεν έκαναν ορθολογιστικές σκέψεις, αλλά με τη βαθιά πίστη τους είχαν την προστασία του Θεού. Όπως ο λιονταρόψυχος Καραϊσκάκης, που κατέφυγε στη βοήθεια των Αγίων, σαν τότε που βρέθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ, πάνω από τη Λιβαδιά, κι έπεσε στα πόδια μαζί με τους άντρες του και του έταζε· «Βοήθησέ μας, Άγιε Σεραφείμ, να διώξουμε τον Κιούταγα από την Αθήνα, να γλιτώσουμε τους κλεισμένους Χριστιανούς και να κάνουμε τους Τούρκους δεύτερη Αράχωβα, και να σου φέρω χρυσό καντήλι στον τάφο σου και λαμπάδες εκατό ίσα με το κορμί μου και να στολίσω σαν παλάτι το μοναστήρι σου…».

Στο όνομα του Τιμίου Σταυρού επιχειρούσε κάθε εξόρμησή του ο γενναίος ναυμάχος της Ύδρας Ανδρέας Μιαούλης. Στον «Άρη» του είχε τοποθετήσει ένα μεγάλο ξύλινο Σταυρό, όπου έβαλε να χαράξουν κάθετα· «Σταυρού τύπος, εχθροίς τρόμος» και οριζόντια· «Σταυρός πιστών στήριγμα».

Έτσι, όταν το Έθνος απελευθερώθηκε και συντάχθηκαν τα Συντάγματά του, άρχιζαν όλα, όπως άλλωστε και το σημερινό, με επίκληση της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίου Τριάδος. Αυτή υπήρξε και είναι η πίστη και η δύναμη του ελληνικού λαού, η Ορθοδοξία κιβωτός της σωτηρίας του και σώτειρα του Γένους πανθομολογούμενη, συστατικό σπουδαίο της συνείδησης και της ταυτότητάς τους. Όπως έγραφε ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου· «Σ’ αυτό τον τόπο Ορθοδοξία και Ελλάδα πάνε μαζί».

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος
της Εκκλησίας της Ελλάδος

Δια το αντίγραφον χαίρων και συγχαίρων
π. Φώτιος Βεζύνιας

Η ΑΛΗΘΕΙΑ Σ' ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.. ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΧΟΣ ΗΜΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Π.Σ.Ε

 Σεραφείμ κατά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών
Η πλήρης δήλωση έχει ως εξής:
Διά τό μεῖζον θέμα πού ἔχει δημιουργηθῆ μέ τό ἀντορθόδοξο καί κακόδοξο ἐκκλησιολογικό κείμενο τῆς 9^ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησίων» (Π.Σ.Ε.) στό Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας «Called to be one Church» («Κλειθεῖσες νά εἶναι ἡ μία ἐκκλησία») πού ἐξεδόθη στίς 23/2/2006 ἐπιθυμῶ νά καταθέσω τά κάτωθι:

1) Τό προκλητικῶς ἀντορθόδοξο καί κακόδοξο αὐτό κείμενο οὐδέποτε κατετέθη ἁρμοδίως, ὡς ὄφειλε, ἐνώπιον τῶν διοικητικῶν ὀργάνων τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας Δ.Ι.Σ. καί Ι.Σ.Ι. καί οὐδέποτε συνεζητήθη ὑπ’ Αὐτῶν καί οὐδέποτε ἐγένετο ὑπ’ Αὐτῶν δεκτόν.
Ἡ ἁρμοδία Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων «μυστηριωδῶς» οὐδεμία γνῶσιν τοῦ κειμένου ἔχει παρ’ ὅτι ἀπό τό 2006 ἔχει ἀναρτηθῆ στόν διαδικτυακό τόπο τοῦ Π.Σ.Ε. (http://www. oikoumene.org/resources/documents/wcc-commissions/faith-and-order-commission/i-unity-the-church-and-its-mission/called-to-be-the-one-church-the-porto-alegre-ecclesiology-text.html)

2) Οἱ ἐκκλησιολογικές θέσεις πού ἐκφράζονται δι’ αὐτοῦ τοῦ ἀπαραδέκτου καί αἱρετικοῦ κειμένου ἀπομειώνουν πλήρως τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί ἀποτελοῦν τόν θούριο τοῦ δαιμονιώδους συγκρητισμοῦ τοῦ Π.Σ.Ε.

3) Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τήν προειρημένην συνέλευσιν οὐδέποτε ἁρμοδίως καί ἐπισήμως ἐνημέρωσαν τά διοικητικά ὄργανα Αὐτῆς διά τό ἐπαίσχυντο αὐτό κείμενο τῆς 9^ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ.

4) Κατά ταῦτα οὐδεμίαν ἰσχύν κέκτηται τό ἀνωτέρω καί οὐδόλως δεσμεύει τήν Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία. Ἀντιθέτως εἶναι κείμενο ἀπαράδεκτο καί προκλητικό πού ἐπαναλαμβάνομε προσβάλλει εὐθέως τήν ἡμετέρα αὐτοσυνειδησία ἀποδίδον ἔλλειμα καθολικότητος εἰς τήν Ἀδιαίρετον Ὁρθόδοξον Καθολικήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν.

5) Παρίσταται ἑπομένως ἀδήριτος ἡ ἀνάγκη τῆς ἀμέσου ἀποχωρήσεως ἀπό τόν ἑσμό αὐτόν τῶν αἱρέσεων καί τοῦ διαμονιώδους συγκρητισμοῦ τοῦ ΠΣΕ διότι οὐδεμία Ὀρθόδοξος μαρτυρία κατατίθεται καί γίνεται δεκτή ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ ἀνωτέρω κειμένου

Διά το αντίγραφον και ακόλουθον

π. Φώτιος Βεζύνιας