ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ…….. Ή ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ;
Περασμένα μεσάνυχτα. Ξημερώνει το Σάββατο της Διακαινησίμου εβδομάδος. Μόλις πριν λίγο κλείδωσα την εξώπορτα του Ναού. Ουράνια ησυχία και Θεϊκή γαλήνη απλώνεται γύρω. Ακόμα και ο ήχος του κλειδιού στην κλειδαριά, ακούγεται ιερόσυλος.
Ακουμπισμένος στο κάγκελο του περιβόλου προσπαθώ να συλλάβω το μεγαλείο της στιγμής, αλλά και τις στιγμές των μεγαλείων όλων αυτών των ημερών ιδιαίτερα βέβαια των δύο τελευταίων. Των δύο ημερών της πανηγύρεώς μας, της πανηγύρεως της Ζωοδόχου πηγής.
Πόσο σοφά έχουν κανονισθεί όλα γύρω από τις εορτές και τις πανηγύρεις, στην Ορθόδοξο πίστη μας! Η όλη διαδικασία της προετοιμασίας, η κάθε ενέργεια, ο τρόπος συμμετοχής των πιστών, ο στολισμός, οι τελετές, η ψαλμωδία, η κλιμακωτή ένταση, η αποκορύφωση, όλα μα όλα αναπέμπουν δόξα και λατρεία «…τω Αναστάντι Θεώ », μα και τιμή και προσκύνηση εις την Υπεραγία Θεοτόκο, την Πάναγνο Μητέρα του Λυτρωτή του κόσμου.
Πόσο σοφά έχουν κανονισθεί όλα γύρω από τις εορτές και τις πανηγύρεις, στην Ορθόδοξο πίστη μας! Η όλη διαδικασία της προετοιμασίας, η κάθε ενέργεια, ο τρόπος συμμετοχής των πιστών, ο στολισμός, οι τελετές, η ψαλμωδία, η κλιμακωτή ένταση, η αποκορύφωση, όλα μα όλα αναπέμπουν δόξα και λατρεία «…τω Αναστάντι Θεώ », μα και τιμή και προσκύνηση εις την Υπεραγία Θεοτόκο, την Πάναγνο Μητέρα του Λυτρωτή του κόσμου.
Όχι με ιδιαίτερη δυσκολία μέσα στο μισοσκόταδο διακρίνω επιβλητική, στο κέντρο του Ναού, την Θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς της Ζωοδόχου πηγής της Ασκονίτισσας. Με θρόνο το προσκυνητάρι της, στολισμένο μ’ όλα τα λουλούδια της Ελλαδικής Άνοιξης, ξεφεύγει από τις περιορισμένες διαστάσεις μιας εικόνος, μα και από τα όρια του Ναού της, και γίνεται πελώρια μέσα σε μια απαστράπτουσα φωτεινότητα και επισκιάζει με την παρουσία της τα πάντα. Γίνεται η πλατυτέρα των Ουρανών η επισκιάζουσα και προστατεύουσα όλο το κόσμο.
«Άλαλα τα χείλη των ασεβών,
των μη προσκυνούντων την Εικόνα σου την σεπτήν..»
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς, τους ικέτας σου και προσκυνούντας την εικόνα σου την σεπτήν.
Η περιπλάνηση των ματιών μου σταματά στα μπρούτζινα γράμματα του Ναού που το φώς των προβολέων τα κάνει να αστραποβολούν. « ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ». Θαρρείς και έχουν δικό τους φως. Μήπως έχουν; Κάτι τέτοιες στιγμές η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να αποδεχθεί την παρουσία κάθε υπέρλογου, κάθε θαυμαστού γεγονότος. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο νους του ανθρώπου ξεφεύγει από τα πεπερασμένα όρια της ύπαρξής του, και του χαρίζεται η δύναμη να αγκαλιάζει όλη την κτίση, αλλά και να αγκαλιάζεται απ’ αυτήν. Να αγκαλιάζει Τον ίδιο Τον κτίστη του παντός και να αγκαλιάζεται απ’ Αυτόν.
Όλη η κτίση αποδίδει ύμνο ευχαριστίας προς τον Κτίστη και Δημιουργό. Τα αηδόνια του Απρίλη τέτοια ώρα κάνουν το δικό τους μεσονυκτικό. Το αεράκι στα κλαριά της φλαμουριάς ισοκρατεί στην ψαλμωδία των αηδονιών. Τα αστέρια του ουρανίου θόλου κεριά αναμμένα σ’ αυτήν την υπέρκοσμη προσευχή. Στα χείλη ανεβαίνει το «Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι.»
Θεέ μου πως να χωρέσει μέσα στην αδυναμία της ύπαρξής μας το μεγαλείο της Θεότητός Σου;.
Σε είδαμε τα μπαίνεις στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαΐων Ταπεινός Θριαμβευτής.
Σε είδαμε να διδάσκεις και να ελέγχεις τους γραμματείς και φαρισαίους.
Σε είδαμε να προσεύχεσαι για τους μαθητές Σου.
Σε είδαμε να μας παραδίδεις τα άχραντα Σου μυστήρια.
Σε είδαμε να προδίδεσαι από τον ίδιο τον μαθητή Σου.
Σε είδαμε να δέχεσαι την απάρνηση του Πέτρου.
Σε είδαμε να σταυρώνεσαι και να πεθαίνεις για μας.
…και τέλος αφού είδαμε την Ανάστασίν Σου,… προσκυνήσαμεν Σέ Τόν Άγιον, Τόν Κύριον, Τόν Ιησούν, Τον μόνον Αναμάρτητον….. Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών;
…..και σ’ αυτήν την Διακαινήσιμο Εβδομάδα ανεβαίνοντας την κλίμακα του Θριάμβου της Αναστάσεως Σου μας αξίωσες να χαρούμε την χαράν της Αχράντου Μητρός Σου της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής, ψάλλοντας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας..»
Ναι. Αυτός ο Σταυρωθείς και Αναστηθείς Υιός σου και Θεός ημών, Αειπάρθενε Δέσποινα, είναι που «γεμίζει το ναό της πηγής σου ουρανίων χαρίτων και θαυμάτων.» Μέσα σ’ αυτόν τον ναό γλυκιά μας Παναγία «τεράστια και φοβερά γίνονται θαύματα, και των σωμάτων και των ψυχών τα πάθη θεραπεύονται, και διώχνονται φάλαγγες ολόκληρες από δαίμονες». Γι’ αυτό και εμείς οι αμαρτωλοί σε τιμούμε και σε δοξάζουμε «την Ζωοδόχο πηγή την Ασκονίτισσα».
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
«Πάντας τους προστρέχοντας εις σε,
πίστι κραταιά Παναγία συ Ασκονίτισσα.
άκουσον και στάλαξον αυτοίς ιάματα.
Ζωοδόχως την χάριν γαρ, αεί συ παρέχεις,
πάσι τοις προσφεύγουσι, τη θεία σκέπη σου.
Μήτερ Παναγία Παρθένε, όθεν και ημών τας δεήσεις.
εχόντων σε στήριγμα επάκουσον.»
«Πάντας τους προστρέχοντας εις σε,
πίστι κραταιά Παναγία συ Ασκονίτισσα.
άκουσον και στάλαξον αυτοίς ιάματα.
Ζωοδόχως την χάριν γαρ, αεί συ παρέχεις,
πάσι τοις προσφεύγουσι, τη θεία σκέπη σου.
Μήτερ Παναγία Παρθένε, όθεν και ημών τας δεήσεις.
εχόντων σε στήριγμα επάκουσον.»
Χριστός Ανέστη
Ελάχιστος π. Φώτιος Βεζύνιας