Χριστός Ανέστη.
Σήμερα το απόγευμα, έτσι κάνοντας έναν απολογισμό των ημερών που πέρασαν,
και διαβάζοντας, και ακούγοντας τις ειδήσεις που βομβαρδίζουν τις αισθήσεις (και τις παραισθήσεις μας…) μου ήλθε μια σκέψη. Άραγε για έναν που έκανε βίωμά του, αυτήν την Μεγάλη Εβδομάδα, το ουσιαστικό περιεχόμενο του: (στιχηρού ιδιομέλου των Αίνων του όρθρου Μ. Δευτέρας). “Δεύτε ουν και ημείς κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν, και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς· ίνα και συζήσωμεν αυτώ, και ακούσωμεν βοώντος αυτού· ουκέτι εις την επίγειον Ιερουσαλήμ δια το παθείν, αλλά αναβαίνω προς τον Πατέρα μου, και Πατέρα υμών και Θεόν μου και Θεόν υμών και συνανυψώ υμάς εις την ανω Ιερουσαλήμ, εν τη βασιλεία των ουρανών”,
για έναν λοιπόν τέτοιον άνθρωπο πόσο δύσκολο είναι να εξηγήσει και.. (να μην παρεξηγήσει) όλα αυτά τα «ειδησιακά ερεθίσματα» πληροφόρησης ή καλύτερα (..παραπληροφόρησης);
Αν λοιπόν βιωματικά πλησιάσουμε στη ζωή της Εκκλησίας, τι άλλες εξηγήσεις χρειάζονται για πολλούς σύγχρονους προβληματισμούς, δύο από τους οποίους σας παραθέτω ταπεινά:
1. Έχουμε αμφιβολία για ..αυτούς που διοικούν αυτήν την στιγμή τον κόσμο; Σας έχει μπερδέψει η επαμφοτερίζουσα πολλές φορές στάση ακόμα και των ποιμένων του Λογικού ποιμνίου; Ακούστε τι λέγεται στο συναξάρι της Μ. Δευτέρας:
« Την Συναγωγήν, συκήν Χριστός, Εβραίων, Καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων, Αρά ξηραίνει΄ ης φύγωμεν το πάθος».
Η ερμηνεία δική σας….
2. Έχουμε αμφιβολίες και ερωτηματικά για την στάση μας, και τις θέσεις μας είτε ως μέλη του Λογικού ποιμνίου, είτε ως ποιμένες; Δεν έχουμε παρά να ακούσουμε εκείνα τα φοβερά Ουαί του Ευαγγελίου του Όρθρου της Μ. Τρίτης: «α) Ουαί… ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών… β) Ουαί… ότι υμείς ουκ εισέρχεσθε εις την βασιλείαν των ουρανών, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν… γ) Ουαί… οδηγοί τυφλοί…δ) Ουαί… οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!... ε) Ουαί… ότι παρομοιάζεται τάφοις κεκονιαμένοις… στ) Ουαί… Όφεις, γεννήματα εχιδνών…». Η ερμηνεία δική σας.
Ως επίλογον του Λακωνικού τούτου λόγου, ας ακούσουμε τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό να λέγει: «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως, Χριστόν εξαστράπτοντα και χαίρετε φάσκοντα τρανώς ακουσόμεθα, επινίκιον άδοντες». Πράγματι το ουσιαστικό περιεχόμενο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος κλείνει με «τον κωδικό» που ξεκλειδώνει την ύπαρξή μας για να δεχθούμε το υπέρτατο γεγονός της Αναστάσεως. Και ο «κωδικός» αυτός είναι η κάθαρση των αισθήσεων και των σωματικών και των πνευματικών. Και πάλι η ερμηνεία δική σας….
Χαίρετε εν Κυρίω.
Χριστός Ανέστη.
π. Φώτιος Βεζύνιας