Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥ
Να τη διαβάσετε, να τη σκεφτείτε και να τη διαδώσετε.
είναι ωμή, μα πραγματική …
Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα ως το Matrix, διαβαίνοντας μέσα από τους μύθους του Αισώπου και του Ο Olivier Clerc, (συγγραφέας και φιλόσοφος), μ’ αυτήν την ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποίησης των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας, τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περιβάλλον.
Είναι μέσα της συμπυκνωμένες η ζωή και η γνώση, που ο καθένας μας θα πρέπει να φυτέψει στον προσωπικό του κήπο, ώστε το αύριο να μπορέσει να δρέψει τους καρπούς τους.
Το βατραχάκι που δεν ήξερε πως θα βραζόταν …
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό και μέσα να κολυμπάει ανέμελα ένα βατραχάκι…
Κάτω από την κατσαρόλα ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό σιγά-σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπάει χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό από όσο το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ’ όλα αυτά, δεν αισθάνεται φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Γι’ αυτόν το λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει ώσπου το βατραχάκι να καταλήξει να βράσει και να πεθάνει…
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μιαν εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα!
Αυτό, αποδεικνύει πως, όταν μια αλλαγή γίνει αρκετά αργά, διαφεύγει αυτή από τη συνείδηση και, τις πιο πολλές φορές, δεν προκαλεί καμιάν αντίδραση, καμιάν αντίσταση, καμιάν επανάσταση…
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία τώρα και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε πως δεχόμαστε μιαν αργή, σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως, επειδή γίνεται αργά και σιωπηλά, για να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που, πριν από
20, 30 η 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες, ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου…
20, 30 η 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες, ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου…
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται συνέχεια αυθαιρεσίες σε βάρος της προσωπικής ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της ακεραιότητας της φύσης, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό, ασταμάτητα, με την αδιάκοπη συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμύνονται.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υπομένει και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το αδιάκοπο σφυροκόπημα από τα μέσα ενημέρωσης, με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές, χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του…
Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο αύριο…
Τώρα, αναφέρομαι στο σήμερα!!!
Συνειδητοποίηση, η βράσιμο;
Πρέπει να διαλέξετε!
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά!
Είμαστε ήδη μισοβρα-σμένοι;!!
Ή όχι;!
Ή όχι;!
Μου τόστειλαν και σας το προσφέρω, ως σχολιασμό στο άλλο σκέλος που πρέπει να μας απασχολεί, στο κοινωνικό γίγνεσθαι που ζούμε για καλά στο πετσί μας.
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας