Εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε γίνει μάρτυρες όλοι του γεγονότος, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, και άλλων αποχρώσεων πολιτικοί ή και μη πολιτικοί, να μιλούν και υπερασπίζονται της ανάγκης αποδοχής της έννοιας της πολύ-πολιτισμικότητας σε τοπικό ή και εθνικό επίπεδο. Προχθές σε μια σχετική συζήτηση άκουσα το κοινότυπο: «Ε.. μη ξεχνάς ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πολύ-πολιτισμική πόλις».
Μάλιστα…. Άρχισα να σκέπτομαι τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει. Λοιπόν αυτοί οι απαίσιοι που κυβερνούν τις τύχες του κόσμου, έχουν στήσει πολύ καλά την παγίδα. Δηλαδή αν πεις ότι δεν συμφωνείς με την πολύ- πολιτισμικότητα της πατρίδος σου θα σε αποκαλέσουν «εθνικιστή».
Από την άλλη μεριά όμως για πείτε μου ποιον πολιτισμό ζει σήμερα η παγκόσμια κοινότητα;. Δηλαδή σε τι διαφέρει «ο ζών πολιτισμός» στην Ν. Υόρκη, από τον αντίστοιχο της Αθήνας, της Μόσχας, του Λονδίνου, του Τόκιο, της Ρώμης, και γενικότερα όλων των μεγάλων ή και μικρών πόλεων του παγκοσμίου στερεώματος. Μήπως είναι ψέμα ότι ο τρόπος ζωής, οι τάσεις της μόδας, οι διακινούμενες πνευματικές ή καλλιτεχνικές αξίες και άλλα πολλά, παράγονται, και πλασάρονται καταλλήλως από «εξειδικευμένα κέντρα»; Μήπως είναι ψέμα ότι έχουν βάλλει όλον τον κόσμο σ’ ένα μεγάλο μπλέντερ και τον «κτυπούν», μέχρι να γίνει μια ομοιογενής μάζα, ώστε να μπορούν να τον καταπιούν ευκολότερα;. Οι τάσεις της μουσικής, της διασκέδασης, της καλλιτεχνικής έκφρασης, έχουν αφεθεί ελεύθερες να διαμορφωθούν;. Ή μήπως ελέγχονται αυστηρά, μέσα από τα κέντρα διακίνησής τους;. Η μεγαλύτερη δε πλάνη και απάτη συμβαίνει στο επίπεδο των θρησκειών. Εκεί πάμε προς επικράτηση μιας «πανθρησκείας». Ότι πιο βρωμερό έχει επινοήσει ανθρώπου νους.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση, για να πεισθούμε ότι αφ’ ενός σε παγκόσμιο επίπεδο κάνουν αυτό που χρειάζεται για να μπορούν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο, και αυτό βέβαια είναι η «επιβολή» ενός παγκόσμιου άχρωμου και άγευστου πολιτισμού, όπου όλοι θα πρέπει να μοιάζουν μεταξύ τους. Και αφ’ ετέρου, για να στηρίξουν αυτήν την σαλαμοποίηση, κάνουν φοβερό αγώνα να επιβάλουν σε τοπικό επίπεδο, ακριβώς το αντίθετο, την πολύ-πολιτισμικότητα. Αυτό το τελευταίο εξυπηρετείται από την «υποχρεωτική» μετακίνηση των λαών και την ανάμειξη με άλλους λαούς, ιδιαίτερα δε με λαούς όπως εμάς τους Έλληνες, που καθώς φαίνεται τους είμαστε εμπόδιο στα σκοτεινά σχέδιά τους, και εν πολλοίς έχουν καταφέρει να πιστέψουμε ότι η πολύ-πολιτισμικότητα είναι κάτι το δεδομένο και κατοχυρωμένο.
Ε.. λοιπόν όχι. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιον που ο «πολιτισμός του» του έχει μάθει να ουρεί στο σαλόνι του σπιτιού του, θα πρέπει να τον ανεχθώ να ουρεί και στο σαλόνι του δικό μου σπιτιού. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι «εθνικιστής» αν επιμένω στο ότι «στην χώρα του ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά «απαιτώ» στη δική μου χώρα να σεβαστεί τις υπάρχουσες συνήθειες».
Ναι, να είναι πεινασμένος και να του δώσω φαγητό. Ναι να είναι διψασμένος και να του δώσω να πιει. Ναι να τον φιλοξενήσω, να τον περιποιηθώ. Αλλά μέχρι εκεί. Κατόπιν θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι, όσοι επιλέγουν να ζήσουν στη «ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ» ότι θα είναι «ΕΛΛΗΝΕΣ», έτσι με κεφαλαία και εντός εισαγωγικών. Θα πρέπει να μάθουν την επίσημη γλώσσα αυτού του κράτους που, δυστυχώς για κάποιους και κάποιες που αυτοαποκαλούνται… ακόμα… Έλληνες, είναι η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ». Θα πρέπει να μάθουν την "ΙΣΤΟΡΙΑ" αυτού του έθνους. Και κάτι ακόμα θα πρέπει όσοι αποφασίζουν να ζήσουν στην ΕΛΛΑΔΑ, να γνωρίζουν ότι, ναι είναι ελεύθεροι να πιστεύουν όπου θέλουν, αλλά αυτή η χώρα αν είναι Ελεύθερη, είναι γιατί κάποιοι «τρελοί», πολέμησαν «για του Χριστού την Πίστη την Αγία», και επίσημη Θρησκεία σ’ αυτή τη χώρα είναι «Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».
Αυτός λοιπόν είναι ο πολιτισμός αυτής της χώρας, «Ελλάδα και Ορθοδοξία», και αδιαφορούμε αν αρέσει ή δεν αρέσει…
Αυτής της χώρας που εσείς οι άσπονδοι φίλοι μας… καταφέρατε, συνεργαζόμενοι με τους εδώ γραικύλους, να την καταβαραθρώσετε, και να την κάνετε να ντρέπεται.
Λοιπόν ήρθε ο καιρός της εθνικής αφύπνισης.
Ήρθε ο καιρός να εξαργυρώσουμε την επιταγή που φέρει γραμμένο πάνω της το ανυπέρβλητο αγαθό «ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».
Ήρθε καιρός να διατρανώσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, την θέληση των ΕΛΛΗΝΩΝ για μονο-πολιτισμική κοινωνία. Μια κοινωνία που αγαπάει όλο τον κόσμο, που σέβεται το δικαίωμα όλων στον δικό τους πολιτισμό, μα που και δεν δέχεται για κανένα λόγο να μολυνθεί από το δηλητήριο της πολύ-πολιτισμικότητας.
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας