Είναι μάλλον δύσκολο για έναν ιερωμένο να εκφράσει θέσεις που νοούνται πολιτικές. Αλλά ταπεινά καταθέτω ότι οι θέσεις που θα ακολουθήσουν δεν είναι πολιτικές αλλά πνευματικές. Θέλουμε δεν θέλουμε πρέπει να δεχθούμε ότι ως πρόσωπα, ως οικογένεια, ως κοινωνία βιώνομε την εποχή της πορείας πάνω ακριβώς στα όρια του πολιτικο-κοινωνικού από την μια, και από την άλλη του πνευματικού χώρου. Στα σύνορα λοιπόν αυτών των δύο χώρων, θέσεις πνευματικές χαρακτηρίζονται, ίσως και πολιτικές, και θέσεις πολιτικές έχουν βαρύτητα πνευματική, ίσως συγκρίσιμη μόνο με τα Πατερικά κείμενα. Δεν θα αναφερθώ σε παραδείγματα, γιατί μπορεί να κατηγορηθώ ότι πολιτικολογώ.
Ως έθνος, ζήσαμε τα τελευταία περίπου 200 χρόνια 1821-2021, πολλές αλλαγές και μεταπτώσεις.
Ως Έθνος και ως Εκκλησία θα ήταν λάθος αν δεν έχουμε πια καλά νοήσει ποιος είναι μαζί μας, και ποιος απέναντι.
Ειδικά την τελευταία περίοδο, από χούντας και εδώ, έγιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές παγκοσμίως, αλλαγές που ήταν επόμενο να επηρεάσουν και το γίγνεσθαι της μικρής μας πατρίδας. Έχουμε μετρήσει τους εχθρούς και τους φίλους. Και είναι φυσικό ως Εκκλησία να δεχθούμε τα λόγια του Προφητάνακτος Δαυίδ: «Ινα τί εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά; Παρέστησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του χριστού αυτού…. Κύριε, τί επληθύνθησαν οι θλίβοντες με; πολλοί επανίστανται επ΄ εμέ. Πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου· ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού. Συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου εί, δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου. Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα και επήκουσε μου εξ όρους αγίου αυτού. Εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα· εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεται μου. Ού φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι. Ανάστα, Κύριε, σώσον με ο Θεός μου· ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντας μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας. Του Κυρίου η σωτηρία και επί τον λαόν σου η ευλογία σου. »
Επίσης είναι το λιγότερο αφελές να νομίζουμε ως Εκκλησία, ότι θα πάψουμε να είμαστε διωκόμενοι. Η Εκκλησία της Αλήθειας είναι η «Διωκόμενη Εκκλησία», και το «Ευαγγέλιο της Αλήθειας» είναι το «Διωκόμενο Ευαγγέλιο». «Εί εμέ εμίσησαν και εδίωξαν και υμάς μισήσουσι και διώξουσι» … «Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσι και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ΄ υμών, ψευδόμενοι ένεκεν εμού».
Αυτά τα γράφω γιατί ως Έθνος αλλά και ως Εκκλησία πρέπει να δεχθούμε ότι η πορεία μας είναι Σταυρική. Ή θάπρεπε νάναι «Σταυρική».
Κάτι ακόμα είτε ζούμε «ευθέως» είτε «κυκλικώς», ημέρες της Ιεράς Αποκάλυψης, σύμφωνα με τον Άγιο Ευαγγελιστή, Ιωάννη Κεφ12, 13-17: «13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα. 14 καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. 15 καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ. 16 καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ. 17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν ᾿Ιησοῦ.» Μετ: « Και όταν ο δράκων είδε ότι ερρίφθη εις την γην, κατεδίωξε με μανία την γυναίκα, που γέννησε το αρσενικό τέκνο. (Κατεδίωξε την Εκκλησία του Χριστού). κ.λ.π»
Δηλαδή ο διωγμός της Εκκλησίας είναι δεδομένος. Ποιας Εκκλησίας; Της Αληθινής Εκκλησίας. Η Αλήθεια της Εκκλησίας μας αποδεικνύεται από τον διωγμό που υφίσταται.
Και τώρα η απάντηση στο αυθόρμητο ερώτημα που υπάρχει πλέον μέσα σε όσους διαβάζουν αυτές τις σκέψεις. Ποιο ερώτημα; Τι σημαίνουν όλα αυτά. Πολλοί θα πλανηθούμε στις επόμενες εκλογές ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού με το ψεύτικο δίλημμα: «Θα ψηφίσω ανθρώπους ένθεους ή άθεους;» Ε.. λοιπόν δεν υπάρχουν ένθεοι πολιτικοί. Κι αν υπάρχουν είναι το ελάχιστο ποσοστό που δεν ακούγεται. Που δεν το λογαριάζει κανείς. Μην πλανηθούμε ότι αυτοί που αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι, φίλοι της Ορθοδοξίας, φίλοι του Χριστού, και δεν ξέρω πως αλλιώς, είναι σε θέση να τα βάλλουν με τις σκοτεινές δυνάμεις της Φράγκικης και αιρετικής Ευρώπης, και της Σιωνιστικής Αμερικής. Καθαρά λόγια. Πάλι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που να νομίζει ότι είναι δυνατόν οι μασονικές στοές που εκπροσωπούνται κατά κόρον στην βουλή, να υπηρετήσουν το συμφέρον της Εκκλησίας.
Κατά συνέπεια το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι όχι αν θα βγάλουμε ανθρώπους που δεν θα κυνηγήσουν την Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία θα κυνηγηθεί έτσι ή αλλιώς. Είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό που θα αποφασίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές είναι: «Είμαστε μαζί με την φράγκικη και αιρετική Ευρώπη, είμαστε με το θηρίο των Βρυξελλών, είμαστε με την Σιωνιστική Αμερική, ή έστω και την τελευταία στιγμή θα αποφασίσουμε να μπούμε στη μικρή βάρκα που λέγεται «Ελλάδα» και θα απομακρυνθούμε από το βυθιζόμενο σκάφος του Παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος. Διωκόμενοι ναι, αλλά κάτω από τα φτερά της παντοδυνάμου προστασίας του Αναστάντος Χριστού.
Αν είμαστε απ’ αυτούς που βίωσαν την Ανάσταση, αν είμαστε απ’ αυτούς που άκουσαν τον Χριστό να χαρίζει την «Ειρήνη Του», δεν έχουμε κανένα λόγο να συνδιαλεγόμαστε με ανθρώπους κενούς πίστεως. «Ούτοι γεγόνασι χαλκοί ηχούντες και κύμβαλα αλαλάζοντα.»
Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού δεν τα κάνει πλακάκια με τους άνομους… Αλλά είναι η Εκκλησία της Αλήθειας. Της Αγαπητικής αυστηρότητας των Αγίων Πατέρων. Είναι η Εκκλησία που ανταποκρίνεται στα λόγια του μεγάλου Βασιλείου προς τον έπαρχο Μόδεστο : «Να μου πάρεις την περιουσία μου δεν φοβάμαι, γιατί έχω μονάχα δυο τριμμένα ράσα και λίγα βιβλία. Να με εξορίσεις δεν φοβάμαι, γιατί θεωρώ σαν πατρίδα μου όλη την γη. Τα βάσανα δεν τα φοβούμαι γιατί το σώμα μου είναι τόσο αδύνατο που θα νεκρωθεί πριν καλά καλά αρχίσεις να το βασανίζεις. Και τέλος δεν φοβάμαι τον θάνατο γιατί αυτός θα με φέρει συντομότερα κοντά στο Θεό».
Αυτή η Εκκλησία νοεί ως διακύβευμα αυτών των εκλογών μόνο το: «.. αν είναι με τον Θεό ή με τον μαμωνά»
Χριστός Ανέστη
Καιρός Ανά-στασης
Καλή Λευτεριά αδέλφια.
π. Φώτιος Βεζύνιας