Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ
* Αισθανόμαστε υπερήφανοι κάθε φορά που ακούμε επαίνους και εγκώμια για την ελληνική γλώσσα από διανοούμενους και γενικά πνευματικούς ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Όμως, δεν κάνουμε τίποτε για να την προστατέψουμε από τις κάθε μορφής επεμβάσεις και αλλοιώσεις.
Δεν κάνουμε αυτό που γίνεται σε άλλες χώρες για την διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας όπως π.χ. στην Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα, Ισπανία, Γερμανία και αλλού.
Όταν, για παράδειγμα, πριν από τριάντα περίπου χρόνια, επιτροπές από ειδικούς στην Ιαπωνία και Κορέα ανέλαβαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού της παραδοσιακής τους γραφής, εξέδωσαν σύντομα το πόρισμά τους, που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή! Αναγνωρίζουμε τις δυσχέρειες, που έχουν οι νέοι μας στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλουν αποτελεί πνευματική άσκηση που οξύνει τον νου. Με αυτήν την γραφή επιβιώσαμε. Με αυτή την γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα της Άπω Ανατολής».
Στην Ρωσία επιβάλλεται βαρύτατο πρόστιμο σε οποιονδήποτε αντικαταστήσει γράμμα του Κυριλλικού αλφαβήτου με αντίστοιχο Λατινικό.
Στην Γαλλία για θέματα που αφορούν την γλώσσα, ζητείται από την Κυβέρνηση η γνώμη της Γαλλικής Ακαδημίας. Κάτι ανάλογο υπήρχε παλαιότερα και στον Οργανισμό της Ακαδημίας Αθηνών. Σήμερα όμως... Αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Πριν λίγα χρόνια, ο Πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής ζήτησε την μέσω του Συντάγματος προστασία της Γερμανικής Γλώσσας.
Στην Ελλάδα, όλοι διαπιστώνουν ότι υπάρχει πρόβλημα! Αλλά, δυστυχώς, μόνον διαπιστώνουν! Όλοι οι υπεύθυνοι φορείς, πριν την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, ήταν σύμφωνοι για την ανάγκη Συνταγματικής προστασίας της γλώσσας μας! Η προταθείσα προς την Κυβέρνηση σχετική διατύπωση στο υπό αναθεώρηση τότε Σύνταγμα είχε ως εξής: «Η Ελληνική Γλώσσα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα που αποτελεί ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο μαζί με την ιστορική της γραφή προστατεύεται υπό του κράτους ως έκφανση της διαχρονικής ταυτότητος του Ελληνικού Γένους και θεμελίου του ευρωπαϊκού πνεύματος. Παρεμβάσεις επί γλωσσικών θεμάτων προϋποθέτουν γνώμη της Ακαδημίας Αθηνών».
Τελικά, η πρόταση αυτή παρέμεινε πρόταση. Δεν συμπεριελήφθη στο Σύνταγμα. Έτσι, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν προστατεύει στο Σύνταγμά της την ελληνική γλώσσα. Στο Σύνταγμα του 1952 το άρθρο 107 προέβλεπε τα εξής: «Επίσημος γλώσσα του κράτους είναι εκείνη στην οποία συντάσσεται το πολίτευμα και της Ελληνικής Νομοθεσίας τα κείμενα. Πάσα προς παραφθοράν αυτής επέμβαση απαγορεύεται».
Εάν η διάταξη αυτή υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1975 θα είχαν αποφευχθεί τα σοβαρά πλήγματα που δέχτηκε η γλώσσα μας και δεν θα φθάναμε στη σημερινή κακοποίηση και την κατάντιά της.
Τι συνέβαινε, όμως, στις διάφορες εποχές της ελληνικής ιστορίας; Οι πρόγονοί μας, λοιπόν, ήταν πάντοτε υπερήφανοι και έτρεφαν μοναδικό θαυμασμό για την γλώσσα τους. Την αγαπούσαν και ένιωθαν μεγάλο σεβασμό γι’ αυτήν, διότι αποτελούσε το καύχημά τους.
Δεν ανέχονταν ούτε την κακοποίησή της, αλλά ούτε και να την χρησιμοποιούν άνθρωποι, που δεν είχαν την πρέπουσα παιδεία και δεν κατανοούσαν την μοναδικότητα και το μεγαλείο της!
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που μας αναφέρει ο Πλούταρχος (Θεμιστοκλής, 6, 4, 2): για την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στην γλώσσα και πώς την προστάτευαν! «Επαινείται δ’ αυτού και το περί τον δίγλωσσον έργον εν τοις πεμφθείσιν υπό βασιλέως επί γης και ύδατος αίτησιν. Ερμηνέα γαρ όντα συλλαβών διά ψηφίσματος απέκτεινεν, ότι φωνήν Ελληνίδα βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι».
Το απόσπασμα αυτό, λοιπόν, μας λέει ότι, όταν ο Ξέρξης απέστειλε αντιπροσωπεία για να ζητήσει «γη και ύδωρ» (χώμα και νερό, σημεία υποταγής) από τους Αθηναίους, ο Θεμιστοκλής, παρά τα καθιερωμένα, διέταξε να συλληφθεί ο διερμηνέας και με ψήφισμα τον εθανάτωσε με την αιτιολογία ότι «φωνήν ελληνίδα, βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι». Δηλαδή, «επειδή ετόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα σε βάρβαρα προστάγματα»!
Η σημερινή θολοκουλτούρα των προοδευτικών θα χαρακτήριζε αυτήν την πράξη φασιστική! Εξ άλλου, γι’ αυτούς, οποιαδήποτε πράξη η οποία δεν δίνει την ασύδοτη ελευθερία να καταστρέφεται η ελληνική γλώσσα διά των γκρίκλις, των ξενόγλωσσων πινακίδων κ.λπ. έχει φασίζουσα γλωσσική νοοτροπία!
Στην τραγωδία του «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ» ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής Αισχύλος παρουσιάζει και αυτός τον Ετεοκλή να παρακαλεί τον Δία και την γη για την σωτηρία των Θηβών. Αυτό που είναι άξιο προσοχής και θαυμασμού, όμως, είναι το πώς εντάσσει την γλώσσα σ’ αυτήν την έκκληση:
«Μη μοι πόλιν πανώλεθρον εκθαμνίσητε δηάλωτον, Ελλάδος φθόγγον χέουσαν».
Δηλαδή «μη μου αφανίσετε την πόλη, που ομιλεί Ελληνικά»...
Αλλά και η ιστορία της Φιλομήλας αποκαλύπτει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.
Η Φιλομήλα, ως γνωστόν, βιάστηκε από τον Τηρέα, ο οποίος, στη συνέχεια, της απέκοψε τη γλώσσα για να μη τον μαρτυρήσει. Παρά το ότι, όμως, ο Τηρέας της απέκοψε την γλώσσα, μία αρχαία ελληνική επιγραφή αναγράφει τον καημό της ψυχής της: «Γλώσσαν εμήν εθέρισε και έσβεσεν Ελλάδα φωνήν».
Η Φιλομήλα, λοιπόν, δεν θρηνεί που της έκοψαν την γλώσσα αλλά για το ότι δεν θα έχει φωνή για να ξαναμιλήσει Ελληνικά...
Όλα τα παραπάνω μας αποκαλύπτουν ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επίγνωση της αξίας της Ελληνικής Γλώσσας και γι’ αυτό έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να την προστατεύσουν.
Στην εποχή μας τη σκυτάλη πήραν άλλοι λαοί. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε να την απαξιώσουμε. Η αρχαία ελληνική γλώσσα στο μεταξύ κατακτά την Ευρ. Ένωση. Επανέρχεται η διδασκαλία στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Γαλλίας, ως «προϊόν» υψηλής αξίας. Βάσκοι ευρωβουλευτές πρότειναν στο Ευρ. Κοινοβούλιο την καθιέρωση της ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της Ε.Ε. Σε δέκα χώρες-μέλη της Ευρ. Ένωσης η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής αποτελεί μέρος του ωρολογίου προγράμματος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Ο δρ. Πήτερ Τζόουνς, ο οποίος είχε αναλάβει το 1998 να συντάξει απλά μαθήματα αρχαίων Ελληνικών που προσφέρονταν από την εφημερίδα «Ημερήσιος Τηλέγραφος» στους αναγνώστες της, έχει πει για την γλώσσα των προγόνων μας: «Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και 4ου π.χ. αιώνα είχαν φτάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες, όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του Σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μία θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα...».
Στη Νέα Υόρκη, στην φτωχογειτονιά του Χάρλεμ διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά.
Στη Γερμανία τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα μέχρι και την 11η τάξη.
Στην Βρετανία η Κυβέρνηση αποφάσισε την διδασκαλία των αρχαίων Ελληνικών από το Δημοτικό σχολείο...
Και ενώ όλα αυτά και άλλα συμβαίνουν σε όλον τον άλλο κόσμο, εδώ στην Ελλάδα τι κάνουμε; Θεωρούμε περιττό βάρος την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο. Μειώνουμε τις ώρες διδασκαλίας στο Λύκειο...
Αλλά, κάνουμε και κάτι χειρότερο: Τρεις δεκαετίες τώρα συνεχίζουμε την «απλοποίηση», η οποία ξεκίνησε το 1982. Ο Γάλλος καθηγητής Πανεπιστημίου Masse Roger έχοντας υπόψη του όλα αυτά εδήλωσε: «Είναι διαπιστωμένο ότι η ελληνική γλώσσα είναι το υπέρτατο εργαλείο σκέψεως. Πράγματι, κάποιος μπορεί να σκεφθεί μόνον ελληνικά. Γι’ αυτό και κάθε απλοίηση στη γλώσσα, στη σύνταξη, είναι απλά ένα χάσιμο της σκέψης. Όταν μία γλώσσα απλοποιείται απλά χάνει. Δεν έχει να κερδίσει τίποτε. Οδηγούμαστε σε μια γλώσσα χωρίς νόημα, απλά φωνητική και όλες οι λέξεις θα αρχίσουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Η γλώσσα καταστρέφεται.
πηγή:
http://www.proinoslogos.gr/
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
* Αισθανόμαστε υπερήφανοι κάθε φορά που ακούμε επαίνους και εγκώμια για την ελληνική γλώσσα από διανοούμενους και γενικά πνευματικούς ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Όμως, δεν κάνουμε τίποτε για να την προστατέψουμε από τις κάθε μορφής επεμβάσεις και αλλοιώσεις.
Δεν κάνουμε αυτό που γίνεται σε άλλες χώρες για την διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας όπως π.χ. στην Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα, Ισπανία, Γερμανία και αλλού.
Όταν, για παράδειγμα, πριν από τριάντα περίπου χρόνια, επιτροπές από ειδικούς στην Ιαπωνία και Κορέα ανέλαβαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού της παραδοσιακής τους γραφής, εξέδωσαν σύντομα το πόρισμά τους, που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή! Αναγνωρίζουμε τις δυσχέρειες, που έχουν οι νέοι μας στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλουν αποτελεί πνευματική άσκηση που οξύνει τον νου. Με αυτήν την γραφή επιβιώσαμε. Με αυτή την γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα της Άπω Ανατολής».
Στην Ρωσία επιβάλλεται βαρύτατο πρόστιμο σε οποιονδήποτε αντικαταστήσει γράμμα του Κυριλλικού αλφαβήτου με αντίστοιχο Λατινικό.
Στην Γαλλία για θέματα που αφορούν την γλώσσα, ζητείται από την Κυβέρνηση η γνώμη της Γαλλικής Ακαδημίας. Κάτι ανάλογο υπήρχε παλαιότερα και στον Οργανισμό της Ακαδημίας Αθηνών. Σήμερα όμως... Αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Πριν λίγα χρόνια, ο Πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής ζήτησε την μέσω του Συντάγματος προστασία της Γερμανικής Γλώσσας.
Στην Ελλάδα, όλοι διαπιστώνουν ότι υπάρχει πρόβλημα! Αλλά, δυστυχώς, μόνον διαπιστώνουν! Όλοι οι υπεύθυνοι φορείς, πριν την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, ήταν σύμφωνοι για την ανάγκη Συνταγματικής προστασίας της γλώσσας μας! Η προταθείσα προς την Κυβέρνηση σχετική διατύπωση στο υπό αναθεώρηση τότε Σύνταγμα είχε ως εξής: «Η Ελληνική Γλώσσα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα που αποτελεί ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο μαζί με την ιστορική της γραφή προστατεύεται υπό του κράτους ως έκφανση της διαχρονικής ταυτότητος του Ελληνικού Γένους και θεμελίου του ευρωπαϊκού πνεύματος. Παρεμβάσεις επί γλωσσικών θεμάτων προϋποθέτουν γνώμη της Ακαδημίας Αθηνών».
Τελικά, η πρόταση αυτή παρέμεινε πρόταση. Δεν συμπεριελήφθη στο Σύνταγμα. Έτσι, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν προστατεύει στο Σύνταγμά της την ελληνική γλώσσα. Στο Σύνταγμα του 1952 το άρθρο 107 προέβλεπε τα εξής: «Επίσημος γλώσσα του κράτους είναι εκείνη στην οποία συντάσσεται το πολίτευμα και της Ελληνικής Νομοθεσίας τα κείμενα. Πάσα προς παραφθοράν αυτής επέμβαση απαγορεύεται».
Εάν η διάταξη αυτή υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1975 θα είχαν αποφευχθεί τα σοβαρά πλήγματα που δέχτηκε η γλώσσα μας και δεν θα φθάναμε στη σημερινή κακοποίηση και την κατάντιά της.
Τι συνέβαινε, όμως, στις διάφορες εποχές της ελληνικής ιστορίας; Οι πρόγονοί μας, λοιπόν, ήταν πάντοτε υπερήφανοι και έτρεφαν μοναδικό θαυμασμό για την γλώσσα τους. Την αγαπούσαν και ένιωθαν μεγάλο σεβασμό γι’ αυτήν, διότι αποτελούσε το καύχημά τους.
Δεν ανέχονταν ούτε την κακοποίησή της, αλλά ούτε και να την χρησιμοποιούν άνθρωποι, που δεν είχαν την πρέπουσα παιδεία και δεν κατανοούσαν την μοναδικότητα και το μεγαλείο της!
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που μας αναφέρει ο Πλούταρχος (Θεμιστοκλής, 6, 4, 2): για την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στην γλώσσα και πώς την προστάτευαν! «Επαινείται δ’ αυτού και το περί τον δίγλωσσον έργον εν τοις πεμφθείσιν υπό βασιλέως επί γης και ύδατος αίτησιν. Ερμηνέα γαρ όντα συλλαβών διά ψηφίσματος απέκτεινεν, ότι φωνήν Ελληνίδα βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι».
Το απόσπασμα αυτό, λοιπόν, μας λέει ότι, όταν ο Ξέρξης απέστειλε αντιπροσωπεία για να ζητήσει «γη και ύδωρ» (χώμα και νερό, σημεία υποταγής) από τους Αθηναίους, ο Θεμιστοκλής, παρά τα καθιερωμένα, διέταξε να συλληφθεί ο διερμηνέας και με ψήφισμα τον εθανάτωσε με την αιτιολογία ότι «φωνήν ελληνίδα, βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι». Δηλαδή, «επειδή ετόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα σε βάρβαρα προστάγματα»!
Η σημερινή θολοκουλτούρα των προοδευτικών θα χαρακτήριζε αυτήν την πράξη φασιστική! Εξ άλλου, γι’ αυτούς, οποιαδήποτε πράξη η οποία δεν δίνει την ασύδοτη ελευθερία να καταστρέφεται η ελληνική γλώσσα διά των γκρίκλις, των ξενόγλωσσων πινακίδων κ.λπ. έχει φασίζουσα γλωσσική νοοτροπία!
Στην τραγωδία του «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ» ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής Αισχύλος παρουσιάζει και αυτός τον Ετεοκλή να παρακαλεί τον Δία και την γη για την σωτηρία των Θηβών. Αυτό που είναι άξιο προσοχής και θαυμασμού, όμως, είναι το πώς εντάσσει την γλώσσα σ’ αυτήν την έκκληση:
«Μη μοι πόλιν πανώλεθρον εκθαμνίσητε δηάλωτον, Ελλάδος φθόγγον χέουσαν».
Δηλαδή «μη μου αφανίσετε την πόλη, που ομιλεί Ελληνικά»...
Αλλά και η ιστορία της Φιλομήλας αποκαλύπτει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.
Η Φιλομήλα, ως γνωστόν, βιάστηκε από τον Τηρέα, ο οποίος, στη συνέχεια, της απέκοψε τη γλώσσα για να μη τον μαρτυρήσει. Παρά το ότι, όμως, ο Τηρέας της απέκοψε την γλώσσα, μία αρχαία ελληνική επιγραφή αναγράφει τον καημό της ψυχής της: «Γλώσσαν εμήν εθέρισε και έσβεσεν Ελλάδα φωνήν».
Η Φιλομήλα, λοιπόν, δεν θρηνεί που της έκοψαν την γλώσσα αλλά για το ότι δεν θα έχει φωνή για να ξαναμιλήσει Ελληνικά...
Όλα τα παραπάνω μας αποκαλύπτουν ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επίγνωση της αξίας της Ελληνικής Γλώσσας και γι’ αυτό έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να την προστατεύσουν.
Στην εποχή μας τη σκυτάλη πήραν άλλοι λαοί. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε να την απαξιώσουμε. Η αρχαία ελληνική γλώσσα στο μεταξύ κατακτά την Ευρ. Ένωση. Επανέρχεται η διδασκαλία στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Γαλλίας, ως «προϊόν» υψηλής αξίας. Βάσκοι ευρωβουλευτές πρότειναν στο Ευρ. Κοινοβούλιο την καθιέρωση της ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της Ε.Ε. Σε δέκα χώρες-μέλη της Ευρ. Ένωσης η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής αποτελεί μέρος του ωρολογίου προγράμματος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Ο δρ. Πήτερ Τζόουνς, ο οποίος είχε αναλάβει το 1998 να συντάξει απλά μαθήματα αρχαίων Ελληνικών που προσφέρονταν από την εφημερίδα «Ημερήσιος Τηλέγραφος» στους αναγνώστες της, έχει πει για την γλώσσα των προγόνων μας: «Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και 4ου π.χ. αιώνα είχαν φτάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες, όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του Σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μία θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα...».
Στη Νέα Υόρκη, στην φτωχογειτονιά του Χάρλεμ διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά.
Στη Γερμανία τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα μέχρι και την 11η τάξη.
Στην Βρετανία η Κυβέρνηση αποφάσισε την διδασκαλία των αρχαίων Ελληνικών από το Δημοτικό σχολείο...
Και ενώ όλα αυτά και άλλα συμβαίνουν σε όλον τον άλλο κόσμο, εδώ στην Ελλάδα τι κάνουμε; Θεωρούμε περιττό βάρος την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο. Μειώνουμε τις ώρες διδασκαλίας στο Λύκειο...
Αλλά, κάνουμε και κάτι χειρότερο: Τρεις δεκαετίες τώρα συνεχίζουμε την «απλοποίηση», η οποία ξεκίνησε το 1982. Ο Γάλλος καθηγητής Πανεπιστημίου Masse Roger έχοντας υπόψη του όλα αυτά εδήλωσε: «Είναι διαπιστωμένο ότι η ελληνική γλώσσα είναι το υπέρτατο εργαλείο σκέψεως. Πράγματι, κάποιος μπορεί να σκεφθεί μόνον ελληνικά. Γι’ αυτό και κάθε απλοίηση στη γλώσσα, στη σύνταξη, είναι απλά ένα χάσιμο της σκέψης. Όταν μία γλώσσα απλοποιείται απλά χάνει. Δεν έχει να κερδίσει τίποτε. Οδηγούμαστε σε μια γλώσσα χωρίς νόημα, απλά φωνητική και όλες οι λέξεις θα αρχίσουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Η γλώσσα καταστρέφεται.
πηγή:
http://www.proinoslogos.gr/
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας