Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σωτηρία
Οἱ ἀληθινά ἐκκλησιαστικοποιημένοι ἄνθρωποι μέ τή ζωή τους ἐντάσσονται στή σωτήρια βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκπληρώνεται ἔτσι σ’ αὐτούς τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τό σχέδιο αὐτό ἐκπληρώνεται μόνον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Ὁ στόχος-σκοπός τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου δέν πρέπει νά εἶναι ἄλλος παρά ἡ ὁμοίωση μέ τό πρωτότυπό του τόν Χριστό, ἡ ἐκπλήρωση τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν». Εἶναι ἡ σωτηρία-θέωσή του.
Αὐτό πραγματοποιεῖται ὅταν κανείς ἐντάσσεται καί παραμένει ὡς ζωντανό μέλος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία.Αὐτὸ μᾶς τό διδάσκει ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἅγιος Κυπριανός: «Extra Ecclesia nulla salus» δηλαδή «ἐκτός της Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία». Τό ἴδιο καταδεικνύεται καί ἀπό ἀνάλογο χωρίο ἄλλου ἔργου του, πού διδάσκει ὅτι «δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κάποιος πατέρα τὸν Θεό, ἂν δὲν ἔχη μητέρα τὴν Ἐκκλησία»1. Ὁ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ παρατηρεῖ: «Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία, διότι σωτηρία εἶναι ἡ Ἐκκλησία»2.
Ὁ διάβολος δέν κατάφερε νά ἀκυρώσει τήν βούληση τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό δέν ἦταν δυνατό διότι «ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ εἰς τόν αἰῶνα μένει»3 καί δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μήν ἐκπληρωθεῖ.
Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά σωθεῖ διά τῆς Ἁγίας μας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθόδοξος πιστός εἴτε εἶναι μοναχός, εἴτε εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ χριστιανός μέ τήν ὁλοκληρωτική αὐταπάρνησή τους καί τήν πλήρη ἀποταγή τους ἀπό τόν κόσμο (τό κοσμικό φρόνημα καί τόν ἐκκοσμικευμένο τρόπο ζωῆς) φανερώνουν τήν βέβαιη πίστη τους στήν ἐκπλήρωση τῶν ἀποφάσεων-ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, τόσο γιά τόν παρόντα αἰῶνα ὅσο καί γιά τόν μέλλοντα.
Δόξα τῷ Θεῷ! Μέσα στόν κατακλυσμό τῆς δαιμονικῆς παραζάλης ὑπάρχει τό λεῖμμα πού σώζεται, αὐτοί πού ἀνήκουν στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί πού εἶναι τά γνήσια μέλη τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, αὐτοί πού συγκροτοῦν τίς διάφορες μοναστικές ἤ κοσμικές ἐνορίες. Τά ζωντανά αὐτά μέλη ἀκυρώνουν τήν βουλή-σχεδιασμό τοῦ διαβόλου γιά τήν ἀπώλειά τους καί ἐκπληρώνουν τήν βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τους.
Ὁ Χριστός ἦλθε στήν γῆ γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος νόμισε ὅτι ἀκύρωσε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός τόν συνέτριψε ἱδρύοντας διά τοῦ ὅλου ἀπολυτρωτικοῦ Του ἔργου τήν «κοινωνία τῆς Θεώσεως», τό «ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος», τήν Ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά συντρίψει τόν διάβολο ἐλευθερούμενος, διά τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
1 De catholicae ecclesiae unitate m. 4, 519 «Habere non potest Deum patrem qui Ecclesiam non habet matrem».
2 “Extra Ecclesiam nulla salus. All the categorical strength and point of this aphorism lies in its tautology. Outside the Church there is no salvation, because salvation is the Church” (G. Florovsky, “Sobornost: the Catholicity of the Church”, in The Church of God, p. 53).
3 Ψαλμ. 32
πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
Ὁ στόχος-σκοπός τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου δέν πρέπει νά εἶναι ἄλλος παρά ἡ ὁμοίωση μέ τό πρωτότυπό του τόν Χριστό, ἡ ἐκπλήρωση τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν». Εἶναι ἡ σωτηρία-θέωσή του.
Αὐτό πραγματοποιεῖται ὅταν κανείς ἐντάσσεται καί παραμένει ὡς ζωντανό μέλος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία.Αὐτὸ μᾶς τό διδάσκει ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἅγιος Κυπριανός: «Extra Ecclesia nulla salus» δηλαδή «ἐκτός της Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία». Τό ἴδιο καταδεικνύεται καί ἀπό ἀνάλογο χωρίο ἄλλου ἔργου του, πού διδάσκει ὅτι «δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κάποιος πατέρα τὸν Θεό, ἂν δὲν ἔχη μητέρα τὴν Ἐκκλησία»1. Ὁ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ παρατηρεῖ: «Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία, διότι σωτηρία εἶναι ἡ Ἐκκλησία»2.
Ὁ διάβολος δέν κατάφερε νά ἀκυρώσει τήν βούληση τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό δέν ἦταν δυνατό διότι «ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ εἰς τόν αἰῶνα μένει»3 καί δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μήν ἐκπληρωθεῖ.
Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά σωθεῖ διά τῆς Ἁγίας μας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθόδοξος πιστός εἴτε εἶναι μοναχός, εἴτε εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ χριστιανός μέ τήν ὁλοκληρωτική αὐταπάρνησή τους καί τήν πλήρη ἀποταγή τους ἀπό τόν κόσμο (τό κοσμικό φρόνημα καί τόν ἐκκοσμικευμένο τρόπο ζωῆς) φανερώνουν τήν βέβαιη πίστη τους στήν ἐκπλήρωση τῶν ἀποφάσεων-ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, τόσο γιά τόν παρόντα αἰῶνα ὅσο καί γιά τόν μέλλοντα.
Δόξα τῷ Θεῷ! Μέσα στόν κατακλυσμό τῆς δαιμονικῆς παραζάλης ὑπάρχει τό λεῖμμα πού σώζεται, αὐτοί πού ἀνήκουν στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί πού εἶναι τά γνήσια μέλη τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, αὐτοί πού συγκροτοῦν τίς διάφορες μοναστικές ἤ κοσμικές ἐνορίες. Τά ζωντανά αὐτά μέλη ἀκυρώνουν τήν βουλή-σχεδιασμό τοῦ διαβόλου γιά τήν ἀπώλειά τους καί ἐκπληρώνουν τήν βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τους.
Ὁ Χριστός ἦλθε στήν γῆ γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος νόμισε ὅτι ἀκύρωσε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός τόν συνέτριψε ἱδρύοντας διά τοῦ ὅλου ἀπολυτρωτικοῦ Του ἔργου τήν «κοινωνία τῆς Θεώσεως», τό «ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος», τήν Ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅποιος θέλει μπορεῖ νά συντρίψει τόν διάβολο ἐλευθερούμενος, διά τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
1 De catholicae ecclesiae unitate m. 4, 519 «Habere non potest Deum patrem qui Ecclesiam non habet matrem».
2 “Extra Ecclesiam nulla salus. All the categorical strength and point of this aphorism lies in its tautology. Outside the Church there is no salvation, because salvation is the Church” (G. Florovsky, “Sobornost: the Catholicity of the Church”, in The Church of God, p. 53).
3 Ψαλμ. 32
πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας