Θεός ἀεὶ παρών!
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας καὶ Κύριος ἡμῶν, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς, μεγάλη δὲ ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς Αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἐγώ ὁ γραμματεύς τῆς Ἄτης τοῦ Τρισηλίου Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὁ Ενώχ, ὁ φέρων ἀνθρώποις Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός καὶ Γνῶσιν Δωρεάν.
Ἐν συνεχείᾳ τοῦ χρυσίου τῆς Ὠφάζ, ὡς σαφῶς ἐπεξηγήθη ὑμῖν ἐν τῷ προηγουμένῳ, Ὠ-Φάζ > Awe-Phase > Φάσεως τοῦ Δέους, λέγω πᾶσιν ὅτι τὸ «Ὦ», κλητικὸν ἄρθρον παρὰ τοῖς Ἕλλησι, παραλλήλως ἐκφρᾶζον θαυμασμόν ἤ ἀποτροπιασμόν ἤ ἔκπληξιν ἤ δέος, ἑρμηνεύθη παρὰ τοῖς βαρβάροις ὡς σημαῖνον «δέος» καὶ οὕτω τὸ δέος καλοῦσιν, ἐγράφη δὲ παρ’ αὐτοῖς ἵνα ἀκούηται ταὐτόν, «Awe». Οὕτως οὖν ἐν τῇ φάσει τοῦ δέους νῦν ἡ ἀνθρωπότης εἰσέρχεται, ὁ δὲ Λόγος Ἐν ᾯ Χριστός καὶ Λόγος ἐν δέει Χριστοῦ καλεῖται ἐν τῇ βαρβαρικῇ.
Ἐγὼ δὲ κατὰ παράκλησιν Ἰησοῦ Θεοῦ Υἱοῦ παρὰ τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ Πατρός στέλλομαι διὰ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ Πνεύματος ἵνα Εὔζων ἐν χρυσίῳ Ὠφάζ τὸν Ἀρχηγόν τῶν Ἀχρείων προκαλέσω διὰ χειρωκτίου, ὅτι οὗτος ἀνάξιος καὶ ἐλεεινός καὶ πανάθλιος καὶ Ἀνίκανος καὶ Κακάσχημος καὶ Ἠλίθιος καὶ κίναιδος Θηλυπρεπής καὶ σκωληκίζων καὶ μηδένα φοβίζων καὶ κοπροφάγος εἶναι, ἐστὶ δὲ καὶ ὁ ἀρχηγός καὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἄσσος τῶν ἀπολύτως Γελοίων. Ὅτι οὐδεὶς ἐκ τῶν εὐσεβῶν καὶ ἀξίων καὶ σοβαρῶν καὶ ἀξιοπρεπῶν καὶ πνευματικῶν ἀνθρώπων δέχεται τοῦτον ὡς ἀρχηγόν, παρὰ οἱ ἐπ’ ὀλίγον πλανούμενοι, ἀντιθέτως κατ’ αὐτοῦ ἅπαντες γελοῦσιν, οἱ μόνοι δὲ ἀκολουθοῦντες τοῦτον σταθερῶς εἰσὶν οἱ μωροί καὶ οἱ πιθηκίζοντες καὶ οἱ διεστραμμένοι καὶ οἱ ἀνάξιοι καὶ οἱ ἀσεβεῖς καὶ οἱ φιλάργυροι καὶ οἱ ἀναξιοπρεπεῖς καὶ οἱ μισάνθρωποι καὶ οἱ δειλοί καὶ οἱ μαλάκιοι καὶ οἱ ἄνευ πνοῆς ἐκ πηλοῦ μόνου ὄντες.
Θάνατος γὰρ λογικῆς οὐσίας, ἀθεΐα καὶ ἄνοια. (Πυθαγόρας)
Καὶ ἄνευ λογικῆς οὐσίας οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ἄνοες τοῖς κτήνεσι ὁμοιοῦνται καὶ οὕτως οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Ἄσσου τῶν Γελοίων κτήνη καὶ οὔκ ἄνθρωποι δέον θεωρεῖσθαι. Καὶ ἄνθρωποι θέτοντες τὸν Νοῦν δεύτερον καὶ τὴν Ὕλην πρώτην, ΑΝΑΠΟΔΟΙ εἰσί.
Καὶ πρὸς τοὺς Εὔζωνας τῶν Ἑλλήνων, πάντες βάρβαροι ὑποχρεοῦνται εἰς προσοχήν.
Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων, τὸ Πατρῶον Γένος, ὅ ὁ Θεός Πατήρ ἐποίησε, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον, ὡς ἐπὶ αἰώνας φέρον κώδικα Θεοῦ, γλῶσσαν Ἑλληνικήν. Λέξω ὑμῖν ἐπ’ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἑπομένοις λόγοις πλεῖστα.
Καὶ νῦν ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ Πονηροῦ, ἡ Ἑλλάς δὲ ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Οἰκουμένης ἐστίν καὶ Ἕλληνες νῦν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀνθρώπου κατὰ τὰς Γραφάς.
Παῖς ὤν κόσμιος ἴσθι, ἠβῶν ἐγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εὔλογος. (Δελφικόν)
Καὶ ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, ἐν ᾗ ὁ Πανηλίθιος καὶ οἱ ἀκόλουθοι αὐτοῦ δοκοῦσι θρίαμβον, πλεῖστοι τῶν παίδων ἄκοσμοι, τῶν ἐφήβων ἀκρατεῖς, τῶν μέσων ἄδικοι, τῶν δὲ πρεσβυτῶν ἄλογοι. Πλεῖστοι οὖν τῶν ἀνθρώπων τοὺς γονεῖς αὐτῶν λησμονοῦσι:
Πατὴρ Ἀνθρώπου ἐστίν ὁ Πατήρ πάντων Θεός καὶ Μήτηρ ἡ Ἑλλήνων Παιδεία.
Διὸ Ἑλλὰς τε καὶ Παιδεία διώκονται ὑπὸ τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ καὶ ἀνὰ τὸν κόσμον οἱ λαοί εἰς τὴν ἀπαιδευσίαν ὠθοῦνται ὑπὸ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν.
Ἐν γὰρ ἀπαιδευσίᾳ εὐκολώτερον διοικοῦνται ὑπὸ τοῦ Γελοιωδεστάτου, ὅς διαρκῶς δυσνοητότερα τὰ πράγματα παρουσιάζει τοῖς ἀνθρώποις καὶ διὰ τῆς φοβοπονίας τούτους ὁδηγεῖ ἐπὶ τὸ σκότος· λέγων αὐτοῖς ὅτι ἀπονώτατον τοῦτο μόνον ἐστίν, τὸ ὑπηρετεῖν τὰς ὀρέξεις τοῦ σώματος.
Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. (Ἰω. 3:19)
Καὶ οἱ ἄνθρωποι κεχωρισμένοι εἰσίν εἰς δύο κατηγορίας, πρώτη τῶν «συνωμοσιολόγων», οἵτινες κατὰ κανόνα ἀντιλαμβάνονται τὰς συνωμοσίας τοῦ Ἀρχισυνωμότου μετὰ τῶν πορνικῶν αὐτοῦ εἰς βάρος τῶν εὐσεβῶν, δευτέρα τῶν «συμπτωσιολόγων», οἵτινες κατὰ κανόνα οὐδὲν ἀντιλαμβάνονται, ἀποδίδοντες τὰ πάντα εἰς συμπτώσεις καὶ εἰς τὴν τύχην, καὶ παπαγαλίζοντες τὰς θεωρίας τὰς ἑκάστοτε ὑποβαλλομένας ὑπὸ τοῦ ἀντιχρίστου διὰ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ κυβερνωμένων «μὴ κυβερνητικῶν ὀργανώσεων» καὶ ΜΜΕ.
Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει. (Ἰω. 9:41)
Ἀλλ’ ὁ ἄνθρωπος ἔτι δὲ καὶ πεπαιδευμένος, ὤν ἀδύναμος ἐν νοΐ καὶ ἐν ταῖς αἰσθήσεσι, δυσκόλως ὀρθῶς ἀντιλαμβάνεται· ἔτι δὲ καὶ ἐν ὀρθοδοξίᾳ τοῦτο πλειστάκις συμβαίνει ἕνεκεν ὀλιγοπιστίας καὶ ἐγωϊσμοῦ ὑπερβάλλοντος· πόσῳ μᾶλλον δ’ ἐν ἀπαιδευσίᾳ, ὁ ἄνθρωπος μηδὲν δύναται ἐννοεῖν ὀρθῶς, τῆς ἀναγκαίας γὰρ γνώσεως καὶ τῇ ἐμπειρίας ἀντιλήψεως καὶ τῆς κρίσεως στερεῖται, ταυτιζόμενος μετὰ τῶν «συμπτωσιολόγων» καὶ τῶν Ἀναπόδων καὶ ἀποδίδων τὰ πάντα τῇ ὑπαιτιότητι τῆς συμπτώσεως.
Εἴρηκα δ’ αὐτοῖς πᾶσιν ἐγὼ ὁ μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὁ Ενώχ καὶ ἐκ Θεοῦ Ἰάειρος, ὅτι δηλοῦται ὁ ἀντίχριστος κατὰ τὰ προπεφητευμένα ἐν τῇ Ἀποκαλύψει Θεοῦ διὰ τοῦ Παναγίου Ἰωάννου, ὑπὸ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ θηρίου, τὸ «666», τὸ «χξς΄», τὸ «ςςς», ἤγουν νῦν τὸ «www» τοῦ θηρίου τοῦ διαδικτύου.
Καὶ λέγω νῦν ἔτι περαιτέρω τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ τοῖς Ἀναπόδοις καὶ τοῖς «συμπτωσιολόγοις», οἵ λέγουσι τοῦτο βεβαίως εἶναι «ξανὰ-μανὰ» τυχαῖον, νὰ ἴδωσι τοῦτο ΑΝΑΠΟΔΟΝ.
Ὅτι Ἀνάποδοι οὗτοι ὄντες τὰ πάντα Ἀνάποδα ὁρῶσι, διὸ καὶ Ἀνάποδον τὸ Ἀνάποδον τῆς Ἀληθείας ἐὰν ἴδωσιν, ὄψονται τὴν Ἀλήθειαν!
Καὶ ἀνάποδον τὸ 666 εἰς 999 τρέπεται.
Καὶ διὰ τοῦ Θείου Ἑλληνικοῦ Κώδικος τοῦτο ὁρώμενον:
999 = ϡ ϟ ʘ
Ὅτι 900 Ἑλληνιστί τὸ Δίταυ ἤ Δίσιγμα (κληθέντος ὑπὸ τινων σαγγλωσσολόγων καὶ «σαμπί»), ὅτι 90 τὸ Κόππα καὶ 9 τὸ Θῆτα.
Οὕτως οἱ μὲν ἀπαίδευτοι οἱ ἐν τοῖς γράμμασι μὴ νοοῦντες ὄψονται καὶ νοήσουσι τὰς εἰκόνας· οἱ δὲ Ἀνάποδοι οὐχ ἕξονται λόγον ὅτι οὐκ εἶδον τοῦτο ἀνάποδον κατὰ τὸ προσφιλὲς αὐτοῖς· οἱ δὲ «συμπτωσιολόγοι» πάλιν ἐς σύμπτωσιν τοῦτο ἀποδώσουσι.
Καὶ λέγω αὐτοῖς πᾶσιν ὅ,τι δύναταὶ τις ἰδεῖν: 1. Ἕν Εὐρώ ἀναποδογυρισμένον ὡς ἐν θέσει Μπερέ ἤ Φεσίου, 2. Ἕνα Κεραυνόν, καὶ 3. Ἕν Στόχαστρον.
Καὶ ἤδη εἶπον ὑμῖν ὅτι τὸ Θ τὸ Στόχαστρον τοῦ Θεοῦ ἐστί, τοῦ τὰ πάντα Θέτοντος.
Καὶ ἤδη εἶπον ὑμῖν ὅτι ὀφείλετε ἅπαντες ἀπ’ ἄρτι καὶ ταχύ τὴν Θέσιν ὑμῶν ἐπιλέξαι.
Ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστί, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. (Ματθ. 12:30)
Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!
Λόγος Ἐν ᾯ Χριστός, Εὐλογία τοῖς Εὐσεβέσι, Ὄλεθρος τοῖς ἀσεβέσι.
Πρὸς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Μονογενοῦς, ὅτι πανάξιον τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχύν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
Ἀμήν