Η χώρα έχει καταποντισθεί, η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης, οι πολίτες διανύουν ταχύτατα την γραμμή που χωρίζει τα όρια της διαβίωσης από τον αγώνα της επιβίωσης, οι δομές του κράτους αποσυντίθενται με γοργούς ρυθμούς, η ασφάλεια του πολίτη είναι λέξη που θυμίζει παλιές εποχές, ενώ η εθνική ασφάλεια της χώρας και η απομάκρυνση από τα ζωτικά της γεωπολιτικά και εθνικά συμφέροντα έχει καταστεί σχεδόν ανέκδοτο.
Και όμως! Το κλείσιμο της ΕΡΤ «συγκίνησε» τις «μάζες», δημιούργησε διεθνή αίσθηση και προωθείται ως μείζον θέμα για την συνοχή και την συνέχιση λειτουργίας της παρούσας κυβέρνησης!
Αν μη τι άλλο, θεωρείται αστείο το να απειλείται μία κυβέρνηση που διαλύει συστηματικά την χώρα, επειδή τόλμησε να κλείσει τα κρατικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα… και να μην συγκινείται ο λαός που υποφέρει, να μην αντιδρά στους εξουσιαστές του για τα πάθη που περνά… Η επιλεκτική αντιπολίτευση και η επιδέξια χρήση ενός τηλεοπτικού μέσου μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση, αρκεί –φυσικά- να είναι ελεγχόμενη και… παραπαίουσα, μέσα από τις γνωστές κινήσεις "κρότου - λάμψης".
Με αυτή την μέθοδο εξυπηρετείται η εκτόνωση των πολιτών, κερδίζεται πολύτιμος χρόνος πριν τα καλοκαιρινά μπάνια του λαού (όπου ως γνωστόν παύεται οποιαδήποτε «επαναστατική τάση») και -φυσικά- περνούν άλλα θέματα μείζονος σπουδαιότητας (π.χ. κλείσιμο νοσοκομείων, υποβάθμιση της χώρας σε τριτοκοσμική κ.α.).
Εν μέσω καταιγίδας που ενέχει εθνικούς κινδύνους, όλοι συζητούν για κατάρρευση της κυβέρνησης. Και, μάλιστα, οι συζητήσεις φαίνεται πως γίνονται σε «σοβαρή βάση»…!
Και όμως! Το κλείσιμο της ΕΡΤ «συγκίνησε» τις «μάζες», δημιούργησε διεθνή αίσθηση και προωθείται ως μείζον θέμα για την συνοχή και την συνέχιση λειτουργίας της παρούσας κυβέρνησης!
Αν μη τι άλλο, θεωρείται αστείο το να απειλείται μία κυβέρνηση που διαλύει συστηματικά την χώρα, επειδή τόλμησε να κλείσει τα κρατικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα… και να μην συγκινείται ο λαός που υποφέρει, να μην αντιδρά στους εξουσιαστές του για τα πάθη που περνά… Η επιλεκτική αντιπολίτευση και η επιδέξια χρήση ενός τηλεοπτικού μέσου μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση, αρκεί –φυσικά- να είναι ελεγχόμενη και… παραπαίουσα, μέσα από τις γνωστές κινήσεις "κρότου - λάμψης".
Με αυτή την μέθοδο εξυπηρετείται η εκτόνωση των πολιτών, κερδίζεται πολύτιμος χρόνος πριν τα καλοκαιρινά μπάνια του λαού (όπου ως γνωστόν παύεται οποιαδήποτε «επαναστατική τάση») και -φυσικά- περνούν άλλα θέματα μείζονος σπουδαιότητας (π.χ. κλείσιμο νοσοκομείων, υποβάθμιση της χώρας σε τριτοκοσμική κ.α.).
Εν μέσω καταιγίδας που ενέχει εθνικούς κινδύνους, όλοι συζητούν για κατάρρευση της κυβέρνησης. Και, μάλιστα, οι συζητήσεις φαίνεται πως γίνονται σε «σοβαρή βάση»…!
Αν είναι δυνατόν…! Η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να παραιτηθεί για πλήθος λόγων.
Πρώτα απ’ όλα επειδή δεν αποφασίζει η ίδια, αλλά άλλοι (βλ. τρόικα) εκ μέρους της.
Δεύτερον, επειδή εάν συρθεί σε εκλογές, τότε όλοι οι συγκυβερνώντες γνωρίζουν πως θα γνωρίσουν την αναμενόμενη ήττα, ίσως και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο έχουν υπολογίσει μέσω των κρυφών τους δημοσκοπήσεων. Μάλιστα, προβλέπεται πως η ΝΔ θα έχει ένα ιστορικό χαμηλό που δεν θα της δίνει καν –με τον «χαρισματικό» Σαμαρά- αριθμό πάνω από το 15%, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα εκπαραθυρωθούν οριστικά και αμετάκλητα από το Κοινοβούλιο. Οπότε, με δεδομένη την απόλυτη εξάρτηση των πολιτικών «ανδρών» από την εξουσία, εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν πριν την ώρα τους, ή πριν υπάρξουν στοιχεία που θα δίνουν σοβαρές ελπίδες για διατήρηση του σημερινού πολιτικού – κυβερνητικού status.
Τρίτον, για να γίνουν εκλογές, θα πρέπει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα (εγχώριο και εξωτερικού) που σήμερα αποφασίζει και διατάσσει, να έχει εξασφαλίσει την διάδοχη κατάσταση, για να συνεχίσει το «έργο» της αποδόμησης και του ξεπουλήματος. Επειδή, κατά τα φαινόμενα, κάτι τέτοιο δεν έχει εξασφαλισθεί πλήρως, τουλάχιστον στον βαθμό που θα ήθελαν οι «ειδήμονες» να βρίσκεται η προωθούμενη από αυτούς «πολιτική προσωπικότητα», οι εκλογές είναι «όνειρο απατηλό».
Βέβαια, η «ελεύθερη συζήτηση» για το δικαίωμα της ψήφου και της τιμωρίας των σημερινών ανθυποκυβερνώντων, είναι μία θεμιτή για τους έχοντες και κατέχοντες κατάσταση, αφού επικαλύπτει την φασίζουσα πολιτική νοοτροπία τους, αλλά κι επειδή λειτουργεί ως φρένο στην «οργή» (και όχι αγανάκτηση) των πολιτών.
Εκλογές λοιπόν θα γίνουν, εάν γίνουν ποτέ και δεν υπάρξει μία πρόφαση από κάποιο «τυχαίο γεγονός», μόνο όταν αυτές θα εξυπηρετήσουν τους σκοπούς αυτών που σήμερα κυβερνούν πραγματικά την χώρα. Εάν χρειαστεί –και αυτό είναι ένα αρκετά πιθανό σενάριο- θα υπάρξει ολική αλλαγή προσώπων στα ύπατα αξιώματα (πρωθυπουργική τριανδρία, υπουργοί) χωρίς όμως να υπάρξουν εκλογές…! Άλλωστε, το συγκεκριμένο «project» λειτούργησε άψογα με την τοποθέτηση του γνωστού τραπεζο-υπαλλήλου Λουκά Παπαδήμου και αν και θεωρείται ως ατυχής επανάληψη (οι επαναλήψεις κουράζουν και κάνουν προβλέψιμες τις κινήσεις και τις πραγματικές πολιτικές και οικονομικές στοχεύσεις) ίσως τελικά να υιοθετηθεί ως η λύση που «θα σώσει την χώρα από ένα ολέθριο πισωγύρισμα και την καταστροφή».
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει πολύ «έργο» μπροστά της για να υλοποιήσει. Πέρα από τον περαιτέρω καταποντισμό της χώρας, απαιτείται να αλλάξει το Σύνταγμα (όλοι κατανοούν πως θα γίνει μία επίσημη δολοφονία του παρόντος Συντάγματος) φυσικά για να καλυφθούν όλες οι μέχρι σήμερα διαπραχθείσες παρανομίες των (λαθρο)κυβερνώντων, αλλά και για να μην υπάρξουν ποινικές συνέπειες σε όσους ενεπλάκησαν μέχρι σήμερα με οιοδήποτε τρόπο στην εκτελεστική εξουσία.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αναλάβει επίσης (πέρα από την παγιοποίηση της χώρας σε αποικία χρέους) το σοβαρότατο έργο μεταφοράς του εθνικού ορυκτού πλούτου σε ευρωπαϊκά χέρια (βλ. Γερμανία της Μέρκελ), ενώ θα πρέπει να καλύψει και τις γεωπολιτικές ανάγκες των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (σε αυτή την περίπτωση -και μόνο σε αυτήν- ενδέχεται να υπάρξει αλλαγή του πολιτικού προσωπικού και όχι απαραίτητα με εκλογές, με κάποιον που θα μπορέσει να επωμιστεί μία άνευ προηγουμένου υποχώρηση στο σύνολο των εθνικών θεμάτων).
Η "εργολαβία", λοιπόν, δεν έχει τελειώσει, αφού έχει να βάλει πολλές ακόμη υπογραφές. Υπάρχει πολύ "δουλειά" που δεν έχει γίνει και μέχρι να ολοκληρωθεί ένα σημαντικό τμήμα συγκεκριμένων υποχρεώσεων, η χώρα δεν πρόκειται να δει εκλογές. Φυσικά, η συζήτηση για εκλογές είναι ελεύθερη για όλους μας, αφού έχουμε δημοκρατία ή –τουλάχιστον- πρέπει να πεισθούμε πως υπάρχει ένα πολίτευμα που λειτουργεί με τους κανόνες της δημοκρατίας, δίνοντάς μας την αίσθηση της virtual democracy (εικονικής δημοκρατίας).
Πρώτα απ’ όλα επειδή δεν αποφασίζει η ίδια, αλλά άλλοι (βλ. τρόικα) εκ μέρους της.
Δεύτερον, επειδή εάν συρθεί σε εκλογές, τότε όλοι οι συγκυβερνώντες γνωρίζουν πως θα γνωρίσουν την αναμενόμενη ήττα, ίσως και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο έχουν υπολογίσει μέσω των κρυφών τους δημοσκοπήσεων. Μάλιστα, προβλέπεται πως η ΝΔ θα έχει ένα ιστορικό χαμηλό που δεν θα της δίνει καν –με τον «χαρισματικό» Σαμαρά- αριθμό πάνω από το 15%, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα εκπαραθυρωθούν οριστικά και αμετάκλητα από το Κοινοβούλιο. Οπότε, με δεδομένη την απόλυτη εξάρτηση των πολιτικών «ανδρών» από την εξουσία, εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν πριν την ώρα τους, ή πριν υπάρξουν στοιχεία που θα δίνουν σοβαρές ελπίδες για διατήρηση του σημερινού πολιτικού – κυβερνητικού status.
Τρίτον, για να γίνουν εκλογές, θα πρέπει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα (εγχώριο και εξωτερικού) που σήμερα αποφασίζει και διατάσσει, να έχει εξασφαλίσει την διάδοχη κατάσταση, για να συνεχίσει το «έργο» της αποδόμησης και του ξεπουλήματος. Επειδή, κατά τα φαινόμενα, κάτι τέτοιο δεν έχει εξασφαλισθεί πλήρως, τουλάχιστον στον βαθμό που θα ήθελαν οι «ειδήμονες» να βρίσκεται η προωθούμενη από αυτούς «πολιτική προσωπικότητα», οι εκλογές είναι «όνειρο απατηλό».
Βέβαια, η «ελεύθερη συζήτηση» για το δικαίωμα της ψήφου και της τιμωρίας των σημερινών ανθυποκυβερνώντων, είναι μία θεμιτή για τους έχοντες και κατέχοντες κατάσταση, αφού επικαλύπτει την φασίζουσα πολιτική νοοτροπία τους, αλλά κι επειδή λειτουργεί ως φρένο στην «οργή» (και όχι αγανάκτηση) των πολιτών.
Εκλογές λοιπόν θα γίνουν, εάν γίνουν ποτέ και δεν υπάρξει μία πρόφαση από κάποιο «τυχαίο γεγονός», μόνο όταν αυτές θα εξυπηρετήσουν τους σκοπούς αυτών που σήμερα κυβερνούν πραγματικά την χώρα. Εάν χρειαστεί –και αυτό είναι ένα αρκετά πιθανό σενάριο- θα υπάρξει ολική αλλαγή προσώπων στα ύπατα αξιώματα (πρωθυπουργική τριανδρία, υπουργοί) χωρίς όμως να υπάρξουν εκλογές…! Άλλωστε, το συγκεκριμένο «project» λειτούργησε άψογα με την τοποθέτηση του γνωστού τραπεζο-υπαλλήλου Λουκά Παπαδήμου και αν και θεωρείται ως ατυχής επανάληψη (οι επαναλήψεις κουράζουν και κάνουν προβλέψιμες τις κινήσεις και τις πραγματικές πολιτικές και οικονομικές στοχεύσεις) ίσως τελικά να υιοθετηθεί ως η λύση που «θα σώσει την χώρα από ένα ολέθριο πισωγύρισμα και την καταστροφή».
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει πολύ «έργο» μπροστά της για να υλοποιήσει. Πέρα από τον περαιτέρω καταποντισμό της χώρας, απαιτείται να αλλάξει το Σύνταγμα (όλοι κατανοούν πως θα γίνει μία επίσημη δολοφονία του παρόντος Συντάγματος) φυσικά για να καλυφθούν όλες οι μέχρι σήμερα διαπραχθείσες παρανομίες των (λαθρο)κυβερνώντων, αλλά και για να μην υπάρξουν ποινικές συνέπειες σε όσους ενεπλάκησαν μέχρι σήμερα με οιοδήποτε τρόπο στην εκτελεστική εξουσία.Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αναλάβει επίσης (πέρα από την παγιοποίηση της χώρας σε αποικία χρέους) το σοβαρότατο έργο μεταφοράς του εθνικού ορυκτού πλούτου σε ευρωπαϊκά χέρια (βλ. Γερμανία της Μέρκελ), ενώ θα πρέπει να καλύψει και τις γεωπολιτικές ανάγκες των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (σε αυτή την περίπτωση -και μόνο σε αυτήν- ενδέχεται να υπάρξει αλλαγή του πολιτικού προσωπικού και όχι απαραίτητα με εκλογές, με κάποιον που θα μπορέσει να επωμιστεί μία άνευ προηγουμένου υποχώρηση στο σύνολο των εθνικών θεμάτων).
Η "εργολαβία", λοιπόν, δεν έχει τελειώσει, αφού έχει να βάλει πολλές ακόμη υπογραφές. Υπάρχει πολύ "δουλειά" που δεν έχει γίνει και μέχρι να ολοκληρωθεί ένα σημαντικό τμήμα συγκεκριμένων υποχρεώσεων, η χώρα δεν πρόκειται να δει εκλογές. Φυσικά, η συζήτηση για εκλογές είναι ελεύθερη για όλους μας, αφού έχουμε δημοκρατία ή –τουλάχιστον- πρέπει να πεισθούμε πως υπάρχει ένα πολίτευμα που λειτουργεί με τους κανόνες της δημοκρατίας, δίνοντάς μας την αίσθηση της virtual democracy (εικονικής δημοκρατίας).
Βέβαια, μπορεί να μην έχουμε δουλειά, φαγητό, αξιοπρέπεια, σπίτι για μείνουμε, ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική ασφάλεια, παιδεία και ένα πλήθος άλλων κατά το Σύνταγμα υποχρεώσεων του κράτους έναντι των πολιτών του, αλλά θα έχουμε την αίσθηση πως είμαστε ελεύθεροι! Η αίσθηση αυτή αρκεί και περισσεύει, για τους κρατούντες την εξουσία και τους περιλάλητους διασώστες μας που κυβερνούν από τους ματωμένους θρόνους τους. Εάν χρειαστεί, ενδεχομένως να υπάρξουν –όλως τυχαίως φυσικά- και κάποιες «ανωμαλίες» στο εσωτερικό της χώρας ή στα σύνορα, προκειμένου να διασφαλισθεί η απομάκρυνση από την πραγματικότητα και η συσπείρωση απέναντι στον εθνικό κίνδυνο…
Ακόμη και αυτό μπορεί να συμβεί… εκλογές όμως, δεν προβλέπονται.
Εξάλλου, δημοκρατία έχουμε και στις δημοκρατίες -όπως είναι γνωστό- μόνο η κυβέρνηση αποφασίζει… Και όπως πολύ όμορφα το είπε ο γείτονας πρωθυπουργός κ. Ερντογάν, "δημοκρατία έχουμε στις κάλπες"…, που μπορεί ενίοτε (και λόγω αναγκών) να προκύψουν και κάλπικες (μικρολεπτομέρειες μπροστά στη "διάσωση" της χώρας). Μέχρι να έρθουν οι κάλπες, ας πάρουμε μία «τζούρα» δημοκρατίας, φωνάζοντας για το κλείσιμο της ΕΡΤ… Με αυτά τα μυαλά, αφού τελειώσουμε με το καλοκαίρι, θα τα ξαναπούμε… μετά τις γερμανικές εκλογές. Εξάλλου, ανεξάρτητη χώρα είμαστε, άσχετα αν πρέπει να λειτουργούμε με τα συμφέροντα και να αναμένουμε τις εντολές της φίλης, εταίρου και συμμάχου Μέρκελ.
Η υπόθεση εκλογές, πάντως, θυμίζει έντονα την φράση «σε κουβέντα να βρισκόμαστε»…Κωνσταντίνος
Ακόμη και αυτό μπορεί να συμβεί… εκλογές όμως, δεν προβλέπονται.
Εξάλλου, δημοκρατία έχουμε και στις δημοκρατίες -όπως είναι γνωστό- μόνο η κυβέρνηση αποφασίζει… Και όπως πολύ όμορφα το είπε ο γείτονας πρωθυπουργός κ. Ερντογάν, "δημοκρατία έχουμε στις κάλπες"…, που μπορεί ενίοτε (και λόγω αναγκών) να προκύψουν και κάλπικες (μικρολεπτομέρειες μπροστά στη "διάσωση" της χώρας). Μέχρι να έρθουν οι κάλπες, ας πάρουμε μία «τζούρα» δημοκρατίας, φωνάζοντας για το κλείσιμο της ΕΡΤ… Με αυτά τα μυαλά, αφού τελειώσουμε με το καλοκαίρι, θα τα ξαναπούμε… μετά τις γερμανικές εκλογές. Εξάλλου, ανεξάρτητη χώρα είμαστε, άσχετα αν πρέπει να λειτουργούμε με τα συμφέροντα και να αναμένουμε τις εντολές της φίλης, εταίρου και συμμάχου Μέρκελ.
Η υπόθεση εκλογές, πάντως, θυμίζει έντονα την φράση «σε κουβέντα να βρισκόμαστε»…Κωνσταντίνος
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους