Η χώρα μας, η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, είναι οι σύγχρονες Θερμοπύλες που θέλουν να ισοπεδώσουν οι παγκοσμιοποιητές και να κατακτήσουν οι νεοταξίτες με τα δουλικά τους.
Ναι, θα υποφέρουμε...
Ναι, θα μαυρίσει το μάτι μας από την δυστυχία και την εξαθλίωση...
Όλα αυτά θα συμβούν, για νά 'ναι ο αγώνας δίκαιος ανάμεσα στα θηρία και στους Έλληνες...
Αν δεν ξεχάσουμε την πίστη μας, που μας κράτησε σαν έθνος ζωντανό όταν αλύπητα μας χτυπούσαν οι πασάδες και οι αγάδες...
Αν μείνουμε στέρεοι στα ιδανικά της φυλής μας...
Αν τιμήσουμε το όνομα που η ιστορία μας έβαλε να κουβαλάμε...
Αν επικαλεστούμε εκείνες τις δυνάμεις που πάντα στάθηκαν στο πλευρό του Ελληνικού έθνους και που τιμήθηκαν και δοξάσθηκαν στο διάβα του χρόνου από τους Έλληνες...
Τότε να είστε βέβαιοι πως για κάθε θυσία μας, για κάθε ώρα που θα περνάμε μαρτυρώντας στα αόρατα κελιά και τις φυλακές των τραπεζιτών, κάθε στιγμή που θα υποφέρουμε για να τιμήσουμε την κληρονομιά μας, θα μας επιστραφεί στο πολλαπλάσιο και θα απολαύσουμε στο τέλος τους καρπούς αυτής της θυσίας.
Τότε να είστε βέβαιοι πως για κάθε θυσία μας, για κάθε ώρα που θα περνάμε μαρτυρώντας στα αόρατα κελιά και τις φυλακές των τραπεζιτών, κάθε στιγμή που θα υποφέρουμε για να τιμήσουμε την κληρονομιά μας, θα μας επιστραφεί στο πολλαπλάσιο και θα απολαύσουμε στο τέλος τους καρπούς αυτής της θυσίας.
Θα ξαναχορέψουμε και πάλι με τους αγγέλους, θα ξαναπλώσουμε τα χέρια μας προς τον ολόγιομο από αστέρια ουρανό, θα σταθούμε αιτία να απλωθεί το φως και να κατακλύσει το σκοτάδι.
Είναι της μοίρας μας γραφτό να πολεμάμε με θηρία και να πετυχαίνουμε νίκες, ακόμη και μέσα από τις ήττες μας, παραδίδοντας μαθήματα ανθρωπισμού και αξιών σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ναι, θα μείνουμε για να παλέψουμε, γιατί σε ετούτη τη γη αυτό μάθαμε πάνω από όλα.
Να παλεύουμε και να νικάμε.
Να παλεύουμε με ορατές και αόρατες δυνάμεις και να εξυψωνόμαστε μέσα από τους αγώνες μας.
Κι άλλο από αγώνα δεν γνωρίζει η φυλή μας που έσπειρε αυτή τη γη με κόκκαλα ηρώων και την πότισε με αίμα γενναίων.
Δεν είναι δειλός όποιος φύγει τώρα από την πατρίδα.
Απλά, θα στερηθεί την χαρά του δύσκολου αγώνα και της δόξας της νίκης.
Κι είναι κρίμα όταν φτάνεις στο τέλος να παραδίνεσαι λίγο πριν αυτό έρθει, ενώ ξέρεις πως στο χέρι σου είναι να νικήσεις και να τιμηθείς...
Και να θυμάστε, αδέρφια, πως μας φοβούνται οι μισεροί, γι' αυτό και μας χτυπάνε ανελέητα.
Τρέμουν τη ρίζα που μας γέννησε, σκιάζονται τη στιγμή που θα σηκωθούμε όρθιοι και περήφανοι θα φορέσουμε τ' άρματα της φυλής μας για ν' απαιτήσουμε τα κλεμμένα πίσω...
Νομίζουν πως θα μας λυγίσουν και ξεχνούν οι δύσμοιροι πως ετούτη τη φυλή όταν τον χτυπάς πεισμώνει κι όταν την φοβερίζεις την οργίζεις...
Άντε, λοιπόν, καλό αγώνα να έχουμε, κι όσο πιό δύσκολος γίνει, τόσο καλύτερα για εμάς που θα είμαστε οι νικητές.
Γιατί το γόνυ εμείς οι Έλληνες το κλίνουμε μόνο στον Θεό και τους Αγίους του και σε κανέναν άλλον...
ΥΓ: Η πολυδιαφημισμένη έξοδος - φυγή μας από την πατρίδα μας, είναι η λύση που επιθυμούν να έχουν οι εθελόδουλοι "διασώστες" μας. Και πρέπει να αναλογισθούμε πως ακόμη και η ξενιτειά σήμερα για τον Έλληνα είναι μία επιπλέον ταπείνωση για την ψυχή του.
Κι αυτό επειδή αφού θα εξαναγκασθεί όχι μόνο να εγκαταλείψει τους τάφους των προγόνων του, θα εργαστεί σαν είλωτας, με κάκιστες εργασιακές συνθήκες, πολλές φορές χωρίς ασφάλιση και παγιωμένα χαμηλότερους μισθούς, προς όφελος εκείνων που καμώνονται πως είναι καλύτεροί του, πως είναι έντιμοι, αλλά "συμπτωματικά" ξεχνούν πως ιστορικά επέζησαν πατώντας πάνω σε νεκρούς, και αναδείχθηκαν σαν λαοί μέσα από απάνθρωπες μεθόδους, πολέμους και αδικίες που επέβαλαν σε άλλους εύπιστους ή συγκυριακά αδύναμους λαούς.
Εάν κάποιος σήμερα ξενιτεύεται για ένα πιάτο φαγητό, θα πρέπει να ξέρει πως παρέδωσε τα ιερά και τα όσιά του γι αυτό το πιάτο φαγητό και θά 'ναι κρίμα για τον ίδιο... γιατί θα χάσει την γιορτή που έρχεται...
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους