Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τον καθέναν από εμάς χωριστά, είναι το εάν πιστεύουμε πως η καθοδήγηση των εξελίξεων από εδώ και πέρα, από το ίδιο πολιτικό σύστημα που μας έφτασε στο σημερινό σημείο, θα είναι για το καλό μας ή όχι. Αν δηλαδή πιστεύουμε πως αυτό το ίδιο το υπεύθυνο πολιτικό σύστημα θα εργαστεί από εδώ και πέρα προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων ή προς εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων και των συμφερόντων εκείνων που το στηρίζουν.
Θα πρέπει λοιπόν να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη μόνοι μας και να δώσουμε απάντηση στον εαυτό μας στο πιο πάνω ερώτημα. Εμπιστευόμαστε αυτό το πολιτικό σύστημα ή όχι;
Αν η απάντηση που θα δώσουμε στον εαυτό μας είναι θετική για το ισχύον πολιτικό σύστημα, τότε θα πρέπει να παραμείνουμε αδρανείς, να εκτελούμε πιστά τις εντολές του, να ψηφίζουμε τους πολιτικούς του και να περιμένουμε μέχρι να μας σώσει. Αν όμως η απάντηση είναι αρνητική, τότε θα πρέπει να ξεκινήσουμε άμεσα αγώνα ανατροπής του. Άλλη λύση δεν μπορεί να υπάρξει.
Δεν μπορούμε δηλαδή να πούμε στον εαυτό μας ότι δεν εμπιστευόμαστε αυτό το πολιτικό σύστημα και παρόλα αυτά αποφασίζουμε να παραμείνουμε αδρανείς. Αυτό δείχνει δειλία και παραίτηση, αποθρασύνει το πολιτικό σύστημα και εκείνους που το στηρίζουν και δημιουργεί ακόμα χειρότερες καταστάσεις σε βάρος μας. Απάντηση λοιπόν τώρα….
Ενδέχεται πολλοί να πουν ότι δεν το εμπιστεύονται αλλά δεν μπορούν και να κάνουν τίποτα. Αυτό, εκτός από αποδοχή της ήττας δείχνει και πλήρες ψυχολογικό αδιέξοδο, γιατί λύσεις υπάρχουν παντού γύρω μας, φτάνει απλά να αρχίσουμε να συζητάμε με τον διπλανό μας, τον φίλο μας, τον γείτονά μας, για το πως ανατρέπεται αυτό το πράγμα. Πρέπει δηλαδή πρώτα να στοχοποιηθεί η αναγκαιότητα της ανατροπής. Το «πως» στη συνέχεια θα επιτευχθεί αυτό, είναι σχετικά εύκολο.