''Πήραμε την ζωή μας λάθος''... Όμως, αλλάξαμε ζωή;
Του
Να γιατί θρηνούμε καθημερινά θύματα της φτώχειας,
της πείνας και της απόγνωσης. Γιατί εμμένουμε
στην διαστροφή μας και δεν λέμε να αλλάξουμε μυαλά.
Χάσαμε από μπροστά μας το αληθινό νόημα της ζωής
και του θανάτου και ακολουθήσαμε τυφλά
το ''ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε''..
Του
Φώτη Μιχαήλ*
Όταν ο νους του ανθρώπου θολώνει
και νομίζει την υποδούλωση για ελευθερία
Στο ερώτημα των ημερών, πόσο ακόμα θα διαρκέσει η κρίση που περνάμε, έρχεται αμείλικτη, αλλά πάντοτε αδιάψευστη, να δώσει την δική της απάντηση η ιστορία:
Η κρίση θα πάρει τέλος όταν έρθει η ώρα να πετάξουνε οι άνθρωποι από πάνω τους την ρυπαρή χλαίνη της ύβρεως και να ενδυθούν την πολυτίμητη πορφύρα της αρετής. Όταν δούνε ότι ''πήρανε την ζωή τους λάθος'' και αποφασίσουν να ''αλλάξουνε ζωή''.
Μπορεί να ακούγεται σαν χρησμός το παραπάνω αλλά, είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι γίνεται πάντοτε στην μακρόσυρτη ιστορία όλων των εθνών. Χωρίς καμιά εξαίρεση την ύβρι διαδέχεται πάντοτε η Νέμεσις:
Φερθήκαμε υβριστικά και τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε. Να πληρώσουμε τα λάθη και τις παραλήψεις τις δικές μας και όχι βεβαίως την δίκαιη οργή του Θεού, όπως μερικοί συνηθίζουνε να λένε.
Ο Θεός μας πάνω απ' όλα είναι Αγάπη. Επιβεβαίωση της θυσιαστικής Του Αγάπης ο Σταυρικός Του θάνατος. Η Αγάπη του Θεού είναι ξένη από εξαναγκασμούς και σκοπιμότητες. Δεν εννοείται σωτηρία με τιμωρίες και νομικίστικους υπολογισμούς.
Η Δικαιοσύνη Του και η άπειρη Αγάπη Του λειτουργούν εις τους αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντι στην ελευθερία και το αυτεξούσιον του ανθρώπου.
Η ελευθερία μας όμως αυτή και το αυτεξούσιον ποτέ δεν ησυχάζουνε. Ο πόλεμος που δέχονται από την λύσσα των παθών είναι συνεχής και ανελέητος.
Κάθε φορά που θρονιάζονται μέσα μας τα πάθη και κατακυριεύουνε την ύπαρξή μας , τα κορυφαία αυτά δώρα του Θεού χάνουνε τον προσανατολισμό τους. Θολώνει τότε ο νους του ανθρώπου και νομίζει την υποδούλωση για ελευθερία. Ο άνθρωπος τότε από αυτοκράτορας της οικείας του γνώμης βυθίζεται ηθελημένα στα τάρταρα της έσχατης δουλικότητας.
Αποστρέφεται τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και χάνει από μπροστά του το αληθινό νόημα της ζωής και του θανάτου. Με άλλα λόγια, βιώνει αυτό που ονομάζουμε σήμερα κρίση.
Μια εξαιρετική δηλαδή δοκιμασία της ελευθερίας του να απορρίψει ή να αποδεχθεί, ως γνώμονα της ζωής του, το θεόσδοτο μήνυμα της Νίκης κατά της φθοράς και του θανάτου.
* Ο κ. Φ. Μιχαήλ είναι ιατρός.