Απαγορεύεται διά νόμου πλέον να έχει οποιαδήποτε χώρα έλλειμμα του προϋπολογισμού πάνω από... 0,5% (!) τον χρόνο μάξιμουμ
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Απαγορεύεται διά νόμου πλέον να έχει οποιαδήποτε χώρα έλλειμμα του προϋπολογισμού πάνω από... 0,5% (!) τον χρόνο μάξιμουμ.
Εξαιρετικά χρήσιμη είναι η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής. Οι επιστήμονες που την απαρτίζουν συγκέντρωσαν τις αποφάσεις που καθορίζουν τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, η οποία ισχύει από την 1η Ιανουαρίου του 2014. Οι αλλαγές που έχουν γίνει λόγω της κρίσης ή με πρόσχημα την κρίση είναι σοβαρότατες. Καθορίζεται πλέον ένα κυριολεκτικά ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο υποχρεούται να ασκεί τη δημοσιονομική πολιτική της η κυβέρνηση κάθε χώρας που παραμένει στην Eυρωζώνη, ανεξάρτητα από τη θέληση, τις προθέσεις ή τις υποσχέσεις της προς τον λαό. Αξίζει πραγματικά να δούμε κάποια στοιχεία του νέου πλαισίου δημοσιονομικής πειθαρχίας που διαμορφώθηκε στην Ευρωζώνη μετά από μια σειρά διακρατικών συμφωνιών των πολιτικών ηγετών της και συνακόλουθες οδηγίες και κανονισμούς της Κομισιόν.
Η πρώτη και σημαντικότερη αρχή είναι η διά νόμου... απαγόρευση ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού! Ακριβέστερα, κάθε κράτος της Ευρωζώνης υποχρεούται να υιοθετήσει κανόνες -και μάλιστα, όπως τονίζεται στο άρθρο 3, παράγραφος 2 του Δημοσιονομικού Συμφώνου, διατάξεις "κατά προτίμηση συνταγματικού κύρους"!- που να περιορίζουν το διαρθρωτικό έλλειμμα των προϋπολογισμών τους μάξιμουμ στο... 0,5% του ΑΕΠ τους! Απαγορεύεται δηλαδή ουσιαστικά στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να αναλάβουν νέα χρέη. Επιπροσθέτως, τα κράτη της Ευρωζώνης των οποίων το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ τους που ορίζει το Μάαστριχτ, υποχρεούνται κάθε χρόνο να μειώνουν το υπερβάλλον έλλειμμα κατά το ένα εικοστό. Για να αντιληφθούμε καλύτερα το μέγεθος αυτού του παραλογισμού, ας δούμε τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα.
Το 2013 έκλεισε με το δημόσιο χρέος της χώρας μας στο 175% του ΑΕΠ της. Αρα το υπερβάλλον χρέος της είναι 175% του ΑΕΠ μείον 60% που επιτρέπει το Μάαστριχτ ίσον 115% του ΑΕΠ. Το ένα εικοστό του 115% είναι σχεδόν 6% - για την ακρίβεια 5,75%. Η Ελλάδα επομένως είναι υποχρεωμένη να έχει όχι έλλειμμα μικρό, αλλά ένα τεράστιο πλεόνασμα 5,75% κάθε χρόνο και επί... είκοσι συνεχή χρόνια (!) προκειμένου να συμμορφωθεί με τη διάταξη αυτή.
Είναι εντελώς παρανοϊκό κάτι τέτοιο, δεν έχει γίνει ποτέ μα ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας και φυσικά ποτέ δεν πρόκειται να γίνει, ό,τι και να αποφασίζει η Ευρωζώνη. Κάθε χώρα που δεν το κάνει, έχουν αποφασίσει οι ηγέτες της Ευρωζώνης, θα τιμωρείται με πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ της και ταυτόχρονα θα διακόπτεται η χορήγηση πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία! Η καταστροφή της οικονομίας της δηλαδή θα είναι σίγουρη 100%! Ας δούμε τώρα ένα άλλο σημείο που αφορά τα κράτη που έχουν προσφύγει για χρηματοδότηση στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Τα κράτη αυτά υπάγονται αυτομάτως σε καθεστώς "ενισχυμένης εποπτείας". Μέχρι πότε;
Ο κανονισμός της ΕΕ 472 του 2013 ορίζει στο άρθρο 14 ότι "τα κράτη - μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής βοήθειας...". Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας, με βάση τα δάνεια που έχουμε πάρει μέχρι τώρα και βάσει των ρυθμίσεων αποπληρωμής που ισχύουν σήμερα, η χώρα μας θα βρίσκεται βάσει αυτού του κανονισμού της ΕΕ σε καθεστώς "Μνημονίου χωρίς Μνημόνιο" μέχρι περίπου το... 2040!!! Ενα τέταρτο του αιώνα και βάλε! Μάλιστα, αν η Κομισιόν εκτιμά ότι "υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα" κάποιας χώρας, τότε παρατείνεται ακόμη περισσότερο η εποπτεία. Στην περίπτωση αυτή όχι μόνο η θιγόμενη χώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά δεν χρειάζεται καν να εγκρίνει την πρόταση της Κομισιόν το Συμβούλιο της Ευρωζώνης!
Η έγκριση θεωρείται αυτοδίκαιη "εκτός αν το Συμβούλιο συνεδριάσει και την απορρίψει και μάλιστα με ειδική (σ.σ.: αυξημένη δηλαδή) πλειοψηφία μέσα σε 10 ημέρες" από τότε που αποφάσισε η Κομισιόν! Ουσιαστικά, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι και υπαχθεί ένα κράτος σε καθεστώς "ενισχυμένης εποπτείας", δεν βγαίνει από το καθεστώς αυτό ποτέ, αν δεν το θέλει η Κομισιόν! Είναι αναγκαίο, όμως, να συνεχίσουμε και αύριο γύρω από το θέμα αυτό προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε σε αδρές γραμμές πώς μεταλλάσσεται η ΕΕ μέσω της Ευρωζώνης, επηρεάζοντας καθοριστικά τη ζωή όλων των Ευρωπαίων, φυσικά και των Ελλήνων.
* Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014