Μήπως τὸ Φανάριον ἐπιδιώκει νὰ θέση ἐκτὸς Ἐκκλησίας
ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὴν φιλοοικουμενιστικήν γραμμήν του;
• ΜΕ ΑΦΟΡΜΗΝ ΜΙΑΝ ΔΗΛΩΣΙΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ὁμιλίας του εἰς τὴν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ Φανάριον, ἐζήτησεν ἀπὸ τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας (προφανῶς τῆς Ἑλλάδος) νὰ γίνουν αὐστηρότεροι ἔναντι τοῦ Ποιμνίου, τὸ ὁποῖον ἀμφισβητεῖ τὰς ἀποφάσεις Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων εἴτε κατὰ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους εἴτε κατὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις εἴτε εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων ἢ εἰς ἄλλας συνδιασκέψεις.
Αὐτὸ τὸ ὁποῖον ζητεῖ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀκούεται λογικόν. Διὰ τῆς ἀποστροφῆς αὐτῆς τοῦ λόγου του ζητεῖ ὑπακοὴν καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς τὰς ἐνεργείας καὶ ἀποφάσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων. Πῶς ὅμως νὰ συμβῆ αὐτὸ τὸ ὁποῖον ζητεῖ ὅταν:
1ον) Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς προωθοῦν τὴν μεταπατερικὴν θεολογίαν καὶ τὴν περιθωριοποίησιν τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας;
2ον) Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, εὐθυγραμμισμένοι μὲ τὴν γραμμήν του, διακηρύσσουν ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι σχισματικοὶ καὶ αἱρετικοί, ἀλλὰ κανονικὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας;
3ον) Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Φαναρίου, ἀναγνωρίζουν τοὺς Κόπτας, τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου διὰ αἵρεσιν (ἀμφισβητοῦν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ) ὡς Ὀρθοδόξους;
4ον) Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς παραχωροῦν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα, ὀρθοδόξους ἱεροὺς ναοὺς εἰς πλανεμένους χριστιανοὺς διὰ τὰς ἀκολουθίας των ἢ τὰ «μυστήρια» των;
5ον)Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς ἐφαρμόζουν καὶ ἑορτάζουν τὰς ἐπετείους, τὰς ὁποίας καθορίζει τὸ κίνημα τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, ἤτοι τὸ κίνημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς;».
6ον) Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς συμπροσεύχωνται δημοσίως τόσον μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν πλανεμένων αἱρετικῶν Χριστιανῶν ὅσον καὶ μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀποδέχονται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγιότητα τῆς Παναγίας, τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἢ ἐξισώνουν τὸν Χριστὸν μὲ τὸν Κομφούκιον, τὸν Βούδαν, τὸν Μωάμεθ κ.λπ.; Ὅλαι αὐταὶ αἱ συμπροσευχαὶ γίνονται μὲ εὐθύνην τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον δὲν κάμνει διάλογον μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Χριστιανοὺς ἢ τοὺς ἀλλοθρήσκους, ἀλλὰ καταφρονεῖ τοὺς Ἀποστολικοὺς Κανόνας καὶ τοὺς Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διακηρῦσσον ὅτι ὅλαι αἱ «Ἐκκλησίαι» σώζουν. Δι᾽ αὐτῶν τῶν μεθόδων, τῶν ἀποφάσεων καὶ τῶν διακηρύξεων ἀνατρέπεται ὁλόκληρος ἡ Ὀρθόδοξος θεολογία καὶ ἐπιχειρεῖται ἡ ἀλλοίωσις τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἐντίμου κλήρου. Αἱ ἀντιδράσεις μεγάλαι. Ἄλλαι ὁμάδες πιστῶν ἀποτειχίζονται. Ἄλλαι βλέπουν Οἰκουμενιστὴν Ἀρχιερέα καὶ θέλουν νὰ τὸν «ξυρίσουν» ὡς προδότην τῆς πίστεως καὶ ἀνάξιον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, ἄλλαι ζητοῦν τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου κατὰ τὰς θείας Λειτουργίας τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων, ἄλλαι συσπειρώνονται πέριξ Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν γνήσιον Ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ ἄλλαι ὁμάδες ἀπογοητευμέναι ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικήν, φιλοπαπικὴν καὶ φιλοαιρετικὴν συμπεριφορὰν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων ἀδρανοποιοῦνται, παραμένουσαι ἄφωνοι. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία ὅμως τῶν πιστῶν, παρὰ τὰς ἐντόνους διαφωνίας μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ τοὺς φιλοπαπικοὺς φιλοοικουμενιστὰς Ἀρχιερεῖς, παραμένουν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἠμπορεῖ νὰ ὁμιλοῦν ἀπαξιωτικῶς διὰ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ δὲν ἀποχωροῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ δὲν ἡγοῦνται σχίσματος ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὅλαι αἱ «ὁμάδες» πιστῶν, αἱ ὁποῖαι διαφωνοῦν μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴν καὶ φιλοπαπικὴν γραμμὴν τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παραμένουν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐὰν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται τοῦ φιλοοικουμενιστικοῦ καὶ φιλοπαπικοῦ κινήματος ἐφαρμόσουν ὅσα ζητεῖ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐναντίον τῶν διαφωνούντων κληρικῶν, πιστῶν, θεολόγων, ἱερομονάχων, μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν μὲ τὴν γραμμήν των, τότε οὐδεὶς γνωρίζει τὴν τύχην τῶν θρόνων των καὶ οὐδεὶς γνωρίζει, ἐὰν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ παραμείνη ἑνωμένη ἢ θὰ προκύψη ἕνα νέον Σχίσμα ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκτὸς κι ἂν τὸ Φανάριον καὶ ὡρισμένοι (ὄχι ὅλοι) οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς ἐπιδιώκουν τὸ Σχίσμα, διὰ νὰ βροντοφωνάξουν: «Ἐπιτέλους ἀπηλλάχθημεν ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἐπικαλοῦνται εἰς τοὺς ἀντιπαπικοὺς καὶ ἀντιοικουμενιστικοὺς ἀγῶνας των τὸν Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν, τὸν Μέγαν Φώτιον, τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, τὸν Ἅγιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην, τὸν Ἅγιον Νεκτάριον, τὸν Ἅγιον Ἰουστῖνον Πόποβιτς κι ἄλλους μεγάλους καὶ θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ προχωροῦμεν ἀνενόχλητοι πρὸς τὴν ψευδένωσιν καὶ τὴν ἐξίσωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὴν πλάνην. Ὅσο κι ἂν φωνάζουν πλέον οἱ ἀντιοικουμενισταὶ δὲν τοὺς ἀκούει κανείς, διότι εὑρίσκονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας». Ἂς γνωρίζουν ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπερασπίζονται τὴν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (συμφώνως πρὸς τὸν σύγχρονον Ἅγιον τῆς Ἐκκλησίας Ἰουστῖνον Πόποβιτς καὶ συνεργάτην τοῦ «Ο.Τ.») ὅτι ὅσοι διαφωνοῦν μὲ τὴν γραμμήν των καὶ τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως, θὰ παραμείνουν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἀγωνίζωνται διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Γ. ΖΕΡΒΟΣ
Ορθόδοξος Τύπος, 21/03/2014