«μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν»
Σχόλια στην απόφαση της λεγομένης «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας» σχετικά με «τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπό Χριστιανικό Κόσμο».
Η Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης αποφάσισε ότι : «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν άλλων ετεροδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών».
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος δήλωσε : «Μέ τήν τροπολογίαν αὐτήν πετυχαίνουμε μία συνοδική ἀπόφαση πού γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία περιορίζει τό ἱστορικό πλαίσιο τῶν σχέσεων πρός τούς ἑτεροδόξους ὄχι στήν ὕπαρξη, ἀλλά ΜΟΝΟ στήν ἱστορική ὀνομασία αὐτῶν ὡς ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἤ Ὁμολογιῶν. Οἱ ἐκκλησιολογικές συνέπειες τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς εἶναι αὐτονόητες. Όχι μόνο δέν ἐπηρεάζουν ἀρνητικῶς μέ ὁποιοδήποτε τρόπο τή μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση, ἀλλ’ ἀντιθέτως προστατεύεται μέ πολύ σαφή τρόπο ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία».
Στα παραπάνω εκτεθέντα έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής :
Οι Οικουμενιστές εν τη πανουργία αυτών εφαρμόζουν την μέθοδο του σαλαμιού όσον αφορά την προώθηση της αιρετικής ατζέντας τους. Προσπαθούν με λογοπαίγνια να συμβιβάσουν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία με την βαθμιαία, προσεκτικά σχεδιασμένη αποδοχή της αιρετικής Εκκλησιολογίας του Οκουμενισμού.Οι οπαδοί του θρησκευτικού συγκρητισμού «Φέτα- φέτα» , βήμα – βήμα, προσπαθούν να ετοιμάσουν το έδαφος για την μελλοντική επικράτιση των κακοδόξων φρονημάτων που τους διέπουν. Για την ώρα τους αρκεί η Συνοδική αποδοχή των διαφόρων «ιστορικών ονομασιών» των Αιρέσεων ! Μελλοντικώς η αποδοχή της «ιστορικής ονομασίας» θα μεταβληθεί ευκόλως όπως πιστεύουν σε αποδοχή «Εκκλησιαστικότητος» ! Δεν βιάζονται οι Οικουμενιστές…..ο Διδάσκαλός τους ο Διάβολος τους έχει μάθει να περιμένουν και να δρούν μεθοδικά ! Οι αποτυχίες παλαιοτέρων ψευδοενώσεων (πχ : Λυώνος, Φλωρεντίας)τους έχουν πείσει να εφαρμόσουν περισσότερο ύπουλη και υποκριτική δράση.
Από τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουν οι Επίσκοποι και τα οποία ερωτήματα πρέπει να προβληματίσουν τον Πιστό Λαό:
1) ΠΟΙΑ είναι αυτή η αδήριτη ανάγκη που οδήγησε τους Επισκόπους στο να αποδεχθούν τις ψευδείς ιστορικές ονομασίες των αιρέσεων ; Γιατί δηλαδή για παράδειγμα πρέπει να ονομάζουμε τον Παπισμό «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία» ; Μήπως είναι η ίδια αιρετική νοοτροπία που ονομάζει τους ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΥΣ με τον παραπλανητικό όρο ΠΡΟΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ ;
2) Αν υπάρχουν μόνο πολλές ιστορικές ονομασίες «ετεροδόξων Εκκλησιών» και όχι πολλές ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ. Αν δηλαδή σύμφωνα με την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία , μόνο η Ορθοδοξία είναι αληθινά Εκκλησία- η μόνη Εκκλησία του Χριστού, τότε ΓΙΑΤΙ η Σύνοδος δεν ονόμασε τον εαυτό της ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ;
3)ΓΙΑΤΙ δεν αναφέρθηκε στις προηγούμενες Συνόδους και μάλιστα στις Η και Θ Οικουμενικές;
4) ΓΙΑΤΙ οι Οικουμενιστές πιστεύουν ότι χωρίς τον Παπισμό δεν γίνεται Οικουμενική Σύνοδος αν η ονομασία «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία» είναι μόνο ιστορικά και όχι Εκκλησιολογικά αποδεκτός ;
5) ΓΙΑΤΙ η Εκκλησία του Χριστού έκανε Οικουμενικές Συνόδους χωρίς τους ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΥΣ και δεν μπορεί να κάνει χωρίς τον ΠΑΠΙΣΜΟ ;
6) Εφόσον υπάρχουν Οικουμενικές Σύνοδοι στις οποίες δεν συμμετείχαν ούτε αποδέχονται οι Αντιχαλκηδόνιοι γιατί αυτοί οι αιρετικοί θεωρούνται ως «Προ-Χαλκηδόνιες Χριστιανικές Εκκλησίες» ;;;
7) Αφού ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός ιστορικώς και όχι Εκκλησιολογικώς ονομάζονται «Χριστανικές Εκκλησίες και Ομολογίες» προς τι οι ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ και οι μερικές ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ μετά των ψευδοκληρικών αυτών των αιρέσεων ; Εδώ φαίνεται η δαιμονική υποκρισία των Οικουμενιστών….Από την μία Συνοδικώς αναγνωρίζουν μόνο μία Εκκλησία (την Ορθόδοξη)… και από την άλλη συμπροσεύχονται ή και συλλειτουργούν μερικώς ως Κληρικοί με τα Κληρικών (!) με ψευδοιερείς και ψευδοποιμένες ομάδων στις οποίες αναγνωρίζουν μόνο Ιστορική ονομασία «Χριστιανική» και όχι Εκκλησιολογική !!!Αντιφάσκουν τα λόγια και οι πράξεις των πλανημένων Οικουμενιστών ! Διότι δεν μπορείς να αναγνωρίζεις μόνο ιστορική «χριστιανική ονομασία» σε μία αίρεση και κατόπιν να επικοινωνείς συμπροσευχόμενος Κληρικός προς δήθεν «Κληρικό»….αυτό δεν λέγεται ιστορική αποδοχή αλλά λαθεμένη- αιρετική Εκκλησιολογική αποδοχή !
Ετερόδοξος ονομάζεται αυτός που έχει ΕΤΕΡΑ ΔΟΞΑ = άλλη πίστη.Οι Χριστιανοί έχουν μία πίστη όχι πολλές !
«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα» Εφεσίους 4:5.
«Καθὼς παρεκάλεσά σε προσμεῖναι ἐν ᾿Εφέσῳ, πορευόμενος εἰς Μακεδονίαν, ἵνα παραγγείλῃς τισὶ μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν» Α Τιμόθεον 1:3.
« Ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει. εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις τοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ κατ' εὐσέβειαν διδασκαλίᾳ, τετύφωται, μηδὲν ἐπιστάμενος» Α Τιμόθεον 6: 3-4.
« Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν» Β Κορινθίους 13: 11.
Οι Χριστιανοί έχουν Μία Πίστη , Φρονούν το ΑΥΤΌ= το ίδιο, και δεν ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΝ !
1. Το σύνολο των δογμάτων που πρεσβεύουν είναι αληθές. Κατά συνέπεια, δε νοείται η παραμικρή αμφισβήτηση της παπικής διδασκαλίας και πίστης, ούτε και των παπικών δογμάτων περί πρωτείου και αλαθήτου. Όποιος εμμένει στην άρνηση έστω και ενός δόγματος πίστεως αντιστρατεύεται την αποστολική διδαχή και καθίσταται παραχρήμα αιρετικός και άξιος αναθέματος.
2. Οι υπό του Παπισμού καθορισθείσες μετά την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, 14 «Οικουμενικές» Σύνοδοι έχουν ερμηνεύσει αλαθήτως την ευαγγελική αλήθεια, αλαθήτως έχουν εκφράσει την αποστολική διδαχή και οι δογματικοί τους όροι συνιστούν υποχρεωτικά για όλους τους Χριστιανούς δόγματα πίστεως άκρως απαραίτητα για τη σωτηρία. Συνεπώς, οι αποφάσεις των «Οικουμενικών» αυτών Συνόδων πρέπει να γίνουν και από μας τους Ορθοδόξους πλήρως αποδεκτές. Να υπενθυμίσουμε ότι στις 14 παπικές «Οικουμενικές» Συνόδους μεταξύ άλλων εντάσσονται:
a. Οι ενωτικές σύνοδοι της Λυών (1274) και της Φεράρας-Φλωρεντίας (1438/39). Πρακτικά για μας τους Ορθοδόξους σημαίνει ότι οφείλουμε να τιμούμε ως Άγιο τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Βέκκο που συμμορφώθηκε και αγωνίστηκε να επιβάλλει τη δογματική απόφαση της Συνόδου της Λυώνος και όχι τους Αγιορείτες Οσιομάρτυρες που αντιστάθηκαν μέχρις αίματος και την πολέμησαν! Οφείλουμε να τιμούμε ως Αγίους τους Ισίδωρο Κιέβου και Βησσαρίωνα Νικαίας που αποσκίρτησαν στον παπισμό γινόμενοι Καρδινάλιοι, αποδέχθηκαν και συμμορφώθηκαν με τη δογματική απόφαση της «Οικουμενικής» Συνόδου της Φλωρεντίας και όχι τον Μάρκο τον Ευγενικό που αντιστάθηκε και την πολέμησε μέχρι τέλους! Είναι απόδειξη, τουλάχιστον, εκκλησιολογικής σχιζοφρένειας να θεωρούμε τον Παπισμό ως Εκκλησία και ταυτόχρονα να τιμούμε ως Άγιο τον Μάρκο τον Ευγενικό!
b. Η Α΄ Βατικανή Σύνοδος (1869/70), η οποία καθόρισε ως δόγματα πίστεως υποχρεωτικά για τη σωτηρία: α) το πρωτείο του Απ. Πέτρου επί των άλλων Αποστόλων, β) το πρωτείο εξουσίας του Πάπα Ρώμης εφ’ όλης της Εκκλησίας, και γ) το αλάθητο του Πάπα, όταν αυτός αποφαίνεται ex cathedra. Τυχόν αμφισβήτηση ή άρνηση των δογμάτων αυτών επισύρει τα τέσσερα “anathema sint” (= ανάθεμα έστω) της «Οικουμενικής» αυτής Συνόδου. Χρήση των αποφάσεων αυτών έγινε με την καταδίκη του σύγχρονου μεγάλου Ρ/Καθολικού Θεολόγου Hans Küng, o οποίος αρνήθηκε το παπικό αλάθητο!
a. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε την εγκύκλιο της περί τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Συνόδου του Οικουμ. Πατριαρχείου με την οποία καταδικάζονταν απερίφραστα οι συμπροσευχές ως «αντικείμεναι προς τους ιερούς κανόνας και αμβλύνουσαι την ομολογιακήν ευθιξίαν των Ορθοδόξων»; Είναι σύμφωνη με αυτή την εγκύκλιο της Ι. Συνόδου του Πατριαρχείου η σημερινή συμπεριφορά τινών στο θέμα των συμπροσευχών;
b. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε στον Πάπα όχι απλώς να παρίσταται, αλλά ενδεδυμένος με τα άμφιά του να λαμβάνει σχεδόν ενεργό μέρος σε Πατριαρχική Θ. Λειτουργία;
c. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία της Θρονικής Εορτής το 2006;
d. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» έδωσε άδεια στον Πάπα να προσευχηθεί εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος με το «Πάτερ ημών» στην επισημότερη (ας επιτραπεί) Θ. Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό;
e. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» παραχώρησε στον Πάπα το βήμα του Πατριαρχικού Ναού για να κηρύξει «γυμνή τη κεφαλή» το παπικό πρωτείο; Από το βήμα των Αγίων Αλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου να διακηρύσσεται η πλάνη! Δεν είναι βεβήλωση αυτό;
f. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου;
g. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση του Παπισμού ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού και παρουσία του Πατριάρχου;
h. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» κατήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων), απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα;
i. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ;
j. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επικρότησε το προκλητικό κείμενο της Θ΄ ΓΣ του ΠΣΕ στο Porto Alegre (2006), σύμφωνα με το οποίο «κάθε εκκλησία (από τις 340 προτεσταντικές ομάδες του ΠΣΕ) είναι Εκκλησία καθολική, αλλά όχι στην ολότητά της. Κάθε εκκλησία εκπληρώνει την καθολικότητά της, όταν είναι σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες»! Επίσης στο ίδιο κείμενο αναγνωρίστηκε εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες τις προτεσταντικές αιρετικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. και έγινε αποδεκτό ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Είναι δυνατόν να υπάρχει Πανορθόδοξη έγκριση για τις βλασφημίες αυτές; …
k. Ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών; Δεν έχει καταδικαστεί η Ουνία απερίφραστα σε «συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, … ως είναι η ομόφωνος απόφασις της Γ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)»; Γιατί περιφρονούνται έτσι ωμά οι ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά καταδικάζουν την Ουνία; Γιατί αυτή η επιλεκτική χρήση των «Πανορθοδόξων αποφάσεων»;