Ποιοί εὐνοοῦνται ἀπό τήν ὄψιμη ἀντιπαράθεση Ἀρχιεπισκόπου καί κυβέρνησης.
ΣΧΟΛΙΟ: Είχα την ελπίδα ότι δεν θα έβγαινε αληθινός ο "ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ". Δυστυχώς βγήκε.
Ας προσπαθήσει να με πείσει κάποιος ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα...
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὅλη αὐτή ἡ διαμάχη πού ξαφνικά ξέσπασε μετά τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἄθεης κυβέρνησης Τσίπρα νά μήν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη ἐπικοινωνιακό παιχνίδι ἀποπροσανατολισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, πού σχεδιάστηκε καί συμφωνήθηκε στά βρώμικα καί ἐλεεινά παρασκήνια τῆς πολιτικῆς! Ἡ κόντρα γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μεταξύ τοῦ μέχρι πρότινος ἀπέχοντος ἀπό τά δρώμενα στήν ἐκπαίδευση Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας μας θέλω νά πιστεύω πώς ἐκπορεύθηκε ἀπό τή γνωστή ρήση «ὡς ἐδῶ καί μή παρέκει» καί νά ἀποτελεῖ τή σταγόνα πού ξεχείλισε στό ποτήρι τῆς σιωπῆς του... Γιατί τά ἐγκλήματα στήν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν μας δέν ἔχουν ἀφετηρία τόν ἄθεο Τσίπρα καί τόν εὔσωμο ἡμιμαθῆ ὑπουργό Παιδείας Ν. Φίλη. Ξεκινοῦν πολλές δεκαετίες πρίν καί δέν ἀφοροῦν μόνο τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα, ὅπως λέγεται τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀλλά τήν γενικότερη ἀποψίλωση ἀξιῶν, ἰδανικῶν καί παραδόσεων τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ τόπου.
Σέ πολλά βιβλία πού διδάσκονται ἀπό τό Δημοτικό μέχρι καί τό Λύκειο συναντᾶ κανείς ἀδιάσειστα στοιχεῖα τῆς ἀποδόμησης ἀπό τίς παραδοσιακές ἀξίες, πού ἐπιδιώκεται μέσω ἀδόκιμων ξενόφερτων ἀντιχριστιανικῶν καί ἀντιπατριωτικῶν διδασκαλιῶν. Δέν μπορεῖ λοιπόν ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἀλλά καί ἡ ἐπισκοπική ὁμήγυρη ὅλα αὐτά νά τά ἀγνοοῦσαν;
Ὡς ἐκ τούτου οἱ ἀντιδράσεις του λίγες ἡμέρες πρίν τή σύγκληση μίας ἐκ τῶν πιό σημαντικῶν ἱστορικά συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί ἡ πρωτοφανής δυναμική πού ἐπέδειξε πού δέν εἶναι στοιχεῖο τοῦ χαρακτήρα του συμβάλουν νά πιστεύουμε ὅτι ἀποτελοῦν ἁπλῶς τό «δούρειο ἵππο» καί τό προκάλυμμα πού ἀποβλέπει στόν ἀποπροσανατολισμό της. Προσωπικά εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι πίσω ἀπό τόν ξαφνικό «καυγά» κρύβονται ἰδιοτελεῖς σκοποί καί πονηρές ἐπιδιώξεις, τόσο ἀπό τήν πλευρά τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης ὅσο καί ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἐπιστήθιου φίλου καί τακτικοῦ συνδαιτυμόνα σέ ἀρχιεπισκοπικά γεύματα ἄθεου πρωθυπουργοῦ.
Γιατί δέν μπορεῖ ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος νά ὑποστηρίζει δημοσίως ὅτι κάποιοι ἐπιχειροῦν νά τά βάλλουν μέ τήν Ἐκκλησία καί τήν πατρίδα καί τήν ἴδια στιγμή ὁ ἴδιος νά σφυροκοπᾶ καί νά διχάζει ἐκ τῶν ἔσω τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα μέ τό παρεκκλίνει καί νά ποδοπατᾶ στήν κυριολεξία τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας στήν πρόσφατη ἐπισκοπική συνάθροιση τοῦ Κολυμπαρίου. Δέν μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι θεματοφύλακας τῆς ὀρθόδοξης πίστεως τή στιγμή πού ὁ ἴδιος πιθανόν νά ἐνέδωσε σέ παρόμοιους ἐκβιασμούς σάν κι αὐτούς πού ἐγγράφως ὁμολόγησε ὅτι δέχθηκε ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος προκειμένου νά ἀποδεχθεῖ τήν ἀδόκιμη καί ἀστήρικτη θεολογικῶς πρόταση ὅτι οἱ αἱρετικές χριστιανικές παραφυάδες ἀποτελοῦν ἑτερόδοξη Ἐκκλησία τάχατες μέ τήν ἱστορική αὐτῶν ἔννοια. Εἶναι εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὑπόλογος καί ὀφείλει νά ἀπολογηθεῖ στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἱεραρχίας.
Τό θεολογικό αὐτό ἀτόπημά του, τό ὁποῖο ἔπρεπε νά ὁδηγήσει στήν παραίτησή του καί τήν ἐπιστροφή του στήν μονή τῆς μετανοίας του, ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τούς ἀρχιερατικούς ὅρκους πού ἔδωσε. Καί τώρα ἐπιχειρεῖ νά τό μεταδώσει μέ τή μορφή τῆς ἐπιδημίας ἤ τοῦ τεχνητοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ γιά νά παρασύρει καί τό ὑπόλοιπο σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, τό ὁποῖο θά κληθεῖ νά ἀποδεχθεῖ ἤ νά ἀπορρίψει τελεσιδίκως τίς τραγικές ἀποφάσεις τῆς συνάθροισης τῆς Κρήτης. Στήν οὐσία θά κληθεῖ νά τοποθετηθεῖ ἀνοικτά ἔναντι τῆς ἐπανάληψης ὑπό διαφορετικῶν φυσικά συνθηκῶν ἀλλά παρόμοιων ἱστορικά γεγονότων μίας νέας ψευτο-Συνόδου τύπου Φερράρας -Φλωρεντίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σταδιακά καί de facto εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι στήν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ἐλλιποῦς, ὅπως μᾶς ἐκλαμβάνει τό Βατικανό Ἐκκλησίας μέ τόν θεομίσητο Παπισμό καί τήν πανθρησκεία.
Νά λοιπόν ἕνας ἀπό τούς λόγους τῆς ἀντιπαράθεσης τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν κυβέρνηση. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν βοηθᾶ ποικιλοτρόπως στόν ἐπηρεασμό τῆς κοινῆς ἀνυποψίαστης γνώμης, στόν ἐπηρεασμό τοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίου ἀλλά καί στόν ἐπηρεασμό τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας. Κι αὐτό γιατί ἡ ἀντιπαράθεση αὐτή τόν καθιστᾶ ἐμμέσως θεματοφύλακα τῆς ὀρθόδοξης πίστης κάτι πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τό ἔχει ἀνάγκη προκειμένου νά ἐξέλθει ἀλώβητος ἀπό τίς ἐργασίες τῆς Ἱεραρχίας. Νά πῶς ἐξηγοῦνται καί τά μεθοδευμένα δημοσιεύματα τοῦ τύπου «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος συσπείρωσε τήν Ἱεραρχία» κ.ο.κ. Ἀρκεῖ ὡστόσο νά ρίξουμε μία ἁπλή ματιά στά ὅσα προσφάτως ὑποστήριξαν οἱ ἄμεσοι συνεργάτες του γιά νά κατανοήσουμε πώς ὄχι μόνο ἦταν γνώστης ὅλων τῶν ἀλλαγῶν στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἀλλά διά τῆς σιωπῆς του τίς ἐπικροτοῦσε (βλ. δηλώσεις τοῦ καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Μ. Μπέγζου). Ἄλλωστε καί ὁ ἐπί σειρά ἐτῶν διευθυντής τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία», δεξί χέρι καί συνεργάτης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, καί πρῶτος σύμβουλος τοῦ ὑπουργείου Παιδείας φέρεται νά προωθεῖ καί νά εἶναι θιασώτης τῶν ἀλλαγῶν πού προτείνει ὁ ἡμιμαθής ὑπουργός Παιδείας στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ὁ ἴδιος ἦταν, ὡς γνωστόν, καί ἀπό τούς πρωτοπόρους γιά τήν ἵδρυση τοῦ τμήματος Ἰσλαμικῶν σπουδῶν στή Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Τί τρέχει λοιπόν; Παίζουμε ταυτόχρονα γιά νά χρησιμοποιήσουμε ἕνα ποδοσφαιρικό ὅρο ταυτόχρονα σέ δύο γήπεδα ἤ νταμπλό;
Ἡ σπουδαιότητα τέλος αὐτῆς τῆς συνεδρίασης τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔγκειται στό ὅτι πλέον ὁ κάθε Ἱεράρχης, τό κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καλεῖται νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώποις, ἔναντι τῶν ἀρχιερατικῶν του ὅρκων, ἔναντι τῆς ἱερωσύνης καί νά τοποθετηθεῖ ἀνιδιοτελῶς ἀπέναντι στά θεολογικά ἀτοπήματα καί τίς παρεκτροπές πού σημειώθηκαν στό Κολυμπάρι τόν περασμένο Ἰούνιο. Παρεκτροπές πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας. Ἡ στάση τους ἔχει θέση ὁμολογίας ἔναντι τῆς ἀλήθειας καί τοῦ ψεύδους. Αὐτό φυσικά ἰσχύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι καλούμαστε νά ἀφήσουμε τόν καθωσπρεπισμό καί νά πάρουμε σαφῆ θέση μέ τό νά ὑπογράψουμε ἤ νά ἀπορρίψουμε τό κείμενο ὁμολογίας πού συνέγραψαν ἱερεῖς, μοναχοί καί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι καί ἀπέστειλαν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τούς Ἐπισκόπους. (βλ. σελ 19-21)! Ἡ ἀδιαφορία μας συνιστᾶ χλιαρότητα πίστεως. Ἔτσι ἄλλωστε θά ξεχωρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό στάρι, πού λέει ὁ σοφός λαός μας.
Σ.Ο.
Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 181) ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2016
ΣΧΟΛΙΟ: Είχα την ελπίδα ότι δεν θα έβγαινε αληθινός ο "ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ". Δυστυχώς βγήκε.
Ας προσπαθήσει να με πείσει κάποιος ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα...
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὅλη αὐτή ἡ διαμάχη πού ξαφνικά ξέσπασε μετά τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἄθεης κυβέρνησης Τσίπρα νά μήν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη ἐπικοινωνιακό παιχνίδι ἀποπροσανατολισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, πού σχεδιάστηκε καί συμφωνήθηκε στά βρώμικα καί ἐλεεινά παρασκήνια τῆς πολιτικῆς! Ἡ κόντρα γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μεταξύ τοῦ μέχρι πρότινος ἀπέχοντος ἀπό τά δρώμενα στήν ἐκπαίδευση Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας μας θέλω νά πιστεύω πώς ἐκπορεύθηκε ἀπό τή γνωστή ρήση «ὡς ἐδῶ καί μή παρέκει» καί νά ἀποτελεῖ τή σταγόνα πού ξεχείλισε στό ποτήρι τῆς σιωπῆς του... Γιατί τά ἐγκλήματα στήν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν μας δέν ἔχουν ἀφετηρία τόν ἄθεο Τσίπρα καί τόν εὔσωμο ἡμιμαθῆ ὑπουργό Παιδείας Ν. Φίλη. Ξεκινοῦν πολλές δεκαετίες πρίν καί δέν ἀφοροῦν μόνο τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα, ὅπως λέγεται τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀλλά τήν γενικότερη ἀποψίλωση ἀξιῶν, ἰδανικῶν καί παραδόσεων τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ τόπου.
Σέ πολλά βιβλία πού διδάσκονται ἀπό τό Δημοτικό μέχρι καί τό Λύκειο συναντᾶ κανείς ἀδιάσειστα στοιχεῖα τῆς ἀποδόμησης ἀπό τίς παραδοσιακές ἀξίες, πού ἐπιδιώκεται μέσω ἀδόκιμων ξενόφερτων ἀντιχριστιανικῶν καί ἀντιπατριωτικῶν διδασκαλιῶν. Δέν μπορεῖ λοιπόν ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἀλλά καί ἡ ἐπισκοπική ὁμήγυρη ὅλα αὐτά νά τά ἀγνοοῦσαν;
Ὡς ἐκ τούτου οἱ ἀντιδράσεις του λίγες ἡμέρες πρίν τή σύγκληση μίας ἐκ τῶν πιό σημαντικῶν ἱστορικά συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί ἡ πρωτοφανής δυναμική πού ἐπέδειξε πού δέν εἶναι στοιχεῖο τοῦ χαρακτήρα του συμβάλουν νά πιστεύουμε ὅτι ἀποτελοῦν ἁπλῶς τό «δούρειο ἵππο» καί τό προκάλυμμα πού ἀποβλέπει στόν ἀποπροσανατολισμό της. Προσωπικά εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι πίσω ἀπό τόν ξαφνικό «καυγά» κρύβονται ἰδιοτελεῖς σκοποί καί πονηρές ἐπιδιώξεις, τόσο ἀπό τήν πλευρά τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης ὅσο καί ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἐπιστήθιου φίλου καί τακτικοῦ συνδαιτυμόνα σέ ἀρχιεπισκοπικά γεύματα ἄθεου πρωθυπουργοῦ.
Γιατί δέν μπορεῖ ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος νά ὑποστηρίζει δημοσίως ὅτι κάποιοι ἐπιχειροῦν νά τά βάλλουν μέ τήν Ἐκκλησία καί τήν πατρίδα καί τήν ἴδια στιγμή ὁ ἴδιος νά σφυροκοπᾶ καί νά διχάζει ἐκ τῶν ἔσω τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα μέ τό παρεκκλίνει καί νά ποδοπατᾶ στήν κυριολεξία τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας στήν πρόσφατη ἐπισκοπική συνάθροιση τοῦ Κολυμπαρίου. Δέν μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι θεματοφύλακας τῆς ὀρθόδοξης πίστεως τή στιγμή πού ὁ ἴδιος πιθανόν νά ἐνέδωσε σέ παρόμοιους ἐκβιασμούς σάν κι αὐτούς πού ἐγγράφως ὁμολόγησε ὅτι δέχθηκε ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος προκειμένου νά ἀποδεχθεῖ τήν ἀδόκιμη καί ἀστήρικτη θεολογικῶς πρόταση ὅτι οἱ αἱρετικές χριστιανικές παραφυάδες ἀποτελοῦν ἑτερόδοξη Ἐκκλησία τάχατες μέ τήν ἱστορική αὐτῶν ἔννοια. Εἶναι εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ὑπόλογος καί ὀφείλει νά ἀπολογηθεῖ στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἱεραρχίας.
Τό θεολογικό αὐτό ἀτόπημά του, τό ὁποῖο ἔπρεπε νά ὁδηγήσει στήν παραίτησή του καί τήν ἐπιστροφή του στήν μονή τῆς μετανοίας του, ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τούς ἀρχιερατικούς ὅρκους πού ἔδωσε. Καί τώρα ἐπιχειρεῖ νά τό μεταδώσει μέ τή μορφή τῆς ἐπιδημίας ἤ τοῦ τεχνητοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ γιά νά παρασύρει καί τό ὑπόλοιπο σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, τό ὁποῖο θά κληθεῖ νά ἀποδεχθεῖ ἤ νά ἀπορρίψει τελεσιδίκως τίς τραγικές ἀποφάσεις τῆς συνάθροισης τῆς Κρήτης. Στήν οὐσία θά κληθεῖ νά τοποθετηθεῖ ἀνοικτά ἔναντι τῆς ἐπανάληψης ὑπό διαφορετικῶν φυσικά συνθηκῶν ἀλλά παρόμοιων ἱστορικά γεγονότων μίας νέας ψευτο-Συνόδου τύπου Φερράρας -Φλωρεντίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σταδιακά καί de facto εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι στήν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ἐλλιποῦς, ὅπως μᾶς ἐκλαμβάνει τό Βατικανό Ἐκκλησίας μέ τόν θεομίσητο Παπισμό καί τήν πανθρησκεία.
Νά λοιπόν ἕνας ἀπό τούς λόγους τῆς ἀντιπαράθεσης τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν κυβέρνηση. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν βοηθᾶ ποικιλοτρόπως στόν ἐπηρεασμό τῆς κοινῆς ἀνυποψίαστης γνώμης, στόν ἐπηρεασμό τοῦ χριστεπώνυμου ποιμνίου ἀλλά καί στόν ἐπηρεασμό τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας. Κι αὐτό γιατί ἡ ἀντιπαράθεση αὐτή τόν καθιστᾶ ἐμμέσως θεματοφύλακα τῆς ὀρθόδοξης πίστης κάτι πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τό ἔχει ἀνάγκη προκειμένου νά ἐξέλθει ἀλώβητος ἀπό τίς ἐργασίες τῆς Ἱεραρχίας. Νά πῶς ἐξηγοῦνται καί τά μεθοδευμένα δημοσιεύματα τοῦ τύπου «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος συσπείρωσε τήν Ἱεραρχία» κ.ο.κ. Ἀρκεῖ ὡστόσο νά ρίξουμε μία ἁπλή ματιά στά ὅσα προσφάτως ὑποστήριξαν οἱ ἄμεσοι συνεργάτες του γιά νά κατανοήσουμε πώς ὄχι μόνο ἦταν γνώστης ὅλων τῶν ἀλλαγῶν στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἀλλά διά τῆς σιωπῆς του τίς ἐπικροτοῦσε (βλ. δηλώσεις τοῦ καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Μ. Μπέγζου). Ἄλλωστε καί ὁ ἐπί σειρά ἐτῶν διευθυντής τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία», δεξί χέρι καί συνεργάτης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, καί πρῶτος σύμβουλος τοῦ ὑπουργείου Παιδείας φέρεται νά προωθεῖ καί νά εἶναι θιασώτης τῶν ἀλλαγῶν πού προτείνει ὁ ἡμιμαθής ὑπουργός Παιδείας στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ὁ ἴδιος ἦταν, ὡς γνωστόν, καί ἀπό τούς πρωτοπόρους γιά τήν ἵδρυση τοῦ τμήματος Ἰσλαμικῶν σπουδῶν στή Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Τί τρέχει λοιπόν; Παίζουμε ταυτόχρονα γιά νά χρησιμοποιήσουμε ἕνα ποδοσφαιρικό ὅρο ταυτόχρονα σέ δύο γήπεδα ἤ νταμπλό;
Ὁ κρίσιμος Σεπτέμβριος
Ὁ Σεπτέμβριος ἄλλωστε κρίνεται γιά τόν ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπο ὡς ἕνας ἀπό τούς πλέον δύσκολους μῆνες. Κι αὐτό διότι καλεῖται ἐμμέσως νά ἀποδείξει θέση καί πράξη ὅτι πραγματικά ἀξίζει νά προεδρεύει τοῦ ἐπισκοπικοῦ σώματος καί ὅτι χειρίζεται καλῶς τίς ὑποθέσεις τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσεται πάντοτε ἡ μέριμνα τῆς πλήρωσης μίας κενωθείσης Μητρόπολης (βλ. παραίτηση Μητροπολίτη Ἄρτης), πού λειτουργεῖ ἀποπροσανατολιστικά, ἀφοῦ ἐπικεντρώνει τό ἐνδιαφέρον μεγάλου μέρους τῶν Ἐπισκόπων καί ἡ «ἐπίδειξη» ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ὁ ὅρος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου. Δέν εἶναι τῆς στιγμῆς νά ἀναφερθοῦμε λεπτομερῶς καί μέ ἀδιάσειστα παραδείγματα στά ἀποδεικτικά στοιχεῖα πού ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀνωτέρω θέση μας.
Ἐπιχείρηση ἀποπροσανατολισμοῦ
Πέραν τούτων καί ἡ κυβέρνηση Τσίπρα ὠφελεῖται –παρά βλάπτεται- ἀπό ὅλη αὐτή τή διαμάχη, ἡ ὁποία ἀποπροσανατολίζει τόν ἑλληνικό λαό ἀπό καυτά θέματα, πού τόν ἀπασχολοῦν καί ἀφοροῦν κυρίως τήν οἰκονομία καί τά ἐθνικά. Ἡ καταπάτηση τοῦ συντάγματος μέ τίς συνεχεῖς μειώσεις μισθῶν καί συντάξεων, οἱ ἀβάστακτοι καί παράνομοι φόροι, ὅπως ὁ ΕΝΦΙΑ, ἡ ἀνεργία ἀλλά καί ἡ δυστοκία ἀντιμετώπισης μειζόνων ἐθνικῶν ζητημάτων δημιουργοῦν ἕνα κλίμα δυσφορίας καί ἀγανάκτησης στόν ἑλληνικό λαό. Ἕναν ἑλληνικό λαό πού διαπιστώνει ἀπό τή στυγνή καθημερινότητα του πόσο προδόθηκε ἀπ’ αὐτούς πού ἔταζαν πώς θά τόν σώσουν, ἀπ’ αὐτούς πού σκανδαλωδῶς τόν ἐνέπαιζαν, ἀπ’ αὐτούς πού πραξικοπηματικά ἀλλοίωναν τή βούλησή του, ἀπ’ αὐτούς πού κατάντησαν τήν πατρίδα μας ἀποικία τῶν δανειστῶν, ἀπ’ αὐτούς πού ἔβγαλαν στό σφυρί καί πωλοῦν ἀντί πινακίου φακῆς τή δημόσια περιουσία γιά νά τέρψουν τά φανερά καί κρυφά ἀφεντικά τους. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό στόν ἐπίσης πολιτικά δύσκολο γιά τήν κυβέρνηση Σεπτέμβριο ἡ ἀντιπαράθεση μέ τήν Ἐκκλησία λειτουργεῖ λυτρωτικά, ἀφοῦ ἀποπροσανατολίζει τό πλέον ὑποψιασμένο, γιά ὅτι γίνεται, κομμάτι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τό ἐνεργό χριστεπώνυμο ποίμνιο.Ἡ σπουδαιότητα τέλος αὐτῆς τῆς συνεδρίασης τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔγκειται στό ὅτι πλέον ὁ κάθε Ἱεράρχης, τό κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καλεῖται νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώποις, ἔναντι τῶν ἀρχιερατικῶν του ὅρκων, ἔναντι τῆς ἱερωσύνης καί νά τοποθετηθεῖ ἀνιδιοτελῶς ἀπέναντι στά θεολογικά ἀτοπήματα καί τίς παρεκτροπές πού σημειώθηκαν στό Κολυμπάρι τόν περασμένο Ἰούνιο. Παρεκτροπές πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας. Ἡ στάση τους ἔχει θέση ὁμολογίας ἔναντι τῆς ἀλήθειας καί τοῦ ψεύδους. Αὐτό φυσικά ἰσχύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι καλούμαστε νά ἀφήσουμε τόν καθωσπρεπισμό καί νά πάρουμε σαφῆ θέση μέ τό νά ὑπογράψουμε ἤ νά ἀπορρίψουμε τό κείμενο ὁμολογίας πού συνέγραψαν ἱερεῖς, μοναχοί καί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι καί ἀπέστειλαν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τούς Ἐπισκόπους. (βλ. σελ 19-21)! Ἡ ἀδιαφορία μας συνιστᾶ χλιαρότητα πίστεως. Ἔτσι ἄλλωστε θά ξεχωρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό στάρι, πού λέει ὁ σοφός λαός μας.
Σ.Ο.
Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 181) ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2016