Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

π. Πρόδρομος Καρεώτης: "Μὴν κατονομάζουμε πεμπτοφαλαγγίτες ὅσους μὲ πόνο καὶ ἀγωνία προσεύχονται νὰ μὴν δοθοῦν τὰ Ἅγια στοὺς Λατίνους"


Μὲ ἀφορμὴ τὶς δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου ὁ Γέροντας Πρόδρομος ἀπὸ τὶς Καρυες Ἁγίου Ὅρους ἔγραψε τὸ ἑξῆς σχόλιο: 

Στὰ δογματικὰ θέματα δὲν ὑπάρχει ὑπακοὴ σὲ ἀνθρώπους. Αὐτὸς ποὺ ἀκολουθεῖ λάθος δρόμο ἐκπίπτει τῆς Ἐκκλησίας διότι συστέλλεται εἰς αὐτὸν ἡ χάρις Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!  Οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι τὸ καταλαβαίνουν αὐτὸ καὶ ἔχουν μεγάλη ἀγωνία καὶ εὐθύνη νὰ ἐνημερώσουν τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴν πονηρία τοῦ διαβόλου. Δὲν ὑπάρχει θέμα ἐγωισμοῦ καὶ φανατισμοῦ. (σήμ: ἀναφορὰ περὶ 5ης φάλαγγας). Εἶναι ἕνα πολὺ σοβαρὸ σωτηριολογικὸ ζήτημα. Ἐὰν ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν μυστικὴ θεολογία καὶ ὀρθόδοξη βιοτὴ ποὺ παρελάβαμε ἀπὸ τοὺς ἅγιους πατέρες, τότε τέλος οἱ Ἅγιοι στὴν Ἐκκλησία μας. Σὲ μία βαρετὴ ἀνθρώπινη ΜΚΟ ὀργάνωση θὰ καταλήξουμε μὲ ἁρμόνια μὲ τραγουδάκια καὶ ἀλληλεγγιους. 

O Ἅγιος Εἰρηναῖος, (2ο αι.) λέγει:  Ὅτι αὐθεντίες στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι τὰ ὑπογεγραμμένα κείμενα, ἀλλὰ εἶναι ὁ θεούμενος, ὁ ἅγιος. Αὐτὸς εἶναι....
αὐθεντία. Ὁ προφήτης, ὁ Ἀπόστολος, ὁ Πατέρας καὶ ἡ Μητέρα ὅλων τῶν αἰώνων. Αὐτὸς ποὺ φτάνει στὴν θέωση.

Καὶ ὅπως λέγει ὁ Σέρβος Ἂγιος Ἰουστίνος (Πόποβιτς):

ἂν εἴμεθα Ὀρθόδοξοι καὶ θέλωμεν νὰ παραμείνωμεν Ὀρθόδοξοι, τότε ὀφείλομεν καὶ ἠμεῖς νὰ τηρήσωμεν τὴν στάσιν τοῦ Ἁγίου Σάββα,  τοῦ Ἁγίου Μάρκου Ἐφέσου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Κροστάνδης καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν καὶ Μαρτύρων καὶ Νεομαρτύρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔναντί τῶν ρωμαιοκαθολικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οὔτε οἱ μέν, οὔτε οἱ δέ, δὲν πιστεύουν ὀρθοδόξως εἰς τὰ δύο βασικὰ δόγματα τοῦ Χριστιανισμοῦ: εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.

Τέλος, ὀ Ντοστογιέφσκυ, λέγει: "μὲ τοὺς ἀθέους μπορῶ νὰ μιλήσω, διότι ξέρω ποὺ κινεῖται ἡ σκέψη τους καὶ ὁ λόγος τους, τί πιστεύουν καὶ τί δὲν πιστεύουν. Μὲ τὸν παπισμὸ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω, διότι ὁ παπισμός μου δίνει ἀλλοτριωμένη πίστη, «μοῦ δίνει Χριστὸ ποὺ δὲν ὑπάρχει, μοῦ δίνει τὸν Ἀντίχριστο» ("Ἀδελφοi Καραμάζωφ"). 

Μὴν κατονομάζουμε Πεμπτοφαλαγγίτες λοιπὸν ὅσους μὲ πόνο καὶ ἀγωνία προσεύχονται νὰ μὴν δοθοῦν τὰ Ἅγια στοὺς Λατίνους καὶ βαδίσουμε ἔτσι σὰν ποίμνιο στὸν δρόμο τῆς πλάνης. Τίποτε δὲν εἶναι δεσμευτικό εαν ἀντίκειται στὴν πίστη καὶ στὴν παράδοση στὴν Ἐκκλησίας.