Η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΗΜΑΣ

 

 

    Επειδή δεν γνωρίζουν όλοι ότι υπάρχει ένα Ιερό βιβλίο της Εκκλησίας μας που λέγεται Ιερό Πηδάλιο, και βέβαια ακόμα λιγότεροι, κι αν το γνωρίζουν, έτυχε να το διαβάσουν, και ακόμα λιγότεροι εξ όσων το διαβάζουν συνειδητά ή ασυνείδητα διαβάζουν και τις επεξηγήσεις που δίδουν οι Άγιοι Πατέρες για τους Ιερούς κανόνες.     

  Επειδή ακόμα χαρακτηριστικό των αιρετικών και ιδιαίτατα  των οικουμενιστών είναι να παραποιούν το περιεχόμενο της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων. Ακόμα χειρότερα τους ξεπερνούν με την μεταπατερική θεολογία τους….

   Επειδή θεωρούμε ότι το ποίμνιο είναι το μόνο που δεν φταίει για την έλλειψη κατήχησης. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε με απλά λόγια να δώσουμε να καταλάβουν όλοι….. Και ελπίζουμε να ομιλούμε εις ώτα ακουόντων.

   Ας αρχίσουμε με ένα παράδειγμα και μία προϋπόθεση.

  Το παράδειγμα πρώτα. Ας πούμε ότι έχουμε μία συντροφιά πέντε νέων, σε κάποιο χώρο…. Αν ακουστούν οι φωνές κάποιων εκ της συντροφιάς, να λένε: « Πρόσεξε Γιάννη πάτα φρένο»… άραγε ποίος δεν μπορεί να υποθέσει ότι η συντροφιά βρίσκεται σε αυτοκίνητο «εν κινήσει» και ο οδηγός ο Γιάννης πρέπει να πατήσει φρένο; Είναι κανείς ο οποίος αμφιβάλλει ότι φρένο μπορούμε να το πατήσουμε μόνο όταν καθόμαστε στο τιμόνι ενός οχήματος; Είναι δυνατόν να πατήσει κάποιος φρένο στο γραφείο του, ή στο σαλόνι του; Θα γίνουμε σαφείς σύντομα....

  Τώρα ας δούμε και τη  προϋπόθεση. Στην πρακτική της δικαιοσύνης, υπάρχει περίπτωση κάποιος να έκλεψε αλλά να κατηγορηθεί για φόνο;. Αν το έγκλημα είναι κλοπή για κλοπή πρέπει και να κατηγορηθεί…. Σαφής λοιπόν  και η προϋπόθεση.

  Ερχόμαστε τώρα στην ουσία. Κατηγορούν κάποιοι και ρίχνουν λάσπη επισήμως, και όχι ανεπισήμως, όπως πιθανώς συμβαίνει στο διαδίκτυο με σχόλια ανωνύμων, κατηγορούν λοιπόν κάποιοι τους έχοντας διακόψει το μνημόσυνο ως αιρετικούς, σχισματικούς, και μη έχοντας χάριν Αγίου Πνεύματος… Επικαλούνται δε τον 13^ο  κανόνα της ΑΒ Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου και όχι τον 15ο της ιδίας Συνόδου. Για να δούμε. Λέγει ο καθηγητής κ. Κυριαζόπουλος στην απλή μετάφραση που παραθέτει σε αντίστοιχη μελέτη του. «Ο Κανόνας 13 της ΑΒ Συνόδου ορίζει: «Αφού ο          παμπόνηρος έριξε  στην Εκκλησία του Χριστού τους σπόρους των αιρετικών ζιζανίων και τους βλέπει να κόβονται σύρριζα με το μαχαίρι του Πνεύματος, μεταχειρίστηκε άλλη μέθοδο προσπαθώντας να διαιρέσει το Σώμα του Χριστού με τη μανία των σχισματικών. Η Αγία Σύνοδος, όμως, αναχαιτίζοντας ολοκληρωτικά και αυτήν την επιβουλή του, όρισε από εδώ και στο εξής, αν κάποιος πρεσβύτερος ή διάκονος τολμήσει, επειδή τάχα έχει κατηγορήσει τον επίσκοπό του «για κάποια εγκλήματα», να απομακρυνθεί από την κοινωνία του πριν από τη συνοδική απόφαση και εξέταση και την αμετάκλητη καταδίκη του, και δεν αναφέρει το όνομά του στις ιερές ευχές των λειτουργιών σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, αυτός να υπόκειται σε καθαίρεση και να στερείται από κάθε ιερατική τιμή. Διότι αυτός που είναι ταγμένος στην τάξη του πρεσβυτέρου και που αρπάζει την κρίση των μητροπολιτών και που καταδικάζει, όσο εξαρτάται από αυτόν, ο ίδιος πριν από την κρίση τον πατέρα του και επίσκοπο, αυτός δεν είναι άξιος ούτε για την τιμή ή την ονομασία του πρεσβυτέρου. Και όσοι τον ακολουθούν, αν είναι κάποιοι από τους ιερωμένους, να χάνουν και αυτοί την δική τους τιμή, και αν είναι μοναχοί ή λαϊκοί, να αφορίζονται πλήρως της Εκκλησίας, μέχρι που να απορρίψουν τη σχέση τους με τους σχισματικούς και να επιστρέψουν στον επίσκοπό τους».

  Είναι κανείς που μετά από αυτήν την μετάφραση έχει αμφιβολία ότι ο 13^ος κανών της ΑΒ Συνόδου αναφέρεται σε «κάποια εγκλήματα»;. Δηλαδή προσωπικά πάθη, αδυναμίες, συμπεριφορές…. και άλλα. Μιλάει πουθενά ο κανόνας αυτός για  «κήρυξη αιρέσεως»; Ασφαλώς όχι.

  Παρακάτω έχουμε τον 15^ο κανόνα της ΑΒ Συνόδου. Τι λέει πάλι στην μετάφρασή του ο κ. Κυριαζόπουλος. Ακούστε: «Ο Κανόνας 15 της ΑΒ Συνόδου διαλαμβάνει: «Όσα ορίστηκαν για πρεσβυτέρους και επισκόπους και μητροπολίτες, αρμόζουν πολύ περισσότερο και για πατριάρχες. Επομένως, αν κάποιος πρεσβύτερος ή επίσκοπος ή μητροπολίτης τολμήσει να απομακρυνθεί από την κοινωνία με τον δικό του πατριάρχη, και δεν αναφέρει, όπως έχει οριστεί και καθοριστεί, το όνομά του στη θεία μυσταγωγία, αλλά δημιουργήσει σχίσμα πριν τη συνοδική κρίση και την αμετάκλητη καταδίκη του, η Αγία Σύνοδος όρισε να αφαιρείται πλήρως από αυτόν οποιαδήποτε ιερατική διακονία, εφόσον αποδειχθεί ότι έκανε αυτήν την παρανομία. Και ναι μεν τούτα έχουν οριστεί και επικυρωθεί για όσους αποσχίζονται από τους δικούς τους προέδρους με την πρόφαση κάποιων κατηγοριών, και προκαλούν σχίσμα και διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας. Διότι, όσοι απομακρύνονται από την κοινωνία με τον πρόεδρό τους, εξαιτίας κάποιας αίρεσης, η οποία έχει καταδικαστεί από τις Άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες, ενώ δηλαδή ο πρόεδρός τους διακηρύσσει δημόσια και διδάσκει ανοικτά την αίρεση στην εκκλησία, τούτοι όχι μόνο δεν πρέπει να υποβληθούν στην προβλεπόμενη από τους κανόνες ποινή, επειδή αποτειχίζονται από την κοινωνία με τον καλούμενο επίσκοπο πριν τη συνοδική κρίση του, αλλά και πρέπει να αξιωθούν της πρέπουσας στους Ορθοδόξους τιμής. Διότι δεν καταδίκασαν επισκόπους, αλλά ψευδοεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους, και δεν κατατεμάχισαν την ενότητα της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά φρόντισαν να αποφύγει η Εκκλησία σχίσματα και διαιρέσεις».

  ΄

 Έχουμε λοιπόν και λέμε ποίος από τους δύο κανόνες που διαβάσαμε παραπάνω είναι εφαρμοστέος στην περίπτωση διακοπής μνημοσύνου επισκόπου εξ’ αιτίας της  παναιρετικής οικουμενιστικής συνόδου της Κρήτης;

Βέβαια ο 15^ος. Έτσι αποφαίνεται ο κ. Κυριαζόπουλος στην αντίστοιχη μελέτη του που δημοσιεύσαμε στο: « http://salpismazois.blogspot.gr/2017/03/blog-post_17.html » Διεκόπη το μνημόσυνο κανενός επισκόπου για «ίδια εγκλήματα»; Όχι βέβαια. Και αν κάποιοι το επικαλούνται, λυπηρόν, αλλά ψεύδονται. Εδώ κάνουμε χρήση της εξ’ αρχής προϋποθέσεως που θέσαμε. Δηλαδή δεν γίνετε να κατηγορείται και να  δικάζεται κάποιος για άλλο παράπτωμα από το πραγματικό. Αν τελικά είναι παράπτωμα…..

   Υπάρχουν ακόμα πιστοί που έχουν αμφιβολία είτε διαβάζουν τους ορθόδοξους θεολόγους, είτε διαβάζουν τους αιρετικούς οικουμενιστές, ότι η Κρήτη αποτελεί με τα κείμενά της, ένα από τα σκοτεινά σημεία της διαδρομής της Εκκλησίας  μας στους αιώνες;

   Σαφές λοιπόν ότι όπου έγινε μέχρι στιγμής διακοπή μνημοσύνου επισκόπου, έγινε εξ’ αιτίας της παναιρέσεως του οικουμενισμού, που μας επέβαλλαν  όσοι υπέγραψαν θεληματικά ή αθέλητα τα κείμενα της Κρήτης.

  Για να δούμε τώρα και την άλλη, επίσης σημαντική πτυχή του θέματος. Αναφέραμε στην αρχή το παράδειγμα με το όχημα. Για να δούμε. Ο ιερεύς, πότε και πού μνημονεύει τον επίσκοπό του; Βέβαια εις τον Ναό, και κατά την διάρκεια της τελέσεως ακολουθιών, μυστηρίων και ύψιστα στην Θεία Λειτουργία. Έχει κανείς αντίρρηση περί αυτού;. Όχι βέβαια. Όταν λοιπόν ο 15^ος κανών ομιλεί περί αξίας «..πρέπουσας στους Ορθοδόξους τιμής» διακοπής μνημοσύνου, πού εννοεί ότι γίνεται αυτή η διακοπή; Βέβαια εκεί όπου γίνεται και η μνημόνευση. Άρα ο ιερεύς ιερουργεί κανονικά κατά τον ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ.

  συμπέρασμα: Η κατάσταση μετά την Κρήτη είναι θλιβερή. Μα θα ήταν αναπολόγητοι όσοι μπορούσαν… να προβούν σε όσα τους καθοδηγούν οι Ιεροί Κανόνες και δεν το έκαναν…

  Ας προσέξουν τώρα οι επίσκοποι… για τα επόμενα βήματα… Θα  αποδείξουν όμως εν τη πράξη ότι είναι αληθινοί επίσκοποι.

«Αρχή άνδρα δείκνυσι».

π. Φώτιος Βεζύνιας