Οι Οικουμενισμός «αιχμαλωτίζει» το Άγιο Όρος. Η μεταπατερική θεολογία εξαπλώνεται παντού.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Με ρωτούν: Τι είναι ο οικουμενισμός; Τι είναι η μεταπατερική θεολογία;. Έψαχνα να δώσω ένα οπτικό ερέθισμα για να το θυμούνται. Και δόξα το Θεώ το βρήκα. Λοιπόν παιδιά μου ο οικουμενισμός και η μεταπατερική θεολογία είναι για μας τους Ορθοδόξους και για την Αλήθεια της πίστεώς μας ακριβώς σαν να αναστρέψαμε το σπίτι μας και το κάναμε να έχει τη σκεπή κάτω και τα θεμέλια πάνω. Αν συμβεί αυτό, ούτε τα θεμέλια είναι θεμέλια.... ούτε η σκεπή είναι σκεπή... Και άραγε τότε έχουμε πια.. σπίτι;

π. Φώτιος Βεζύνιας

Μεταπατερική θεολογία στό Άγιον Όρος

Δυστυχώς παρατηρείται μία εξάπλωση τού Οικουμενισμού καί μέσα στό Άγιον Όρος πού αιχμαλωτίζει τίς ψυχές πολλών πατέρων πού συναναστρέφονται μέ πρόσωπα πού έχουν πιαστεί στά δίχτυα τής παναιρέσεως πού προβάλλεται από πολλά οικουμενιστικά κέντρα όπως τό Πατριαρχείο Κων/λεως καί πολλές Μητροπόλεις.

Ένα τοιούτο παράδειγμα είναι η συνομιλία μέ έναν κελλιώτη Γέροντα ο οποίος συχνάζει σέ Μητροπόλεις όπου καλείται ώς ιεροκήρυκας.

Σε συνάντηση μέ άλλους αγιορείτες πατέρες είπε: «Οι αντιδρώντες πατέρες στόν Πατριάρχη αντί νά κοιτάζουν τήν μετάνοιά τους, υποδεικνύουν στόν Θεό ποιούς θά σώσει, όπως στά Καυσοκαλύβια πού οι πατέρες έκαναν «σύνοδο» γιά έναν ιερομόναχο πού έφτιαξε  μία εικόνα τής Παναγίας πού έχει από τήν μία τήν αγιά Σοφιά καί από τήν άλλη τό Βατικανό καί κατηγορούν τήν Σύνοδο τής Κρήτης ότι ονόμασε εκκλησίες τούς καθολικούς καί τούς προτεστάντες».

Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

 

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου.

 

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Όσοι προσπαθούν να ρίξουν την Εκκλησία από το ύψος της γίνονται χειρότεροι από τους αιρετικούς.

 

Γράφει ο Αθανάσιος Μόσχος Γυμναστής

"...Όσοι προσπαθούν να ρίξουν την Εκκλησία από το ύψος της έτσι ώστε να προσαρμοστούν με τους αιρετικούς και να γίνουν ένα, δεν καταφέρνουν τίποτα από το να πέφτουν οι ίδιοι κάτω να γίνονται χειρότεροι από αυτούς και να βγαίνουν τελικά οι ίδιοι εκτός  Αυτής και εκτός της Σωτηρίας . "

Σαν ένα από τα ελάχιστα μεν αλλά μέλη της Εκκλησίας δε , τολμώ να γράψω μερικά πράγματα για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν . Φυσικά η Εκκλησία όσο και αν πολεμήθηκε ανά τους αιώνες δεν έπαθε απολύτως τίποτα και ούτε καμία έλλειψη έχει καθώς έφυγαν από αυτήν διάφορες ομάδες ανθρώπων, μικρές ή μεγάλες φτιάχνοντας την αίρεση τους νομίζοντας πως έτσι θα βρουν την αλήθεια. Οι δύσμοιροι , είχαν την αλήθεια στα χέρια τους , μπροστά τους , μέσα τους καθώς κοινωνούσαν των αχράντων Μυστηρίων, το σώμα και το αίμα του Χριστού , αληθινά και όχι συμβολικά , όπως πιστεύουν πολλοί πιστοί σήμερα ακατήχητοι, φοβάμαι πως και κάποιοι Ιερείς ακόμα. 

Ομολογία Γέροντος Παϊσίου έναντι Οικουμενισμού

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Αν τότε μόνο με τα φιλενωτικά καμώματα του Αθηναγόρα, αντέδρασε έτσι ο άγιος, άραγε σήμερα με ποιό τρόπο θα αντιδρούσε απέναντι στην επιβολή των κακοδοξιών της Κρήτης;
***
Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.

Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Δημήτρης Νατσιός, Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:

-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.

-Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.

-Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.

Ο Γέρος του αποκρίθηκε:

-Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι  δούλεψές μου για την πατρίδα.

(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).

Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833. Μάλιστα- να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα. Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:

Σχόλιο επι των δηλώσεων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών για την ψευτοσύνοδο της Κρήτης

ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Μεγάλη, μακαριώτατε, μεγίστη θα έλεγε κανείς, υπήρξε η ζημία που προκλήθηκε στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ένεκα της συγκλήσεως και των αποφάσεων της θλιβερής "συνόδου" του Κολυμπαρίου.

Η διαβόητη αυτή "σύναξη προκαθημένων", όπως προσφυώς απεκλήθη, όχι μόνο  υπηρέτησε, διά των τελικών της κειμένων, την οικουμενιστική προοπτική και στοχοθεσία ενίων εκ των διοργανωτών και πρωτουργών της συγκλήσεώς της αλλά και υπονόμευσε την περιλάλητη "πανορθόδοξη ενότητα" για την οποία, κατά τα άλλα, εκόπτοντο οι υποστηρικτές της.

Νὰ γιατί σιωποῦν οἱ ποιμενάρχες τῆς Ἐκκλησίας: Εἶναι σύνεργοι στὴν αἵρεση καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας

"Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας» (Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, «Οἱ Χριστιανοὶ στοὺς ἔσχατους καιρούς»."

Γράφει ο Αδαμάντιος Τσακίρογλου

Πολλοὶ πιστοὶ σήμερα ἀναρωτιοῦνται, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν σήμερα στὴν Ἐκκλησία πράγματα τρομερὰ καὶ φοβερά, ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ἐπικρατεῖ παντοῦ καὶ οἱ ποιμενάρχες Της νὰ συμπράττουν ἢ νὰ σιωποῦν συνεργώντας μὲ αὐτήν τους τὴν σιωπή;

Είναι ανάγκη, οι «Ανώνυμοι» των ιστολογίων, να εμφανίσουν ένα νέο, επώνυμο πρόσωπο, Ορθόδοξης αντίστασης στην παναίρεση του Οικουμενισμού.

«Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ»

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Είναι αλήθεια, ότι οι βαθύτερες και καθολικότερες ερμηνείες των Αγιογραφικών αληθειών οφείλονται στους Πατέρες. Η θεολογία τους υπερβαίνει τα όρια των επιστημονικών μεθόδων και βυθίζεται στη μυστική κοινωνία με το Θεό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρνήθηκαν τη γνώση – επιστήμη.

Το θεολογικό πνεύμα – συνείδηση των Πατέρων συγκροτείται στην αναζήτησης της Θεϊκής αλήθειας, στηριζόμενο κυρίως στην Πίστη, αφήνοντας κατά μέρος εκείνες τις ανθρώπινες λογικές, που δεν έχουν θέση στην περιοχή – χώρο της Εκκλησίας.

Σάββας Ηλιάδης, Τα τέσσερα «…ἀλλ' οὐκ…»

Τα τέσσερα «…ἀλλ' οὐκ…»

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

Στους σημερινούς έσχατους και δυσκαρτέρητους καιρούς, φόβος, συστολή και σιωπή επέπεσε  στα στόματα, τα οποία τάχθηκαν να διαφυλάξουν και να κηρύξουν την μοναδικότητα της Αλήθειας, την οποία διδάσκει η Εκκλησία μας. Και δε σταματούν εδώ, αλλά αντιθέτως, κηρύττουν ανερυθριάστως και σκληροκαρδίως ως «αλαζονική αποκλειστικότητα» την πίστη στη μοναδικότητα της αποκεκαλυμμένης στους αγίους μας Αλήθειας του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος όμως, μας παρηγορεί, από προσωπική πείρα, να μην χάνουμε την ελπίδα και το θάρρος της ομολογίας για την πίστη στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και των αγίων του.

Τα τέσσερα «ἀλλ' οὐκ» μάς τα καταθέτει ο απόστολος Παύλος στην Β΄προς Κορινθίους επιστολή. Μ` αυτά δηλώνει την αδιάλειπτη παρουσία του Θεού στο επίπονο έργο του. Ενώ δηλαδή δοκιμάζεται από τις θλίψεις στο έργο της κήρυξης του Ευαγγελίου «συν τοις λοιποίς αποστόλοις» και αυτές παρουσιάζουν συνεχώς μια κλίμακα αναβάσεως ως προς τη δυσκολία τους, παρεμβαίνει ο Θεός και δίνει τη λύση:

Διωγμός στη Σκήτη Ορασένι Νομού Μποτοσάνι Ρουμανίας. 5 Μαΐου 2017.

Πρώτος άνευ ίσων η ίσοι άνευ πρώτου;

Πρώτος άνευ ίσων η ίσοι άνευ πρώτου;

Γράφει ο κ. Παύλος Τρακάδας

Προ εβδομάδος παρουσιάσθη εις διεθνή έκθεσιν εις Θεσσαλονίκην αφιερωματικός τόμος με τίτλον «Πρόσωπο, Ευχαριστία και Βασιλεία του Θεού σε Ορθόδοξη και οικουμενική προοπτική», ο οποίος εξεδόθη από την λεγομένην «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» της Ι. Μ. Δημητριάδος προς τιμήν του Σεβ. Περγάμου. Ο τόμος αυτός ακολουθεί ολίγους μόλις μήνας μετά την έκδοσιν του πρώτου τόμου των απάντων του Σεβ. Περγάμου. Δυστυχώς διαπιστώνομεν ότι επιδιώκεται μία συνεχής προβολή του κ. Ι. Ζηζιούλα, η οποία εξελίσσεται παραλλήλως προς την συγγραφήν βιβλίων από άλλους «δορυφόρους», τα οποία υποστηρίζουν ένα καινοφανές «πρωτείον» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Δεν είναι καθόλου τυχαίον ότι εις την βιβλιοπαρουσίασιν συμμετείχεν ως ομιλητής ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής, ο οποίος τα τελευταία δύο έτη έχει εκδώσει το δίτομον έργον «Το Πρωτείο στην Εκκλησία: Το λειτούργημα του Πρωτείου και η αυθεντία των Συν­όδων», όπως επίσης και το βιβλίο «Βαρθολομαίος: Απόστολος και Οραματιστής. 25 έτη καθοδηγήσεως της χριστιανικής ανατολής»!

Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ»

«Στὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ δὲν γίνεται λόγος γιὰ μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ ἑνότητα στὸΣῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δόθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς».

Προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἑνότητα

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Βλάχου (νῦν Μητρ. Ναυπάκτου)
«Ὀσμὴ Γνώσεως» Ἐκδόσεις «Τέρτιος», Κατερίνη 1985, σελ. 99-102

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰω. ιζ´ 11)

Στὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθητῶν-Χριστιανῶν. Ὁ Χριστὸς παρακαλεῖ τὸν Πατέρα Του νὰ τηρῆ τοὺς μαθητὰς ἐν τῷ ὀνόματί Του «ἵνα ὦσιν ἓν». Τὸ χωρίον αὐτὸ χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἕνωσι τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὶς περισσότερες φορές, ἂν ὄχι πάντοτε, κακοποιεῖται καὶ διαστρεβλώνεται. Διότι ἐδῶ ὁ Κύριος δὲν παρακαλεῖ γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ γιὰ τὴν ἑνότητα «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ δίδεται στοὺς ἁγίους καὶ εἶναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στὴν Ἐκκλησία.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΕΧΟΜΕΝ ΕΥΘΥΝΗΝ!

Του ιερομονάχου Χαρίτωνος, Ι.Κ. Αναλήψεως, Καρυαί

Άγιοι Καθηγούμενοι και πατέρες, επιθυμούμε να καταθέσουμε με όλον τον σεβασμό μας, προς εσάς που έχετε την πνευματική και την διοικητική ευθύνη του Ιερού ημών Τόπου, με φόβο Θεού και αγάπη αλλά και με ευθύτητα και απλότητα, τον πόνο και την αγωνία μας για την Ορθόδοξη πίστη μας, για το μέλλον του Ιερού ημών Τόπου, όσο και για την σωτηρία των ψυχών μας, η οποία έχει άμεση σχέση με όλα αυτά.

Ἡ νέα ἀντίχριστος ἐκκλησία, τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι πλέον παροῦσα, μέ σάρκα καί ὀστά!

Μέ βάση (καί) τό τί προσφάτως συν-ὑπέγραψε ὁ ἀπαγγέλων τό "Πάτερ ἡμῶν" εἰς τάς λειτουργίας τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου αἱρετικός πάπας Ρώμης μετά τοῦ συναδέλφου του πάπα καί πατριάρχου τῶν αἱρετικῶν Κοπτῶν (μονοφυσιτῶν) τῆς Αἰγύπτου, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι:

Ἡ νέα ἀντίχριστος ἐκκλησία, τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι πλέον παροῦσα, μέ σάρκα καί ὀστά!

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ἡ νέα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χωρίς καμμία ἀμφιβολία, εἶναι παροῦσα! Καί, ὅπως εἶναι ἑπόμενο, διαθέτει τή δική της πίστη καί ὁμολογία, διότι μία "Ἐκκλησία" δηλώνεται ὡς παροῦσα, κυρίως, μέ τήν πίστη της. Ἡ ἀντίχριστη ὁμολογία τῆς νέας ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἤδη διαμορφωμένη. Ἰδού τά κύρια ἄρθρα τῆς ἀντιχρίστου πίστεώς της ἤ τό νέο σύμβολο τῆς πίστεως:

1. Ὑπάρχουν πολλές Ἐκκλησίες καί ὄχι μία. Ἡ μία Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ Χριστός ἤ τό μυστικό σῶμα του, ἐμπεριέχει ὅλες τίς ἐπιμέρους Ἐκκλησίες, τά δέ μέλη αὐτῶν χρειάζεται νά προχωρήσουν (καί) στήν πλήρη ἑνότητα τους ἐν αὐτῆ

Όποιος δεν θέλει να ζημώσει σαράντα μέρες κοσκινίζει.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ασφαλώς δεν συμφωνούμε με την "κρυφοδαγκανιάρισσα" γραμμή της ανάρτησης που ακολουθεί, όμως στα πλαίσια της ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ των θέσεων και απόψεων παραθέτουμε και το σχόλιό μας.

 Ευρισκόμενοι λοιπόν εμπρός στις απόψεις του κ. Κατραμάδου, πρέπει να θέσουμε τις εξής ερωτήσεις:

1. Είναι ο οικουμενισμός αίρεση;
2. Είναι η Κρήτη σύνοδος θεσμοθετούσα τον οικουμενισμό;
3. Είναι η θεσμοθέτηση δια συνόδου αίρεσης σημαντικότερο γεγονός από την απλή κήρυξη αιρέσεως γυμνή τη κεφαλή;
4. Μήπως με την «ανοχή» τόσων χρόνων αφήσαμε να μεταδοθεί η μόλυνση από τις αιρετικές θέσεις των οικουμενιστών τόσο που να μην έχουμε πλέον την δυνατότητα να νοήσουμε την ολέθριες συνέπειες του οικουμενισμού;
5. Ποίος είναι αιτία σχίσματος, αυτός που αποτειχίζεται των αιρετικών ή οι ίδιοι οι κηρύσσοντες και θεσμοθετούντες την αίρεση;
6. Έγιναν αιτία σχίσματος οι τρείς επίσκοποι και σχεδόν ολόκληρο το Άγιο Όρος, όταν διέκοψαν το μνημόσυνο του Αθηναγόρα;
7. Μήπως έπηξαν οι ανωτέρω, δικό τους θυσιαστήριο συνεχίζοντες να τελούν την Θεία Λειτουργία;
8. Ο ίδιος ο 15^ος κανόνας όταν λέγει ο πρεσβύτερος διακόπτει το μνημόσυνο του επισκόπου, που εννοεί; Στο σαλόνι του ή στον δρόμο; Δεν εννοεί ασφαλώς στην τέλεση των μυστηρίων; Γιατί λοιπόν ύπουλα εισάγεται η ποινή για πήξη θυσιαστηρίου;
9. Η ΑΒ σύνοδος έγινε το 861 μ.Χ. Γιατί ξεχνάμε την Αγιοπατερική εμπειρία των  οκτώ αιώνων; Τι μας παραδίδεται από τον χορό των Αγίων Πατέρων;  Τι έκαναν δηλαδή οι  Άγιοι Πατέρες πριν την ΑΒ σύνοδο;
10. Τέλος έχει ο κ. Κατραμάδος να μας παραθέσει Αγιοπατερικά κείμενα, που να μας συμβουλεύουν να μην αντιδρούμε στην παρουσία αιρέσεως, πόσο μάλλον σ’ αυτό που έγινε στην Κρήτη, δηλαδή στη θεσμοθέτησή της;

Ας απαντήσουμε σε όλα αυτά και ας ελεγχθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, για την γραμμή της αντίδρασης στην παναίρεση του οικουμενισμού που «ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ» ότι έχουμε.

Χαίρετε εν Κυρίω

π. Φώτιος Βεζύνιας

Οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας

Αι προϋποθέσεις εφαρμογής του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας

Του κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

Ο ΙΕ΄  Κανών αναφέρει:

«Όσα ορίστηκαν για τους πρεσβυτέρους και επισκόπους και Μητροπολίτες, πολύ περισσότερο αρμόζουν και για τους Πατριάρχες. Ώστε εάν πρεσβύτερος η επίσκοπος η μητροπολίτης τολμήσει να αποστεί από την κοινωνία με τον οικείο Πατριάρχη και δεν αναφέρει το όνομα αυτού, όπως έχει ορισθεί και είναι διατεταγμένο κατά τη Θεία Λειτουργία, πριν από συνοδική κρίση και τελεσίδη καταδίκη, δημιουργεί σχίσμα.

Πως δικαιολογούνται συμπροσευχές με βουδιστές και βραχμάνους;

OI ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝΙΣΜΟΥ, ΤΟ ΕΡΕΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ

(Πως δικαιολογούνται συμπροσευχές με βουδιστές και βραχμάνους;)

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 «Ολάκερη η ιστορία του ανθρώπινου γένους δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά εκκωφαντική επιβεβαίωση του θανάτου. Όλες οι τρικυμίες και οι καταιγίδες της, οι ηρεμίες και οι ασκήσεις, όλοι οι δημιουργοί της και οι μαχητές, μαρτυρούν μόνο, μόνο το εν : ‘’Ο θάνατος είναι μία αναγκαιότητα.  Κάθε άνθρωπος είναι θνητός, αναπότρεπτα και αναπόφευκτα θνητός. 

Τo κοινό ανακοινωθέν του Πάπα Φραγκίσκου και του Κόπτη Πατριάρχη

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ύψος ασέβειας, ύψος ψεύδους. Ποία κονωνία λοιπόν μετά τούτων...; !!!
Φύγωμεν της βλασμημίας και του αίσχους της παναιρέσεως του οικουμενισμού.
π. Φώτιος Βεζύνιας

Τό κοινόν ἀνακοινωθέν τῶν Πάπα Φραγκίσκου, Πάπα τοῦ Βατικανοῦ, καί τοῦ Πάπα Ταουάνδρος, τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας

(Τό κοινό ἀνακοινωθέν, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη προσφάτως (28-4-2017) εἰς τήν ἐπίσημον ἰστοσελίδα τῆς «Καθολικῆς Ἐκκλησίας» ἐν Αἰγύπτῳ (Facebook), μετέφρασε ἀπό τά Ἀραβικά στά Ἑλληνικά ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος (Παλαιός Ναός, ὀδός Θηβῶν, Παλαιά Κοκκινιά, Πειραιεύς) Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Χενεΐν).

Ἡμεῖς, ὁ Φραγκῖσκος, ἐπίσκοπος Ρώμης καί Πάπας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, καί ὁ Ταουάνδρος ὁ Β, Πάπας καί Πατριάρχης τοῦ θρόνου τοῦ Ἁγίου Μάρκου, εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, διότι μᾶς ἐχάρισεν τήν εὐτυχισμένην εὐκαιρίαν νά συναντηθῶμεν ἐκ νέου, νά ἀνταλλάξωμεν ἀδελφικόν ἀσπασμόν, καί νά ἑνωθῶμεν εἰς κοινήν προσευχήν.

Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: ΑΠΑΝΤΩ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ......

«Ο μεγαλύτερος υπερόπτης και η φωνή της δικτατορίας.....»

 Σεβασμιώτατε,

      _________Τα παραπάνω λόγια είναι δικά Σας και αναφέρονται στο ταπεινό πρόσωπό μου. Σας έδωσα μια ειρηνική απάντηση, αλλά Σείς δεν «επήρατε χαμπάρι»! Επανέρχομαι, λοιπόν, σήμερα με ένα πιό αυστηρό τρόπο. Και εκ προοιμίου Σας παρακαλώ: αποφεύγετε να γράφετε κείμενα, διότι εκθέτετε τον εαυτό Σας.

_______Με πόνο ψυχής ανέγνωσα το παρακάτω νεώτερο κείμενο, το οποίο φέρει το όνομά Σας. Και Σας ερωτώ: Εάν Σεις έχετε το δικαίωμα - και ασφαλώς το έχετε- να εκφράζετε ελευθέρως τη γνώμη Σας, γιατί άραγε και όλοι εμείς οι άλλοι να μη έχουμε αυτό το δικαίωμα; Γιατί δεν ασχολείσθε με την ανατροπή των απόψεών μας, προσάγοντας τα ιδικά Σας πειστικά επιχειρήματα; Δυστυχώς, αντί να ασχολείσθε με την ανασκευή των απόψεων των άλλων, γίνεσθε κριτής και κατήγορός των! Δίκαιο, συγχρόνως δε και χριστιανικό, θα ήταν να ασχολείσθε με την ανατροπή των θέσεων των άλλων προσώπων και με τα ατράνταχτα επιχειρήματά Σας να τους κάνετε  «κουρέλι»!