ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
Στραβισμός ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία ενώ και τα δυο μάτια είναι ανοικτά μόνο το ένα είναι στραμμένο στο αντικείμενο προσήλωσης, ενώ το άλλο είναι στραμμένο σε άλλη κατεύθυνση. Έτσι ορίζεται ο αισθητός στραβισμός. Δυστυχώς υπάρχει και ο πνευματικός στραβισμός. Είναι η κατάσταση κατά την οποίαν η μισή μόνο ύπαρξη μας είναι στραμμένη στην Αλήθεια. Η άλλη μισή είναι στραμμένη σε άλλη κατεύθυνση. Από την πνευματική αυτήν ασθένεια πάσχουν κυρίως οι οικουμενιστές.
Στραβισμός ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία ενώ και τα δυο μάτια είναι ανοικτά μόνο το ένα είναι στραμμένο στο αντικείμενο προσήλωσης, ενώ το άλλο είναι στραμμένο σε άλλη κατεύθυνση. Έτσι ορίζεται ο αισθητός στραβισμός. Δυστυχώς υπάρχει και ο πνευματικός στραβισμός. Είναι η κατάσταση κατά την οποίαν η μισή μόνο ύπαρξη μας είναι στραμμένη στην Αλήθεια. Η άλλη μισή είναι στραμμένη σε άλλη κατεύθυνση. Από την πνευματική αυτήν ασθένεια πάσχουν κυρίως οι οικουμενιστές.
Με υιική αγάπη λοιπόν τους καλούμε να εξετάσουν τα πνευματικά τους αισθητήρια. Είναι λυπηρό αυτοί από τους οποίους περίμενε το ποίμνιο πολλά…. να έχουν τελικά τέτοιες θέσεις…. Κρίμα.
Ένας ορθόδοξος φονταμενταλιστής, τρομοκράτης ο οποίος ασκεί τέτοια δικτατορία ώστε διωκόμενος και ενώ τηρεί επακριβώς τους κανόνες και τα δόγματα της Εκκλησίας, δεν έχει ούτε που να λειτουργήσει.
Ένας ορθόδοξος φονταμενταλιστής, τρομοκράτης ο οποίος ασκεί τέτοια δικτατορία ώστε διωκόμενος και ενώ τηρεί επακριβώς τους κανόνες και τα δόγματα της Εκκλησίας, δεν έχει ούτε που να λειτουργήσει.
Ο π. Φώτιος Βεζύνιας.
Γράφει ο Βασίλης Αλεξίου
Βαρυσήμαντη επιστολή προς τονΜητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ με αφορμή κάποιες από τις δημόσιες παρεμβάσεις του, φέρεται να έχει αποστείλει ο Μητροπολίτης Αγρολίδος κ. Νεκτάριος.
Σύμφωνα με πληροφορίες του trikalavoice.gr με την επιστολή αυτή ο Μητροπολίτης Αργολίδος, την οποία κοινοποίησε σε όλα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, απευθύνεται σε αδελφικό ύφος στον Μητροπολίτη Πειραιώς, πλην όμως καθιστά σαφές πως οι κατά καιρούς τοποθετήσεις του δεν εκπροσωπούν την εκκλησία, παρά μόνο τον ίδιο του τον εαυτό. «… Προσωπικά ενοχλούμαι πολύ (κι όχι μόνον εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι συνεπίσκοποι) όταν μιλάς με τρόπο ως… εκ προσώπου. Δεν εκπροσωπείς κανέναν» σημειώνεται στην επιστολή που φέρεται να απέστειλε ο Μητροπολίτης Αργολίδος στον Μητροπολίτη Πειραιώς.
Στην ίδια επιστολή ο κ. Νεκτάριος φέρεται να ζητά προκαταβολικώς συγνώμη από τον κ. Σεραφείμ γιατί θα τον λυπήσει με τις σκέψεις του, οι οποίες όμως αφορούν τις πράξεις του Ποιμενάρχη του Πειραιά, οι οποίες όπως σε άλλο σημείο αναφέρει «τα δημοσίως γενόμενα, δημοσίως κρίνονται».
« Σεβασμιώτατε άγιε αδελφέ, θέλω εδώ και πολύ καιρό να σου απευθύνω αυτή την επιστολή, αλλά δίσταζα. Αφ’ ενός μεν γιατί θα σε λυπήσω και θα γίνω αιτία να νιώσεις άσχημα, αφ’ ετέρου δε, γιατί έχω γίνει δέκτης πολλές φορές της φιλαδελφείας, της φιλοφροσύνης και της φιλοξενίας σου, η οποία κατά κοινή ομολογία, αλλά και από προσωπική εμπειρία, είναι παροιμιώδης. Όμως, συγχώρεσέ με, δεν μπορώ να σιωπήσω…» αναφέρεται στην επιστολή η οποία σύμφωνα με πληροφορίες τουtrikalavoice.gr έχει φτάσει ήδη στα γραφεία των περισσότερων Μητροπόλεων με φερόμενο ως αποστολέα τον Μητροπολίτη Αργολίδος.
Ο κ. Νεκτάριος φέρεται να υπενθυμίζει στη συνέχεια πως και ο ίδιος έχει δεχθεί σκληρή κριτική μέσω ανακοινώσεων του γραφείου αιρέσεων της Μητρόπολης Πειραιώς.
« (…) Πριν από καιρό το γραφείο αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς, δημοσίευσε κάποια κείμενα εναντίον μου, έναν οχετό ύβρεων και κατηγοριών. Πιστεύω, ότι έγιναν εν γνώσει σου, αν όχι με τις ευλογίες σου. Όμως ούτε απάντησα, ούτε διαμαρτυρήθηκα, ούτε άρχισα να πυροβολώ μέσα από το διαδίκτυο-αγαπημένο άθλημα για πολλούς «Χριστιανούς»-και όσες φορές συναντηθήκαμε σε διάφορες εκδηλώσεις, ή στην Ιεραρχία, δεν σου είπα κουβέντα, ούτε εξέφρασα κάποιο παράπονο. Το ίδιο θα κάνω και τώρα. Δεν θα ασχοληθώ με προσωπικές μας αντιθέσεις. Οι προβληματισμοί που καταθέτω δεν είναι για προσωπικά θέματα, αλλά για καθαρά εκκλησιαστικά και ποιμαντικά.
Είναι αλήθεια ότι κάθε φορά μας εκπλήσσεις. Και μάλιστα αρνητικά (…)».
Το πρώτο σημείο που υπενθυμίζει ο Μητροπολίτης Αργολίδος είναι οι αφορισμοί και τα αναθέματα που εξαπέλυσε προ ετών ο Μητροπολίτης Πειραιώς ανήμερα του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας: « (…) Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που απήγγειλες τα γνωστά αναθέματα κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Εκτός του ότι απετέλεσε μοναδική πανελλήνια εξαίρεση, συμπεριέλαβες ετεροδόξους, αιρετικούς, ακόμη και αλλοθρήσκους. Φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο είναι παραλογισμός. Η εκκλησία αναθεματίζει και αφορίζει μέλη της τα οποία διαστρέφουν ή αποκηρύσσουν την αλήθεια. Απ’ όσο ξέρω, η εκκλησία δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να αφορίσει και να αναθεματίσει, δηλαδή να αποπέμψει κάποιον που δεν ήταν μέλος της. Όσον αφορά τον αφορισμό, επίτρεψέ μου ένα προσωπικό σχόλιο, μπορεί να κάνω και λάθος. Αν ο αναθεματισμός και ο αφορισμός γίνονται από εμπάθεια, τότε είναι κάτι ξένο προς την εκκλησία. Ο αναθεματισμός-αφορισμός ήταν πιστεύω, ένα έσχατο ποιμαντικό μέτρο και έκφραση αγάπης της εκκλησίας, όχι εκδίκησης. Ο αιρετικός μόνος του, εθελουσίως και ενσυνειδήτως αποκόπτεται από την εκκλησία. Δεν αφορίζει η εκκλησία. Μόνος του αυτοαφορίζεται….».
Υπενθυμίζοντας την ευθύνη της εκκλησίας για τη διδασκαλία του πιστού λαού ο κ. Νεκτάριος φέρεται να κάνει λόγο περί έλλειψης κατήχησης των σύγχρονων ανθρώπων που έχει ως αποτέλεσμα «ξεματιάστρες» να κυκλοφορούν εντός της εκκλησίας:
«… Το έχω και πάλι ξαναγράψει, και δεν θα πάψω να το γράφω με πόνο, ότι ο λαός μας, με δική μας ευθύνη, παραμένει ακατήχητος, στα σκοτάδια της αγνοίας. Και εμείς βαυκαλιζόμαστε για το αντίθετο. Ζούμε εκτός πραγματικότητος. Βλέπουμε τις χιλιάδες των ανθρώπων που κατακλύζουν τις εκκλησίες τη Μ. Εβδομάδα και ενθουσιαζόμαστε. Δεν αναρωτιόμαστε όμως πόσοι απ’ αυτούς ήλθαν για φολκλορικούς λόγους, για να τηρήσουν το έθιμο, για να ρίξουν κροτίδες. Δεν αναρωτιόμαστε πόσοι έχουν ζωντανή σχέση με τον Χριστό. Πόσοι έχουν πάρει στα σοβαρά την ευθύνη τους ως μέλη της εκκλησίας….
… Αυτή η άγνοια, αδελφέ μου, είναι που με συνέχει ως επίσκοπο. Αυτό είναι το μεγάλο ποιμαντικό πρόβλημα της εκκλησίας μας. Δεν είναι ο πάπας το πρόβλημα, δεν είναι οι σκοτεινές δυνάμεις. Δυστυχώς οι περισσότεροι χριστιανοί μας έχουν μια δεισιδαιμονική αντίληψη για την πίστη. Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουν. Το μόνο που ξέρουν καλά, είναι να ξεματιάζουν! (αλήθεια θα άξιζε να κάναμε μια στατιστική να δούμε πόσες «ξεματιάστρες» διαθέτει η εκκλησία μας. Κάποτε διέθετε Αποστόλους, προφήτες, διδασκάλους, δυνάμεις, χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. Στις μέρες μας τα περισσότερα χαρίσματα εξαφανίστηκαν ή ελαχιστοποιήθηκαν. Αντικαταστάθηκαν από το «ξεμάτιασμα»…).
Μου φαίνεται λοιπόν παράλογο να αναθεματίζουμε όλους τους άλλους, εκτός από τους κατ’ όνομα Ορθοδόξους χριστιανούς με αιρετικές αντιλήψεις. Δυστυχώς ο αρειανισμός, ο πραγματικός μονοφυσιτισμός κλπ. έχουν ριζώσει βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων μας και εμείς «αέρα δέρομεν»…».
Ο Μητροπολίτης Αργολίδος εμφανίζεται αντίθετος και με την δριμεία κριτική που κατά καιρούς έχει κάνει ο Μητροπολίτης Πειραιώς έναντι άλλων θρησκειών και των ιδρυτών τους.
«Σε παλαιότερες δηλώσεις σου καταφέρθηκες εναντίον κάποιων θρησκειών και των ιδρυτών τους. Αλήθεια, δεν αναλογίστηκες τι επιπτώσεις μπορούσε να φέρει αυτή η ενέργειά σου; Τη στιγμή που κάποιοι δεν διστάζουν να αιματοκυλήσουν τον κόσμο στο όνομα της πίστης τους, είναι λογικό να προκαλούμε;(…)» σημειώνει ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και σε επιστολές που κατά καιρούς έχει στείλει ο κ. Σεραφείμ προς ηγέτες κρατών, (υπενθυμίζουμε εμείς όπως στη Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ και πιο πρόσφατα στον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν).
«(…)Κείμενα σαν αυτά που απευθύνονται σε αρχηγούς άλλων κρατών και τελευταία σαν το απίθανο στον αρχηγό γειτονικού κράτους, κάθε άλλο παρά παρουσίαση της διδασκαλίας της εκκλησίας μας είναι, μάλλον για διαγγέλματα πρόκειται και κάτι τέτοιο ξεφεύγει από το χώρο του τραγικού και μπαίνει στο χώρο του κωμικού. Αφήνω πως τα διαγγέλματα αυτά προκάλεσαν σοβαρά διπλωματικά προβλήματα και εξέθεσαν την εκκλησία μας».
Για την επιστολή που απέστειλε πρόσφατα ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ προς τους Κόπτες «τους οποίους απειλείς με κόλαση αν δεν προσέλθουν στην Ορθοδοξία» ο Μητροπολίτης Αργολίδος φέρεται να σημειώνει πως αυτή παρουσιάζει σοβαρά εκκλησιολογικά και πνευματικά προβλήματα.
Δηλώνει δε ότι θλίβεται και πονάει για το μαρτύριο που υφίστανται αυτοί οι χριστιανοί, που μέτρησαν τόσα θύματα. «Δεν άξιζαν λίγο τη συμπάθειά μας;» διερωτάται και προσθέτει: «Ενοχλήθηκα πολύ όταν απέδωσες το διωγμό που υφίστανται οι Κόπτες σε αποδοκιμασία του Θεού για την κακοδοξία τους. Μα πως μπορούμε να μιλάμε εξ ονόματος του Θεού;».
Σε άλλο σημείο της επιστολής του ο κ. Νεκτάριος φέρεται να σημειώνει:«Δυστυχώς οι περισσότεροι χριστιανοί και κληρικοί ψάχνουμε για εχθρούς, δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς «βαρβάρους». Κλεισμένοι στο καβούκι μας, έχουμε την αίσθηση ότι όλες οι σκοτεινές δυνάμεις, με προεξάρχοντα τον σιωνισμό, έχουν μοναδικό στόχο την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» έχουν αντικαταστήσει σε πολλούς το Ευαγγέλιο (…) Από μικρό παιδί έχω κουραστεί να ακούω στο χώρο μας ένα σωρό απίστευτες συνωμοσιολογίες, που μόνο να τρομοκρατούν καταφέρνουν και να μην βοηθούν τους ανθρώπους στην ανάληψη της ευθύνης και στην ωρίμανση. Ό,τι κακό συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας, φταίνε πάντα οι άλλοι, οι μασόνοι, οι σιωνιστές, οι άθεοι, οι εχθροί της Ορθοδοξίας (…)
(…) Δυστυχώς η σταλινικού τύπου δικτατορία των «Ορθοδόξων» φονταμενταλιστών, δεν επιτρέπει να ακουστεί καμία άλλη φωνή. Υφιστάμεθα μια πρωτόγνωρη τρομοκρατία στις ιστοσελίδες και στα γνωστά περιοδικά, όταν τολμήσαμε να καταθέσουμε τον προβληματισμό μας, όταν προσπαθούμε να αφουγκραστούμε το ρυθμό της εποχής μας, τις ανάγκες και τα αιτήματα των ανθρώπων. Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο οι super ορθόδοξοι να διακόπτουν το μνημόσυνο του επισκόπου, να καλούν τον λαό σε αποτείχιση, να δημιουργούνται φατρίες, να αναστατώνονται συνειδήσεις κλπ. κλπ.. Δεν φταίνε βέβαια γι’ αυτό ούτε οι σκοτεινές δυνάμεις, ούτε οι εχθροί της εκκλησίας, αλλά σίγουρα εμείς που δεν αναλογιζόμαστε την τεράστια ευθύνη μας απέναντι στον Θεό και στην εκκλησία Του. Όλοι αυτοί που τρέφονται με κάθε είδους τρομολαγνεία γίνονται δυστυχώς οι κόλακές μας. …
…Οι κόλακες δεν μας αγαπούν. Τα συμφέροντά τους κοιτάζουν. Και κινούνται όπου φυσάει ο άνεμος. Βλέπω πολλές φορές να μας προβάλουν και να μας επαινούν με πηχιαίους τίτλους σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες και ειλικρινά φοβάμαι όσο κι αν κολακεύεται ο κρυφός ή φανερός εγωισμός μας».
Σε άλλο σημείο ο κ. Νεκτάριος φέρεται, αναφερόμενος στο δικαίωμα του κάθε επισκόπου να εκφράζει την άποψή του στο χώρο της αρμοδιότητάς του να διερωτάται: «Όταν, αδελφέ μου, απευθύνεσαι αναρμοδίως σε πρόσωπα εκτός της επισκοπής σου, όσον αφορά το χώρο αρμοδιότητάς σου, πως μπορεί να μην έχει τις αντιρρήσεις του; Αν και αφού είμαστε Εκκλησία, δεν νομίζεις ότι κανείς δεν δικαιούται να γίνεται αλλοτριοεπίσκοπος; Να παρεμβαίνει διδάσκων επιτιμητικά πρόσωπα εκτός χώρου ευθύνης του; Αυτονόητα γεννιέται η απορία: Ως τι ομιλείς; Ως εκπρόσωπος τίνος; Της διοικούσης εκκλησίας; Δεν είσαι. Ως επίσκοπος; Είναι αλλότριος ικέτης, αυτός στον οποίο απευθύνεσαι. Ως υπερεπίσκοπος τελικά; Δεν έχεις την επισύσταση πασών των εκκλησιών. Κείμενα σαν αυτά που απευθύνονται σε ετεροδόξους αδελφούς, προς τους Ιουδαίους, προς τους αρχηγούς κρατών, προς τους ανθρώπους με συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, δίνουν την αίσθηση μιας ατμόσφαιρας, μονομερούς, φανατικής, ανελέητης, αυτοαναφορικής. Παρουσιάζουν ευθέως και πλαγίως μιαν αντίληψη εθνικής θρησκείας και μια… ιουδαϊκή μονομερή, λανθασμένη θεολογία περιούσιου λαού, των προσδιορισμό στον οποίο λαό, τον αποδίδεις μόνος. Όμως, δε σου γράφω για να αξιολογήσω τα γραφόμενά σου, αλλά για να διαμαρτυρηθώ για την ενέργεια καθ’ εαυτήν. Η εξ αγνοίας ή εξ σκοπιμότητος ταύτιση από μέρους των ανθρώπων κάθε κληρικού με την εκκλησία, οδηγεί στο σκεπτικό και στο συμπέρασμα, ότι οι απόψεις σου είναι απόψεις της εκκλησίας. Πράγμα αναληθές. Η εκκλησία αγαπά τους πάντες και περισσότερο από όλους τους εχθρούς της. Ας μην ξεχνάμε ότι την ώρα της Σταύρωσης ο Χριστός ανησυχούσε για τους σταυρωτές Του. (…)».
Και η επιστολή που ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος φέρεται να έχει αποστείλει στον Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ κλείνει ως εξής:
«… Η εκκλησία θυσιάζεται και δεν θυσιάζει. Ευλογεί και δεν καταριέται. Πάσχει και δεν βασανίζει. Λοιδορείται και δεν εμπαίζει. Παραδίδεται και δεν επιτίθεται. Σταυρώνεται και δεν σταυρώνει. … Ντρέπεται και ζητάει συγνώμη για τις περιόδους που ξέχασε τον Χριστό και άρπαξε το ξίφος του Καίσαρα και πλέον (όπου γης) ξέρει ότι αν δεν το επέστρεψε (το ξίφος στον Καίσαρα) πρέπει να το κάνει ΑΜΕΣΩΣ και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για δαιμονική παρεκτροπή. Η νύμφη του Χριστού δεν είναι μακελάρης!!! Συγχώρα με να σου πω ότι τα κείμενά σου γελοιοποιούν την εκκλησία, εκθέτουν τους κληρικούς και ρημάζουν την ελπίδα να δεχθούν τον Χριστό Σωτήρα οι σημερινοί πελαγοδρομούντες άνθρωποι, αφού διαβάζοντας μένουν με την αίσθηση φανατισμού, μονομέριας, εμμονικής απολυτότητας, καμμιάς διαλλακτικότητας και σε τελική ανάλυση φαρμακερής αναλγησίας αντί αγάπης. (…)
(…) Προσωπικά ενοχλούμαι πολύ (κι όχι μόνον εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι συνεπίσκοποι) όταν μιλάς με τρόπο ως… εκ προσώπου. Δεν εκπροσωπείς κανέναν. Φυσικά σιχαίνομαι τη λογοκρισία (και δεν εννοώ με αυτά που γράφω την προληπτική λογοκρισία –Θεός φυλάξει), αλλά σιχαίνομαι και το καπέλωμα. Γράψε και πες ό,τι θέλεις, διευκρινίζοντας όμως ότι είναι απόψεις σου, γνώμες σου, τοποθετήσεις σου. Δεν είναι σωστό να διατείνεσαι ότι η εκκλησία λέει κλπ.. Καθένας μας έχει τις ευθύνες του και αν μου αντίπεις ότι αυτά τα γράφεις ως επίσκοπος, τότε κάθε επίσκοπος θα ξαναθυμηθεί τον απόστολο και θα φωνάξει: «Καγώ ειμί» (…)».