Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Προβληματίζομαι τις τελευταίες μέρες πάνω σε δύο γεγονότα
που σφράγισαν και σφραγίζουν με την εξελικτική τους πορεία την σύγχρονη Ελληνική
κοινωνία.
Το πρώτο είναι
πολιτικό.
Επέτρεψε ο Άγιος Θεός για τιμωρία μας, και επικράτησαν
«δημοκρατικά»… τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας, μία σειρά κυβερνήσεων στις
οποίες αποδίδονται οι χαρακτηρισμοί «αριστερο-δεξιές», «ανακόλουθες των
υποσχέσεών τους», «όργανα σκοτεινών δυνάμεων»… «άθεες»….
Αυτές οι κυβερνήσεις ούτε λίγο… ούτε πολύ, ανέτρεψαν τα
μεγαλύτερα λεξικά της Ελληνικής γλώσσας…
Το λέγω αυτό γιατί.. πουθενά και σε κανένα λεξικό δεν
«ταυτίζονται» αντίθετες λέξεις-έννοιες.
Αυτές οι κυβερνήσεις εξέφρασαν την άποψη ότι οι λέξεις «ΟΧΙ»
και «ΝΑΙ» έχουν την ίδια ακριβώς σημασία…. Και ουδείς «αντέστη»…
Αυτές οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι λέξεις
«πλούτος» και «φτώχεια» είναι ταυτόσημες… Και ουδείς «αντείπε»…
Αυτές οι κυβερνήσεις αντικατέστησαν την λέξη «αφέντης» με
την λέξη «δούλος»... Και ουδείς «αντετάγει»…
Αυτές οι κυβερνήσεις
μίλησαν για «δημοκρατία» και εννοούσαν «απολυταρχία»… Και ουδείς ο «αντιλέγων»…
Αυτές οι κυβερνήσεις δια των πράξεών τους εξηγούν την λέξη «ελευθερία»
με την λέξη «υποτέλεια»… και ουδείς ο «αντιτασσόμενος»..
Μνημονιακοί και
αντιμνημονιακοί εισέλθετε εις την …. «χαράν της νομής της εξουσίας…»! ! ! !
! Ο πλούτος γαρ πολύς!!!
Αλήθεια ποιος ακόμα
τρέφει ελπίδες ότι σε πολιτικό επίπεδο μπορεί να ανατραπεί αυτή η επικράτηση
του ψεύδους και της ανομίας;
Όμως συνεχίζοντας αυτές τις απλές
σκέψεις, θέλω να σας κάνω μετόχους και μιας ακόμα σειράς συνειρμών.
Το δεύτερο γεγονός είναι σε επίπεδο Εκκλησιαστικό.
Επέτρεψε ο Άγιος Θεός, στους έσχατους χρόνους «κρίμασι οις Κύριος μόνον οίδε»,
και ανήλθαν εις τους θρόνους ενός συντριπτικού αριθμού εκ των αυτοκέφαλων Εκκλησιών,
Ιεράρχες, υπηρέτες και εκφραστές της παναιρέσεως του οικουμενισμού.
Ουδείς ή ελάχιστοι εκ των εσχάτως «Δικαίως Αντιδρώντων»..
δια την «κατάντια» του μαθήματος των Θρησκευτικών… εξέφρασαν «δυσαρέσκεια» δια το γεγονός…
Περίπου έναν αιώνα… ίσως λίγο
λιγότερο… οι προκαθήμενοι ούτοι… διά των πρωτοβουλιών των ή διά της «ηχηράς σιωπής των».. και οι πριν… και
οι μετά… «ανέτρεψαν εν τη πράξη».. την «παρακαταθήκη» των Αγίων Οικουμενικών
συνόδων, «διέλυσαν» δια των ενεργειών των το Ιερό Πηδάλιο… και «έρριψαν στους
κρημνούς της λήθης»… τις Αγιοπατερικές
Νουθεσίες…
Ουδείς… πλην ελαχίστων
μεμονωμένων και ισχνών φωνών εξέφρασαν «αντίρρηση».. Η μεγάλη πλειοψηφία!!! Ιεραρχών τε και
συνακολούθων… έμεινε «άφωνος»…
Πλήθος απειράριθμο ηχητικών και
φωτογραφικών αποδείξεων για τα αντικανονικά ατοπήματα, της οικουμενιστικής
παναιρέσεως πλημμυρίζουν το διαδίκτυο για κάθε καλόπιστο ή κακόπιστο ερευνητή…
ή συνομιλητή.
Ουδείς ο «αντιδρών», πλην
ελαχίστων «ταλιμπάν» και «φονταμενταλιστών»…
Οι ίδιοι, οι ανωτέρω Ιεράρχες οδηγήθηκαν
και οδήγησαν και την Εκκλησία στην περιπέτεια, της κατ’ αυτούς, «Αγίας και
Μεγάλης Συνόδου», της εν Κολυμπαρίω της Κρήτης.
Υπήρξαν αντιδράσεις!!! Προς ποία
κατεύθυνση; Και με ποιο τελικό αποτέλεσμα;
Μαζί με τους προκαθημένους και
τις συνοδείες τους βρέθηκαν στην Κρήτη και οι Ιεράρχες της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας της Ελλάδος, συνοδεύοντας τον Αρχιεπίσκοπό μας. Εκεί λοιπόν στην
Κρήτη και δια των κειμένων που φέρουν της υπογραφές των Ελλήνων Ιεραρχών… θεσμοθετήθηκε το πνεύμα της «αγαπητικής»
συγκατάβασης και αναγνώρισης αληθείας!! προς τους αιρετικούς (ετεροδόξους) και
της συνύπαρξης με τους αλλοδόξους.
Υπήρξε «δραστική αντίδραση» δια την θεσμοθέτηση της αιρέσεως του οικουμενισμού… εκ
των νυν.. «Δικαίως» διαρρηγνυόντων τα ιμάτιά των… δια το δηλητηριώδες
περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών;
Στην Κρήτη έγινε κανόνας της Εκκλησίας το πνεύμα του διαχριστιανικού
και του διαθρησκειακού οικουμενισμού.
Αλήθεια ποίος εξ αυτών… που
δίκαια αντιδρούν σήμερα… αντέδρασε τότε;
Αυτό το συγκρητιστικό πνεύμα,
αυτό το «αιρετικό πνεύμα» που επέβαλε η σύνοδος της Κρήτης, μας αρέσει δεν μας
αρέσει !!!… το διοχέτευσαν στα βιβλία του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του
Λυκείου.
Δεν είναι του παρόντος να δούμε ποιος το
έκανε. Μα ερωτώ: Ας αφήσουμε τις προηγούμενες συνεδριάσεις… είναι ή όχι αλήθεια
ότι στην έκτακτη Ιεραρχία που έγινε για το μάθημα των Θρησκευτικών στις 27
Ιουνίου το 2017 τελική απόφαση και προτροπή… με δύο λόγια προς την επιτροπή
διαλόγου της Ιεραρχίας με το υπουργείο
ήταν:
«Τα κάνατε όλα πολύ καλά. Προχωρήστε έτσι»; https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2747818/sinechizete-o-dialogos-me-tin-politia-gia-to-mathima-ton-thriskeftikon
Συμπέρασμα.
Λοιπόν ο υπουργός παιδείας κάνει
αυτό για το οποίο ψηφίσθηκε. Τον ψήφισε ο λαός γιατί είναι αυτός που «είναι».
Ένας υπουργός συνεπής στην υπόσχεσή του προς τον λαό. Συνεπής και στον διάλογο
με την αρμόδια επιτροπή της Ιεράς Συνόδου. Η παρουσία του στον αγιασμό για την
αρχή του σχολικού έτους, στην μητρόπολη του προέδρου της επιτροπής διαλόγου της
Ιεραρχίας, και τα καλά του λόγια, καθιστούν φανερή την συνέπεια του υπουργού
προς την ιδεολογία του.
Για όσους βαρεθούν την παραπομπή τους βοηθώ με τα λόγια
του υπουργού στον αγιασμό: «Θέλω να
ευχαριστήσω τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ.
Πραγματικά είναι για μένα τιμητικό να είμαστε σήμερα με τον Μητροπολίτης μας
για ένα λόγο που ενδεχομένως οι περισσότεροι από σας δεν γνωρίζετε. Ο Μητροπολίτης
μας είναι επικεφαλής της Επιτροπής που όρισε η Εκκλησία με εντολή του
Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Κυρίου Ιερώνυμου για το θέμα του μαθήματος των
Θρησκευτικών. Απεδείχθη –δεν ξέρω αν είναι λόγω της νησιώτικης καταγωγής του-
ένας συγκλονιστικός καπετάνιος, ένας Ιεράρχης από τον οποίον έμαθα εγώ πάρα
πολλά πράγματα και νομίζω επιλύσαμε πολύ σύνθετα ζητήματα και λόγω της συμβολής
του Μητροπολίτη μας. Και θέλω να τον ευχαριστήσω και γι’ αυτό.»
Επιτρέψτε μου λοιπόν αδελφοί μία
διόρθωση. Είναι λάθος τα βιβλία των
Θρησκευτικών να επιστρέφονται στον Υπουργό. Τα βιβλία αν «πραγματικά θέλουμε να αντιδράσουμε» πρέπει να
επιστραφούν στην Ιεραρχία. Θυμίζω τα λόγια ενός συγχρόνου μας λογίου
καθηγητού του κ. Δαπέργολα σε ένα από τα τελευταία του άρθρα: «Όπως
ακριβώς δεν μπορείς να απομονώσεις τα άθλια σχολικά βιβλία των Θρησκευτικών και
τα υπόλοιπα αποδομητικά σκουπίδια της νεοταξίτικης ατζέντας από την ευρύτερη
απόπειρα νόθευσης της ορθόδοξης πίστης εξαιτίας της οικουμενιστικής παναίρεσης
(γιατί ακριβώς ο Οικουμενισμός - ως κινητήρια δύναμη του γενικότερου
νεοεποχίτικου θρησκευτικού συγκρητισμού και της προετοιμασίας της παγκόσμιας
Πανθρησκείας - είναι η αιτία της νόσου, ενώ τα άλλα απλώς συμπτώματα, οπότε αν
«εξεγείρεσαι» κατά των συμπτωμάτων, αλλά δεν λες κουβέντα για την αιτία, είσαι
ή υποκριτής ή στην καλύτερη περίπτωση τραγικά ανίδεος, και εν πάση περιπτώσει η
όποια αντίδρασή σου δεν μπορεί να καρποφορήσει), το ανάλογο ακριβώς ισχύει και
σε όλα τα άλλα θέματα....»
Ας με συγχωρήσουν όσοι αδελφοί στεναχωρούνται
με αυτές τις σκέψεις.
Δεν υπάρχει όμως άλλη αληθής
προσέγγιση…
Τα άλλα λόγια…. που
λέγονται… είναι για να αγαπιόμαστε… μα αγάπη χωρίς αλήθεια
είναι χειρότερη από το μίσος…
π. Φώτιος Βεζύνιας
15-11-2017