«Η όποια συμφωνία για το όνομα των Σκοπίων να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού»
Ο πρέσβης επί τιμή Γιάννης Κοραντής μιλά για την επικείμενη συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων με αναφορές στην μακρά ιστορία του ζητήματος αλλά και στο σήμερα
Ο πρέσβης επί τιμή Γιάννης Κοραντής καταθέτοντας την προσωπική του άποψη για το θέμα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων, υπογραμμίζει ότι οποιαδήποτε συμφωνία με τον όρο «Μακεδονία» για την ονομασία των Σκοπίων υποβοηθά την οικειοποίηση εκ μέρους των Σκοπιανών της εθνικής ταυτότητάς τους ως Μακεδόνες. Μάλιστα υπογραμμίζει με νόημα ότι εκεί κρύβεται ο αλυτρωτισμός.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Alpha Radio 88,6 και τον Νίκο Χαζαρίδη ο διπλωμάτης και πρώην βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. διερωτάται για ποιους λόγους η χώρα μας «τρέχει» για την λύση και σύρεται πίσω από ένα διαιρεμένο και διεφθαρμένο μικρό κράτος, μη αξιοποιώντας τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα, ως κράτος μελος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Τελικά, τι είπαμε στο Βουκουρέστι; Από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει μεγάλη συζήτηση. Όμως μας διαφεύγει ένα βασικό σημείο. Κοινά αποδεκτή λύση με σύνθετη ονομασία και γεωγραφικό προσδιορισμό με χρήση του όρου Μακεδονία ή χωρίς την χρήση του;
Το τι έγινε στο Βουκουρέστι και αν υπάρχει διαφωνία, όπως ισχυρίζεται ο κ. Καμένος μεταξύ της κ Μπακογιάννη και του κ Καραμανλή, μόνο οι πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης μπορούν να το κρίνουν.
Συνεπώς, μόνο ο κ Καραμανλής, με όλο το βάρος της γνώμης του, μπορεί να βγει να το πεί και να τοποθετηθεί δημόσια, για να κλείσει άπαξ δια παντός αυτό το ερώτημα. Από το 2008 και ύστερα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών εμφανίζεται η αναφορά σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων.
Όταν αναφερόμαστε σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, αυτό σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε έναν γεωγραφικό χώρο, τον οποίο θα αποκαλέσουμε με το όνομά του που είναι «Μακεδονία».
Αυτό το φανταζόμαστε ή έχει ειπωθεί;
Αυτό έχει περάσει στα πεπραγμένα της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου εδώ και πολλά χρόνια. Κακώς κατ’ εμέ, διότι δεν μπορεί να υπάρχει «Νέα Μακεδονία», αφού προϋποθέτει μια παλαιά Μακεδονία. Αν καταλήξουμε σε μια τέτοια λύση, οι «Νεομακεδόνες» δίκαια θα μπορούν να πούν ότι τόσα χρόνια αυτοί είναι οι φυσικοί απόγονοι των «Παλαιομακεδόνων». Άρα οι βορειοελλαδίτες Μακεδόνες, τι θα είναι;
Αν αναφέρουμε ως όνομα το «Άνω Μακεδονία», η Ελληνική Μακεδονία θα είναι η «Κάτω Μακεδονία»;
Έχουμε πέσει σε ένα τέτοιο επίπεδο απερίγραπτης «βουρλολογίας» χωρίς να κοιτάμε την ουσία. Το θέμα είναι αν επιτραπεί στους Σκοπιανούς να οικειοποιηθούν την λέξη «Μακεδονία». Εκεί κρύβεται ο αλυτρωτισμός.
Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες τοποθετήσεις για την ονομασία;
Είναι προκλητικό το παιχνίδι που γίνεται.
Η άποψή μου είναι ότι βασίζομαι σ ́ αυτό το οποίο αποφάσισαν οι πολιτικοί αρχηγοί του 1992 υπό τη προεδρεία του Κ. Καραμανλή. Αν οι κρατούντες ή αντιπολιτευόμενοι θεωρούν ότι πρέπει να βρεθεί οποιαδήποτε λύση που να περιέχει μέσα την λέξη Μακεδονία, αμέσως τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Ας αποφύγουμε τα εκλογομαγειρέματα και να τεθεί η όποια συμφωνία στην κρίση του ελληνικού λαού δια δημοψηφίσματος.
Το 2013 με μια επιστολή ζητήσατε από τον κ. Σαμαρά να τον ενημερώσετε γι αυτό το ζήτημα ή και άλλα εθνικά θέματα. Σας συνάντησε και αν ναι, τι σας είπε γι αυτό;
Δεν μας συνάντησε ποτέ. Η επιστολή επιδόθηκε στο διπλωματικό του γραφείο και
ο κ. Σαμαράς δεν μας απάντησε ποτέ, ούτε με μια τυπική απαντητική επιστολή.
Η απόλυτη σιγή. Την επιστολή αυτή την έστειλε ο διπλωματικός κύκλος, πρέσβεις επί τιμή, συνταξιούχους, προερχόμενους από διάφορα κομματικά μετερίζια, έχοντας μοναδικό κεκτημένο την γνώση τους και την πείρα τους. Δεν περιμένουν τίποτα απολύτως από την πολιτεία και κυριότερο έχουνε αγωνία για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων. Είχαμε διαπιστώσει τότε ότι υπήρχαν διάφορες εξελίξεις και αποφασίσαμε να στείλουμε αυτή την επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό. Όμως είχε σταλεί δύο χρόνια νωρίτερα ανάλογη επιστολή στον κ. Γιώργο Παπανδρέου που «τίμησε» τον διπλωματικό κύκλο με απόλυτη σιγή.
Ως διοικητής στην Υπηρεσία Πληροφοριών τότε, είχατε αντιληφθεί εκείνο το διάστημα ποιο είναι το παιχνίδι που παίζεται με βάση το θέμα της ονομασίας του γειτονικού κράτους; Γιατί εδώ διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα...
Το παιχνίδι είναι πολύ απλό. Η Συμφωνία υπαγορεύτηκε το 1995, προέβλεπε χρόνο ζωής επτά χρόνια και προφανώς αυτοί που την υπέγραφαν μέσα σ ́ αυτά θα λειτουργούσε η προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» όπου τα Σκόπια είχαν μπεί στον ΟΗΕ, θα βρισκόταν μια λύση.
Μια από τις δύο πλευρές θα μπορούσε να καταγγείλει τη συμφωνία.
Κακώς ουδέποτε καταγγέλθηκε, αφού βλέπαμε ότι τα Σκόπια παραβίαζαν το πνεύμα και το γράμμα της συμφωνίας. Φτάσαμε στο Βουκουρέστι, ο τότε έλληνας Πρωθυπουργός κινήθηκε, όπως κινήθηκε, και σχηματίστηκε ομοφωνία ως προς το ότι τα Σκόπια δεν θα έμπαιναν στο ΝΑΤΟ, έως ότου να προέκυπτε συμφωνία για το όνομά τους.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση αναφερόταν στην Βουλή στο βέτο που προέβαλλε η Ελλάδα στο Βουκουρέστι. Μετά τούτου οι Σκοπιανοί κατέγραφαν όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις του τύπου με επίκεντρο την αναφορά στη λέξη «βέτο» και προσέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, λέγοντας ότι η Ελλάδα παραβίασε κατάφορα την διεθνή συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι η Ελλάδα δεν θα παρεμπόδιζε την ένταξη σε έναν διεθνή οργανισμό των Σκοπίων με το όνομα που είχαν ενταχθεί στον ΟΗΕ.
Ποια ήταν και ποια παραμένουν τα συμφέροντα στην περιοχή με βάση την εικόνα που έχετε;
Τα συμφέροντα είναι πολλαπλά. Οι αμερικανοί πιέζουν για μια τακτοποίηση, γιατί διαβλέπουν μια προσπάθεια της προσέγγισης της Ρωσίας και της προβολής της στα Βαλκάνια και ειδικά στα Σκόπια, διότι είναι ομόδοξοι, σλαβόφωνοι κλπ.
Το δεύτερο είναι πως υπάρχει μια πίεση από ορισμένα κράτη της Ε.Ε να ενταχθούν σε πρώτη φάση τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ με την ίδια δικαιολογία για να σταματήσει η προέλαση της Ρωσίας στα Βαλκάνια και αφετέρου να εξασφαλιστεί η ηρεμία σ ́ αυτή την πολυσπερματική και διχασμένη χώρα που είναι η «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Από κεί και πέρα το ερώτημα είναι γιατί εμείς τρέχουμε τόσο πολύ;
Ποιό είναι το συμφέρον μας;
Γιατί πρέπει να τα δίνουμε όλα στους άλλους και να είμαστε οι καλοί;
Έχουμε ανοικτά μέτωπα βεβαίως, όμως γιατί να εισπράττουμε καρπαζιές;
Δεν δέχομαι αδιαμαρτύρητα να είναι η χώρα μου ο καρπαζοεισπράκτορας των πάντων.
Η Ελλάδα αξιοποίησε τα πλεονεκτήματά της;
Έχουν ακουστεί πολλά. Εδώ και χρόνια κανακευόμαστε, πριν η Βουλγαρία μπει στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, ότι είμαστε πυλώνας σταθερότητας, ότι είμαστε πρώτος επενδυτής, κλπ. Το αντάλλαγμα ποιο ήταν όμως; Τι κερδίσαμε ως Ελλάδα; Εμφανιζόμαστε να συρόμαστε από ένα κράτος μικρό, που είναι ουσιαστικά κομμένο στα δύο, μεταξύ Αλβανών και Σλαβομακεδόνων, με μια οικονομία διεφθαρμένη μέχρι μυελού οστών.
Είμαστε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων με πρόσβαση στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, μέλος της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ και εμφανιζόμαστε με την γλώσσα έξω για να βρούμε μια λύση;
Αν είναι δυνατόν;
Πως έχουμε καταντήσει;
Η επόμενη μέρα, πέρα από το όνομα που θα προταθεί, ποια θα είναι; Θα πρέπει να δοθεί μια ολική λύση και να δούμε τι άλλο επιδιώκει η σημερινή κυβέρνηση και οι επόμενες των Σκοπίων; Αυτό πως διασφαλίζεται; Γνωρίζουν την ιστορία;
Θέλω να πιστεύω πως οι κρατούντες και οι αντιπολιτευόμενοι και γνώση της ιστορίας έχουν και θέλουν να βρούν μια λύση για το καλό του τόπου. Όλοι έχουν πέσει πάνω στο θέμα του ονόματος, λες και είναι αυτό που κρίνει την ύπαρξη ενός έθνους. Κανένας δεν εννοεί να μιλήσει για την ταυτότητα εδώ και δεκαετίες. Υπάρχει μιάμιση γενιά ατόμων στα Σκόπια που γεννήθηκαν και έκαναν οικογένειες και όλο αυτό το διάστημα το εκεί καθεστώς τους έβαζε μέσα στο μυαλό μέσα από την προπαγάνδα ότι είναι «Μακεδόνες», απόγονοι των «Μακεδόνων» και πως συνεπώς η χώρα τους δικαιούται να λέγεται «Μακεδονία». Οτιδήποτε άλλο αποτελεί οπισθοχώρηση.
Πηγή εφημ. «Νέα Εγνατία»
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: https://kostasxan.blogspot.gr/2018/01/blog-post_391.html