Δεν θέλω την αγάπη σου όταν αισθάνομαι να με ελέγχει.
Δεν θέλω να νιώθω τον έλεγχό σου ούτε κι όταν εκδηλώνεται αγαπητικά.
Δεν θέλω την ελευθερία της υπακοής στο θέλημα του Θεού.
Δεν θέλω την ελευθερία της υπακοής στις διδαχές των Αγίων Πατέρων.
Δεν θέλω τον Θεό όπως μου τον φανερώνεις μέσα από τις Άγιες
Γραφές.
Δεν θέλω το «μη κάνεις το κακό».
Δεν θέλω το «κάνε το
καλό».
Δεν θέλω νουθεσίες.
Δεν θέλω συμβουλές.
Δεν θέλω να μου θυμίζεις τους λόγους του Αποστόλου Παύλου: «οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ
οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται
οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι...»
Δεν θέλω ούτε να σε βλέπω ούτε να σε ακούω.
Έναν ΘΕΟ έχω το «θέλημά
μου».
Γι' αυτό ΘΕΛΩ και ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ μόνο να με επιβραβεύουν.
Γι' αυτό ΘΕΛΩ και ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ αυτό το ανακάτεμα του συγκρητισμού.
Γι' αυτό ΘΕΛΩ και ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ να μην μπορώ να διαχωρίζω το
ψέμα από την Αλήθεια.
Γι' αυτό ΜΙΣΩ αυτούς που μου φανερώνουν την Αλήθεια.
Ναι.
Είμαι ο άνθρωπος της αποστασίας.