Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
Στὶς 19 Ἰανουαρίου ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρκου, Ἐπισκόπου Ἐφέσου, τοῦ Εὐγενικοῦ.
Ὁ μέγας Ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας, Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης, στὸν «Ἐνιαύσιο Στέφανο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», στὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἔχει καὶ τὴν ἔγκριση κυκλοφορίας ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γράφει τὸ ἀπολυτίκιο, τὸ κοντάκιο καὶ τὸ μεγαλυνάριο τοῦ ἁγίου...:
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως
Θείας πίστεως, ὁμολογία, μέγαν εὔρατο, ἡ Ἐκκλησία, ζηλωτὴν σὲ θεῖε Μάρκε πανεύφημε, ὑπερμαχούντα πατρώου φρονήματος, καὶ καθαιροῦντα τοῦ σκότους ὑψώματα. Ὅθεν ἄφεσιν, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τοῖς σὲ γεραίρουσι.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον
Πανοπλίαν ἄμαχον, ἐνδεδυμένος θεοφρον, τὴν ὀφρὺν κατέσπασας, τῆς Δυτικῆς ἀνταρσίας, ὄργανον, τοῦ Παρακλήτου γεγενημένος, πρόμαχος, Ὀρθοδοξίας προβεβλημένος· διὰ τοῦτο σοῖ βοῶμεν· χαίροις ὢ Μάρκε, Ὀρθοδόξων καύχημα.
Μεγαλυνάριον
Τῆς Ὀρθοδοξίας ταῖς ἀστραπαῖς, λάμψας ἐν τὴ Δύσει, ἐξεθάμβησας ἐμφανῶς, Δυτικῶν τὰς ὄψεις, τοὺς ὅρους τῶν Πατέρων, ὢ Μάρκε ρητορεύων, πυρίνη γλώττη σου.
Ἰδού, ὁ Μέγας Ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης πῶς περιγράφει τὸν ἀγώνα τοῦ ἁγίου μέσα ἀπὸ τὰ τρία τροπάρια, ποὺ οὐσιαστικὰ συνοψίζουν τὸ βίο του. Τροπάρια καὶ ὁλόκληρη ἡ ἀκολουθία του, ἀναγνωρισμένα καὶ ἐγκεκριμένα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Εκκλησίας.
1. Στὸ ἀπολυτίκιό του ἀρχικὰ τὸν χαρακτηρίζει: Α). «ὁμολογία», δηλαδὴ ὁμολογητὴ ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης. Αὐτὸ σημαίνει τὸ σχῆμα λόγου, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖ ὁ ὑμνογράφος. Κατὰ τίνων; Κατὰ τῶν Λατίνων, ἐκεῖ ποὺ πρωτοστάτησε, στὴν Σύνοδο Φεράρας - Φλωρεντίας. Β). Τὸν χαρακτηρίζει: «μέγα» Γ). «ζηλωτήν», Δ). «θεῖον» Ε). «πανεύφημον». Εἶναι ἐπίθετα, ποὺ εὔστοχα ἀποδίδουν τὸ μέγεθος καὶ τὴν καθαρότητα τοῦ ἀγώνα του καὶ τὸν ὑπερυψώνουν τιμητικῶς σὲ ξεχωριστὸ βαθμό. ΣΤ). «ὑπέρμαχο πατρώου φρονήματος». Ποιὸ εἶναι τὸ «πατρῶο φρόνημα»; Εἶναι τὸ πάτριο, τὸ τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν. Αὐτὸ ὑπερασπίστηκε ὁ ἅγιος Μάρκος, ὡς ὑπέρμαχος, δηλαδή, ξεχώρισε ὡς μπροστάρης, ὡς πρόμαχος, ἀπὸ ὅλους ὅσοι μάχονταν ἐκεῖ γιὰ τὴν πίστη. Ζ). «καθαιρέτη ὑψωμάτων τοῦ σκότους». Ἦταν ὁ καταστροφέας τῶν ὑπερήφανων καὶ ἐπηρμένων δυνάμεων τοῦ σκότους. Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὸν Ἅγιο; Ὅτι ταπείνωσε τοὺς ὑπερήφανους παπικοὺς καὶ τὴν ἀλαζόνα προσπάθειά τους, νὰ ὑποτάξουν ἐκβιαστικῶς τοὺς ἐκπροσώπους τῆς Ἀνατολῆς καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὸ θέλημά τους. Ὁ ἅγιος Μάρκος ἀπέτρεψε τὶς κακοδοξίες ἀλλὰ καὶ τὶς φιλοδοξίες τοῦ Πάπα καὶ ἀκύρωσε τὰ σχέδιά τους. «Μάρκος οὒχ ὑπέγραψεν, οὐδὲν ἐποιήσαμεν»!
2. Στὸ κοντάκιό του γράφει ὁ π. Γεράσιμος: Α). «κατέσπασε τὴν ὀφρὺν τῆς Δυτικῆς ἀνταρσίας». Ἔκανε κομμάτια τὴν πλάνη καὶ τὸ ψέμα τῆς δυτικῆς «ἐκκλησίας». Διότι, αὐτὴ σήκωσε ψηλὰ τὸ «φρύδι» της, δηλαδὴ γιγάντωσε ἡ ὑπερηφάνειά της, ἀλλὰ ὁ ἅγιος τὴν ταπείνωσε. Φοβερὴ λέξη ἡ «ἀνταρσία». Ἡ Δύση κινήθηκε ὡς ἀντάρτισσα κατὰ τῆς Ἀληθείας, μὲ τρόπο παρανοϊκό. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος τὴν ὑπερηφάνεια τὴν ὀνομάζει ἀπονοια, παραλογισμό, τρέλα.
Β). Πῶς τὰ ἔκανε ὅλα αὐτὰ ὁ Ἅγιος; Μὲ δύο ὄπλα: 1. Ἦταν «ἐνδεδυμένος πανοπλίαν ἄμαχον» καὶ 2. Ἦταν «θεοφρον». Τί σημαίνουν αὐτά; Εἶχε βαθιὰ στὴν καρδιὰ τοῦ ριζωμένη σὰν πανοπλία τὴν πίστη τῶν Πατέρων, πανοπλία, ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν προσπελάσει ἀνθρώπινη δύναμη, σωματικὴ καὶ πνευματική, ἀλλὰ εἶχε καὶ φρόνημα θεϊκό, προσέβλεπε μόνο στὸ Θεὸ καὶ ἔλπιζε μόνο σ` Αὐτόν.
Γ). «ἔγινε ὄργανο τοῦ Παρακλήτου», δηλαδή, ὅ,τι ἔκανε τὸ ἔκανε μὲ τὴ φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Λειτουργοῦσε ὑπὸ τὴν καθοδήγησή του Ἁγίου Πνεύματος. Γι` αὐτὸ καὶ ὅ,τι ἔκανε, ὅποια ἀπόφαση κι ἂν ἔπαιρνε, ἀποτελοῦσε συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς Παράδοσης.
Δ). «προβάλλεται ὡς πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας». Εἶναι τὸ παράδειγμα πρὸς μίμηση, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ λέγονται μέλη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ αὐτὸς ὑπῆρξε ὑπέρμαχος καὶ πρόμαχος τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἶναι Μέγας ἅγιός της, ὀφείλουμε νὰ τὸν ἔχουμε πάντα στὴν καρδιά μας ὡς πρότυπο πρὸς μίμηση. Διότι κλείνει τὸ κοντάκιο μὲ τὸ:
Ε). «Ὀρθοδόξων καύχημα». Εἶναι τὸ καύχημα τῆς πίστης μας ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός. Τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ θὰ τὸν προβάλλουμε σὰν παράδειγμα ἀγωνιστή, ποὺ κατετρόπωσε τοὺς Λατίνους καὶ ὄχι νὰ προσπαθοῦμε νὰ νοθεύσουμε τὸ ἔργο του, γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὴ δειλία μας, τὴν ὀλιγοπιστία μας καὶ τὴν καλοπέρασή μας.
Ὑπενθυμίζουμε, πὼς αὐτὰ τὰ ἔγραψε ὁ π. Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης, ἐγκρίσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ἀλλάξει τίποτε μέχρι σήμερα σ` ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν Ἅγιο καὶ νὰ μὴν τὰ δέχονται ἀκόμη καὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας; Καὶ πῶς ἐμεῖς θὰ τὰ ψάλλουμε μέσα στὸν ναό, στὴν πανήγυρή του; Ἄλλα θὰ λέμε ἐκτὸς ναοῦ καὶ ἄλλα στὴν ἀκολουθία του; Αὐτὸ εἶναι τρέλα!
3. Στὸ Μεγαλυνάριό του μὲ δύο λόγια μας λέει πὼς ὁ Ἅγιος ρητόρευσε ἐκεῖ στὴ Δύση, στὴ Σύνοδο Φεράρας - Φλωρεντίας (1438-1439), καταθέτοντας τοὺς ὅρους τῶν Πατέρων, τὶς ἀλήθειες ποὺ ἀποκαλύφθηκαν στοὺς ἁγίους ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, μὲ τὴ γλώσσα του, ποὺ ἔβγαζε τὶς ἀλήθειες σὰν τὴ φωτιά. Καὶ ἄστραψε καὶ βρόντηξε μὲ τὶς ἀστραπὲς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς καταπλήξει καὶ νὰ κατατροπώσει ἐμφανῶς τοὺς Δυτικούς.
Αὐτὸς εἶναι, μέσα ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ τροπάρια, ὁ Μέγας ἅγιος της Ὀρθοδοξίας, ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς στύλους τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, ποὺ στήριξε σὲ κρίσιμους καιροὺς τὴν Ἀποστολικὴ Παράδοση ἀπὸ τοὺς ἐπίβουλους ἐχθρούς της Δύσης.
Τί θέλουν νὰ ποῦν οἱ οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ φίλοι αὐτῶν, ὅταν ἀναφέρονται στὸν ἅγιο Μάρκο; Θέλουν, μετὰ ἀπὸ αὐτά, νὰ τὸν κάνουν σύμμαχό τους στὴν πλάνη καὶ στὸ ψέμα;
Εἶναι ὁ πλέον ἐπίκαιρος ἅγιος στὶς ἡμέρες μας καὶ γι` αὐτό, ἂς ζητήσουμε τὶς πρεσβεῖες του, γιὰ νὰ φωτίσει τοὺς ποιμένες μας, ὥστε νὰ ἀκολουθήσουν τὸ δρόμο ποὺ αὐτὸς χάραξε καὶ νὰ μὴν παίζουν μὲ τὴν Ἀλήθεια!
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 18-1-2018