ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ*
Ο πρώτος γύρος των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης ετελείωσε, πολύ δε μάλλον άπαξ για την επόμενη πενταετία, αυτός των λεγόμενων Ευρωεκλογών, από μια Ευρώπη ο βηματισμός της οποίας ομοιάζει περισσότερον με αυτόν γραίας κάτισχνου, εκατοντούτις και με νουν «κουρκουτειώδη», αφελή και αμελέστατον.
Πολλοί λένε ήδη από χθες και όχι μόνο, πολλά. Ιδίως στα συστημικά νυχτοκάναλα που βλέπει η μέρα και γελά. Όλοι σχεδόν ενίκησαν! Ούτε φοιτητικές εκλογές να ήταν! Μία θλιβερή απόχρωσις του γελοίου. Όχι πως δεν το περιμέναμε. Άλλωστε όποιος ψάχνεται λίγο παραπάνω, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι Ευρωβουλή ελάχιστα έως καθόλου επηρεάζει τη λεγόμενη Ενωμένη Ευρώπη. Οι αποφάσεις δεν παίρνονται εκεί αλλά σε άλλα ολιγομελή, μη εκλόγιμα, εν πολλοίς και μυστικιστικά κέντρα, προστιθεμένης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όσοι προνόησαν να κρατηθούν έξω από αυτήν με το νόμισμά τους, είναι σε καλύτερη μοίρα. Η Μεγάλη Βρετανία, τουλάχιστον, είναι έξω και προσπαθεί να κάνει την αυτοκρατορική έξοδο. Αν την κάνει!
Οι εκλογές της 26ης Μάϊου του 2019, λένε πως πυροδότησαν ραγδαίες εξελίξεις. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν τις βλέπουμε. Αν ραγδαία εξέλιξη θεωρείται η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, όχι δεν είναι. Απλά για μία ακόμη φορά ο Πανουργιώτατος πρωθυπουργίσκος, σε άμεση σύνδεση με τους ξένους υποβολείς, ενεργοποιεί το plan B ή C etc. Ο κύριος αυτός δεν ήρθε για να φύγει, όσο κι αν από το 2015 οι συζητήσεις τύπου καφενείου του έδιναν μήνες προσωρινής πολιτικής ζωής. Ήρθε για να παραμείνει πολύ. Κάπως έτσι έλεγαν και το 1981 οι τότε Νεοδημοκράτες για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Το θεωρούσαν μικρή παρένθεση. Η συνέχεια, οδυνηρή. Μόνο που φάνηκε δεκαετίες μετά, για όποιον μπορεί να βλέπει και όχι να κοιτάζει.
Ήρθε λοιπόν για να μείνει και αυτό θα κάνει με τις εκλογές που ετοιμάζει και θα τις…χάσει. Εζυγίσθη από τους Ατλαντικούς και ευρέθη κελεπούρι! Ο αντίπαλός του κι αυτός εμετρήθη και ο δοκιμαστικός σωλήνας, έτοιμος. Το περίεργο δεν είναι αυτό. Ένας συνεπής και παρατηρητικός μελετητής, το βλέπει. Ούτε αξιοπερίεργο. Θα έλεγε κανείς ότι η μεταπολιτευτική στάση και αναστροφή, το τέλος τελοσπάντων της Μεταπολίτευσης δεν έρχεται, δεν ήρθε. Από το 2009 ήταν σίγουροι οι αναλυτές ότι «ετελείωσε». Σαν άλλος βουλευτής Καλοχαιρέτας (απολαυστικός ο Αυδής στον ομώνυμο ρόλο το 1958), τίποτα δεν ετελείωσε αφού τίποτα ακόμη δεν άρχισε. Ότι θα αρχίσει, βέβαιον. Κάποτε.
Για την ώρα, όταν ο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, όση απόσταση κι αν υπάρχει από τον πρώτο, μετά από τα Συλλαλητήρια ψηφίζει τον Σύριζα των Πρεσπών, των Μνημονίων, των Θεσμών, των έμφυλων ταυτοτήτων, των gay pride, των συμφώνων συμβίωσης ομοφυλοφίλων, της υπό ψήφιση τεκνοθεσίας αυτών, του αντισυνταγματικού από το ΣτΕ Μαθήματος Θρησκευτικών, της απαλλαγής του Χριστού από το αναθεωρημένο Σύνταγμα, της αποποινικοποίησης της βλασφημίας των Θείων, της αποποινικοποίησης σε πλημμέλημα της Εσχάτης Προδοσίας, και ομιλούμε μόνο για χαρακτηριστικά παραδείγματα…Όταν δύο στους πέντε εγγεγραμμένους δεν προσέρχονται στην κάλπη, όταν δύο στους τρεις ψηφοφόρους επιλέγει διπολικά τους δύο πρώτους που οι θέσεις και η πολιτική τους στην πράξη ταυτίζονται (απλά οι άλλοι αργούν να τα εφαρμόσουν)…Όταν "τουρκικό" κόμμα παίρνει την πλειοψηφία στη Θράκη...
Όταν τέλος, κόμμα ή κόμματα ή κομματικός σχηματισμός ή πολιτική προσπάθεια ή όπως αλλιώς λέγεται, δηλώνει ότι φιλοδοξεί να ελευθερώσει την πατρίδα, πατώντας επάνω στα ορθόδοξα νάματα, με άφθαρτους ανθρώπους, και δεν συγκεντρώνει ή δεν συγκεντρώνουν ούτε μία εκατοστιαία μονάδα, όσο αισιοδοξία μπορούν να φέρνουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες ψήφοι, η ελπίδα δυσκολεύεται. Κι όταν η ελπίδα δυσκολεύεται, η παρακμή είναι εκεί και σαρώνει.
Όχι, ο ελληνικός λαός δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των καιρών ούτε το διακύβευμα. Εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη εν πλήρει παρακμή. Κάποιοι άλλοι εζυγίσθημεν, εμετρήθημεν και ευρέθημεν μερικές δεκάδες χιλιάδες. Σε όλο το ορθόδοξο πατριωτικό φάσμα. Στον αυτονόητο χώρο δηλαδή που υπήρχε προ δεκαετιών πολλών. Πάλι καλά! Θα μπορούσε η μέτρηση να μην είχε αρχίσει καν.
*Ο Α.Κ.Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων