Ἡ Ψευδοεκκλησία δέν εἶναι FAKE NEWS
πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη
Θεσσαλονίκη, Porto Palace,
22/06/2019
Σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, Μᾶς ἀξίωσε καί φέτος ὁ Θεός, ἐν μέσῳ διώξεων, συκοφαντιῶν καί δικαστηρίων, νά βροῦμε τή δύναμη γιά τή διοργάνωση αὐτῆς τῆς εὐλογημένης θεολογικῆς Ἡμερίδας, μέ τήν ἀποκλειστική οἰκονομική στήριξη καί κάλυψη τῶν ἐξόδων ἀπό τίς ἐθελοντικές δωρεές τῶν μελῶν τῶν συλλόγων μας καί νά βγοῦμε μπροστά στόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐναντίον τῶν πάσης φύσεως αἱρετικῶν καί κυρίως τοῦ ἐμπνευστῆ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, τοῦ φυσικοῦ καί ἠθικοῦ αὐτουργοῦ τοῦ σχίσματος στήν Οὐκρανία. Μέ τό Οὐκρανικό αὐτοκέφαλο ὁ Βαρθολομαῖος, ἐντεταλμένος ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ σκότους νά καταστρέψει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μεταχειρίζεται τό πιό ὕπουλο παιχνίδι, γιά νά πετύχει τό σκοπό του. Παίζει ἕνα ἀπό τά τελευταῖα του χαρτιά στήν παρτίδα πού οἱ δαίμονες τῆς πνευματικῆς χαρτοπαιξίας τοῦ ὑποδεικνύουν. Ποντάρει τά ρέστα του στήν ψευδοεκκλησία τῆς Οὐκρανίας!!!
Ἀφορμή γιά τήν εἰσήγησή μου μέ θέμα: “Ἡ Ψευδοεκκλησία δέν εἶναι FAKE NEWS” ὑπῆρξε ἕνα οἰκουμενιστικό συνέδριο μέ τίτλο, «Fake News & Ἐκκλησία: Ὅταν ἡ ἀλήθεια δοκιμάζεται στόν φυσικό της χῶρο», πού διεξήχθη στή Θεσσαλονίκη τόν περασμένο Μάιο, στήν Παλαιά Φιλοσοφική Σχολή τοῦ ΑΠΘ.
Γίνεται φανερό ὅτι στό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο συγκρούονται δυό πόλοι· ἀπό τή μία τό Φανάρι, οἱ Θεολογικές Σχολές καί τά κυρίαρχα ΜΜΕ, πού μας κατηγοροῦν ὅτι κατασκευάζουμε καί διασπείρουμε ψευδεῖς εἰδήσεις, τά λεγόμενα fake news. Καί ἀπό τήν ἄλλη ἐμεῖς, πού ἀγωνιζόμαστε κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Κολυμπαρίου, τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκέφαλου καί πού ὑποστηρίζουμε ὅτι δημιουργοί καί προωθητές τῶν fake news εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ κατήγοροί μας.
Ποῦ ἄραγε βρίσκεται ἡ ἀλήθεια;
Ποιός δημιουργεῖ καί προωθεῖ τά fake news, καί κυρίως τί ἤ ποιός ἀποκομίζει κέρδος ἀπό αὐτά;
Πρίν ἀναφερθοῦμε στήν Ψευδοεκκλησία καί τά ψεύδη της, ἔχει ἀξία νά ὁρίσουμε ἐν συντομίᾳ τί εἶναι Ἐκκλησία.
Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Μία, μόνη καί ἀπόλυτη Ἀλήθεια, πού στηρίζεται στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε: “Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή.[1]” Καί ἐπειδή ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία εἶναι αἰώνια ταμειοῦχος τῆς Ἀληθείας, ἀήττητη, ἀκατάβλητη. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἀλλά δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Γνώρισμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά πολεμεῖται ἀπό ἐξωτερικούς, ἀλλά κυρίως ἐσωτερικούς ἐχθρούς.
Γράφει ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τούς ἐχθρούς της Ἐκκλησίας: “Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι τῆς Ἐκκλησίας; Πόσα τήγανα; Πόσοι κάμινοι, θηρίων ὀδόντες, ξίφη ἠκονημένα, καί οὐ περιεγένοντο; Ποῦ οἱ πολεμήσαντες; Σεσίγηνται καί λήθη παραδίδονται. Ποῦ δέ ἡ Ἐκκλησία; Ὑπέρ τόν ἥλιον λάμπει. Τά ἐκείνων ἔσβεσται, τά ταύτης ἀθάνατα»[2]… Ἐκκλησίαν δέ ἐάν πολεμῇς, νικῆσαι σέ ἀμήχανον· ….Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει…” (…«Οὐδέν Ἐκκλησίας δυνατώτερον ἄνθρωπε. Λῦσον τόν πόλεμον, ἵνα μή καταλύσῃ σου τήν δύναμιν· μή εἴσαγε πόλεμον, εἰς τόν οὐρανόν. Ἄνθρωπον ἐάν πολεμῇς, ἤ ἐνίκησας, ἤ ἐνικήθῃς. Ἐκκλησίαν δέ ἐάν πολεμῇς, νικῆσαι σέ ἀμήχανον· ὁ Θεός γάρ ἐστιν ὁ πάντων ἰσχυρότερος. Μή παραζηλοῦμεν τόν Κύριον; Μή ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμέν; Ὁ Θεός ἔπηξε, τίς ἐπιχειρεῖ σαλεύειν; Οὐκ οἶσθα αὐτοῦ τήν δύναμιν[3]…
»…Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν, μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γάρ τῆς πέτρας ἐστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει… Χριστός μετ’ ἐμοῦ καί τίνα φοβηθήσομαι; Κἄν κύματα κατ’ ἐμοῦ διεγείρηται, κἄν πελάγη, κἄν ἀρχόντων θυμοί. Ἐμοί ταῦτα πάντα ἀράχνης εὐτελέστερα»[4]»)
Ὁ σύγχρονος κόσμος καί μαζί του οἱ “Ὀρθόδοξοι” θεολόγοι, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, πού ἐμφοροῦνται ἀπό κοσμικό πνεῦμα, ἔχουν ἀπωλέσει τήν πίστη στήν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας. Κοινή πεποίθηση ὅλων εἶναι ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι σχετική. Αὐτό πρεσβεύει καί ὁ Οἰκουμενισμός, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἀποτελοῦν ὁδό σωτηρίας. Αὐτό κατοχυρώθηκε Συνοδικά στήν Ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ὅπου ὑπῆρξε ἀπόλυτη σχετικοποίηση τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, μέ τή διαβόητη ἔκφραση ὅτι “ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν”, καί μέ τήν ἔγκριση ὅλων τῶν βλάσφημων ἀποφάσεων τῶν συνεδριάσεων τοῦ ΠΣΕ. Τό τί εἶναι Ἐκκλησία, ἀπό δόγμα ἔγινε θεολογούμενο.
Ἄς δοῦμε τώρα τί εἶναι ἡ ψευδοεκκλησία.
Σήμερα, πού τό Συνοδικό Σύστημα δέ λειτουργεῖ ἁγιοπνευματικά, γιά νά καθορίσει μέ σαφήνεια ποῦ ξεκινᾶνε τά σχίσματα καί οἱ αἱρέσεις, ἡ ψευδοεκκλησία εἶναι μία πραγματικότητα.
Στήν ἔννοια τῆς ψευδοεκκλησίας μποροῦν νά ἐνταχθοῦν αὐτοί πού κηρύσσουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ” αἱρέσεις καί ἀνήκουν ἀκόμα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας· εἶναι αὐτοί τούς ὁποίους ὁ 15ος κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἀναφέρει ὡς ψευδεπισκόπους. Οἱ ψευδεπίσκοποι, μέ τίς αἱρετικές τους διδασκαλίες καί τό αἱρετικό τους φρόνημα, μετατρέπουν σιγά σιγά τά ὑγιῆ μέλη τῆς Ἐκλησίας σέ “… σεσηπότα μέλη καί ἀνιάτως ἔχοντα”. Γιά νά ἐπιστρέψει ἡ ὑγεία στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει τά μέλη αὐτά νά ἀποκοποῦν. Αὐτό ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στίς Ἁγίες Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, ἀφορίζοντας καί καθαιρώντας τούς ἀμετανόητους κληρικούς καί λαϊκούς, πού δίδασκαν αἱρέσεις. Σήμερα ὅλες οἱ αἱρέσεις, διαστρεβλώσεις, ἀλλοιώσεις, παρασιωπήσεις, νοθεύσεις τῆς Πίστης ὀνομάζονται διαφορετικότητα καί ὁ ἐναντίον τους ἀγώνας μισαλλοδοξία.
Μέ τή στενή ὅμως ἔννοια τοῦ ὅρου ψευδοεκκλησία, ἀναφερόμαστε, κατά τήν παροῦσα εἰσήγηση, στίς σχισματικές ψευδοεκκλησίες καί συγκεκριμένα στό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο.
Τί ἐννοοῦμε μέ τόν ὅρο Fake News;
Fake news εἶναι: «Ψευδεῖς, συχνά ἐντυπωσιακές πληροφορίες, πού διαδίδονται ὑπό τό πρόσχημα τῆς εἴδησης». Εἶναι οἱ ἐσκεμμένα λανθασμένες ἤ παραπλανητικές πληροφορίες, πού διακινοῦνται μέσω μίας πληθώρας μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης, κυρίως ἠλεκτρονικῶν, μέ σκοπό νά ἐπηρεάσουν τήν κοινή γνώμη, κυρίως εὐάλωτες καί εὐεπηρέαστες ὁμάδες. Ὑπῆρχαν πάντα ὡς ἕνα παραδοσιακό ἐργαλεῖο τῆς προπαγάνδας καί μέρος τῆς ἐπωνομαζόμενης «κίτρινης» δημοσιογραφίας. Αὐτά τά φαινόμενα, μαζί μέ τήν ἐλλιπῆ παιδεία καί ἐκπαίδευση, κάνουν διαχρονικά μερικούς ἀνθρώπους πιό εὐάλωτους στό ψέμα καί τίς λανθασμένες πληροφορίες[5]. Εἰδικά στήν περίπτωση τῶν ἐκκλησιαστικῶν fake news, ἡ ἀπουσία ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί ἡ ἄγνοια τῆς πατερικῆς διδασκαλίας, καθιστοῦν τό λαό ἕρμαιο στίς διαθέσεις διεφθαρμένων ρασοφόρων.
Πῶς ἡ ψευδοεκκλησία χρησιμοποιεῖ τό ψεῦδος;
Ἡ προώθηση καί ἐπιβολή τῆς ψευδοεκκλησίας στό λαό γίνεται μέ τή χρήση ψεύδους, μέ τίς ἑξῆς ἐκδοχές του:
- Ψεῦδος ὡς πρός τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
- Ἄλλη ἐκδοχή εἶναι τό ψεῦδος ὡς πρός τήν ἑρμηνεία τῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας.
- Τέλος ἡ ψευδοεκκλησία χρησιμοποιεῖ μία τρίτη ἐκδοχή τοῦ ψεύδους, τό ψεῦδος ὡς πρός τά γεγονότα.
- ἀποκρύπτουν τά γεγονότα πού δέν τούς συμφέρουν ἤ
- παρουσιάζουν τά γεγονότα μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά συμφωνοῦν μέ τούς Ἱερούς Κανόνες ἤ
- παρουσιάζουν ὡς αἱρετικούς ὅσους τούς ἐλέγχουν γιά τήν αἵρεσή τους. Καί
- χρησιμοποιοῦν τούς διαύλους ἐπικοινωνίας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κύρος, γιά νά περάσουν τήν ἄποψή τους.
Τά fake news τῆς φαναριώτικης προπαγάνδας εἰδικά στό θέμα τῆς Οὐκρανίας
Στήν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, ὅπως καί τοῦ Κολυμπαρίου, ἔχουμε τόν ὁρισμό τοῦ πατριαρχικοῦ fake news σέ ὅλες τίς ἐκδοχές του.
- Παρατηρεῖται ἀπόκρυψη γεγονότων:
- Παρουσιάζονται γεγονότα μέ ψευδή τρόπο:
Μακάρι νά ἦταν ἔτσι. Δυστυχῶς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι δημιουργός ψευδῶν εἰδήσεων καί τά φερέφωνά του διασπορεῖς αὐτῶν. Τό τί συμβαίνει πραγματικά στήν Οὐκρανία δέ θά τό μάθει ὁ ἐν ἑλλάδι πιστός ἀπό τά γραφεῖα τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων οὔτε ἀπό τά κυρίαρχα κανάλια ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων οὔτε ἀπό προκάτ ἐπιστημονικά συνέδρια, στά ὁποῖα συμμετέχει ὁ ὀλετήρας τῆς παιδείας κ. Γαβρόγλου. Θά τό μάθει ἀπό πραγματικούς φίλους τῆς ἀληθείας, πραγματικούς θεολόγους ἐπιστήμονες, πραγματικούς ἀγωνιστές τῆς Πίστης, πραγματικά κανάλια ἐπικοινωνίας (ἡ κατάνυξη εἶναι χαρακτηριστικό παράδειγμα), πού ζοῦν ἀπό μέσα τά γεγονότα, ἀπό ὅλους ὅσους μίλησαν ἤδη ἀπ’ αὐτό τό βῆμα καί θά μιλήσουν στή σημερινή Ἡμερίδα μας.
- Ἔχουμε ἐπίσης σπίλωση ἀντιπάλων.
α. Παρουσιάζει τόν Μόσχας ὡς ἄστοργο ἐθνοφυλετιστή, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖται ἀπό τή Ρωσία γιά τήν προώθηση τῶν συμφερόντων της στό ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας. Τήν ἴδια στιγμή πού κατηγορεῖ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας γιά γεωπολιτικά παίγνια, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐξόφθαλμα ἐξυπηρετεῖ τά γεωπολιτικά συμφέροντα τῶν ΗΠΑ, εἰς βάρος τῆς ἑνότητας τῶν ὀρθοδόξων. Στήν πραγματικότητα ἡ Κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται πνευματικά στή Μόσχα, ἀλλά ἔχει εὐρεία ἀνεξαρτησία. Ἐκτός αὐτοῦ πολλοί ἱερεῖς τῆς Οὐκρανίας ἔχουν διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ Μόσχας, γιά τά οἰκουμενιστικά του ἀνοίγματα.
β. Παρουσιάζονται οἱ ἐν Ἑλλάδι ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς ὡς σχισματικοί, ἐκτός Ἐκκλησίας. Μᾶς χαρακτηρίζουν ὡς ἄτομα μέ ψυχοπαθολογική ἀσθένεια, πού κατατρεχόμαστε ἀπό σύνδρομα καταδίωξης καί μεσσιανισμοῦ. Αὐτά ἀναφέρθηκαν στό συνέδριο “fake news καί Ἐκκλησία”.
- Ἔχουμε ἐκτενῆ χρήση φίλιων ΜΜΕ καί προσπάθεια φίμωσης τῆς ἀντίθετης γνώμης.
Συμπέρασμα :
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, μποροῦμε νά δώσουμε ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα πού τέθηκαν στήν ἀρχή τῆς εἰσήγησης:
α. Ποιός δημιουργεῖ καί προωθεῖ τά fake newς; Ξεκάθαρα ἡ φαναριώτικη προπαγάνδα μέ φερέφωνά της τίς θεολογικές σχολές καί τούς οἰκουμενιστές ἐπισκόπους, ὅσους σιωποῦν ἤ συμφωνοῦν.
β. Ποιός ἀποκομίζει κέρδος ἀπό τά fake news; Φυσικά τό Φανάρι, πού προωθεῖ πάσῃ θυσίᾳ τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τή διάλυση τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ σκοποί τοῦ Φαναρίου στό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο εἶναι ξεκάθαροι καί ὑπηρετοῦνται μέ τή διασπορά ψεμάτων. Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι ἐμεῖς δημουργοῦμε τά fake news σχετικά μέ τόν Οἰκουμενισμό, τό Κολυμπάρι, τό Οὐκρανικό αὐτοκέφαλο, ποιό ἄραγε εἶναι τό κέρδος μας; Κατασυκοφάντηση, διωγμοί καί δικαστήρια! Ἡ ἀπουσία προσωπικοῦ κέρδους ἀναγκάζει τούς συκοφάντες μας νά ἀναζητοῦν τήν αἰτία τῶν πράξεών μας στό ὑπερανεπτυγμένο ἐγώ μας, στίς μεσσιανικές φαντασιώσεις μας καί σέ ἄλλα φαιδρά καί ἀνόητα.
Ἡ ψευδοεκκλησία τοῦ Βαρθολομαίου, ἡ ψευδοεκκλησία τοῦ Κολυμπαρίου, ἡ ψευδοεκκλησία τῆς νέας Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει, καί ἡ καταγγελία μας αὐτή δέν εἶναι fake news. Τό ὑπόβαθρο τοῦ Οὐκρανικοῦ Αὐτοκέφαλου βρίσκεται στό Κολυμπάρι, πού θεμελίωσε μία αἱρετική ἐκκλησιολογία, καθώς στή βάση του ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι καί ἐκκλησιολογική αἵρεση. Ἡ προώθηση τῆς αἵρεσης, τοῦ ψεύδους δηλαδή, εἶναι δυνατή μόνο μέ ψέματα.
Ποιά εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη στάση μας ἔναντι τοῦ Φαναρίου καί ὅσων τό στηρίζουν;
Ἔχουμε ἁπτές ἀποδείξεις γιά τό ποῦ ὁδηγεῖ τά παιδιά του ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Πρῶτα ἀπό ὅλα βλέπουμε τό χάλι στό ὁποῖο ἔχει περιπέσει τό οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ὅλες οἱ ἀρχιεπισκοπές πού ἐξαρτῶνται ἀπό αὐτό. Ὅλοι, μά ὅλοι οἱ ἀρχιεπίσκοποι τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου, προδίδουν τήν Ὀρθοδοξία καί εἶναι σθεναροί ὑποστηρικτές τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἐπιφανεῖς ἱερωμένοι τοῦ πατριαρχικοῦ κλίματος δέν ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα. Ὅποιος σχετίζεται μέ τό φαναριώτη Πατριάρχη, παίζει τήν αἰώνια ζωή κορώνα γράμματα. Τζογαδόροι ψυχῶν εἶναι ἐκεῖ στό Φανάρι. Ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, δέν ἔχουν οὔτε ψίχα οὔτε φλοιό πνευματικῆς ἀγάπης. Κενοί ἀπό Χριστό, ἐπιλέγουν ἑωσφορικές ἀτραπούς μέ φοβερές συνέπειες γιά τούς ἴδιους καί γιά τό ποίμνιό τους.
Ἄς μή λησμονοῦμε τά φοβερά λόγια τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου γιά τούς ὑπεύθυνους σχισμάτων[7]:
Ὁ ὑπεύθυνος τοῦ Σχίσματος θ’ ἀντιμετωπίσει φοβερότατη τιμωρία.
«… ὁ τόν Χριστόν σφάττων καί διαξαίνων κατά μέλος, ποίας γεέννης οὐκ ἔσται ἄξιος; …Τόν Δεσπότην σου σπαράττεις καί οὐ φρίττεις; τά μέλη τά δεσποτικά διαξαίνεις καί οὐ τρέμεις; Οἶκος ἐστιν ἡ Ἐκκλησία πατρικός» (=ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος σφάζει καί διαμελίζει τό Χριστό, ποιᾶς κόλασης δέν θά εἶναι ἄξιος;… Τόν Δεσπότη σου κατασπαράζεις καί δέν φρίττεις; Τά μέλη τά δεσποτικά ξεσκίζεις καί δέν τρέμεις; Σπίτι πατρικό εἶναι ἡ Ἐκκλησία)[8].
Αἰτία ὅμως γενικότερη τῆς διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας θεωρεῖ ὁ Χρυσόστομός τη φιλαρχία, πού εἶναι τόσο ἐλεεινή, ὥστε νά ὀργίζει («παροξύνει») τό Θεό περισσότερο ἀπό κάθε τί.
«Οὐδέν οὕτως Ἐκκλησίαν δυνήσεται διαιρεῖν, ὡς φιλαρχία. Οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν, ὡς τό Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι» (=Τίποτα δέν θά μπορέσει νά διαιρεῖ τόσο τήν Ἐκκλησία ὅσο ἡ φιλαρχία. Τίποτα δέν ἐξοργίζει τόσο πολύ τό Θεό ὅσο τό νά διαιρεθεῖ ἡ Ἐκκλησία)[9].
Καί ἀναμφίβολα αἰτία εἶναι ἡ φιλαρχία καί ἡ ἀλαζονεία:
«…φιλαρχίας ἐστίν ἡ νόσος» (=ἡ νόσος προέρχεται ἀπό φιλαρχία)[10], «…οὐδέν οὕτως ἀποσχίζει σῶμα Ἐκκλησίας ὡς ἀλαζονεία» (=τίποτα δέν σχίζει τόσο πολύ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅσο ἡ ἀλαζονεία)[11].
Ὁ Χρυσόστομος γιά νά δείξει τό μέγεθος τοῦ κακοῦ πού δημιουργεῖ τό σχίσμα, λέγει πώς τήν ἁμαρτία τοῦ σχίσματος δέν ἐξαλείφει οὔτε ὁ μαρτυρικός θάνατος.
«Οὐδέ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τήν ἁμαρτίαν” (=«οὔτε τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου δέν μπορεῖ νά ἐξαλείψει αὐτήν τήν ἁμαρτία»)[12].
Φιλαρχία, ἀλαζονεία καί αἱρετικό φρόνημα ἔχουν ἀλλοιώσει κάθε ἔννοια ποιμαντικῆς μέριμνας ἀπό τόν τρόπο πού ὁ κ.Βαρθολομαῖος ἀσκεῖ τά ἱερά του καθήκοντα ὡς Πατριάρχης. Ὅποιος σκύψει στήν παναγιότητά του, ἀσχέτως ἄν εἶναι πρόστυχος ὁμοφυλόφιλος ἱερωμένος ἤ μασόνος ἤ πολέμιος τοῦ ἁγιοπατερικοῦ φρονήματος ἤ ἐχθρός του πατροπαράδοτου σεβάσματος, πριμοδοτεῖται γιά τήν ἀνέλιξή του στά ὑψηλά ἐπίπεδα τῆς κοσμικῆς ἤ ἐκκλησιαστικῆς νομενκλατούρας. Ὅποιος διαφωνήσει, κατά τό κοινῶς λεγόμενο, τόν τρώει ἡ μαρμάγκα.
Στήν πραγματικότητα ὅμως, ἐκεῖνος πού κερδίζει τήν εὔνοια τοῦ Πατριάρχη, καταντᾶ γεννίτσαρος τῆς Πίστης, ἐξασφαλίζοντας μία ἱστορική θέση στούς ἐχθρούς του Χριστοῦ, μέ ὀλέθριες συνέπειες γιά τήν ψυχή του. Ἐκεῖνος ὅμως πού δέχεται τήν πατριαρχική μῆνιν, ἐξαιτίας τῆς σταθερῆς του προσήλωσης στήν Ὀρθοδοξία καί τῆς δυναμικῆς ἀντιμετώπισης τῶν αἱρέσεων, ἔχει πολύ μεγάλη ἐλπίδα νά δεῖ πρόσωπο Θεοῦ.
Πιστεύω πώς καί μετά τό Οὐκρανικό σχίσμα, ὁ χριστιανός, πού δέ βλέπει τήν ἀνάγκη νά μεταχειριστεῖ τό τελευταῖο ὅπλο πού ἔχει στή διάθεσή του, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν ἐχθρό καί νά διαχωρίσει τή θέση του ἀπό αὐτόν, ὥστε νά περιφρουρήσει τήν Πίστη, ἐθελοτυφλεῖ. Ἡ διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί τῶν σύν αὐτῷ οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων, ἀποτελεῖ καταλυτικό χτύπημα στό μαλακό ὑπογάστριο τῆς παναίρεσης. Ἡ ἁγιοπατερική Ἀποτείχιση, ἡ ἁγία Ἀποτείχιση, εὐλογεῖ τόν ἀγώνα μας, ὥστε νά κατισχύσει τῆς αἱρέσεως καί νά ἀνατείλει τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Νά φυσήξει ὁ ἀέρας τῆς ἐλευθερίας, πού θά σκορπίσει τή σκλαβιά, τή μαυρίλα, τό σκότος τοῦ σβησμένου Φαναρίου.
Ἐλᾶτε, πατέρες καί ἀδελφοί μου, νά μιμηθοῦμε τούς μεγάλους ἁγίους της Πίστης μας, πού μέ τήν ἀνδρεία καί τό μαρτύριό τους, συνέτριψαν τούς αἱρετικούς καί τίς αἱρέσεις τους! Ἐλᾶτε νά προσκυνήσουμε τά λάβαρα τῆς Πίστης μας καί νά τά ὀρθώσουμε στά οὐράνια, προκαλώντας τρόμο στούς κακάσχημους αἱρετικούς! Ἐλᾶτε νά ἀποδείξουμε πώς καί στίς ἡμέρες μας ὑπάρχουν παλικάρια, πού ὑπομένουν διώξεις καί μαρτύρια, κρατώντας τήν ἀποτείχιση κορώνα στό κεφάλι τους. Ἔχουμε τό Ναζωραῖο στήν καρδιά μας! Ἀπό κεῖ δέν μπορεῖ κανείς νά Τόν ξηλώσει, ἐκεῖ δέν μπορεῖ νά Τόν σταυρώσει, δέν μπορεῖ κανείς νά Τόν ξεσκίσει! Αὐτός θά μᾶς προστατέψει καί θά σώσει τήν Ἐκκλησία Του, ἀρκεῖ νά ἀποδείξουμε ὅτι μία χούφτα πιστοί, στά χρόνια της ἀποστασίας, κράτησαν τό Χριστό στήν καρδιά τους, τίμησαν τήν Πίστη τῶν Πατέρων τους! Σᾶς εὐχαριστῶ!
[1] Ἰω. 14, 6
[2] Ὁμιλία πρό τῆς ἐξορίας 2, PG 52, 429
[3] Ὁμιλία πρό τῆς ἐξορίας 1, PG 52, 429.
[4] Ὁμιλία πρό τῆς ἐξορίας 1-2, PG 52, 427-430.
[5] Ὁ ὁρισμός τῶν fake news καί οἱ τρόποι καταπολέμησής τους. Θοδωρής Γεωργακόπουλος https://www.anoixtoparathyro.gr
[6] Ἰω. 17, 21
[7] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τόμος Β, ἔκδ. Ἀποστολική Διακονία
[8] (Εἰς Ἐφεσ., Ὁμιλ. ΙΑ’ 5-6: PG 62, 87)
[9] (Αὐτόθι)
[10] (PG 62, 86)
[11] (PG 60, 610)
[12] PG 62, 85)