Σάλπισμα Ζωής: Η στάση των αυτοκεφάλων Εκκλησιών έναντι του Ουκρανικού αυτοκεφάλου.

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας

Αγαπητοί πατέρες, κύριοι και κυρίες σύνεδροι, αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί.

Δεν προλάβαμε να συνέλθουμε από την λαίλαπα της συνόδου του Κολυμπαρίου, δεν προλάβαμε να πάρουμε μια ανάσα από την οικουμενιστική και Aμερικανοκίνητη σύνοδο της Κρήτης, και νέα θύελλα έπληξε και πλήττει την Εκκλησία. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αυτοβούλως, αυτεπαγγέλτως, αυθαιρέτως, πάντως όχι κανονικώς, ανακήρυξε το «αυτοκέφαλον» ως Εκκλησίας, όχι της Κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, που και εκεί δεν είχε δικαίωμα παρέμβασης, (Βλέπε π. Θεοδώρου Ζήση: «ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ»), αλλά ενός συνονθυλεύματος χριστιανικών σχισματικών ομάδων της Ουκρανίας. Σε έγγραφο του Γραφείου επί των αιρέσεων, της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς υπό τον τίτλο: «Η Ορθοδοξία οδηγείται σε μεγάλο σχίσμα» με ημερομηνία 21-1-2019 διαβάζουμε: «Τώρα πλέον είναι ολοφάνερο ότι η παγκόσμια Ορθοδοξία, μετά την μονομερή απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγήσει καθεστώς Αυτοκεφαλίας σε μια «Εκκλησία», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνονθύλευμα σχισματικών, καθηρημένων και αυτοχειροτονήτων, οδηγείται με γοργά βήματα σε ένα νέο μεγάλο σχίσμα, ίσως το δεύτερο μεγάλο σχίσμα μετά από αυτό του 1054, με ανυπολόγιστες εκκλησιαστικές συνέπειες για την πανορθόδοξη ενότητα και προς μεγίστη χαρά των εχθρών της.»[1]

Οι δύο «Σχισματικές Χριστιανικές Ομάδες» που διαρθρώνουν τη «νέα εκκλησία» υπό την ονομασία «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (UOC)», είναι: α) Η «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας-Πατριαρχείο Κιέβου» και β) Η «Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία»

Σαφώς εκ των δηλώσεων είναι και πάλι προφανής ο υποβολέας των ενεργειών του Φαναρίου. Τούτο το συμπέρασμα προκύπτει από την διακριτική διπλωματική στήριξη της Ουάσινγκτον προς το Φανάρι για την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας, όπως διατυπώθηκε από την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ, στα τέλη Σεπτεμβρίου 2018. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο ειδικός εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Κερτ Φόλκερ, έδωσε πολιτική χροιά στην απόφαση για αυτοκεφαλία, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Ο διαχωρισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Μόσχας θα τονίσει το γεγονός ότι, σε πολιτική διάσταση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχασε την Ουκρανία». Και πρόσθεσε: «Η Ουκρανία σήμερα είναι πιο ενωμένη, περισσότερο εθνική και πιο προσανατολισμένη προς την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τη Δύση από ποτέ άλλοτε».[2]

Δεδομένο επίσης που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο με επιστολή του, (αρ. πρωτ.119/24-12-2018), ζήτησε από τις δεκατρείς τοπικές αυτοκέφαλες Εκκλησίες να αναγνωρίσουν την Αυτοκεφαλία και τη νέα «Εκκλησία» της Ουκρανίας. Μακράν της «κανονικότητας» οι κινήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τελείως ξένη προς το Ορθόδοξον πολίτευμα των Αγίων Πατέρων η «επιβολή» παντί τω τρόπω… της νέας κατάστασης.

Θα προσπαθήσουμε στον λίγο χρόνο μιας εισήγησης, να παρουσιάσουμε κατά το δυνατόν περιληπτικά και αντιπροσωπευτικά, τη στάση των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών έναντι των πρωτοβουλιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

1· Εκκλησία Αλεξανδρείας

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, πλαγίως πλην σαφώς, εκφράζει την αρνητική του θέση στις μεθοδεύσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σε άρθρο του Ανδρέα Λουδάρου στις 28-9-2018 στην ιστοσελίδα Ορθοδοξία [3] υπό τον τίτλο:

«Πρωτοβουλία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κατά της κίνησης του Οικουμενικού Πατριάρχη για Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος,…….. δήλωσε το πρωί από την Οδησσό όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη.

«Σεβασμιώτατε είμαι πάντα κοντά σας» είπε προς τον μητροπολίτη Αγαθάγγελο, και συνέχισε «Θα προσπαθήσω με τις δυνάμεις μου να ενημερώσω όλους για την κατάσταση στην Ουκρανία. Η Εκκλησία της Ουκρανίας πρέπει να μείνει στην κανονικότητά της. Δεν έχει ανάγκη εμείς να της δώσουμε κάτι παραπάνω διότι ήδη το έχει σαν Εκκλησία Ορθόδοξη του Χριστού».

2 · Εκκλησία Αντιοχείας

Περίπου στο ίδιο πνεύμα και η στάση του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Στην ιστοσελίδα Βήμα Ορθοδοξίας [4], σε άρθρο στις 8-1-2019 υπό τον τίτλο:

«Παράλογο να επιχειρείς να σταματήσεις ένα σχίσμα με τίμημα την ενότητα της Ορθοδοξίας», διαβάζουμε:

Απαντώντας στο αίτημα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να αναγνωρίσει την νεοσύστατη εκκλησία, ο Πατριάρχης Ιωάννης 10ος της Αντιόχειας έγραψε: Δεν είναι λογικό να σταματήσουμε ένα σχίσμα με τίμημα την ενότητα του Ορθοδόξου κόσμου.».

3 · Εκκλησία Ιεροσολύμων

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διατυπώνει με σαφήνεια την θέση του έναντι του Ουκρανικού προβλήματος. Στην ιστοσελίδα Dimpenews [5] σε άρθρο στις 17-5-2019 υπό τον τίτλο: «Αμετακίνητο το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο ουκρανικό. Συνάντηση Πατριάρχη Θεόφιλου και Μητροπολίτη Ονούφριου.» διαβάζουμε: «Ο Μητροπολίτης Ονούφριος της μόνης κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο Γ΄ την Παρασκευή 17.5.2019…… Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πάντα σε κατάσταση δοκιμών και διώκεται από τον κόσμο- δήλωσε ο Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ- λόγω αυτού, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία διέρχεται μια ιδιαίτερη περίοδο στην ιστορία της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία των Ιεροσολύμων πάντοτε προσεύχεται στα ιερά των Αγίων Τόπων όπως ο Κύριος στηρίξει την εκκλησία και τους πιστούς της στην Ουκρανία».

4· Εκκλησία Ρουμανίας

Σε άρθρο της ιστοσελίδας ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ [6] στις 22-2-2019 υπό τον τίτλο:

«Η Ιερά Σύνοδος του Πατρ. Ρουμανίας συζήτησε για την ουκρανική αυτοκεφαλία», το Πατριαρχείο Ρουμανίας διαμηνύει την αρνητική του στάση έναντι των κινήσεων της Κωνσταντινούπολης. Διαβάζουμε επιλεκτικά:

Όσον αφορά την εκκλησιαστική κατάσταση στην Ουκρανία, η Ιερά Σύνοδος τόνισε τις ακόλουθες πτυχές:

2. …….. Σε περίπτωση ανεπιτυχούς διμερούς διαλόγου, (για την επίλυση του υπάρχοντος επί τριακονταετία σχίσματος) είναι απαραίτητο να συγκαλέσει (το Οικουμενικό Πατριαρχείο), Σύναξη όλων των Αρχηγών Ορθοδόξων Εκκλησιών για την επίλυση του υπάρχοντος προβλήματος.

5· Εκκλησία Βουλγαρίας

Η έκφραση του σεβασμού στους Ιερούς κανόνες, διέπει τη στάση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Ρομφαία [7] σε άρθρο στις 22-6-2018 υπό τον τίτλο: «Εκκλησία της Βουλγαρίας για Ουκρανία: ''Να τηρηθούν αυστηρά οι Ιεροί Κανόνες''»

«Στο θέμα της εκχώρησης αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας τονίζει την αυστηρή τήρηση των ιερών κανονών.»

6· Εκκλησία Γεωργίας

Φαίνεται ότι στην Γεωργία παίζεται «επικίνδυνο» παιχνίδι. Αυτό μας αφήνουν να συμπεράνουμε οι δηλώσεις του Πρωθιερέα Ανδρέα Τζακμαϊτζέ. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Ρομφαία [8] σε άρθρο στις 22-1-2019 υπό τον τίτλο: «Πατριαρχείο Γεωργίας: ''Απαράδεκτο να δεχόμαστε πιέσεις για αναγνώριση της νέας Εκκλησίας στην Ουκρανία''»

Απαράδεκτες χαρακτηρίζει τις πιέσεις που δέχεται από ορισμένους εγχώριους πολιτικούς και μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς για να αναγνωρίσει την νέα Έκκλησία της Ουκρανίας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας.

"Υπάρχει μια συνεχιζόμενη πίεση στην Εκκλησία μας και στον κλήρο για να υποστηρίξουν την δημιουργία της νέας Εκκλησίας στην Ουκρανία, και όποιος δεν τον κάνει έχει φιλορωσικές τάσεις" - δήλωσε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Τύπου του Πατριαρχείου Πρωθιερέας Ανδρέας Τζακμαϊτζε.

7· Εκκλησία της Κύπρου

Σε άρθρο στις 18-2-2019, υπό τον τίτλο: «Οι αποφάσεις της Εκκλησίας της Κύπρου για την Ουκρανία», στην ιστοσελίδα Ρομφαία [9] διαβάζουμε επιλεκτικά:

6. Ἡ δισχιλιετὴς πείρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλὰ καὶ τῆς καθόλου Ορθόδοξης Ἐκκλησίας, μᾶς δημιουργεῖ ἀμφιβολίες ὡς πρὸς τὴ δυνατότητα ἐπικύρωσης ἐκ τῶν ὑστέρων, χειροτονιῶν ποὺ ἔγιναν ἀπὸ καθαιρεμένους, ἀφορισμένους καὶ ἀναθεματισμένους ἐπισκόπους. Τὴν καθαίρεση, ἀφορισμὸ καὶ ἀναθεματισμὸ κάποιων προσώπων ποὺ πρωτοστάτησαν στὴν Οὐκρανικὴ κρίση, δεχτήκαμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι. Τὸ ἔκκλητο, ὅταν ὑφίσταται, θὰ πρέπει νὰ ἔχει κάποιους χρονικοὺς περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴν ὑποβολὴ καὶ τὴν ἐξέτασή του.

…………………………

Ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς ἐν Οὐκρανία Ἐκκλησίας φρονοῦμεν ὅτι:

Ἡ ἐξαγγελία τῆς παραχώρησης τῆς αὐτοκεφαλίας στὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔγινε μὲ σκοπὸ τὴν εἰρήνευση καὶ τὴν ἐπίτευξη τῆς ἑνότητας τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Δὲν ἀμφισβητοῦμε αὐτὸν τὸν σκοπό. Μέχρι στιγμῆς ὁ σκοπὸς αὐτὸς δὲν ἔχει ἐπιτευχθεῖ.

8· Εκκλησία της Πολωνίας

Ευθέως και σαφώς ομιλεί η Εκκλησία τη Πολωνίας. Σε άρθρο της ιστοσελίδας ekklisiaonline [10] στις 4-1-2019 υπό τον τίτλο:

«Εκκλησία Πολωνίας: ΟΧΙ στην Εκκλησία της Ουκρανίας», συναντάμε την πρέπουσα αυστηρότητα, χωρίς όμως και πάλι το συνεπαγωγικό «δια ταύτα». Το δεν αναγνωρίζω, δεν αναφέρεται πουθενά στους Ιερούς κανόνες. Οι Ιεροί κανόνες αναφέρονται στην «κοινωνία εν τοις μυστηρίοις και ταις προσευχαίς». Μας αρέσει δεν μας αρέσει εκεί εστιάζεται η προσοχή των Αγίων Πατέρων. Διαβάζουμε λοιπόν:

Την άρνησή του να αναγνωρίσει τη νέα Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, εκφράζει με επιστολή του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ. Σάββας.

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Πολωνίας υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι «σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες οι σχισματικές ομάδες μπορούν να επιστρέψουν στην κανονικότητα μόνο μέσω της μετάνοιας, ενώ το επιτίμιο μπορεί να το άρει μόνο εκείνος που το επέβαλε» και προσθέτει ότι «ο Φιλάρετος και οι οπαδοί του δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως πραγματικοί ποιμένες που μπορούν να τελέσουν μυστήρια.

9· Εκκλησία της Αλβανίας

Εξαιρετική η προσέγγιση της Εκκλησίας της Αλβανίας. Θα παρουσιάσουμε μεγαλύτερο μέρος της αποφάσεως της, γιατί απλά στοιχειοθετεί το μέγα «κατηγορώ» έναντι των θέσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αλλά μόνο το «κατηγορώ». Είναι αρκετό;

Στην ιστοσελίδα λοιπόν, της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας [11] σε άρθρο στις 9-3-2019 υπό τον τίτλο: «Η Εκκλησία της Αλβανίας αρνείται να αναγνωρίσει την “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας”, την οποία δημιούργησε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως», επισημαίνουμε:

……..Ὁ αὐτός πόνος καί ἡ ἀγωνία διά τήν διαφύλαξιν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας υποχρεώνει ἡμᾶς νά διατυπώσωμεν θεμελιώδη ἀμφιβολίαν, ὡς πρός τήν ἐπικύρωσιν ἀναδρομικῶς χειροτονιῶν τελεσθεισῶν ὑπό καθῃρημένου, ἀφωρισμένου καί ἀναθεματισμένου προσώπου. Ἡ πολιτεία τοῦ τελέσαντος τάς ἐν λόγῳ πράξεις κ. Φιλαρέτου Ντενισένκο (πρωταγωνιστοῦ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως) εἶναι ἀποκαλυπτική. Χειροτονηθείς Ἐπίσκοπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας τό 1962, διετέλεσεν μεταξύ ἄλλων Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων αὐτοῦ καί Μητροπολίτης Κιέβου. Τό 1991 ἐζήτησεν αὐτοκεφαλίαν, οὐχί ἀπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀλλά ἀπό τήν κατ’ αὐτόν τότε «Μητέρα Ἐκκλησίαν», τό Πατριαρχεῖον Μόσχας. Τό 1992 καθῃρέθη, ἐνῷ τό 1997 ἀφωρίσθη καί ἀνεθεματίσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ὀργανικοῦ μέλους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἐνεργειῶν τούτων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

Ὅσον χρόνον ὁ κ. Φιλάρετος ἦτο καθῃρημένος καί ἀναθεματισμένος ἐτέλεσεν ἀντικανονικῶς τελετουργίας, μή συνιστώσας ἔγκυρα μυστήρια. Συνεπῶς καί αἱ τελεσθεῖσαι ὑπ’ αὐτοῦ χειροτονίαι εἶναι ἀνυπόστατοι, κεναί, στερούμεναι τῆς θείας χάριτος καί τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μεταξύ αὐτῶν καί αἱ χειροτονίαι εἰς διάκονον, πρεσβύτερον καί τελικῶς εἰς ἐπίσκοπον τοῦ γραμματέως αὐτοῦ Σεργκέι Ντουμένκο, νῦν Μητροπολίτου Ἐπιφανίου. Ἐν τῷ Ὑμετέρῳ Γράμματι τῆς 24ης Δεκεμβρίου 2018 σημειοῦται:«…ἀποκαταστήσαντες τούτους εἰς τούς οἰκείους αὐτοῖς ἀρχιερατικούς καί ἱερατικούς βαθμούς…». Διερωτώμεθα, ὅμως, κατά πόσον αἱ τελεσθεῖσαι ὑπό τοῦ κ. Φιλαρέτου χειροτονίαι, ἀφωρισμένου καί ἀναθεματισμένου ὄντος, ἀπέκτησαν, ἐξ ὑστέρου, ἄνευ κανονικῆς χειροτονίας ἁγιοπνευματικήν ἐγκυρότητα καί γνησίαν σφραγῖδα ἀποστολικῆς διαδοχῆς.

Πανορθοδόξως ἀναγνωρίζεται ὡς θεμελιώδης ἐκκλησιολογική ἀρχή ὅτι αἱ χειροτονίαι τῶν σχισματικῶν καί αἱρετικῶν, ὡς «μυστήρια» ἔξω τῆς Ἐκκλησίας τελεσθέντα, εἶναι ἄκυροι, πολλῷ δέ μᾶλλον αἱ χειροτονίαι ὑπό καθαιρεθέντος καί ἀφορισθέντος. Ἡ βασική αὕτη ἀρχή, ἡ ἀρρήκτως συνδεομένη μετά τῆς περί Ἁγίου Πνεύματος Ὀρθόδοξου διδασκαλίας, ἀποτελοῦσα ἀπαρασάλευτον κρηπῖδα τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, πεποίθαμεν ὅτι δέν δύναται νά παραθεωρηθῇ.

Δυσκολευόμεθα νά κατανοήσωμεν ὅτι τά ἄκυρα καί ἀνυπόστατα καθίστανται «κατ’ οἰκονομίαν» πνευματοφόρα· ὅτι πράξεις ἀποτελοῦσαι ἐπανειλημμένην βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, (ὅπως ἡ ἐπίκλησις ὑπό τοῦ τότε ἀφωρισμένου κ. Φιλαρέτου «ἡ Θεία Χάρις… προχειρίζεται… εὐξώμεθα ὑπέρ αὐτοῦ ἵνα ἔλθῃ ἐπ’ αὐτοῦ ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος»), ἀναγνωρίζονται ἐκ τῶν ὑστέρων «κατ’ οἰκονομίαν». Εἶναι δέ, τέλος, γνωστόν ὅτι κατά τήν πρόσφατον Ἑνωτικήν Σύνοδον ἡ ἐπιλογή καί ἐκλογή τοῦ νέου Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ὑπῆρξεν ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιμονῆς τοῦ κ. Φιλαρέτου, σήμερον πλέον ἐπισήμως ἀποκαλουμένου ἐν Οὐκρανίᾳ «Ἁγιωτάτου Ἐπιτίμου Πατριάρχου Κιέβου καί πάσης Ρῶς-Οὐκρανίας». Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω διερωτώμεθα διά την προσθήκην τοῦ ὀνόματος τοῦ Μητροπολίτου Ἐπιφανίου εἰς τά Ἱερά Δίπτυχα.

……………..

Στοιχοῦσα τῷ περί συνοδικότητος πνεύματι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἡ κατ’ Ἀλβανίαν Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία ἀπευθύνει θερμήν παράκλησιν, ὅπως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀξιοποιοῦν τό κατ’ἐξοχήν προνόμιον τοῦ συντονισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, συγκαλέσῃ τό συντομώτερον δυνατόν Πανορθόδοξον Σύναξιν ἤ Σύνοδον, προκειμένου νά προληφθῇ ὁ ἐμφανής κίνδυνος δημιουργίας ὀδυνηροῦ Σχίσματος, ἀπειλοῦντος τήν ἀξιοπιστίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν πειστικήν αὐτῆς μαρτυρίαν εἰς τόν σύγχρονον κόσμον.

10· Εκκλησία της Τσεχίας και Σλοβακίας

Διαβάζουμε σε άρθρο της ιστοσελίδας ΑΡΧΩΝ [12] στις 11-10-2018 υπό τον τίτλο: «Ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας για τις εξελίξεις στην Ουκρανία»

Στις 11 Οκτωβρίου 2018 στην επιστολή του προς τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλο ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας Ροστισλάβ λέγει:

Απαντώντας στο Γράμμα Σας από 1ης Οκτωβρίου 2018, θέλω να Σας διαβεβαιώσω, Αγιώτατε, για το αμετάβλητο της θέσεώς μου έναντι της ωμής παρεμβάσεως των κρατικών αρχών στην Ουκρανία στα εσωτερικά της Εκκλησίας…...

Ως μόνο κανονικό Προκαθήμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας η οικουμενική Ορθοδοξία αναγνωρίζει τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο.

Και αποκαλύπτει!!!

Αυτό, εκφράζοντας όλους τους παρισταμένους, τόνισε κατ’ επανάληψιν και επιβεβαίωσε ο Παναγιώτατος Προκαθήμενος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην από 21ης έως 27ης Ιανουαρίου 2016 στο Σαμπεζύ Γενεύης γενομένης Σύναξης Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Αφήσαμε στο τέλος τις θέσεις δύο Εκκλησιών. Της Ρωσίας και της Σερβίας. Και αυτό γιατί και οι δύο αυτές Εκκλησίες, μέσα από τις γραπτές θέσεις τους, εκφράζουν την όντως Ορθόδοξη θέση και στάση απέναντι στην φουρτούνα που προκλήθηκε, από τις κινήσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας.

· Εκκλησία της Ρωσίας

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Ρομφαία [13] σε άρθρο στις 18-10-2018 υπό τον τίτλο:

«Το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Μόσχας για την διακοπή κοινωνίας»

Με μεγάλο πόνο η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας πληροφορήθηκε το από της 11ης Σεπτεμβρίου 2018 ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως περί: ανανέωσης της αποφάσεως «χορήγησις αὐτοκεφαλίας είς την Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας», ανασύστασης στο Κιέβο «Σταυροπήγιον» Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, «αποκατάστασης εἰς τόν ἀρχιερατικόν ἤ ἱερατικόν βαθμόν» των αρχηγών του ουκρανικού σχίσματος και των συν αυτούς και τους «πιστούς αὐτῶν εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν», άρσεως «τής ισχύος» του Συνοδικού Γράμματος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1686 σχετικά με την παραχώρηση της Ιεράς Μητροπόλεως Κιέβου στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.

Αυτές τις άνομες αποφάσεις η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως έλαβε μονομερώς, αγνοώντας τις κλήσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, καθώς και των κατά τόπους Ορθοδόξων αδελφών Εκκλησίων, των Προκαθημένων τους και των Αρχιερέων προς πανορθόδοξη συζήτηση επί του θέματος.

Η κοινωνία μετά των εισερχομένων εις σχίσμα, πολύ δε περισσότερο με τους αφορισμένους από την ίδια την Εκκλησία εξομοιώνεται με την συμμετοχή στο σχίσμα και αυστηρά καταδικάζεται από τους Κανόνες της Αγίας Εκκλησίας: «Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας» (B´ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Τοπικῆς Συνόδου, Ι´ και ΙΑ´ Ἀποστολικοὶ Κανόνες).

Η απόφαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως περί «ἀποκαταστάσεως» κανονικής υπόστασης και επαναφορά σε εκκλησιαστική κοινωνία του αφορισμένου από την Εκκλησία πρώην Μητροπολίτου Φιλαρέτου Ντενισένκο, αγνοεί μια σειρά ληφθέντων αποφάσεων των Ιερών Συνόδων της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, των οποίων η νομιμότητα δεν υφίσταται αμφιβολίας.

………….

Αποδοχή σε κοινωνία του σχισματικού και αναθεματισμένου από άλλη Τοπική Εκκλησία ατόμου με όλους τους υπ᾽ αυτού χειροτονημένους «επισκόπους» και «κληρικούς», επιβολή σε ξένα κανονικά όρια, απόπειρα απόταξης από τα ιστορικά πεπραγμένα – όλα αυτά οδηγούν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εκτός ορίων κανονικότητας, και προς μεγάλη μας θλίψη κάνει αδύνατη την συνέχιση ευχαριστιακής κοινωνίας με τους Ιεράρχες του, τους κληρικούς του και τους πιστούς.

Από σήμερα και έως της ακύρωσης από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως των ειλημμένων υπ᾽ αυτού αντικανονικών αποφάσεων, για όλους τους κληρικούς της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καθίσταται αδύνατον η συλλειτουργία με κληρικούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και για τους λαϊκούς ακόμη η συμμετοχή στα υπ᾽ αυτών τελούμενα Άχραντα Μυστήρια. Η προσχώρηση Αρχιερέων και Ιερέων από την Κανονική Εκκλησία στους σχισματικούς ή ευχαριστιακή κοινωνία μαζί τους συνιστά κανονικό έγκλημα και επισύρει σε αντίστοιχες ποινές.

· Εκκλησία της Σερβίας

Σε άρθρο της Ιστοσελίδας Ρομφαία [14] στις 28-2-2019 υπό τον τίτλο:

«Πατριαρχείο Σερβίας: ''Δεν αναγνωρίζουμε την λεγόμενη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας''» , διαβάζουμε:

Η επιστολή του Πατριαρχείου Σερβίας:[15]

Μένουμε στην καταληκτική θέση της απάντησης του Πατριαρχείου Σερβίας:

«Τέλος είμεθα νομοτελώς ηναγκασμένοι, όπως συστήσωμεν τοις τε Πανιερωτάτοις Ιεράρχαις και τοις τιμίοις κληρικοίς της Εκκλησίας ημών το απέχειν της λειτουργικής και κανονικής κοινωνίας ου μόνον μετά του προειρημένου Επιφανίου Ντουμέγκο και των συν αυτώ, αλλά και μετά των συλλειτουργούντων και κοινωνούντων αυτοίς αρχιερέων και κληρικών, συνωδά τη ιεροκανονική αρχή, ότι ο κοινωνών ακοινωνήτω αποβαίνει και αυτός ακοινώνητος.»

· Εκκλησία της Ελλάδος

Διαβάσαμε με λύπη την είδηση της χειροτονίας από τους σχισματικούς της Ουκρανίας, Έλληνος κληρικού, του αρχιμανδρίτου της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Επιφάνιου Δημητρίου σε επίσκοπο Ολβίας.[16] Με λύπη δεχθήκαμε και την είδηση της συγχαρητήριας υποδοχής, προς τον χειροτονηθέντα ακοινώνητο κατά τους Ιερούς Κανόνες νέο «επίσκοπο» Ολβίας από τον μητροπολίτη Φθιώτιδος.[17]

Είδαμε δυστυχώς ευθέως, όχι πλαγίως… όμως σαφώς την κοινωνία σε συμπροσευχή μετά του ψευδεπισκόπου Επιφανίου, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου στα ονομαστήρια του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.[18]

Ελπίζουμε η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στην Κωνσταντινούπολη, να είναι μία διπλωματική απλά κίνηση, και να μην θεωρηθεί από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως τετελεσμένο γεγονός… η αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας έτσι όπως την επέβαλαν οι κινήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Αγαπητοί πατέρες, κύριοι και κυρίες σύνεδροι, αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί.

Είναι σαφής η κανονική αυθαιρεσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως εκ τούτου σημαντικότατη η στάση των υπολοίπων Εκκλησιών.

Όμως κάτι που πρέπει να εντοπίσουμε και να το υπογραμμίσουμε και να το γράψουμε και με έντονα γράμματα. Εκτός από το Πατριαρχείο Μόσχας και το Πατριαρχείο Σερβίας, οι υπόλοιπες αυτοκέφαλες Εκκλησίες ακόμα και η Εκκλησία της Αλβανίας, ναι μεν δεν αναγνωρίζουν και δεν συμφωνούν με τα όσα μονομερώς πράττει το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά ωσάν να μην γνωρίζουν τους κανόνες, μένουν μόνο στην «μη αναγνώριση». Έτσι όμως η «ασθένεια» της κοινωνίας με σχισματικούς και καθηρημένους, δυστυχώς και με ουνίτες, υφέρπει μέσα στην Εκκλησία.

Ευτυχώς οι Ιεροί κανόνες «επισκοπούν» του σώματος της Εκκλησίας. Όσοι λοιπόν κοινωνούν άμεσα ή έμμεσα με τις σχισματικές ομάδες της Ουκρανίας, οι Ιεροί κανόνες τους καθιστούν σχισματικούς. Τους καθιστούν ακοινώνητους.

Σας ευχαριστώ.