του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Καθημερινά γινόμαστε αυτόπτες και αυτήκοοι
μάρτυρες όλο και περισσότερων γεγονότων, φαινομένων και κάθε λογής άλλων
τεκμηρίων της πορείας προς τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας ζοφερής
πραγματικότητας κατά τα σχέδια των υπηρετών της Νέας Εποχής. Μιας πορείας που
εδώ και μερικά χρόνια εξελίσσεται πλέον με καταιγιστικούς ρυθμούς. Και το
λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα είναι ασφαλώς ένα από τα κυρίαρχα θέματα της
ατζέντας.
Αφορμή για το συγκεκριμένο σχόλιο μας έδωσαν κάποια άκρως χαρακτηριστικά
εξώφυλλα κορυφαίου νεοταξικού διεθνούς περιοδικού, αλλά και τα αφιερώματα που
περιλαμβάνονται στο πλέον χαρακτηριστικό ίσως τεύχος:
«Πώς τα κύματα των μεταναστών δίνουν πνοή στο
μέλλον», «Αναδιαμορφώνοντας μία ήπειρο», «Κερδίζοντας τον πόλεμο εναντίον του ρατσισμού», «Οι μύθοι της πολιτιστικής ταυτότητας», «Τα οφέλη όταν τά
παιδιά προέρχονται από 2 φυλές». Πολύ ενδιαφέρον όμως είναι και ότι δεν μιλάμε
καν για πολύ πρόσφατα τεύχη (απλώς πρόσφατα υπέπεσαν στην αντίληψη του
γράφοντος). Ενδεικτικό και αυτό του βάθους χρόνου και της έντασης με την οποία
δουλεύει εδώ και πάρα πολύ καιρό η προπαγάνδα των αφεντικών.
Για όσους επιμένουν βέβαια ακόμη εν
μακαριότητι να βλέπουν γύρω μας πονεμένους πρόσφυγες και εν κινδύνω
εκπατρισμένους μετανάστες, ό,τι κι αν πει κάποιος, είναι εντελώς μάταιο. Για
όσους όμως έχουν αρχίσει έστω και την εσχάτη ώρα να κλονίζονται και να ξυπνάνε,
υποψιαζόμενοι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο αθώα όσο ενδεχομένως πίστευαν
μέχρι πρόσφατα, τέτοια αφιερώματα από κορυφαίους επικοινωνιακούς πλασιέδες του
εκκολαπτόμενου νεοταξικού Brave New World είναι πράγματι εξαιρετικά
εύγλωττα. Μία τακτικά επαναλαμβανόμενη πλύση εγκεφάλου που σκοπό έχει να
εμπεδώσει στις συνειδήσεις των ζαλισμένων ανθρώπινων κοπαδιών του δήθεν
προηγμένου δυτικού κόσμου ότι το μαύρο είναι άσπρο, ο στημένος μαζικός
λαθροεποικισμός αθέλητη αλλά αναπόφευκτη πλέον συνέπεια, τα ζοφερά σχέδια των
αφεντικών του πλανήτη ανθρωπιστική επιχείρηση, η απολύτως κατευθυνόμενη
δημογραφική και εθνολογική αποσύνθεση της Ευρώπης αναγκαία (έως και ευοίωνη)
πραγματικότητα, η εν εξελίξει δημιουργία μίας νέας παγκόσμιας φυλής (και μιας
νέας παγκόσμιας θρησκείας) πάνω στα προτάγματα της Νέας Εποχής αναπόδραστο και
πλήρως φυσιολογικό γεγονός.
Συχνά παραμένουν βεβαίως τα αφιερώματα και
στα άλλα παρεμφερή θέματα της ατζέντας. Άλλωστε θέματα όπως ο «σεβασμός του
διαφορετικού», ο αντιρατσισμός, η αγαπολογία, η αποδοχή της κάθε διαστροφής
είναι στενά συνυφασμένα με το δήθεν προσφυγικό. Στενά συνυφασμένα, δεδομένου ότι ο στόχος είναι μια παγκόσμια
ισοπεδωμένη κοινωνία όχι μόνο χωρίς φυλές, αλλά και χωρίς φύλα, χωρίς εθνικές
και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς άλλες διαφορές.
Και βεβαίως σταθερά έκδηλο είναι και το αντιχριστιανικό μένος (θυμίζω τα
ανεκδιήγητα δήθεν επιστημονικά ψέματα για την πίστη μας αλλά και τις απίστευτες
βλασφημίες κατά του ίδιου του Χριστού που εκτοξεύονται κατά καιρούς εδώ και
πολλά χρόνια, συνήθως πριν από το εκάστοτε Πάσχα). Λογικό και αυτό, αφού ο
δρόμος προς την Πανθρησκεία προϋποθέτει τη σπίλωση, νόθευση και διάβρωση της
πίστης μας. Αυτή είναι το εμπόδιο, αυτή πρέπει να βγει από τη μέση.
Και φυσικά το ίδιο πνεύμα εμφορεί πλέον
όλα τα «ενημερωτικά» μέσα του πλανήτη (από τα μεγαλύτερα διεθνή πρακτορεία και
δίκτυα έως τα μικρότερα ντόπια γκεμπελίστικα φερέφωνα και αντηχεία της
νεοταξίτικης προπαγάνδας). Τα πάντα στην υπηρεσία του οργουελικού εφιάλτη στον
οποίο βουλιάζουμε. Όλο και πιο απροκάλυπτα πια, δίχως προσχήματα, δίχως την
παραμικρή αναστολή.
Όσο για το τι μπορούμε να κάνουμε εμείς
απέναντι σε όλα αυτά, ας αποφύγουμε εν πρώτοις τους βερμπαλισμούς και τα μεγάλα
λόγια. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμη πολλοί που αφελώς ονειρεύονται επαναστάσεις ή
έστω πολιτικά κινήματα και λοιπές παρόμοιες κοσμικές δράσεις και αντιδράσεις
απέναντι στη Νέα Τάξη και τους σχεδιασμούς της. Έχοντας στοιχειώδη αντίληψη της
τρομακτικής οικονομικής και πολιτικής ισχύος των σκοτεινών κέντρων που
κρύβονται από πίσω, καθώς και του σατανικού τρόπου με τον οποίο έχουν γονατίσει
και ελέγχουν πλέον σχεδόν τα πάντα πάνω στη Γη (τα ελάχιστα που προαναφέρθηκαν
για το επικοινωνιακό/προπαγανδιστικό μέρος του πράγματος είναι εξίσου
χαρακτηριστικά), ας ξεκαθαρίσουμε ότι με έωλους ψευτοηρωισμούς (που συνήθως
άλλωστε μένουν σε λεκτικό επίπεδο) και με κοσμικά μέσα η παραμικρή λύση δεν
μπορεί να υπάρξει. Το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά ας το επαναλάβουμε και με
αυτή την ευκαιρία: ο μόνος δρόμος είναι απολύτως πνευματικός. Ο μόνος δρόμος
είναι αυτός που καλεί σε μετάνοια και ολοκληρωτική συν Θεώ αλλαγή της ζωής μας.
Μόνο έτσι μπορούμε να αντισταθούμε στους συνεχείς πειρασμούς και να κρατήσουμε
τους εαυτούς μας αλώβητους απέναντι στη δαιμονική μπόρα που μαίνεται όλο και
πιο έντονα ολόγυρά μας. Και μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε και παρρησία ενώπιον
του Θεού, ώστε να ζητήσουμε το έλεός Του και να κατορθώσουμε να εκπληρώσουμε το
δικό μας απειροελάχιστο, αλλά τόσο απαραίτητο μέρος που μας αναλογεί, τη δική
μας ανθρώπινη συμμετοχή, για να έρθει το πολυπόθητο Θαύμα. Αυτό το Θαύμα είναι
και το μόνο που μπορεί να σώσει την προδομένη και καθημαγμένη πατρίδα από τον
εφιαλτικό κατήφορο…