Πού μπορώ να ανακαλύψω τις λύσεις για να
ξεδιαλύνω τα προβλήματα και τα ερωτηματικά που με ταλανίζουν από μικρό
παιδί;
«Ότι ερρύσω την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων, και
τους πόδας μου από ολισθήματος’ ευαρεστήσω ενώπιον Κυρίου εν φωτί ζώντων»
Πού άραγε να κρύβονται οι θησαυροί που θα με κάνουν να λησμονήσω την
φτώχεια μου; Πού μπορώ να ανακαλύψω τις λύσεις για να ξεδιαλύνω τα προβλήματα
και τα ερωτηματικά που με ταλανίζουν από μικρό παιδί; Που θα βρω έναν τόπο
ασφαλή και ανθρώπους που θα με κοιτούν με αληθινή αγάπη για να τους
εμπιστεύομαι; Γιατί η γέννηση μου στον κόσμο τούτο συνοδεύεται από τόσο πόνο;
Παντού δυστυχία, γογγυσμοί, αρρώστιες, καταστροφές... Πώς θα δημιουργήσω και θα
ζήσω την οικογένειά μου σε συνθήκες πλήρους αβεβαιότητας και ανασφάλειας; Γιατί
κυριαρχούν διαρκώς οι κακές ειδήσεις και οι συνεχείς ευτελισμοί της ανθρώπινης
προσωπικότητας;
Μακάρι να είχα φτερούγες για να πετάξω μακριά και να ξεφύγω απ’ όλα αυτά
που με κάνουν σήμερα να είμαι δυστυχισμένη και συνεχώς θλιμμένη... Γιατί στ’
αλήθεια τέτοια δοκιμασία δεν δύναμαι πλέον να αντέξω. Μαύρα Χριστούγεννα θα
κάνω!
Έτσι άρχισε να περιγράφει τη ζωή της μια νεαρή άνεργη κοπέλα με δύο παιδιά
και έναν αδιάφορο σύζυγο, προσηλωμένο στα τυχερά παιχνίδια και τα στοιχήματα σε
έναν σύγχρονο γέροντα ασκητή. Εκείνος ξαφνικά άρχισε να κλαίει με λυγμούς και
αναφιλητά. Μπροστά στο θέαμα αυτό η κοπέλα τα έχασε. Δεν ήξερε τι να κάνει.
Εκείνη ήρθε κοντά του να βρει παρηγοριά και τώρα καλείται να δώσει η ίδια
παρηγοριά στον γέροντα ασκητή.
-Καλέ μου πάτερ μην κλαις! Δεν ήθελα να σε πληγώσω και να σε φορτώσω με τα
προβλήματά μου. Σε παρακαλώ μην κλαίς! Εάν θες να φύγω, του είπε και έπιασε το
χέρι του να το ασπασθεί και να αποχωρήσει!
Είχε βουρκώσει και η ίδια βλέποντας την αναπάντεχη αντίδραση του παπά. Είχε
την πεποίθηση ότι θα συναντούσε ένα σκληρό, αδιάφορο ρασοφόρο, ο οποίος, αφού
αφουγκραζόταν ως αγγαρεία τα όσα σκόπευε να του πει, θα της έλεγε δύο -τρεις
ευχές και θα την ξεφορτωνόταν λέγοντάς της κοινότυπες συμβουλές περί της πίστης
στον Χριστό! Ακόμη κι αυτή η τυπικότητα, την οποία είχε ζήσει εμπειρικά στις
προσεγγίσεις της στην Εκκλησία την ανακούφιζε λίγο εσωτερικά και απάλυνε έστω
και προσωρινά τον αβάστακτο πόνο της ψυχής της. Δεν κύλησαν όμως τα πράγματα,
όπως τα περίμενε. Διαπίστωνε τώρα ότι η γενική περιγραφή της πληγής της
συγκλόνισε τον γέροντα και τον έκανε να κλαίει σαν μωρό παιδί.
«Πω -πω τι έκανα! Φόρτωσα σε έναν αθώο άνθρωπο τον πόνο και το παράπονό
μου. Ποιος ξέρει τι δυστυχία κουβαλάει στους ώμους του και αντέδρασε κατά τον
περίεργο αυτόν τρόπο. Έφερα την καταστροφή στον άνθρωπο. Πω-πω σε τι αμαρτία
έπεσα άθελά μου». Αυτά σκεφτόταν καθώς έβγαζε δύο χαρτομάντιλα από τη τσάντα
της, ένα για να σκουπισθεί η ίδια και ένα να δώσει στον γέροντα.
-Συγχώρεσε με κόρη μου, ψιθύρισε εκείνος καθώς σκούπιζε τα δάκρυά
του!
-Εμένα να με συγχωρέσεις παππούλη. Εγώ ήμουν η αιτία που σε έκανε να
κλάψεις...
-Όχι καρδούλα μου δεν ήσουν εσύ η αιτία. Δεν φταις εσύ, για τα όσα
δυσάρεστα και μελαγχολικά μου περιέγραψες. Εγώ, ο άχρηστος φταίω για όλες τις
κρίσεις και τα εγκλήματα που γίνονται γύρω μας και μας ταλανίζουν. Εγώ είμαι ο
ένοχος. Φέρνω την αποκλειστική ευθύνη για τις καταστροφές που προξενούν στην
Ελλάδα μας τα δαιμόνια. Εγώ άφησα αθωράκιστη την ψυχούλα σου για να σκέφτεσαι
έτσι και να απογοητεύεσαι. Για το δυσβάστακτο οικονομικό χρέος και την ανεργία
και για τα ψυχολογικά προβλήματα τών ανθρώπων εγώ φταίω! Γι’ αυτό έκλαψα και
κάθε ημέρα κλαίω! Χύνω μεσονυχτίς τα δάκρυά μου μπροστά στον γλυκύτατο Ιησού
Χριστό μήπως και με συγχωρέσει. Του ζητώ να δείξει έλεος και συμπόνια για να
αποφύγω το πυρ το αιώνιο και την κόλαση.
- Παππούλη, τώρα είναι που δεν σε καταλαβαίνω. Μήπως πριν φορέσεις το ράσο
ήσουν πολιτικός; Γιατί οι πολιτικοί, όπως ξέρω δημιούργησαν το δυσβάστακτο
χρέος, προκαλώντας δυστυχία στα σπίτια μας. Αν δεν ήσουν πολιτικός, μήπως ήσουν
μεγαλοεπιχειρηματίας και συμμετείχες στο έγκλημα του Χρηματιστηρίου;
Μήπως....
-Όχι καλή μου κοπέλα! Δεν υπήρξα ούτε πολιτικός, ούτε εφοπλιστής στη ζωή
μου. Παπάς έγινα από νεαρός. Σ’ αυτόν τον τόπο γεννήθηκα και μεγάλωσα με την
οικογένειά μου. Κι σ’ αυτά τα βουνά που βρίσκομαι τώρα παρακαλώ να με
θάψουν.
-Τότε δεν είναι δυνατόν να φταις εσύ και να κλαις για εγκλήματα που
προκάλεσαν άλλοι... Δεν είναι σωστό να φορτώνεσαι εσύ τις αμαρτίες άλλων...
Είναι παντελώς άδικο. Δεν νομίζεις;
- Καλά τα λες καλή μου κοπέλα άλλα δεν είναι έτσι τα πράγματα γι’ αυτόν που
θέλει να λέγεται και να είναι Ορθόδοξος Χριστιανός. Θα σε ρωτήσω κάτι. Έχεις
παιδάκια;
- Ναι δύο! Είναι μικρά και πηγαίνουν στο Δημοτικό!
- Εάν τα παιδάκια σου κόρη μου πέσουν σε ένα αμάρτημα εσύ ως μάνα δεν έχεις
καμιά ευθύνη; Δεν λυπάσαι που δεν μπόρεσες να τα θωρακίσεις και να τα
προστατεύσεις έτσι ώστε να το αποφύγουν;
-Ναι, από αυτήν την άποψη θα λυπηθώ...
- Να λοιπόν γιατί κλαίω και πονώ. Γιατί αν τιμούσαμε οι παπάδες, όπως μας
δίδαξε ο αναμάρτητος Χριστός μας, το ράσο μας’ Αν συνειδητοποιούσαμε ότι
επιλέξαμε να καταστούμε μαθητές του και απόστολοι και να μεταλαμπαδεύσουμε το
μήνυμα της σωτηρίας στις ψυχές των ανθρώπων, έτσι ώστε από τον πόνο της γέννησης
να φθάσουμε στην χαρά της αναγέννησης, όπως συστήνει ο Κύριος μας στον Νικόδημο’
Αν είχαμε προτάξει τη θυσιαστική πορεία του Γολγοθά στην καθημερινότητά μας και
στη ζωή μας ολάκερη τότε η Ελλάδα μας θα βίωνε χαρά και ευτυχία. Τότε η παρουσία
του Υιού του Θεού, του Αναστάντα Σωτήρα μας Ιησού Χριστού στην προσωπική ζωή μας
θα έτρεπε σε φυγή τα δαιμόνια και τους Καλικατζάρους που έχουν αποκτήσει σήμερα
σύγχρονη μάσκα. Παρουσιάζονται ως τρόϊκα, ως ΔΝΤ, ως Ευρωζώνη, ως αγορές και
Παγκόσμιες τράπεζες και απειλούν να σκορπίσουν την λαίλαπα της καταστροφής στους
λαούς. Στοχεύουν να σπάσουν, να τσακίσουν και να διαλύσουν τα φτερά κάθε
Ορθόδοξου Έλληνα και Ελληνίδας για να μην μπορούν να πετάξουν σαν άγγελοι, να
μην μπορούν να αναγεννηθούν στο φως, στην ελπίδα, στην αγάπη, να μην μπορούν να
κερδίσουν την αιώνια ζωή.
- Δηλαδή παππούλη εάν καταφέρναμε να αναγεννηθούμε, όπως λες, θα αποφεύγαμε
όλα αυτά τα προβλήματα που σαν θηλιά σφίγγουν το λαιμό μας συνεχώς επιδιώκοντας
να μας πνίξουν!
- Ναι καλή μου κοπέλα. Η γέννηση του Χριστού, του Υιού του Θεού στον κόσμο
που είθε να αξιωθούμε να γιορτάσουμε σε λίγες ημέρες συνδέεται με την προσωπική
αναγέννηση κάθε χριστιανού. Το μυστικό είναι να μετατρέψουμε σε φάτνη την καρδιά
μας. Να προσφέρουμε ως θυσία κατά το παράδειγμα του Χριστού μας την ψυχή μας
στον τριαδικό Θεό για να την κερδίσουμε οριστικά. Μόνο έτσι ο άνθρωπος φορά και
πάλι τα φτερά του και πετάει σαν τον αετό στον ουρανό. Και τα φτερά του
αναλαμβάνουν να τα φτιάξουν κατ’ εντολήν του Θεού οι άγγελοι Του έτσι ώστε να
είναι γερά και ανάλαφρα.
- Και πώς θα γίνει πάτερ η καρδιά μας φάτνη για να γεννηθεί ο Χριστός μέσα
μας;
- Με την αγάπη, την ταπείνωση και την πίστη κόρη μου.
-Μα εγώ αγαπώ όλον τον κόσμο, πάω και στην Εκκλησία, κοινωνάω κιόλας
δύο-τρεις φορές τον χρόνο αλλά δυστυχώς αν και έχω τις προϋποθέσεις δεν βλέπω να
μετατρέπεται η καρδιά μου σε φάτνη, ούτε βλέπω κανέναν Χριστό να γεννιέται μέσα
μου. Αντιθέτως την καρδιά μου την ταλανίζουν οι οικονομικές δυσκολίες, τα
χαράτσια και οι φόροι που αδυνατώ να πληρώσω. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά που
λες παπά, ούτε μπορεί σήμερα στην εποχή μας να γίνουν.
-Έχεις απόλυτα δίκαιο. Να γιατί κλαίω καλή μου κοπέλα. Να γιατί φταίω και
σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Γιατί ως παπάς δεν σε έμαθα, όπως έπρεπε να αγαπάς
αληθινά. Κι αγάπη αληθινή σημαίνει να φροντίζεις όχι το φίλο σου και αυτόν που
σ’αγαπά αλλά να νοιάζεσαι κυρίως για τον εχθρό σου κι αυτόν που δεν σ’αγαπά,
όπως ακριβώς νοιάζεσαι για τον εαυτό σου. Να θυσιάζεσαι θα έλεγα για τον άλλον.
Να ενδύεσαι τις αρετές του Χριστού και με την αγάπη να ξεπερνάς το νόμο του. Να
μην κλέβεις επειδή το λέει στην εντολή του ο Θεός αλλά να μην κλέβεις επειδή τον
αγαπάς και δεν θέλεις να Τον πληγώσεις! Να μην λες ψέματα από φόβο μην σε
τιμωρήσει ο Θεός αλλά να μην λες ψέματα για να διατηρείς καθαρή και αμόλυντη τη
σχέση μαζί Του. Να αγωνίζεσαι να Του μοιάσεις νύχτα και ημέρα κάνοντας αυτό που
ευαρεστεί Εκείνον δηλαδή να είσαι ελεήμων, να μοιράζεσαι θυσιαστικά τα υπάρχοντά
σου και να Τον ακολουθείς πιστά, να Τον εμπιστεύεσαι απόλυτα, όπως εμπιστεύεσαι
τον χειρούργο τη στιγμή που αναλαμβάνει να σε χειρουργήσει.
-Αν λειτουργήσω όπως λες παππούλη στη ζωή μου θα νομίζουν ότι είμαι
τρελή...
- Προτιμώ καλή μου κόρη να με λένε τρελό για την αγάπη μου στον Χριστό,
παρά να ζω συμβατικά, σαν το φύλλο που το παρασέρνει πότε εδώ κι πότε εκεί ο
άνεμος! Γιατί αυτή η τρέλα θα με ελευθερώσει. Τρέλα ήταν αυτό που έκαναν το 1821
οι προγόνοι μας που αγωνίστηκαν για του Χριστού την πίστη την αγία. Τρέλα ήταν
και η θυσία των τριακοσίων παλικαριών του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Τρέλα ήταν
και η θυσία τόσων καί τόσων αγίων μας που τραγουδώντας δέχονταν το μαρτύριο με
το χαμόγελο στα χείλη και γινόντουσαν τροφή στα άγρια ζώα. Είναι τρελό να μην
λογαριάζεις τίποτε προκειμένου να είσαι φίλος και αδελφός του Σωτήρος Χριστού.
Και η τρέλα αυτή σε αναγεννά, σε καθιστά αληθινό ουρανοπολίτη, σε εξαγιάζει εν
πνεύματι αγίω, σε οδηγεί στην αιωνιότητα και στον Παράδεισο.
- Αν δηλαδή αποκτήσω την τρέλα που περιγράφεις πάτερ θα λυθούν τα
προβλήματα μου;
- Ναι, καλή μου κοπέλα. Θα λυθούν όλα τα προβλήματα σου αυτομάτως, τα οποία
δημιουργούν τα κάθε λογής ταγκαλάκια, όπως έλεγε και ο γέροντας Παϊσιος. Και δεν
θα λυθούν μόνο τα δικά σου αλλά και των άλλων που θα βρίσκονται κοντά σου. Θα
δεις να γιατρεύεται ο άνδρας σου, να αριστεύουν τα παιδάκια σου. Θα ζεις στο
κέντρο ενός θαύματος που θα γίνεται γύρω σου. Του θαύματος της εν Χριστώ
μοναδικής ζωής. Και το θαύμα αυτό μας καλεί να ζήσουμε με την Γέννηση Του ο
ίδιος ο Κύριος μας. Καλά Χριστούγεννα κόρη μου σε σένα και σ’ όλους τους
Ορθοδόξους Χριστιανούς στη γη.
-Καλά Χριστούγεννα πάτερ μου, απάντησα με ένα πλατύ χαμόγελο, γονατίζοντας
να μου διαβλασει την ευχή.
Φεύγοντας ένιωθα πως με τα δάκρυά του ο παππούλης αυτός κατάφερε και
ξέπλυνε κατά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη τις ψυχικές μου πληγές. Έφευγα
από την Εκκλησιά του πιο ανάλαφρη, με μεγάλη αισιοδοξία και σιγουριά για το
αύριο. Το μόνο πλέον που σκεφτόμουν ήταν το πώς θα τα καταφέρω να αναγεννηθώ.
Προβληματιζόμουν πώς θα γίνω μέτοχος του θαύματος της εν Χριστώ ζωής. Πώς θα
μετατρέψω την καρδιά μου σε φάτνη έτσι ώστε μέσα από αυτήν να ψάλλουν οι άγγελοι
το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»! Δεν έχω
καιρό για χάσιμο, ας αρχίσω ευθύς αμέσως να εφαρμόσω τη συνταγή που μου είπε ο
σύγχρονος γέροντας ασκητής. Καλά Χριστούγεννα σ’ όλους.
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 - http://www.orthodoxia.gr
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 - http://www.orthodoxia.gr
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας