Το πλήρωμα της Εκκλησίας, με αφορμή την Σύνοδο της Ιεραρχίας, αγρυπνεί και αγωνίζεται.

Με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας, που θα ασχολείτο με τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, διακόσιες οικογένειες από την αγιοτόκο επαρχία της Ι. Μ. Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, με ενυπόγραφο κείμενο, που επιδόθηκε μέσω πενταμελούς εκπροσώπησης, ζητήσαμε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Ιωάννη, ως γνήσιο τέκνο του μακαριστού Παντελεήμονος του Β’ και διάδοχος στον θρόνο του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου:

1^ον.  Να υπερασπιστεί με όλες του τις δυνάμεις την ακεραιότητα της Εκκλησιολογικής και Δογματικής μας συνείδησης, έτσι όπως ορίζεται από τις Αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, από τους Ιερούς Κανόνες και από την Πατερική μας Παράδοση και

2^ον. Να μεταφέρει στην Σύνοδο της Ιεραρχίας καθαρή την φωνή του ποιμνίου του, που δεν είναι άλλη από την φωνή των Αγίων μας Πατέρων.

Από την πλευρά μας δεσμευθήκαμε, για την ενίσχυση και τον φωτισμό του Επισκόπου μας,  ιδιαίτερα στο διήμερο 23-24/11, να προσευχηθούμε θερμά.

Τα πρώτα μηνύματα από την Σύνοδο της Ιεραρχίας δείχνουν, ότι οι προσδοκίες μας, προς ώρας, διεψεύσθησαν. Γι’ αυτό και ο Αγώνας μας ο πνευματικός, όπως ορίζουν οι Πατέρες, συνεχίζεται τώρα με θερμότερο ζήλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο Θέλημα του Θεού.

Θα αποστείλει ο Κύριός μας Κριτές και Προφήτες, για να μας δείξουν τον δρόμο, να δώσουν το παράγγελμα για το επόμενο βήμα.

‘’Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου...’’

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΤΗΣ Ι.Μ. ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ

ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΣ  ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Λαγκαδάς, 18/11/2016

Ανακοινώθηκε, ότι στις 23 και 24 Νοεμβρίου θα συνέλθει η Ιεραρχία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για να ασχοληθεί με τα αποτελέσματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Οι σεπτοί μας Ιεράρχες θα κληθούν να καταθέσουν την βιωματική τους αντίληψη πάνω σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, οι οποίες αποφάσεις δεν έχουν απλά και μόνον διοικητικό χαρακτήρα, αλλά σχετίζονται απόλυτα με την πνευματική μας ζωή και την δυνατότητα σωτηρίας μας.

Γι’ αυτό και η ευθύνη είναι τεράστια, όχι μονάχα για τούς Επισκόπους, αλλά και για το πλήρωμα της Εκκλησίας, διότι ‘’έσχατος κριτής της ορθότητας και της εγκυρότητας των αποφάσεων των Συνόδων είναι το πλήρωμα της Εκκλησίας, οι κληρικοί, οι μοναχοί και ο πιστός λαός του Θεού’’.

Οι παρακάτω υπογράφοντες, θέλοντας να διευκολύνουμε την ενεργό συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας στην προσεχή Ιεραρχία, παράλληλα με τις προσευχές μας, παραδίδουμε εις χείρας του και το παρόν έγγραφο. Ένα απλό κείμενο γραμμένο με πόνο και ζυμωμένο με της καρδιάς μας το δάκρυ, προσφερόμενο ως ελάχιστη εκ μέρους μας Ομολογία Πίστεως αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ως έκφραση της καλής μας ανησυχίας για τις αναμενόμενες αποφάσεις της προσεχούς Ιεραρχίας. 

Χωρίς περιστροφές και αγαπώντες εν Αληθεία, δηλώνουμε, ότι για την εν Χριστώ παιδαγωγία και διαμόρφωση της εκκλησιολογικής και δογματικής μας συνείδησης, επικαλούμαστε αποκλειστικά και μόνον τις Γραφές, τις Αποφάσεις των Οικουμενικών μας Συνόδων (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων επί Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και Μεγάλου Φωτίου), τους Κανόνες της Εκκλησίας και τις αγιοπνευματικές διδαχές των Ιερών μας Πατέρων.

Συνεπώς, προσδοκία μας είναι, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ως διάδοχος  στον θρόνο του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτη, παμμεγίστου θεολόγου και πολεμίου της πλάνης των παπικών, να μεταφέρει στην Σύνοδο της Ιεραρχίας καθαρή την φωνή του ποιμνίου του, που δεν είναι άλλη από την φωνή των Αγίων μας Πατέρων, ιδιαιτέρως μάλιστα των συγχρόνων Αγίων, όπως για παράδειγμα του οσίου Πορφυρίου, του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, του αγίας μνήμης γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη, του αειμνήστου γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη, του Αγιορείτη μας παππού Γαβριήλ Διονυσιάτη, του διορατικού πατρός Εφραίμ Κατουνακιώτη, του αγίου πατρός Φιλοθέου Ζερβάκου, του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, του πολιού Εφραίμ του Φιλοθεΐτη, του γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτη, του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, του αγίου και ομολογητού Ιουστίνου Πόποβιτς και του αγίου Νεκταρίου.

Με αυτούς συντασσόμεθα και αυτούς ακολουθούμε. Αυτούς παραδεχόμαστε ως ανόθευτους και γνησίους γνώμονες σε ζητήματα σύγχρονου εκκλησιολογικού και δογματικού προβληματισμού. Αυτούς εμπιστευόμαστε και όλους τους Αγίους μας,  ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουμε κάθε απόπειρα θρησκευτικού συγκρητισμού και περιφρόνησης της Ορθοδόξου Πατερικής μας Παραδόσεως.

Παρακάτω προσφέρεται ένα μικρό απάνθισμα από την θεόπνευστη διδασκαλία των προαναφερθέντων Αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας, μέσω του οποίου δίνονται θεολογικές και κανονικές απαντήσεις σε ζητήματα, που προέκυψαν από την σύνοδο της Κρήτης, όπως είναι για παράδειγμα οι σχέσεις μας με τους ετεροδόξους, οι λεγόμενοι διαχριστιανικοί διάλογοι, ο ρόλος του λεγομένου παγκοσμίου συμβουλίου εκκλησιών, οι συμπροσευχές, η παναίρεση του οικουμενισμού, οι μεικτοί γάμοι κ.α.

Συμπληρωματικά παρατίθεται και μικρό δείγμα από σύγχρονα κείμενα γνωστών δοκίμων συγγραφέων, που αναφέρονται στα ίδια θέματα.

1) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:

- Όπως φαίνεται, ο πατέρας μας αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμίαν εντύπωση, επειδή είναι πολύ σεμνή (Επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα).

- ‘’Μία θρησκεία ‘’, σου λένε, ‘’να υπάρχει’’, και τα ισοπεδώνουν όλα. Ρωτήστε έναν χρυσοχόο: ‘’Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό;’’

Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό.

 -Για το παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών έλεγε, ότι είναι ‘’η κουρελού του διαβόλου’’.

2) Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

- Οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και θα έλθει ημέρα, που ο διάλογος θα ματαιωθεί. Τίποτε δεν πρόκειται να γίνει.

3) Πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης:

- (Χαρακτηριστικό περιστατικό από την αγία του βιωτή)

Όταν έμεινε για διανυκτέρευση στο μοναστήρι ένας παπικός, ο Γέροντας του φέρθηκε με αγάπη. Στην ώρα του φαγητού ο Γέροντας κάθισε, είπε και στους άλλους να καθίσουν, έκανε τον σταυρό του και άρχισε να τρώει. Ο παπικός παίρνει τον λόγο και λέει στον Γέροντα: ‘’Γέροντα, δεν θα κάνουμε προσευχή;’’ Και ο Γέροντας ήρεμα του απαντά: ‘’Καλύτερα να κάνουμε σιωπή’’. Και συνέχισε το φαγητό του.

Επ’ αυτού σχολιάζει ο Νεόφυτος Μόρφου: Ας κατανοήσουν το πνεύμα του Αγίου Γέροντος, όσοι επιμένουν στις συμπροσευχές με τους ετεροδόξους.

4) Γέρων Ευμένιος Σαριδάκης, πνευματικὸν τέκνον του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού.

- Περιγράφει ως αυτήκοος μάρτυς, ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Ο Γέροντάς μας, π. Ευμένιος Σαριδάκης, μου εκμυστηρεύθηκε, ότι μνημόνευσε στην Πρόθεση τον Ευρωπαίο γνωστό ανθρωπιστή Ραούλ Φολλερώ, παπικό στο δόγμα, επειδή είχε ευεργετήσει το Λεπροκομείο και ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Τότε, άγγελος Κυρίου, του πέταξε την μερίδα από το άγιο Δισκάριο τρείς φορές. Την τρίτη φορά, του εμφανίσθηκε λέγοντάς του, ότι εκεί (στην Πρόθεση) έχουν θέση μόνον τα μέλη της Εκκλησίας. Του εξήγησε, ότι στην Ευχαριστιακή Αναφορά, μόνον τους Ορθοδόξους μπορεί να βάλει, γιατί αυτοί αποτελούν τα μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

5) Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα:

- Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς.
Θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι.

- Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της Εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται. Να αναγνωρίζεις αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου, από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία.

6) Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

 - Η ταπεινή μου γνώμη, αναφορικώς με το ενωτικόν πνεύμα προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού, το οποίον διακατέχει το Οικουμ. Πατριαρχείον, είναι, ότι οφείλομεν ως ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ως μοναχοί, να ακολουθήσωμεν όχι την γνώμην την ιδικήν μας, αλλά την γνώμην των Αγίων Πατέρων μας, Προφητών, Αποστόλων, Διδασκάλων και κηρύκων της αληθούς πίστεως ημών.

-Ο παπισμός είναι πρόδρομος του Αντιχρίστου.

7) Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

(Απευθυνόμενος προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα)

- Παναγιώτατε, διακηρύσσετε urbi et orbi, ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ’ αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών;

Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης;

8) Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης

- Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί. Προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας.

- Προς τί λοιπόν η τόση προθυμία προς μετάβασιν εις Ρώμην, προς τί η επίμονος εκζήτησις υφ’ υμών διαλόγων; Προς τί τόσον η κακοπαθούσα και παραποιουμένη κατά Θεόν αγάπη; Δεν μας σωφρονίζουν τα παθήματα της Φερράρας και της Φλωρεντίας; Δεν ελάβομεν εισέτι πείραν της Λατινικής στρεψοδικίας και της υπερηφανείας; Δεν διεκρίναμεν τα όρια μεταξύ αληθείας και υποκρισίας εν τη πίστει;

9) Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Ομολογητής

- Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις.

- Το ορθοδοξότερο θα ήταν να μην συγκληθεί καθόλου η Οικουμενική Σύνοδος ή τουλάχιστον να μην συμμετάσχει κανείς σ’ αυτήν. Τί δύναται να περιμένει κανείς από μία τέτοια Οικουμενική Σύνοδο; Ένα και μόνον αποτέλεσμα μπορούμε να περιμένουμε από αυτή: Σχίσματα ή αιρέσεις. Και οπωσδήποτε απώλεια πολλή, δυσαριθμήτων ψυχών και άλλες συμφορές.

10) Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

- Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Σαν χριστιανοί, πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι΄ αυτούς. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας, να την κάνουμε ό,τι θέλουμε.

11) Εφραίμ Φιλοθεϊτης

- Εκείνοι, που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης, νοθεύουν το περιεχόμενό της, για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη, όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.

- Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας.

12) Άγιος Νεκτάριος

- Οι παπικοί αμαρτάνουν και κολάζονται μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας, ίσως και αιωνίως, διά τα προς την Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και της ψευδενώσεως τις ασεβείς και αντιχριστιανικές διατάξεις.  

13) π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

- Ο οικουμενισμός είναι μασονικής εμπνεύσεως εφεύρημα.

14) Εφραίμ Κατουνακιώτης

- Ο οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα.

15) Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ

- Όσοι ομιλούν για “ένωση Εκκλησιών”, δεν έχουν καταλάβει ούτε το ύψος της θεώσεως, που έχει η Ορθοδοξία, ούτε το βάθος της πτώσεως των ετεροδόξων. (Μαρτυρία π. Ιεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου). 

16) Γέρων Γαβριήλ (Ι. Κουτλουμουσιανό Κελλίον Οσίου Χριστοδούλου)

- Δεν είναι Εκκλησία ο πάπας. Δεν έχουν μυστήρια οι παπικοί. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει μέσα στο Πηδάλιο, ότι οι παπικοί είναι παμπάλαιοι αιρετικοί, είναι αβάπτιστοι. (Ερμηνεία ΜΖ’ Αποστολικού Κανόνος).

- Ο Θεός θα κρίνει με επιείκεια τους Χριστιανούς, που έχουμε αδυναμίες και αγωνιζόμαστε και μετανοούμε. Στα θέματα, όμως, της Πίστεως θα είναι πολύ αυστηρός. Δεν θα σωθεί κανένας, που θα αρνηθεί την Πίστη του. Έστω και το παραμικρό να κάνει, την παραμικρή παραχώρηση.

 

17) Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης

- Εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αι λεγόμεναι Ανατολικαί ή Δυτικαί, αποτελούν αιρετικά αθροίσματα μικρά ή μεγάλα, σώματα νοσούντα ποικίλως και άλλα εντελώς νεκρά... Κατόπιν όλων αυτών είναι πολύ περίεργον, πώς ελπίζεται μία προσέγγισις της Εκκλησίας μετά του παπισμού, όταν η πτώσις του θεωρείται η Τρίτη εις την ιστορίαν, μετά την πτώσιν των πρωτοπλάστων και κατόπιν του Ιούδα, ως λέγει ο Ιουστίνος Πόποβιτς; Ή πώς δύναται να γίνει διάλογος με τον προτεσταντισμόν, όταν η πτώσις του είναι τόσον μεγάλη, ώστε πολλοί εκ των αντιπροσώπων του να έχουν εν πολλοίς υπερβάλει εις αρειανισμόν και αυτόν τον Άρειον.

 

 

18) Πατήρ Σαράντης Σαράντος

(Διατηρείται η ορθογραφία του αρχικού κειμένου)

- Οὐσιώδης εἰδοποιός διαφορά τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου βρίσκεται στήν πρόσκληση Παρατηρητῶν, πού ἀπηύθυνε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο πρός τίς «ἄλλες ἐκκλησίες», παπικῶν, προτεσταντῶν, κοπτῶν καί ὅλων τῶν αἱρετικῶν, πού μετέχουν στό ΠΣΕ.  Σέ καμιά ἀπό τίς Ἀποστολικές ἤ Οἰκουμενικές Συνόδους δέν παρευρίσκονταν οἱ αἱρετικοί.  Στούς αἱρετικούς παρατηρητές ἐμμέ­σως πλήν σαφῶς ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικότητα.  

- Στήν 23^η παράγραφο τοῦ κειμένου «Σχέσεις Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» γράφεται ἐπί λέξει: «ἀποκλείεται πᾶσα πρᾶξις προσηλυτισμοῦ, οὐνίας ἤ ἄλλης προσκλητικῆς ἐνερ­γείας ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ».  Δηλαδή ἡ ὀρθόδοξη διδαχή τοῦ χρι­στιανικοῦ λόγου ἀπαγορεύεται στό ΠΣΕ.  Αὐτό δέν ἀναιρεῖ τή ρήση τοῦ Κυρίου «πορευθέντες μαθητεύσατε»;  

- Στήν 22^η παράγραφο του ιδίου κειμένου γράφεται: «Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ καταδικαστέαν πᾶσαν διάσπασιν τῆς Ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας ὑπό ἀτόμων ἤ ὁμάδων ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας».  Ὥστε πρέπει νά φιμωθεῖ κάθε ἀντιδρῶν στήν τακτική ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν αἱρετικῶν τοῦ ΠΣΕ;  Ἔτσι ἔκαναν οἱ Πατέρες στήν ἐποχή τους, Χρυσόστομος, Βασίλειος καί ἄλλοι; 

19) Καθηγητής Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης

(Διατηρείται η ορθογραφία του αρχικού κειμένου)

- Ἡ λεγομένη «Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δος» -θε­ο­λο­γι­κά κρι­νό­με­νη- δέν μπο­ρεῖ νά χαρα­κτη­ρι­στεῖ οὔ­τε κἄν ὡς μί­α Το­πι­κή Σύ­νο­δος. Πρό­κει­ται, μᾶλ­λον, γιά μιά

ἰ­δι­ότυπη, δι­ηυ­ρυ­μέ­νη, «Προ­συ­νο­δι­κή Δι­ά­σκε­ψη Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων» μέ δέ­κα Προκαθημένους. Κα­τά συ­νέ­πεια, οἱ ἀ­πο­φά­σεις δέν ἔ­χουν δε­σμευ­τι­κό χα­ρα­κτῆ­ρα. Ἄ­ρα καί καμ­μία ἰσχύ.

 

-Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς Μί­αν, Ἁ­γί­αν,

Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν». Ὅ­μως, στήν «Δι­ά­σκε­ψη» τῆς Κρή­της, δέ­κα

Αὐ­το­κέ­φαλες Ἐκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος,

ἀ­πο­δέ­χθη­καν ἀ­θε­ο­λό­γη­τα τήν «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» καί ἔμ­με­σα τήν «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, τούς

Μα­ρω­νῖ­τες, τούς Νε­στο­ρια­νούς, τούς Μο­νο­φυ­σῖ­τες Ἀν­τι­χαλ­κη­δο­νί­ους, τούς

Μο­νο­θε­λῆ­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­τα­δι­κά­στη­καν γιά τήν χρι­στο­λο­γι­κή τους αἵ­ρε­ση ἀ­πό σει­ρά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἀ­πό τήν Τρί­τη ἕ­ως καί τήν Ἕ­κτη), ἀλ­λά καί τήν

παν­σπερ­μί­α τῶν Προ­τε­σταν­τῶν, πού ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στό Παγ­κό­σμιο

Συμ­βού­λιο τῶν λε­γο­μέ­νων Ἐκ­κλη­σι­ῶν.

 

- Ἡ προ­τα­θεῖ­σα εἰ­σή­γη­ση τῶν μι­κτῶν γά­μων ὡς οἰ­κο­νο­μί­α –πέ­ρα ἀ­πό τήν

ἀν­τι­κα­νο­νι­κό­τη­τα καί τήν πα­ρα­νο­μί­α της, ἀλ­λά καί τό ὀ­ξύ­μω­ρο τῆς

σχε­τι­κο­ποι­ή­σε­ως ἑ­νός Κα­νό­να (72) Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου (Πεν­θέ­κτης) ἀ­πό ἥσ­σο­να «Σύ­νο­δο», στήν ὁ­ποί­α πα­ρα­πέμ­πει τό θέ­μα -εἶ­ναι ἄ­κρως ἀ­θε­ο­λό­γη­τη,

ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶς.

 

-’Ὡς δογ­μα­το­λό­γος τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας, ἔ­χω τήν βα­θύ­τα­τη πε­ποί­θη­ση, ὅ­τι ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός εἶ­ναι ἡ με­γα­λύ­τε­ρη ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή αἵ­ρε­ση, ἀλ­λά καί ἡ

 ἐ­πι­κιν­δυ­νό­τε­ρη πο­λυ­αί­ρε­ση, πού ἐμ­φα­νί­στη­κε πο­τέ στήν Ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Καί τοῦ­το, για­τί ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός, ἐ­ξαι­τί­ας τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα του,

συ­νι­στᾶ τήν πιό δό­λια ἀμ­φι­σβή­τη­ση τῆς πί­στε­ως τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀλ­λά καί τήν πιό σο­βα­ρή νό­θευ­σή της.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

 ‘’Προσκαρτεροῦντες τῇ προσευχῇ’’ και ελπίζοντες στο Έλεος του Κυρίου δηλώνουμε ενυπογράφως, ότι:

1^ον. Με την Χάρι του Τριαδικού μας Θεού, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ‘’επόμενοι τοις Αγίοις ημών Πατράσι’’, υπακούοντας με ανόθευτο Εκκλησιολογικό και Δογματικό φρόνημα στις Αποφάσεις των Οικουμενικών μας Συνόδων, στους Κανόνες της Εκκλησίας μας και στην Ορθόδοξη Πατερική μας Παράδοση και

2^ον. Τιμώντας την μνήμη του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτη, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης,  και αναφερόμενοι στους αγώνες του εναντίον της πλάνης των παπικών,  αναμένουμε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, διάδοχο στον θρόνο του Αγίου, στην προσεχή Ιεραρχία να υπερασπιστεί με όλες του τις δυνάμεις την ακεραιότητα της πατροπαράδοτης εκκλησιολογικής και δογματικής μας συνείδησης.

(Ακολουθούν οι υπογραφές)