…Κύριε
εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη Αληθεία Σου….
Χαμηλό
φως… ίσα – ίσα που να διακρίνονται τα πρόσωπα…. Η φωνή παιδική… Δεν διακρίνεις
ακόμα αν είναι από αγόρι ή κορίτσι… Ναι όπως με τις αγγελικές φωνές… Θεέ μου…
τι μας χαρίζεις ! ! !… Πως μας χαρίζεσαι ! ! ! …..
Ώρα
προσευχής στον κήπο του Ναού… Ώρα του Μικρού Αποδείπνου… Ώρα ψυχικής
ανάτασης…
Μετέχοντες…
πατεράδες… και μητέρες και γιαγιάδες… και παππούδες.. με τα παιδιά τους.. και
τα εγγόνια τους…
Τρείς γενιές… προσεύχονται…. Κύριε σώσον τους
ευσεβείς….
Η φωνή του παπά μοιράζει… τα κομμάτια της
προσευχής… σ’ αυτό το υπέροχο.. το απόκοσμο πνευματικό δείπνο.
ΓΙΑΝΝΗ: Ελέησόν με ο Θεός… ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Δόξα εν υψίστοις…
…και
τα παιδιά… αυτά τα παιδιά, που ο Κύριος μας τα παρουσίασε ως «πρότυπο»
σωτηρίας… αυτά τα παιδιά προσεύχονται… και διδάσκουν…
Ω…
Κύριε ποιους διαλέγεις… να σου
μιλήσουν.. ποιους βάζεις να μας μιλήσουν ! ! !...
Νύχτα
καλοκαιρινή.. Και οι ψυχές ανάβουν… μικρά κεριά ευλαβείας θαρρείς… «..Ο εν
παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος…»..
Η
ελαφρά πνοή του καλοκαιρινού αέρα.. κάνει να ακούγονται… ως μυστηριώδη τα
θροΐσματα των φύλλων στα δένδρα, και τις φωνές να τρεμοσβήσουν από κατάνυξη…
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη..» Αυτήν την δοξολογία.. μόνον παιδικά στόματα μπορούν να την αρθρώσουν τόσο καλά.. μόνο από
παιδικές ψυχούλες εκπορευόμενη μπορεί να ακουμπήσει και να μαλακώσει εμάς.. τους
σκληροκάρδιους….
Η
φύσις σιωπά…. η φωνή ενός μικρού αγγέλου ακούγεται στην άκρη της ομάδας… «Άγιε
άγγελε ο εφεστώς…»… και ενός άλλου…. « Θεοτόκε, Παρθένε, Χαίρε Κεχαριτωμένη
Μαρία…»
Η
αποκορύφωση… Η μέθεξη… η πλήρωση.. η τελείωση...
Η εν Θεώ... και μετά Θεού κοινωνία…
"Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ
ουρανού και ίδε
και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην
και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η
δεξιά Σου. ΑΜΗΝ
π. Φώτιος
Βεζύνιας
