Στη μάχη ενάντια στην παναίρεση του οικουμενισμού.

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας.

Εις τους αίνους της Κυριακής της Τυρινής ψάλλουμε το  Ιδιόμελο:

 

Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα, οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.

 

   Είναι πολλοί οι πνευματικοί και οι γεροντάδες, οι οποίοι συμβουλεύουν τα πνευματικά τους παιδιά να μην ανησυχούν για την κατάσταση στην Εκκλησία μετά την σύνοδο της Κρήτης. Είναι πολλοί αυτοί που νανουρίζουν τον πιστό λαό ώστε να κοιμάται τον «βαθύ ύπνο» απέναντι στα «πεπραγμένα» και κακώς «θεσμοθετημένα» της συνόδου του Κολυμπαρίου. Είναι πολλοί οι πνευματικοί πατέρες που δεν δέχονται ούτε λέξη πάνω στο φλέγον θέμα του θεσμοθετημένου πλέον οικουμενισμού, αλλά συνιστούν μόνο προσευχή με την δικαιολογία, ότι αυτά είναι μόνο για τους Ιεράρχες ! ! !

   Μάλιστα «ιδιόμορφη γερόντισσα», απ’ αυτές που ούτε καλόγριες είναι, ούτε σε μοναστήρι κανονικό μένουν… συμβούλευσε πριν λίγες μέρες, πνευματική μου θυγατέρα με τα εξής λόγια: «Αχ αδελφούλα μου Ιωάννα, μη… μην ασχολείσαι με αυτά… θα χάσεις την ψυχούλα σου… Εσύ μόνο προσευχή!!».

  Ας έλθουμε λοιπόν στο παραπάνω τροπάριο. Εισερχόμενοι στο στάδιο των αρετών αυτοί που θέλουν να είναι «νόμιμοι αθλητές» ποια όπλα προτρέπει ο υμνωδός να χρησιμοποιήσουν;

  Ναι… αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα….

  Ναι… αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού…

Πως όμως θα αντιπαρατεθούν  στις επιβουλές του εχθρού;

  Βέβαια.. φορώντας ως θώρακα την προσευχή..

  Βέβαια.. φορώντας ως περικεφαλαία την ελεημοσύνη..

  Βέβαια..έχοντας στο χέρι ως «μάχαιραν».. την νηστεία..

  Αλλά καλά μου παιδιά στον πόλεμο αυτόν τον πνευματικό.. μετράει πρώτα-πρώτα το κάστρο, πάνω στο οποίο θα πατάμε. Το κάστρο πάνω στο οποίο θα οχυρωθούμε. Και ποιο είναι αυτό το κάστρο;

   Ο υμνωδός προτρέπει… «ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν».

   Κάστρο και τείχος άρρηκτο λοιπόν η Πίστη μας. Ποια Πίστη όμως; Οποιαδήποτε πίστη, ή μόνο η αληθινή, έτσι όπως παραδίδεται από τους Άγιους  Πατέρες της Εκκλησίας μας;

   Δυστυχώς η σύνοδος της Κρήτης δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόλουθη των Οικουμενικών Συνόδων. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι ανέτρεψε τα θέσμια και τις παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων.

  Όσοι λοιπόν  εισέλθουμε στο στάδιο των αρετών ας κάνουμε έλεγχο. Το κάστρο πάνω στο οποίο μας τοποθετούν οι «σύγχρονοι» νεο-πατέρες της Εκκλησίας, είναι το «άρρηκτο τείχος της Ορθοδοξίας»;

  Είναι το «άρρηκτο τείχος της Ορθοδοξίας», όταν το τείχος αυτό δομείται από όλες τις μετα-πατερικές αθλιότητες; Και εκείνοι βέβαια έχουν δικαίωμα μέσα στο σκοτάδι του οικουμενιστικού τους παροξυσμού να λένε ότι θέλουν. Εμείς όμως δεν πρέπει να ελέγξουμε πάνω σε τι είδους τείχος θα πατάμε για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του εχθρού;

  Καλά μου παιδιά την Κυριακή που έρχεται, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, θα φωνάξουμε μαζί με τους Άγιους Πατέρες της εβδόμης οικουμενικής συνόδου: «Αύτη η πίστις των Αποστόλων, Αύτη η πίστις των Πατέρων, Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, Αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξε». Ας ρωτήσουμε αυτούς που μετείχαν και αυτούς που υπέγραψαν τα κείμενα της Κρήτης.   

   Είναι σύμφωνοι με την Ορθόδοξη Πίστη όταν ονόμασαν τους βλάσφημους  και αιρετικούς παπικούς, Εκκλησία;

   Είναι σύμφωνοι με την Ορθόδοξη Πίστη όταν ονόμασαν Εκκλησία αυτούς που δεν προσκυνούν την «Άχραντον εικόνα του Κυρίου»;

   Και στο κάτω-κάτω της γραφής είναι σύμφωνοι με την Ορθόδοξη Πίστη, όταν δέχονται εν ώρα Θείας Λειτουργίας τους «αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες» να παρίστανται θρασύτατα ενώπιον των Αγίων Μυστηρίων;.

  Η απάντηση είναι ένα γιγαντιαίο όχι. Αυτοί λοιπόν οι μετα-πατέρες και μεταπατερικοί… οι ακολουθούντες ως τυφλοί την πομπή του φρικτού οικουμενισμού… ας κοιτάξουν να μετανοήσουν…

  Και βέβαια είναι σαφές ότι δεν μπορούν να γίνονται κριτές των Ορθοδόξως φρονούντων έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού, αγωνιστών πατέρων.

Καλό αγώνα.

π. Φώτιος Βεζύνιας