Έτσι γενικά και αόριστα... με αγάπη Χριστού, και ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Πέραν της οικονομίας και
της ακρίβειας υπάρχει και κάτι άλλο
πολύ σημαντικό, αν όχι το σημαντικότερο. Είναι η διάκριση. Δεν θα μιλήσω με δικά μου λόγια. Αλλά με τα λόγια του
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στην επιστολή που στέλνει στον σιδερά τον Κώστα,
και η οποία επιστολή αναφέρεται στη συνάφεια της Ευαγγελικής περικοπής της Κυριακής
των Αγίων Πάντων.
«...Όμως μην καταλάβεις λανθασμένα, ότι πρέπει εκείνος που γνώρισε και αγάπησε τον Χριστό αμέσως να αποχωριστεί σωματικά από τους συγγενείς του. Τούτο δεν το γράφει. Αρκεί με την ψυχή να είναι χωριστά, και στην ψυχή του να μην δέχεται τίποτα από τις άπιστες σκέψεις και πράξεις. Εφόσον εάν οι πιστοί αμέσως και σωματικά χώριζαν από τους απίστους, θα είχαν δημιουργηθεί στον κόσμο δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Ποιός τότε θα μάθαινε τους απίστους και θα τούς διόρθωνε; Και ο ίδιος ο Κύριος υπέμενε τον άπιστο Ιούδα δίπλα Του τρία ολόκληρα χρόνια. Ο σοφός Παύλος γράφει: «Ηγίασται γαρ ο ανήρ ο άπιστος εν τη γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω ανδρί» (Α’ Κορ. 7, 14).
