Του Νικόλαου Μελετίου
Εκατόν ογδόντα εννιά χρόνια, από εκείνη την Άνοιξη, του 1821, στέκομαι απέναντί σας, με γνώμονα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή: «Το έθνος, πρέπει να μάθει, να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό»!
Κι έχουμε υποχρέωση, αφού η κατεστημένη Πολιτεία, αφού η πνευματική μας ηγεσία, κρατούν αποστάσεις απ΄ την αλήθεια, που ελευθερώνει, να την ψηλαφίσουμε μόνοι μας!
Για να μας χρησιμεύσει, ως οδηγός, ως άσβεστος φάρος, στην τρικυμία που ζούμε. Ως φάρμακο, για να αντιμετωπίσουμε την εθνική κατάθλιψη, που μας κατέλαβε, όλους τους Έλληνες!
Πήρα την απόφαση, να σταθώ -σήμερα- μπροστά σας, όχι για να επαναλάβω, κάποια γνωστά λόγια, για το θαύμα του 1821!
Αλλά, για να σας προτρέψω, με απαρχή, τούτες τις κρίσιμες ώρες, που διέρχεται η Πατρίδα μας, να ξεκινήσουμε μια σταυροφορία, να προετοιμάσουμε, να εργαστούμε για την Έγερση, που έχει ανάγκη η Ελλάδα!
Γιατί είναι η ώρα, ο Τόπος μας, να εξορίσει διαπαντός, από τη συλλογική μας μνήμη, απ΄ τη δημόσια ζωή, τις μισές αλήθειες, που είναι χειρότερες, και από τα μεγαλύτερα ψεύδη! Πρωτίστως, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, σε όλους εκείνους, τους αληθινούς ήρωες, που έταξαν την ψυχή τους,
στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς, για να μην ζούμε -σήμερα- εμείς, υπόδουλοι στους Τούρκους!
Ας αναλογιστούμε, λοιπόν: Πώς έφτασαν, οι πρόγονοί μας, στον ξεσηκωμό του 1821; Ποιες ήταν οι αφετηρίες τους; Για ποια πράγματα αγωνίστηκαν; και τι κέρδισαν; Ποιοι υπονόμευσαν, και πώς, όσα κατέκτησαν με αίμα και θυσίες; Είχαν, εθνική συνείδηση; Ή μήπως την απέκτησαν εκ των υστέρων, κατασκευασμένη σε «εργαστήρια Ιστορίας», όπως προπαγανδίζουν κάποιοι, που πληρώνονται από τον ιδρώτα,
από το αίμα του ελληνικού Λαού;
Απαντά, στα ερωτήματα αυτά, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, από το Ιάσιο, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821, με τούτα τα λόγια:
«…Ας καλέσουμε, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερία, στη γη της Ελλάδος! Ας πολεμήσουμε, στους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, για να μας αφήσουν ελευθέρους, πολέμησαν και πέθαναν εκεί. …Το αίμα των τυράννων, δεν είναι δεκτό, στη σκιά του Θηβαίου Επαμεινώνδα, του Αθηναίου Θρασύβουλου… Στα όπλα, λοιπόν, η Πατρίδα, μας προσκαλεί!»
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πού βρίσκουν το θράσος, όλοι αυτοί που αγωνίζονται να μας πείσουν, πως γίναμε εκ των υστέρων Έλληνες; Κι αφού υπηρετούν αλλότριους στόχους, εμείς, γιατί τους ανεχόμαστε; Γιατί τους επιτρέπουμε, να προσπαθούν, να διδάξουν στα παιδιά μας «ανάπηρη ιστορία»;
Γιατί αφήνουμε αναπάντητες, τις προκλήσεις κάποιων, που επιχειρούν να καπηλευτούν ήρωες του 1821; Να τους παρουσιάζουν, ως μη Έλληνες, ως πολέμαρχους άλλων Εθνών;
Στις 28 Ιουνίου, του 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Κίτσος Τζαβέλας, σε προκήρυξη τους, προς τους κατοίκους της Πάργας, διακηρύσσουν:
«Είμεθα Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας, σταθεροί στην απόφαση μας, και με το Σταυρό μπροστά, και τα όπλα στα χέρια, προτιμάμε να κατεβούμε στους τάφους, χριστιανοί και ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή»!
Πώς τολμούν, λοιπόν, όχι μόνο ξένοι προπαγανδιστές, αλλά και κάποιοι ελληνόφωνοι, δήθεν επιστήμονες, να αμφισβητούν την ελληνικότητα, των συγκεκριμένων, και άλλων πολλών Καπεταναίων, που ήταν Αρβανίτες, σαν κι εμάς, τους ιδρυτές αυτής της Πόλης;
Πώς τολμά, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, να συνεχίζει το ίδιο, μονότονο, προκλητικό τροπάριο, περί Εθνικής Μειονότητας Αρβανιτών στην Ελλάδα; Πού βασίζεται ο διαρκής πόλεμος, σε βάρος της χώρας μας;
Για χρόνια τώρα περιμένουμε, από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες, να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, να δώσουν, σ’ αυτό το Λαό, τη δυνατότητα να αντιληφθεί, σε τι οφείλονται τα δεινά κι οι εθνικές καταστροφές, που βιώνει αυτός ο Τόπος.
Για να σηκωθούμε, επιτέλους! Να δικαιώσουμε, τους πόθους και τα οράματά μας!
Άκρα του Τάφου σιωπή!
Ε, λοιπόν, 189 χρόνια μετά, την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας, για το μέλλον της Ελλάδας, υπερχρεωμένης και περίγελο όλης της οικουμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας!
Ας πούμε, ας αντιληφθούμε επιτέλους, ότι όσα διέσωσαν οι προγονοί μας, επί τέσσερις αιώνες, όσα θυσίασαν, οι Έλληνες Επαναστάτες, με απαρχή την άνοιξη του 1821, υποθηκεύτηκαν στο βωμό των δανειστών μας! Δύο δάνεια, του 1824 και του 1825, ύψους δύο εκατομμυρίων, οκτακοσίων χιλιάδων λιρών, ήταν αυτά που υποκίνησαν την εμφύλια διαμάχη, αυτή, που έθεσε σε κίνδυνο, την έκβαση της Επανάστασης του 1821.
«Όταν μιλάει ο χρυσός, τα πάντα είναι άχρηστα», έλεγε ο Γκούρας, που από θαρραλέος καπετάνιος, έγινε συνώνυμος της ψυχικής φθοράς που προκλήθηκε, με τα αργύρια των δανείων.
«Νόμος και ισχύς οι λίρες των δανείων»! Μ΄ αυτές εξαγοράζονταν οι πάντες! Μ΄ αυτές, οι δανειστές μας, διέφθειραν διαχρονικά, τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση! Και το 1825, κηρύχτηκε η πρώτη πτώχευση!
Όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Ζαΐμη, στο ταμείο του αγώνα, βρήκε μόνο 16 γρόσια, δηλαδή, ούτε μια ακέραια λίρα! Χρωστούσαμε ήδη, 2,8 εκατομμύρια λίρες, από τις οποίες, «στο χέρι», οι Επαναστάτες είχαν πάρει μόνο τις 800 χιλιάδες!
Τα άλλα ήταν «έξοδα», «κρατήσεις», για το «κοινωνικό έργο» των Τραπεζιτών, αδελφών Ρικάρντο, από την Αγγλία, και Ρότσιλντ, από τη Γαλλία. Κι έκτοτε, η Ελλάδα πορεύεται, με εκείνη τη θηλιά στο λαιμό του έθνους!
Κρίμα στις θυσίες, των ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών, των άγνωστων ηρώων και των γνωστών Καπεταναίων! Η λευτεριά μας, κατάντησε κλοτσοσκούφι των δανειστών μας! Τα οράματά μας, παιχνίδι στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων!
Δεύτερη χρεοκοπία, το 1843. Τρίτη χρεοκοπία , το 1893. Το 1898, η Ελλάδα, υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Από το 1824, ως σήμερα, πορευτήκαμε, με πάνω από 100, εξωτερικά δάνεια κάθε μορφής. Με ληστρική φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα! Έρμαιο των δανειστών μας, που έγιναν οι κρυφοί, και καμιά φορά, οι φανεροί εξουσιαστές, αυτού του Τόπου, την ώρα που όλοι εμείς παριστάναμε, πως διαφεντεύουμε την Πατρίδα μας!
Σε ποια βαθμίδα της Εκπαίδευσης, τα διδάσκονται αυτά οι νέοι μας; Σε ποια συζήτηση, στα Μέσα Ενημέρωσης ή στο Ναό της Δημοκρατίας μας, αναλύθηκε ποτέ, αυτή, η γάγγραινα του έθνους μας;
Σε ποια επέτειο, οι ταγοί μας, μας μίλησαν ξεκάθαρα, για τους λόγους που διαιωνίζουν την ξενοδουλία και την εξάρτηση; Πότε ξεκίνησε, μια σοβαρή προσπάθεια, να βγούμε από το βούρκο;
Αλλά όμως αν δεν βάλουμε τέλος, στο φαύλο κύκλο, των θυσιών χωρίς ελπίδα, δε δικαιούμαστε να παριστάνουμε, πως τιμούμε την εξέγερση του 1821. Αυτή, θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο, το οποίο θα διδάσκει, στους λαούς όλου του κόσμου, τη δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, αλλά και την εγκληματική μαεστρία, με την οποία, το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, μας κρατά, φόρου και αίματος υποτελείς, για 189 Χρόνια!
Αν θέλουμε, λοιπόν, να λέμε, πως τιμούμε τους ήρωες, που δεν προσκύνησαν τον Τούρκο κατακτητή, για πάνω από τέσσερις αιώνες, έχουμε υποχρέωση να αντιληφθούμε, στις πραγματικές τους διαστάσεις, και το 1821, αλλά και όσα ακολούθησαν!
Σήμερα, που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον, επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Να προχωρήσουμε ενωμένοι, με σχέδιο και όραμα!
Τιμή στο 1821, σημαίνει πρώτα από όλα, απόφαση να εγερθούμε! Να αποθέσουμε, στο κατώφλι των δύσκολων χρόνων, που έρχονται, όλα τα ελαττώματα, που μας βοήθησαν να αποκτήσουμε!
Να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος! Να αντιμετωπίσουμε την οικονομική τρομοκρατία, που χτυπά την Ελλάδα και τους Έλληνες, που είναι χειρότερη κι από τη δεσποτεία του Σουλτάνου!
Η τιμή στου Ήρωες του 1821, επιβάλλει να πούμε «ΟΧΙ»! στην πτώχευση του Λαού μας! «Όχι»! στην εξαθλίωση, των πολλών νεόπτωχων, και στην προκλητική καλοπέραση των νεόπλουτων!
Τιμή στους Ήρωες, της εξέγερσης του ΄21, σημαίνει επιτέλους, να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας! Αλλά, για να εγερθούμε, θα πρέπει πρώτα, να απαιτήσουμε, να γίνουν ευρύτατα γνωστά, συνείδηση όλων, όσα μας κρατούν στο χείλος του γκρεμού! Για να μας παραδειγματίσουν όλους, και κυρίως , τα παιδιά μας!
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές, τους εγγυητές των συμφερόντων, αυτών που ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας, και το αίμα του Ελληνικού Λαού! Αυτούς, που καλλιεργούν την πνευματική σύγχυση, που μας αποκόπτουν μεθοδικά από τις ρίζες μας, τους εθνομηδενιστές, τους υπαλλήλους της «νέας τάξης»!
Τούτη, τη μέρα της εθνεγερσίας, ας είναι η απαρχή, για να πάψουμε να αναλωνόμαστε, σε ζήτω και γεια μας! Αν τιμούμε, αυτούς που προετοίμασαν τον Εθνικό ξεσηκωμό, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία! Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία! Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά! Να προασπισθούμε τις λαϊκές κατακτήσεις! Να υποχρεώσουμε, σε αναλογική συμμετοχή στις θυσίες, όλους αυτούς που θησαύρισαν, σε βάρος του απλού, του εργαζόμενου Έλληνα, ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο, κι υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας !
Τιμή στο ορόσημο 1821, σημαίνει επίσης: Να αποδοκιμάσουμε, κάθε σχέδιο εξόντωσης του κοινοτισμού μας, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της τοπικής Δημοκρατίας, κάθε προσπάθεια μετατροπής της, σε κακέκτυπο του σκληρού, του απάνθρωπου και απόμακρου κράτους μας! Να πολεμήσουμε, κάθε ψεύτικο άλλοθι, που επιχειρεί να δικαιολογήσει, να ρίξει αλλού τις ευθύνες, για το θάνατο της διοικητικής λειτουργίας της χώρας!
Να σταθούμε, μαχητικά, με αποφασιστικότητα και ορμή,
απέναντι στους αποδομητές της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας μας! Στους «πλασιέ της υποτέλειας»! Τους διαμορφωτές της παρακμής αυτού του τόπου, τους βιαστές της ψυχής του Λαού μας!
Χρόνια μας ποτίζουν δηλητήριο! Χρόνια εργάζονται, από το χώρο της Παιδείας, για να μην υπάρξει περίπτωση έγερσης, δικής μας ή των παιδιών μας! 189 χρόνια, ας αναλογιστούμε πού μας κατάντησαν, αυτοί που μας οδηγούν, κι εμείς που τους χειροκροτούμε: Οι κόποι κι οι θυσίες του Λαού μας, όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά κάθε μέρα που περνά, οι οφειλές της Πατρίδας μας, γιγαντώνονται!
Αν πράγματι, λοιπόν, τα ινδάλματα μας είναι, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Τζαβέλας, ο δικός μας, ο Καπετάν-Μελέτης Βασιλείου, ο Μακρυγιάννης, ο Μπότσαρης, ας κάνουμε πράξη τις επιταγές τους! Ας διδαχτούμε, και από τα κατορθώματά τους, αλλά και από τα λάθη τους!
Την ώρα που οι δανειστές μας, μαζί με κάποιους ελληνώνυμους συνεργάτες τους, οραματίζονται την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με την Ελλάδα, φόρου υποτελή και επαρχία της, την ώρα που ουδείς ταράζεται, ούτε στη θέα των τουρκικών πολεμικών πλοίων, που εδώ και πολλούς μήνες, έφτασαν να «κόβουν βόλτες» έξω από το Σούνιο, εμείς, έχουμε υποχρέωση, να θυμηθούμε το «Γέρο του Μωριά», και να βροντοφωνάξουμε, να κάνουμε πράξη, το: «φωτιά και τσεκούρι, στους προσκυνημένους»!
Μακάρι, αδέλφια Συμπατριώτες, να βρούμε τη δύναμη, μέσα από το διάλογο με τους Ήρωές μας, κι από σήμερα, να επαναλαμβάνουμε διαρκώς, να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, δείχνοντας το στήθος μας: «Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει! Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!
Το χρωστάμε στο γένος μας, στους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας, στους Λευτερωτές μας, του ΄21, σε όλους όσους έπεσαν μαχόμενοι, στους αγώνες της Πατρίδας, και κυρίως, το χρωστάμε στα παιδιά μας!
Καιρός, λοιπόν, όλοι οι Έλληνες ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος, να δημιουργήσουμε, της γενιάς μας το ΄21!»
Ο Νικόλαος Μελετίου, είναι Δήμαρχος Ασπρόπυργου.
Το παραπάνω κείμενο εκφωνήθηκε στην επίσημη τελετή των εορτασμών της 25ης του Μάρτη, 2010.
πηγή: http://www.patrides.com/
