Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Η ώρα είναι 5:20. Έξω βρέχει. Βρέχει πολύ. Αστραπές σκίζουν τον μαύρο ουρανό. Είναι λες και ο καιρός φόρεσε πένθιμο ρούχο για να τιμησεί αυτούς που Θυσιάστηκαν πριν Χρόνια για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι ...
Είμαστε Ελεύθεροι;
Έξω βρέχει...Βρέχει πολύ... Βλέπω τη φωτογραφία του παππού μου με τη στολή στο αλβανικό μέτωπο και θυμάμαι τις ιστορίες που μου είχε πει για τοτε....
Τον βλέπω και μου μιλάει μέσα από την φωτογραφία και τα μάτια του βουρκώνουν:
Έβρεχε μια νύχτα σαν την σημερινή. Ήμασταν όλοι μουσκεμένοι ως το κόκκαλο..
Η βροχή περνούσε από τις τρύπες της χλαίνης μας...
Θα κάναμε επίθεση ξημερώματα να καταλάβουμε το ύψωμα.
Το χέρι μας κρατούσε σφιχτά το ντουφέκι.
Το ντουφέκι ήταν προέκταση του χεριού μας.
Το χέρι μας ήταν προέκταση της ψυχής μας.
Η ψυχή μας ήταν έτοιμη να πετάξει για την αιωνιότητα.
Η ψυχή μας ήταν έτοιμη ΘΥΣΙΑΣΤΕΊ ....φτάνει να κρατούσαμε ελεύθερα ένα κομμάτι ΟΥΡΑΝΟΥ, τα αμπέλια μας και την θάλασσα μας...
Ναι να τα κρατήσουμε ελεύθερα, για να τα παραδώσουμε σε εσάς.
Γιατί αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται κάτω από ξένα βήματα.....
Γιατί αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ΟΥΡΑΝΟ...
Γιατί αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο ΔΙΚΙΟ...
Το στόμα μας είναι στυφό από τις κακουχίες....
Τα μάτια μας στάζουν αίμα από την αϋπνία...
Συνεχίζουμε.....
Συνεχίζουμε γιατί η ψυχή μας, μας τραβάει μπροστά, για να βρει το ΦΩΣ στην ανηφόρα της ζωής....
Η βροχή χτυπάει στα κόκκαλα μας...
Το ψωμί Σώθηκε...
Τα βόλια σώθηκαν....
Τώρα γεμίζουμε τα τουφέκια με την καρδιά μας....
Όλοι πεινάνε...
Όλοι σκοτώνονται....
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΈΘΑΝΕ....
Βαδίζουν στην μακάρια Αιωνιότητα...
Κανείς δεν γυρίζει να κοιτάξει πίσω...
Βλέπουμε όλοι μπροστά την ΠΑΝΑΓΙΑ κι εμείς ακολουθούμε...
Ότι κι αν κάναμε, το κάναμε γιατί πιστεύαμε σε ΧΡΙΣΤΟ και ΠΑΤΡΙΔΑ.
Αυτά δεν μπορεί κανείς να σας τα πάρει εάν εσείς οι ΙΔΙΟΙ δεν τα παραδώσετε......"
Βγήκα έξω και κοίταξα την βροχή...
Ακόμη βρέχει....
Βρέχει μέσα στην ψυχή μου σαν συλλογίζομαι το σήμερα..
Χωρίς παρέλαση.
Χωρίς Τιμή.
Χωρίς αξιοπρέπεια...
Είμαστε ελεύθεροι να υπακούμε....
Η καρδιά μου έχει ματώσει.
Ο παππούς μου με κοιτάει σιωπηλός μέσα από την φωτογραφία του....
Ας είναι...
Να ετοιμαστούμε να πάμε στην εκκλησία. Της Αγίας Σκέπης σήμερα....Να τιμήσουμε τους Ήρωες μας...
Ποτέ δεν πρέπει τα κλαδιά, τις ρίζες να ξεχνούνε ,
γιατί αυτές αν ξεραθούν
και κείνα θα χαθούνε...
ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
