ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΟΥ
| Ομολογία Γέροντος Παϊσίου έναντι Οικουμενισμού  Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου έναντι του Οικουμενισμού:* *** ...Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει... *** Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε. Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος, ούτε θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζούν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν. Με μία τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα, που έχουν φόβο Θεού. Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει. Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας), τους οποίους άναψε το πύρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου. Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ίεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως, δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χρίστου και Αυτός την κυβερνάει. Δεν είναι Ναός, που χτίζεται από πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός. «Και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ' ον δ' αν πέση λικμήσει αυτόν» (Ματθ. και 44-45). Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θά παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας. Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης. Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν' αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον. Εάν δια την α ή την β λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες - Θεός φυλάξει! - θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς, έχουμε πολλές «εκκλησίες» στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες η και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο. Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του σε όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας κ. Αθηναγόραν, δια να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των «εκκλησιών», να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλλων «Ομολογιών», εάν και εφ' όσον ειλικρινώς επιθυμούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον Δόγμα. Θα ήθελα ακόμη να ειπώ ότι υπάρχει και μία τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους. Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον έαυτόν του) εις το τι θα ειπή η τι θα γράψη, δια να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα. Ενώ ο ιδιος αν έλεγε η έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι άφ' ενός μεν αδικεί τον πλησίον του, αφ' ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων, διότι τους σκανδαλίζει. Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνή με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή η είναι ολίγον επιεικής η ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος. Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός μοναχός και το έργον μου είναι να προσπαθώ, όσο μπορώ, να απεκδύωμαι τον παλαιόν ανθρωπον και να βοηθώ τους άλλους και την Εκκλησίαν, μέσω του Θεού δια της προσευχής. Αλλ' επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Όρθοδοξίαν μας, επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να γράψω αυτά που ένοιωθα. Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας μας. Με πολύν σεβασμόν προς όλους Παΐσιος μοναχός *Η ανωτέρω σοφή και διακριτική επιστολή του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου εστάλη στον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο το 1969. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, τόμ. Α', έκδ. Γ', σελ. 508 του κ. Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου). Πηγή: "www.impantokratoros.gr" | Γαλλίας: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Σημασία του Διαλόγου» Ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ μίλησε βαθυστόχαστα και εμπεριστατωμένα την Τετάρτη το βράδυ στην εκδήλωση εις μνήμη του αείμνηστου Πατριάρχη Αθηναγόρα, που έχει καθιερώσει η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης. Η ομιλία του, η οποία είχε τίτλο «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Σημασία του Διαλόγου», έγινε στο Μαλιώτειο Πολιτιστικό Κέντρο. Η εκδήλωση άρχισε με τη χορωδία της Θεολογικής Σχολής, η οποία έψαλλε ύμνους στην Ελληνική, καθώς επίσης και τις φήμες του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθοδίου και του Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ. Για την εκδήλωση και τον αείμνηστο Πατριάρχη Αθηναγόρα μίλησε στα εισαγωγικά σχόλια ο π. Θωμάς Φιτζέραλντ, κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής, ενώ τον Μητροπολίτη Εμμανουήλ σύστησε με φιλόφρονα λόγια ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου Ηλίας Πατσαβός. Ο Δρ. Πατσαβός επισήμανε ότι «από φοιτητής που ήταν στη Θεολογική Σχολή την δεκαετία του 1980 ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ ήταν σοβαρός, προσηνής, ταπεινός και φιλομαθής» και συμπλήρωσε πως «αυτά του τα χαρίσματα αναγνωρίστηκαν νωρίς από την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο και τον αξιοποίησε». Ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ, ο οποίος είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής, αναφέρθηκε με νοσταλγία στα χρόνια της μαθητείας του σ’ αυτή την οποία χαρακτήρισε ως «περίβλεπτο ίδρυμα», λέγοντας ότι «ήλθα ως ξένος κι έφυγα ως αδελφός», ενώ ευχαρίστησε τη Σχολή «για όλα τα καλά πράγματα που διαθέτει». Υπογράμμισε ότι είναι «ορθό που αυτή η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στον αείμνηστο Πατριάρχη Αθηναγόρα επειδή όχι μόνο ίδρυσε τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού πριν από 75 χρόνια, αλλά διότι η διακονία του είχε μία τρομακτική επιρροή αγάπης, φιλανθρωπίας και οικουμενικών δραστηριοτήτων επί πολλές δεκαετίες έπειτα από τον θάνατό του». Ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ τόνισε πως «το Αγιο Πνεύμα εργάζεται διηνεκώς μέσα στην Εκκλησία ικανώνοντας εκείνους οι οποίοι πιστεύουν στον Χριστό να θέτουν τα θεμέλια στη δική μας γενιά που υποστηρίζουν τη διακονία της ενότητας». Είπε επίσης, ότι «ήλθα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις γύρω από τον Οικουμενισμό βασισμένες στη διακονία του Οικουμενικού Πατριαρχείου» και συμπλήρωσε «για όσους δεν είναι ακόμα γνώστες του όρου Οικουμενισμός, είναι ο σκοπός για την ενότητα όλων των Χριστιανών ανά τον κόσμο, για ορατή ενότητα στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία». Υπενθύμισε ότι «ο Οικουμενισμός δεν είναι καινούργια ιδέα, δεν είναι εφεύρημα του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά είναι ωστόσο μία ανάγκη που πρέπει να προσεγγίσει αυτή η γενιά». Αναφέρθηκε στις δραστηριότητες και κινήσεις των αείμνηστων Πατριαρχών Αθηναγόρα και Δημητρίου αναφορικά με την προσέγγιση των Χριστιανών ανά τον κόσμο, ενώ υπενθύμισε την άρση των αναθεμάτων ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση ήτοι ανάμεσα στην Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία από τον Αθηναγόρα και τον Πάπα Ιωάννη στη δεκαετία του 1960 έπειτα σχεδόν από χίλια χρόνια διαίρεσης. Τόνισε ότι «ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσπαθεί να ακολουθήσει τα βήματα των προκατόχων του και εξακολουθεί να φέρνει κοντά ανθρώπους από όλα τα έθνη φανερώνοντας την αγάπη του Χριστού μέσω των οικουμενικών και διαθρησκειακών διακονιών της Εκκλησίας». Είπε ακόμα για τις οικουμενικές προσπάθειες του σημερινού Πατριάρχη, πως «ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει περιγράψει τη συμμετοχή του Οικουμενικού Θρόνου στο διάλογο, σημειώνοντας πως προσεγγίζουμε τον διάλογο μέσα στο πνεύμα της αγάπης, ειλικρίνειας και τιμιότητας. Με αυτή την έννοια ο διάλογος προϋποθέτει ισότητα, η οποία σε ανταπόδοση προϋποθέτει ταπείνωση. Η ειλικρίνεια και η ταπείνωση εξουδετερώνουν την εχθρότητα και την υπεροψία». Ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ, ο οποίος είναι αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, καθώς και πρόεδρος των Ορθόδοξων Επισκόπων Γαλλίας, αντιπροσωπεύει τον Πατριάρχη στους ακαδημαϊκούς διαλόγους με τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και άλλους, τόνισε πως «ο Οικουμενικός Θρόνος πιστεύει ότι ο διάλογος είναι αναγκαίος. Η εχθρότητα και η αδικία που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο απαιτούν όπως η ανθρωπότητα κινηθεί προς την ισότητα και έλθει αρωγός σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν αποδυναμωθεί από δυσμενείς πολιτιστικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες». Συμπλήρωσε πως «με ταπείνωση ο Οικουμενικός Θρόνος ομιλεί γι’ αυτά τα θέματα και επιζητεί να ζει με ενότητα με όλους τους Χριστιανούς και με αρμονία με εκείνους οι οποίοι επιλέγουν να μην ακολουθούν τον Χριστό». Είπε επίσης πως «γίνεται φανερό στον Οικουμενικό Θρόνο πως ο καλύτερος τρόπος να επιδείξεις αγάπη και να προάγεις την κατανόηση είναι η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία» και συμπλήρωσε πως «αυτό είναι το ζωτικό βήμα για την κατανόηση περίπλοκων ζητημάτων και εργασίας προς ειρήνη και καταλλαγή». Σε άλλο σημείο, υπογράμμισε πως «πόλεμος εξ’ ονόματος της θρησκείας, είναι πόλεμος εναντίον της θρησκείας» και συμπλήρωσε πως «πρέπει να ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλον και να κοιταζόμαστε στα μάτια, ο καθένας μας είναι ζωντανή εικόνα του Θεού». Εκανε επίσης αναφορά στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και στα οικουμενικά του ανοίγματα, υπενθυμίζοντας τη συνοδοιπορία του με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό «Life» κι έκανε τον γύρο του Κόσμου. Πηγή: www.romfea.gr |
