… άνοιξα το καταραμένο κουτί, και βρέθηκα μπροστά σε μια μυστήρια θεατρική παράσταση…
Όλοι όσοι έπαιρναν μέρος σ’ αυτήν κρατούσαν φυλλάδια με τα λόγια από τους ρόλους τους…
Είπα φαίνεται κάνουν πρόβα…
Μα δεν έκαναν..
Είδα πολλούς ανθρώπους να βρίσκονται εκεί και να παρακολουθούν…
Άρα είπα δεν είναι πρόβα…
Πάλι τι σόι παράσταση να διαβάζουν από μέσα τους ρόλους τους!!!!
Κάθισα να δω τι ακριβώς συμβαίνει…
Τελικά δεν ήταν παράσταση…
Ήταν ειδήσεις, ΗΤΑΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ….
Και οι ομιλούντες και οι αποκρινόμενοι και …οι δευτερολογούντες προσπαθούσαν να πείσουν τους εαυτούς τους για το πόσο είχαν συγκινηθεί.. από τα λόγια των προηγουμένων.. αλλά αυτήν την συγκίνηση την περιέγραφαν.. μέσα από κείμενο που ήταν προετοιμασμένο…
Τι στο καλό συμβαίνει αναρωτήθηκα…
Πώς γίνεται να είναι κάποιος συγκινημένος!!! μέσα από ένα κείμενο που κρατά στο χέρι του, και με το οποίο κείμενο απαντά σε λόγια κάποιου άλλου, που και εκείνος διάβασε (συγκινημένος)!!! μέσα από ένα άλλο κείμενο…
Κρίμα..
Αυτοί οι άνθρωποι σκέφθηκα.. (εύχομαι να κάνω λάθος) έχουν ξεχάσει τι σημαίνει συγκίνηση.
Έχουν σκληρυνθεί τόσο πολύ οι καρδιές τους που και την συγκίνηση δεν μπορούν να την εκφράσουν αυθόρμητα…. μα πρέπει να έχουν έτοιμο κείμενο…
Ύστερα.. άντε να πείσουν τον κόσμο ότι δεν παίζουν θέατρο..
Αν τελικά ο κόσμος ακόμα ενδιαφέρεται γι’ αυτούς…. ΚΡΙΜΑ…
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
