Του Δυσσέα.
Στίχοι:Θεόφιλος Πουταχίδης Μουσική:Δημήτρης Καρατζάς Τραγούδι:Σοφιανός Παπαευθυμίου Ενορχήστρωση/programming/κιθάρες/πιάνο:Δημήτρης Καρατζάς Συμμετέχει τραγουδώντας η Ελισάβετ Παπαθανασίου. Στίχοι: Κλείνω τα μάτια και ξυπνώ, τ’ ανοίγω και κοιμάμαι, έφτασα κι είμαι στην αρχή∙ πως ήρθα δεν θυμάμαι. Κατέβηκα προς την κορφή, πάω κάτω κι ανεβαίνω, ρίξε μου φως, φέξε καλά, να δω προς που πηγαίνω. Τρέχω, στον τόπο στέκομαι, κάθομαι και καλπάζω, το μέλλον μου αναπολώ, το παρελθόν σχεδιάζω. Σ’ άβυσσο ρίχνω άγκυρα, ‘ρμενίζω στο λιμάνι, κάμποσοι λεν πως είμ’ σοφός, άλλοι πως είμ’ αλάνι. Δεν είν΄ ότι γεννήθηκα σε λάθος εποχή, έκανε λάθος η εποχή που γέννησε εμένα. Μ’ έναν καημό, με δυο λυγμούς ανθίζ’ ελευθερία, υπομονή έχ’ η τρέλα μου, μα έχει και αντρεία. Κλείνομαι μέσα στη σπηλιά κι ο ουρανός ανοίγει, στον κόσμο βγαίνω, χάνομαι, τον πνίγω και με πνίγει. Σαν παν να με φιμώσουνε, σαν χείμαρρος αφρίζω, στο βήμα μ’ ανεβάζουνε και σιωπηλός δακρύζω. Στις θάλασσες με ρίχνουνε κι εγώ τις περπατάω, στα χώματα με θάβουνε κι εγώ τα κολυμπάω. Αυτοί πανηγυρίζουνε μα εγώ νικάω στο τέλος, μην χαίρεστε μνηστήρες μου, γι’ όλους σας έχει βέλος. Δεν είν΄ ότι γεννήθηκα σε λάθος εποχή, έκανε λάθος η εποχή που γέννησε εμένα. Μ’ έναν καημό, με δυο λυγμούς ανθίζ’ ελευθερία, υπομονή έχ’ η τρέλα μου, μα έχει και αντρεία. Δεν είν΄ ότι γεννήθηκα σε λάθος εποχή, έκανε λάθος η εποχή που γέννησε εμένα. Μ’ έναν ψαλμό, με δυο χορούς και θα την εξυπνήσω. Κι η τρομερή της η φωνή θα φτάσει ως το μεδούλι. Δώστε της τότ’ απάντηση ως πότε θα ‘στε δούλοι;ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: https://www.youtube.com/watch?v=Mo73yapwW9k
