Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Ιστορίας
Δύο πολύ ἀπλές καί εἰλικρινεῖς ἐρωτήσεις πρός τούς ἐπισκόπους καί κάθε λογῆς ἀκόμη (κληρικούς τε καί λαϊκούς) παρατρεχάμενους τῆς οἰκουμενιστικῆς βλασφημίας, τούς ἀγαπούληδες τῆς μεγάλης συγκρητιστικῆς ἀγκαλιᾶς μέ τόν κάθε αἱρετικό καί ἀλλόθρησκο, τούς ἤδη αὐτουργούς τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου μέ τόν κάθε ψευτοχειροτονημένο Οὐκρανό νεοναζί, τούς ξεσαλωμένους πλασιέδες τῶν μασκῶν, τῶν ἐμβολίων καί τῆς ἀποθεωμένης «ἐπιστήμης» (κατά μία θαυμαστή…σύμπτωση ἀπαξάπαντες οἱ προαναφερθέντες συνανήκουν στήν ἴδια ομάδα), πού «θυμήθηκαν» τήν Παναγία τώρα μέ τίς πυρκαγιές:
Ὅσοι ἐξ αὐτῶν δέν πιστεύουν σέ τίποτε (ἤ πιστεύουν σέ ἄλλο…ἀφεντικό), ἕως πότε θαρροῦν ὅτι θά γίνονται ἄνωθεν ἀνεκτά τέτοιο θράσος ὑποκρισίας, τόση ξεδιάντροπη ψευτιά, τόση ὕβρις; Ἀλλά καί ὅσοι ἔχουν ἀκόμη τήν πεποίθηση (ἤ μᾶλλον τήν αὐταπάτη) πώς πιστεύουν καί πώς η πίστη τους εἶναι καί ὀρθή, ὅσοι μέ ἄλλα λόγια δέν εἶναι ἄθεοι ἤ συνειδητοί ἀντίχριστοι, ἀλλά ἀπλῶς πλανεμένοι (ὑπάρχουν σίγουρα καί ἀρκετοί τέτοιοι στην παραπάνω ομάδα), ἕως πότε θά ἔχουν τήν ψευδαίσθηση ὅτι ἡ Παναγία τούς ἀκούει καί δέχεται τέτοιες «προσευχές»;
