ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Ήδη από τη Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου διανύουμε τη περίοδο του Τριωδίου. Οι τρεις πρώτες εβδομάδες είναι περίοδος περισυλλογής και προετοιμασίας για τους αγώνες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ενώ λοιπόν η μητέρα Eκκλησία, μας προετοιμάζει όλους με Αγιοπνευματική Σοφία για το στάδιο των αρετών, στην άλλη όχθη ο μισόκαλος δαίμονας στήνει καλά τα δόκανά του και τις παγίδες του. Δεν χρειάζεται να κάνει μεγάλο κόπο. Συμπαραστάτες από τη μια μεριά ο λαϊκισμός των τοπικών αρχόντων που στο όνομα της κενοδοξίας τους δίνουν «γη και ύδωρ» στήνοντας καρναβαλικά δρώμενα σ’ όλους τους δήμους της Ελλάδας μας, και από την άλλη η κοσμική τάση και στάση του ανθρώπου που νομίζει ότι στη διασκέδαση και στο ξεχαρβάλωμα του καρναβαλιού θα βρει διέξοδο στα αδιέξοδά του.
Έτσι μετατρέπεται στην διάρκεια αυτών των ημερών η Αγιοτόκος Ελλάδα μας σε ένα καρναβαλικό δρώμενο. Σε λίγο θα μας ζηλεύει και η Βραζιλία.
Ο δαίμονας της γύμνιας, ο δαίμονας της αδιαντροπιάς, ο δαίμονας της πορνείας, της ιεροκατάκρισης, της βλασφημίας, όλοι οι δαίμονες παρελαύνουν στην ειδωλολατρική πομπή του βασιλιά καρνάβαλου.
Και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αυτοί που όταν βαπτίσθηκαν ομολόγησαν το:.. «αποτάσσομαι τω Σατανά και πάσι τοις έργοις αυτού, και πάση τη λατρεία αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού, και πάση τη πομπή αυτού », αυτοί λοιπόν πιασμένοι στο δόκανο της διασκέδασης απαρνιούνται τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ και συντάσσονται με τον δαίμονα.
Αλλά μεγάλη μερίδα ευθύνης έχουμε και εμείς οι φέροντες την Ιεροσύνη Του Κυρίου. Δεν ακούγεται αγωνιστικός πνευματικός λόγος απέναντι σ’ αυτήν την λίμνη της σαρκολαγνίας. Άραγε τι θα γινόταν ΑΝ σε κάθε ενορία ο παπάς και οι πιστοί έβγαιναν σε λιτανεία με ηγούμενο τον Εσταυρωμένο Κύριό μας; Θα τολμούσαν να σταθούν απέναντί Του τα πάσης φύσεως δαιμόνια των καρναβαλικών πομπών;
Άλλωστε όλα αυτά έχουν αντιμετωπιστεί από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο που καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος, και επιβάλλει στους κληρικούς, που μετέχουν την ποινή της καθαιρέσεως, στους δε λαϊκούς την ποινή του αφορισμού.
Αγαπημένα μου παιδιά ας ακούσουμε τα λόγια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στο βιβλίο του «Χρηστοήθεια των Χριστιανών». Εκεί λοιπόν αναφερόμενος σε όσα γίνονται κατά τις Απόκριες γράφει: « Αλήθεια μπορεί να πει κάποιος, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, ακόμα και αυτοί οι πλέον γέροντες... τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι επίσης με την ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χορούς και παιγνίδια και αταξίες και μασκαραλίκια. Τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι πανηγυρίζει η ασέλγεια, εορτάζει η ακολασία, ευφραίνεται η μέθη, χαίρεται η τρυφή και ασωτία, χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδήλια και χορεύει μαζί με αυτόν όλο το πλήθος των δαιμόνων διότι όσο κέρδος έχουν και μόνο κατά την περίοδο του καρναβαλιού, δεν μπορούν να το έχουν σ’ ολόκληρο τον χρόνο ».
« ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ »
