Singular logic ή Simple Logic; Ιδού η απορία! Πώς ο πατερ(κ)ούλης έγινε σούπερμαν

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης «Τα κόμματα είναι ένας θεσπέσιος μηχανισμός, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημόσιων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια. […] Εάν εμπιστευόμασταν στο διάβολο την οργάνωση της δημόσιας ζωής, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τίποτα πιο ευρηματικό» – Σιμόνη Βέιλ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ι. Περί διαβόλου εισαγωγή ΙΙ. Η θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου ΙΙI. Οι βρεφοποιημένοι πολίτες και ο στοργικός πατερ(κ)ούλης – Η πανδημία και η ψηφιοποίηση ως εκλογικός καταλύτης IV. Βελούδινη-ψηφιακή καλπονοθεία; V. Μία κρίσιμη παράμετρος: Αντιπολίτευση από τα μεγάλα κόμματα με άσφαιρα πυρά VΙ. Οι οπαδοί της αποχής ως αποδιοπομπαίοι τράγοι και εξιλαστήρια θύματα της πανωλεθρίας των ενηλικιωμένων-αφυπνισμένων VIΙ. Τελικές διαπιστώσεις και ανησυχίες Ι. Περί διαβόλου εισαγωγή Όπως η «επιχείρηση ελευθερία» δίχασε όλους τους Έλληνες σε δύο στρατόπεδα, των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων, έτσι και η «επιχείρηση εκλογές» δίχασε τους ενηλικιωμένους, ήτοι αφυπνισμένους, Έλληνες σε υπέρμαχους και πολέμιους της αποχής. Είναι, όμως, γνωστό ότι η διαίρεση αποτελεί δεξιοτεχνία του κοσμοκράτορος διαβόλου, ο οποίος εφαρμόζει πάντοτε το κόλπο του «διαίρει και βασίλευε». Κόλπο δικό του, λοιπόν, και εκείνο της κάλπικης κάλπης, αλλά και της προηγηθείσας, εξίσου κάλπικης, υγειονομικής «επιχείρησης ελευθερία».

Ἕνας ἀργόσυρτος θάνατος πού δέν ἀντέχεται πιά...

 

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Πικρή η αλήθεια... μα δυστυχώς αλήθεια.

Γράφει ο  Νεκτάριος Δαπέργολας

Τέλειωσε λοιπόν πρός τό παρόν τό πανηγυράκι πού δόθηκε στούς ἰθαγενεῖς της ὑπερσαχάρειας ἀποικίας, γιά νά βαυκαλίζονται οἱ καημένοι ἀπό τετραετίας εἰς τετραετίαν καί νά αἰσθάνονται «κυρίαρχος λαός»! Φέτος βέβαια, ἐκτάκτως, θά ἔχουν καί μία ἀκόμη εὐκαιρία στή χαζοχαρούμενη ψευδαίσθηση (σέ ἕνα μῆνα ἀπό τώρα) καί μετά τά κεφάλια καί πάλι μέσα, ὡς πειθήνια βορά στά ἀφεντικά τῶν ἀστείων μαριονετῶν πού δῆθεν μᾶς κυβερνοῦν, γιά ὅσα ἐφιαλτικά μᾶς ἑτοιμάζουν ἀπό τό φθινόπωρο.

Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης : Απέχω, άρα υπάρχω! Η αποχή από τις εκλογές ως αναγκαία (αλλά μη επαρκής) συνθήκη για την καταπολέμηση της «έξυπνης δικτατορίας»

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ύστερα από την καλοστημένη θεατρική παράσταση που παρακολουθήσαμε, και απ΄ότι φαίνεται θα έχουμε και δεύτερο μέρος, νομίζω έχουμε δικαίωμα να εκφράσουμε την άποψή μας, πλαγίως πλην σαφώς. Εχθρός της δικτατορίας είναι η κριτική σκέψη.

π. Φώτιος Βεζύνιας

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ι. Εισαγωγή

ΙΙ. Τρεις τρόποι αντιμετώπισης ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος

Α. Προεξόφληση της ήττας

Β. Αυτοπεριθωριοποίηση

Γ. Δυναμική αντιπαράθεση

ΙΙΙ. Καμία συνεργασία με τους «έξυπνους δικτάτορες»

Α. Η κάλπικη κάλπη: Γλωσσικός προϊδεασμός

Β. Εκλογές από πετεινούς για όρνιθες μέσα σε περιχαρακωμένο κοτέτσι

Γ. Τα ευάριθμα πολιτικά τζάκια και οι πολίτες-κούτσουρα: Μια αέναη φαρσοκωμωδία

Δ. Το κοινοβουλευτικό μάπετ-σόου, οι πολύχρωμες μαριονέτες και ο αόρατος μαριονετίστας

Ε. Πολίτες απέχοντες από την κάλπη = πολίτες απαθείς; Μια εσφαλμένη εξίσωση

1. Η κατάλυση του κράτους Δικαίου

2. Αρνητές των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων και του qr code = Αρνητές των εκλογών: Η σωστή εξίσωση

3. Η προσφυγή στα λυκόπουλα για προστασία από τους λύκους

4. Ο έλεγχος των επιλογών και το κόλπο της κάλπικης κάλπης

5. Το παράδειγμα της βρύσης και η θεωρία της μολύνσεως

6. Γιατί καθιερώθηκε ο θεσμός των εκλογών: Η εξημέρωση του εξαγριωμένου όχλου

7. Η ψήφος ως «εκλογικό έγκλημα συσσώρευσης» και η αντίρροπη λογική της αποχής

8. Κι αν γίνει η έκπληξη από κάποιο μικρό-πατριωτικό κόμμα;

IV. H προεξασφαλισμένη αποτυχία της αποχής

A. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός ανήκει στους κατέχοντες και όχι στους απέχοντες

B. Εν αναμονή των νέων τσοπάνηδων: Η αβάσταχτη βαρύτητα της ελευθερίας

Γ. Από τον Ντοστογιέφσκι στον ψυχίατρο Τόμας Σαζ

V. Απέχω, άρα υπάρχω!

VI. Δύο τρόποι για να αποκτήσει η αποχή επιδημική-αποδομητική δυναμική

Α. Αποσυνδέουμε την πρέζα από την πρίζα!

Β. Αφυπνίζουμε τους τηλεδιασωληνωμένους!

VII. Η αποχή ως αναγκαία αλλά μη επαρκής συνθήκη για την καταπολέμηση της «έξυπνης δικτατορίας»

Α. Η διαλεκτική σημασία του “Όχι” ως «άρνηση της άρνησης»

Β. Αν είχε ανακοινώσει εκλογές ο Χίτλερ; – Η λογική του σαμποτάζ!

VIII. Ο Θαυμαστός Ανάποδος Κόσμος και το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ κατά της αποχής

IX. Δεν πείσθηκες ακόμη ότι η αποχή είναι η μόνη αξιοπρεπής λύση; Διάβασε Κυριάκο Σιμόπουλο, «Η διαφθορά της εξουσίας»!

A. Νοθεία μέσω Singular Logic;

B. Eκλογές: ένα (τηλε)παιχνίδι για την εξουσία

1. Το φαινόμενο της αποχής ως έκφραση της απέχθειας των πολιτών για το διεφθαρμένο σύστημα

α) Ο κατά Θουκυδίδη ανάποδος κόσμος

β) Η αποχή των Ελλήνων από τις εκλογές στα μέσα του 19ου αιώνος

2. Οι προεκλογικές εκστρατείες μετά το 1974

α) Ο υποψήφιος ως «επιδειξιομανής σταρ» και ο ψηφοφόρος ως «καταναλωτής προϊόντος υπό κηδεμονίαν»

β) Συσχετισμός με την άποψη του Αριστόβουλου Μάνεση

γ) Το φαινόμενο της βρεφοποίησης των πολιτών ήδη ως πλατωνική επισήμανση

δ) Η προεκλογική δράση των κομμάτων κατ’ απομίμηση της λειτουργίας των ολοκληρωτικών καθεστώτων

ε) Κόμματα-εκλογές: Καταρράκωση των δημοκρατικών θεσμών και ηθικός εξανδραποδισμός των πολιτών

στ) Η ενασχόληση των έντιμων και ανιδιοτελών με τα κοινά

Γ. Το προφητικό οπισθόφυλλο

X. Κλείνοντας με Χάρολντ Λάσκι: Ο φτωχός οδηγός της συνείδησής μας, εγγυητής της ελευθερίας και της επιτυχίας μας

---

– Ο ταύρος σε στριμώχνει σε μια γωνιά με τα κέρατά του – όχι με ένα κέρατο, από το οποίο μπορεί να γλυτώσεις αλλά με ένα ζευγάρι κέρατα, τα οποία σε παγιδεύουν ανάμεσά τους. Είτε τρέξεις δεξιά είτε αριστερά πέφτεις επάνω στις μυτερές κορυφές τους και ματώνεσαι.

Robert Greene, Δύναμη: Οι 48 νόμοι της.

– Γιατί ο πολίτης να μετέχει σ’ αυτήν την κωμωδία; Μόνον και μόνον διά να γίνεται παίγνιον; Προς τι να χορηγήση το μικρότατον επικάλυμμα παρανομίας; Ας περιορισθή εις τον ιδιωτικόν του βίον… Και να διαβή από μέρος όπου γίνεται η λεγομένη ψηφοφορία, ας αποστρέψει αλλαχού το πρόσωπόν του, διά να μη μολυνθή ουδ’ η όρασις αυτού”.

Εφημ. «Αθηνά», 23 Οκτ. 1856.

---

ΠΡΟΛΟΓΟΣ