Ιωσήφ ο Βρυέννιος, ο εμπνευστής και το πρότυπο των αγώνων του αγίου Μάρκου του Ευγενικού κατά της αιρέσεως του Παπισμού.

 

Νεοελληνική απόδοση – Επιμέλεια: Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος Κιλκίς

Στις 19 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του οσίου Μάρκου του Ευγενικού, Μητροπολίτου Εφέσου και υπερμάχου της Ορθοδόξου πίστεως. Αυτού που στην σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, «μονώτατος» ακύρωσε τις αποφάσεις της, μη υποκύπτοντας στα θελήματα του Πάπα. Οι ημέρες είναι πονηρές, ο Οικουμενισμός σαρώνει και οι δεξιοτέχνες  διάκονοί του, ιεράρχες και πολιτικοί, φτάνουν στην κορύφωση του έργου τους, αφού προ ολίγου ανακοίνωσαν και την έλευση του Πάπα στην Ελλάδα. Και όλα αυτά, δίχως δυστυχώς ο λαός να γνωρίζει ποιος είναι ο τελικός σκοπός τους. Γι` αυτό δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Νικολάου Βασιλειάδη: «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ», για ψυχική ωφέλεια, αφύπνιση και προβληματισμό και ετοιμότητα:

 

     «Οι αξιώσεις και οι βλέψεις της εγωιστικής «δυτικής οφρύος» επί της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ήταν καταφανείς από τον Δ΄ ακόμη αιώνα. Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε ως πρωτεύουσας του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους την Κωνσταντινούπολη, η Δύση δεν είδε με καλό μάτι αυτόν τον χωρισμό, φοβούμενη πως θα γίνει το θρησκευτικό κέντρο του Χριστιανισμού.

Η ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Η εβδομάδα 18-25 Ιανουαρίου 2020 έχει αφιερωθεί στην προσευχή για την ενότητα των Χριστιανών. Επειδή πολλοί... έχουν κάνει τους Ιερούς Κανόνες... κουρελόχαρτα.. (λυπηρό αλλά αληθές)!... ας θυμηθούμε τί λέγει η Εκκλησία για τις συμπροσευχές.

π. Φώτιος Βεζύνιας

 

Ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος θεσπίζει την συμπροσευχή , όταν μας διαβεβαιοί «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 20). Ο ιερός Χρυσόστομος, επαινών την κοινή - εκκλησιαστική προσευχή, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων «Η της Εκκλησίας ευχή τον Πέτρον απο των δεσμών έλυσεν, του Παύλου το στόμα ηνἐωξε. Η τούτων ψήφος, ούχ ώς έτυχε, και τους επί τας πνευματικάς αρχάς ερχομένους κατακοσμεί» (PG. 61, 527).
Ο πιστός χριστιανός είναι μέλος του σώματος του Χριστού και όχι χριστιανός καθεαυτόν. Ακόμη και η προσευχή που επιτελείται «έν τώ ταμείω» είναι προσευχή κοινή, αφού την στιγμή εκείνη ο προσευχόμενος απευθύνεται πρός τον κοινόν Πατέρα, ώς μέλος της Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι η κοινή προσευχή, η συμπροσευχή, προυποθέτει για κάθε προσευχόμενο την ιδιότητα του πιστού μέλους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ακόμη προυποθέτει την κοινή πίστη πρός τον Ένα Τριαδικό Θεό.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΛΥΩΝ (1274) ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ .

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ακουσάτωσαν ταύτα και πάντες οι τοις αιρετικοίς και σχισματικοίς κοινωνούντες.
π. Φώτιος Βεζύνιας

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος 

15-01-2020

Στό παρόν κείμενο θά ἐπιχειρήσουμε νά παραθέσουμε κάποιες λίαν ἀξιοπρόσεκτες καί ἀξιοσημείωτες ἁγιοπατερικές θέσεις καί ἀπαντήσεις σέ θέματα, πού ἀπασχολοῦν τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, ὅπως ἡ κοινωνία μέ ἀκοινωνήτους, ἡ σημασία τῆς μνημονεύσεως, ἡ μνημόνευση αἱρετικῶν καί οἱ συνέπειές της, ἡ οἰκονομία καί ὁ 15^ος Ἱερός Κανών τῆς ΑΒ΄ Συνόδου. Ὡς κύρια πηγή θά χρησιμοποιήσουμε τό βιβλίο «Archives de l’orient chretien 16, Dossier Grec de l’union de Lyon (1273-1277) par V. Laurent et J. Darrouzes, Institut Français d’etudes Byzantines, Paris 1976», δηλ. «Ἀρχεία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς 16, Ἑλληνικό ἀρχεῖο τῆς ἕνωσης τῆς Λυών (1273-1277) ἀπό τούς V. Laurent καί J. Darrouzes, Γαλλικό Ἰνστιτούτο Βυζαντινῶν Σπουδῶν, Παρίσι 1976» καί ἰδίως τήν ἐπιστολή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου καί Πατριάρχου Ἰωάννου ΙΑ΄ Βέκκου τῶν λατινοφρόνων.

Τι δώρα μπορούμε να προσφέρουμε στον Χριστό, αντίστοιχα με τα δώρα των Μάγων

 

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ –ΜΕΛΕΤΗ ΚΒ΄ (γ)

 

Νεοελληνική απόδοση - Επιμέλεια: Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος  Κιλκίς

Στον απόηχο των μεγάλων εορτών του δωδεκαημέρου - εχθές αποδόθηκε η εορτή των Θεοφανείων – και αποχαιρετώντας τες με πνευματική χαρά αλλά και νοσταλγία, αξίζει να μείνουμε για λίγο ακόμη στα γεγονότα και στα πρόσωπα αλλά και  στα ωφέλιμα διδάγματα, τα οποία «εξορύσσει» και μας προσφέρει η γραφίδα του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου:

1. «… Αν εσύ αδελφέ, που διαβάζεις αυτά που γράφω, είσαι φτωχός, πρόσφερε στον νεογέννητο βασιλιά Ιησού,

      α). σαν χρυσάφι το επιθυμητικό μέρος της ψυχής σου, δηλαδή, πρόσφερέ του μια καρδιά και θέληση, που θα είναι  καθαρή σαν χρυσάφι,  καθαρή από κάθε κακή επιθυμία και όρεξη, όλη  να ποθεί τα ουράνια, όλη να κλίνει προς τα πνευματικά πράγματα, όλη να καίγεται μόνο από την αγάπη του Ιησού και όχι από κανένα άλλο γήινο πράγμα. Και απλώς και με λίγα λόγια, να μπορείς και συ με όλη σου την καρδιά, με όλα τα θελήματά της και τις επιθυμίες της , να λες εκείνο που είπε ο Δαβίδ «Κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου». (Ψαλμ. 37,10). Διότι, γι` αυτόν τον λόγο πρόσταξε και ο Θεός στο Λευιτικό να προσφέρονται σ` αυτόν , όχι μόνο το ξύγκι των νεφρών αλλά και τα δυο νεφρά μαζί` «καὶ τοὺς δύο νεφροὺς καὶ τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ αὐτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, καὶ τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς περιελεῖ». (Λευ. 3, 4), το οποίο, καθώς ερμηνεύει ο μέγας Βασίλειος στον λόγο του Περί Παρθενίας, δείχνει ότι πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό ως δώρο, όχι μόνο κάθε λογής επιθυμία σαρκική, αλλά ακόμη και αυτά τα όργανα και μέλη από τα οποία προέρχεται αυτή η επιθυμία και η παραγωγή του σπέρματος, από το τι είδους είναι οι νεφροί. Όσο για τα νεφρά, όχι μόνο το λίπος τους παραδίδουν στη φωτιά αλλά και αυτά τα ίδια, καθώς λέγοντας και χωρίς νεφρά, εννοεί πως μπορούν να ζήσουν χωρίς γάμους. Γι` αυτό και ο Δαβίδ, προσφέροντας στον Θεό, όχι μόνο κάθε επιθυμία του αλλά και αυτά τα νεφρά , τα πρώτα όργανα της επιθυμίας, έλεγε, «ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, Κύριε». (Ψαλμ. 138, 13).

Αφιονισμένοι για το «δικαίωμα» στον φόνο…

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα

     Ενοχλήθηκαν λοιπόν από μία αφίσα για τις εκτρώσεις. Δεν ήταν αφίσα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ, των «προσφύγων», των χορτοφάγων, των ζώων ή κάποιας άλλης ομάδας από αυτές που προβάλλονται νυχθημερόν ή κατονομάζονται ως ευπαθείς, απειλούμενες, χρήζουσες προστασίας. Ήταν απλώς για ανθρώπινα όντα, που δολοφονούνται με τρόπο κτηνώδη. Αυτά μάλλον δεν χρήζουν ούτε προστασίας, ούτε καν προσοχής.

Οι «καυγατζήδες» (Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος Ι.Μ. Κουτλουμουσίου -Ἅγιον Ὄρος)

 

ΟΙ «ΚΑΥΓΑΤΖΗΔΕΣ»

 

Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος Ι.Μ. Κουτλουμουσίου -Ἅγιον Ὄρος

 

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος»[1] μας λέει η Αγία Γραφή. Αλλοίμονο στους ποιμένες της Ορθοδόξου Εκκλησίας που διδάσκουν αντίθετα από τις εντολές του Χριστού και από τις διδασκαλίες των Αγίων μας. Δυστυχώς αυτό έπραξε με περισσό θράσος ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος. Μας λέει λοιπόν ο Σεβασμιώτατος: «αιρετικοί δεν είναι οι Παπικοί, οι Αγγλικανοί, οι Προτεστάντες κ.α. αυτοί έτσι γεννήθηκαν και πρέπει να τους δεχτούμε όπως είναι. Αιρετικοί είναι οι «καβγατζήδες», αυτοί που δεν δέχονται τους αδελφούς Χριστιανούς μας». Αυτά και άλλα πολλά μας λέει ο Σεβασμιώτατος. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με το δόγμα του Ελπιδοφόρου, όλοι οι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας που αγωνίστηκαν ενάντια στις αιρέσεις θεωρούνται «καβγατζήδες»!! Είναι καβγατζήδες οι Άγιοι Απόστολοι που πολέμησαν κάθε είδους ειδωλολατρία και αίρεση; Είναι «καβγατζής» ο Απόστολος Παύλος που αποκάλεσε «λύκους βαρείς» τους αιρετικούς; Καβγατζήδες είναι οι μεγάλοι Άγιοι Πατέρες οι καθαιρέτες του αιρεσιάρχου Αρείου; Καβγατζήδες είναι οι Άγιοί μας που αντιστάθηκαν στους θλιβερούς εικονομάχους; 

Πυρετώδεις προετοιμασίες γιὰ τὴν ἐπίσκεψη Πάπα στὴ Μακεδονία

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ελπίζουμε να είναι ψέμα. Πάλι ο πάπας στην Ελλάδα; Κρίμα...

"τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;  τίς δὲ συμφώνησις Χρι­στῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;  τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;" (Β΄ Κορ. στ΄ 14-16)

    Κυβέρνηση καὶ Ἐκκλησία (Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ Ἀρχιεπισκοπὴ) σὲ συνεργασία μὲ τὴν Οὐάσιγκτον καὶ τὸ Βατικανὸ προετοιμάζουν πυρετωδῶς ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στὴν Ἑλλάδα μέσα στὸ 2020. Σύμφωνα μὲ ἀποκλειστικὲς πληροφορίες ἡ ἐπίσκεψη θὰ ἔχει ὡς ἀπώτερο στόχο καὶ σκοπὸ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ εἰδικά τοῦ προγράμματος στὰ βήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ ἐπίσπευση στήν ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου φέρεται νά ἀποτελεῖ  πρόταση τοῦ Ἀμερικανοῦ πρέσβη στὴν Ἀθήνα Τζ. Πάϊατ, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἄμεση κάλυψη τῶν κενῶν, ποὺ παρατηροῦνται στὰ προσκυνήματα ἀπὸ τὴν ἀπουσία τῶν Ρώσων προσκυνητῶν. Στὴν οὐσία, ὅμως, στοχεύει στὴν περαιτέρω δυτικοποίηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, μέσω τῆς προώθησης τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν οἰκονομικῶν στοιχείων ποὺ τὴν συνοδεύουν…

Προσοχή στις κενολογίες από στόματα ποιμένων της Εκκλησίας!

 

Γράφει ο Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος Κιλκίς

     Δεν λησμονείται εύκολα λόγος αντιευαγγελικός, όταν μάλιστα εκφέρεται από στόμα ιεράρχου της Εκκλησίας. Είναι ανάγκη να κατατροπωθεί, να εξαλειφθεί από την μνήμη του λαού, διότι φθείρει το φρόνημά του και τον αφήνει έκθετο στον κίνδυνο της πλάνης. Μια  απάντηση στον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως,  από την διδασκαλία του αγίου Νικοδήμου, από τον άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη και  τον ευαγγελικό λόγο της Παλαιάς Διαθήκης, γι` αυτά τα γνωστά και ασεβή που ξεστόμισε δημοσίως: «… Ἐγὼ θὰ πῶ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Θὰ ἀφουγκραστῶ τοὺς χριστιανοὺς τί λένε, ποιὸ θεωροῦν σωστό. Ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοὶ μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία»!!!

Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, «Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο: Πρόσκληση γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα ἢ πρόκληση στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;»

Πρωτοπρεσβύτερος

Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

Πάτρα  8.1.2020

Μιὰ ὁμιλία πού, τελικά, δὲν ἔγινε…[1]

«Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο: Πρόσκληση γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα  ἢ  πρόκληση στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;»

Σεβαστοί πατέρες, σεβαστὲ καὶ ἀγαπητὲ κ. Πρόεδρε τῆς Διακιδείου Σχολῆς,  ἀγαπητοί,

Ἐκ βάθους καρδίας εὔχομαι νὰ εἶναι καλὴ καὶ εὐλογημένη ἡ νέα χρονιά, νὰ ἀναδειχθεῖ πράγματι σωτήριο τό ἔτος 2020.

Εὐχαριστῶ κ. Πρόεδρε τῆς Διακιδείου γιὰ τὴν πρόσκληση νὰ ὁμιλήσω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ βῆμα γιὰ τὸ τόσο κρίσιμο καὶ εὐαίσθητο θέμα τοῦ Οὐκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου μὲ τὸν τίτλο «Πρόσκληση γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα ἢ πρόκληση στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας;» Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, καὶ ὅλους ἐσᾶς γιὰ τὴν ἀποψινὴ παρουσία σας.

Καθηκόντως καὶ ὀφειλετικῶς ἡ παροῦσα ὁμιλία ἀφιερώνεται στὴ μνήμη τοῦ προσφάτως μεταστάντος σεβαστοῦ μας π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, γιὰ δύο λόγους:

ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΥΣ

 

 

  Λύκος λιμώττων περιῄει ζητῶν τροφήν. Γενόμενος δὲ κατά τινα τόπον, ἤκουσε παιδίου κλαίοντος καὶ γραὸς λεγούσης αὐτῷ· «Παῦσαι τοῦ κλαίειν· εἰ δὲ μή, τῇ ὥρᾳ ταύτῃ ἐπιδώσω σε τῷ λύκῳ.»

Ο Χριστός δίδαξε με την ζωή του την υπακοή των παιδιών προς τους γονείς

 

Νεοελληνική απόδοση – Επιμέλεια: Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος Κιλκίς

 

Τώρα, που τελεἰωσαν οι διακοπές και ξαναρχίζουν τα σχολεία και μαζί ο αγώνας των παιδιών στο έργο της μαθητείας και της υπακοής στους γονείς και στους δασκάλους, δημοσιεύουμε, με αγάπη και αγωνία, ένα μικρό πόνημα, ώστε να στηριχτούν από τον φωτισμένο λόγο του αγίου. Ένα απόσπασμα διδακτικό και ψυχωφελές, από την ΚΓ΄ Μελέτη του βιβλίου «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ», του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Σκέψου, αδελφέ, ότι ο Δεσπότης των απάντων, στον οποίο υπακούουν όλα τα όντα, αυτός τήρησε αυστηρή και μάλιστα υπερβολική υπακοή στους γονείς του, για τρεις λόγους. α). Για τα πρόσωπα στα οποία την έκανε, β). για την διάρκεια του χρόνου, που την έκανε και γ). για την ποιότητά της.

 

     1. Πρώτα λοιπόν, κράτησε με υπερβολή την υπακοή ο Κύριος στα πρόσωπα, στα οποία την έκανε, διότι θα ήταν αρκετό και μόνο, αν έκανε υπακοή στην αγιότατη μητέρα του, καθώς αυτή ήταν η κατά φύση μητέρα του, η οποία τον συνέλαβε με το άχραντο αίμα της και τον κράτησε εννιά μήνες στην κοιλιά της και τον έθρεψε με το γάλα της. Γι` αυτό είχε χρέος απαραίτητο να κάνει υπακοή σ` αυτήν, καθότι είναι γνήσιος και αληθινός γιος της  και μάλιστα ο νομοθέτης της Ε΄ εντολής του Δεκαλόγου, που λέει: «τίμα τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται» (Εξόδ. 20,12) και του : «υἱέ, μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου» (Παρ. 1,8) και του : «ὁ εἰσακούων Κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτοῦ» (Σειράχ 3,6).

Πανορθόδοξον μὲ ὅλους τοὺς Ἐπισκόπους.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
 Συμφωνούμε απολύτως με τα όσα αναφέρονται στο άρθρο. Μόνο που μετά από μία τέτοια Σύνοδο, θα κράξωμεν "εποιήσαμεν ουδέν" ΑΝ η Σύνοδος αυτή όλων των επισκόπων δεν ασχοληθεί εν Αγίω Πνεύματι:
α. Με τον αναθεματισμό της παναιρέσεως του οικουμενισμού.
β. Με τον αναθεματισμό της Συνόδου της Κρήτης και
γ. Με την αυτοκεφαλία του Ουκρανικού μορφώματος.
Καταθέτω ταπεινά ότι το "Ουκρανικό Θέμα" είναι τέκνον του οικουμενισμού και της Κρήτης.
π. Φώτιος Βεζύνιας.

Ἐμεῖς, καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λέγοντας Πανορθόδοξο Ἱερὰ Σύνοδο, ἐννοοῦμε, μόνον ἕνα πρᾶγμα. Τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ΣΥΝΟΔΟ, ΟΛΩΝ τῶν ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, (Ἰδίοις ἐξόδοις), καὶ τῶν Βοηθῶν, Τιτουλάριων κ.τ.λ., μὲ ἐλευθέρα Ἀποστολικὴ παρουσία, μὲ ΙΣΗ γνώμη καὶ ψῆφο.

Ὄχι τὸ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως, καινοφανὲς μετὰ 2000 ἔτη,  Ἐξωρθόδοξο “Κολυμβάρι”, ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ χωρὶς λόγο καὶ ψῆφο. Οὔτε οἱ Ἀντικανονικὲς λεγόμενες Συνάξεις Προκαθήμενων.

Ιδιόμελα του Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανείων.

 

ΠΗΓΗ

Διδακτική Ιστορία : Η μυρωδιά του λιβανιού

….Αλλά μη γνοιάζεσαι, σα δεν καταλαβαίνω εγώ, νογά ο Θεός και βλέπει τον κόπο μου, νογά κι ο Διάολος και καίγεται....

Ήταν πολύ κουραστικό αυτό το ταξίδι.
Είχε, εξάλλου, πολύ καιρό να το κάνει.
Θυμόταν τον εαυτό του στο Λύκειο, όταν πήγε να επισκεφτεί για τελευταία φορά τη γιαγιά του, την κυρα-Θοδόσαινα στα Τρόπαια της Γορτυνίας.
Και τώρα, τριτοετής φοιτητής της Φιλοσοφικής, να που ξαναπαίρνει τον ίδιο δρόμο.
Τι τον έκανε να φύγει από την Αθήνα, τη «Βαβυλώνα τη μεγάλη»;
Ούτε και ο ίδιος ήξερε.
Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως πνιγόταν.
Πνιγόταν από τους φίλους, τα μαθήματα, τους γονείς, απ’ όλους.
Ένιωθε πως κανείς δεν τον καταλάβαινε, κανείς δεν μπορούσε να γίνει κοινωνός στην αναζήτησή του για πλέρια αλήθεια και γνησιότητα.

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ – ΜΕΛΕΤΗ ΚΒ΄ (β) «Ο ι μάγοι ακολούθησαν την οδοιπορία τους με σταθερότητα και μεγαλοψυχία»

 

Απόδοση στην Νεοελληνική- Επιμέλεια: Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

   Σκέψου, αδελφέ, την σταθερότητα και την μεγαλοψυχία που έδειξαν οι Μάγοι, ακολουθώντας την οδοιπορία τους, παρόλο που βρήκαν τόσα εμπόδια εναντίον τους, μέσα στην Ιερουσαλήμ . Διότι α΄ μεν κρύφτηκε το αστέρι που ήταν μια μεγάλη παρηγοριά στο δρόμο τους`  β΄ δε ταράχτηκε όλη η πόλη των Ιεροσολύμων με αυτό το μήνυμα που έφεραν και γ΄ διότι ο Ηρώδης ο βασιλιάς, που ήταν θανάσιμος εχθρός του νέου βασιλιά, δηλαδή του Χριστού, έγινε έξαλλος από τον θυμό του. Οι μάγοι όμως δεν έδειξαν μικροψυχία για όλα αυτά και καθόλου δεν φοβήθηκαν, που ήταν τόσο λίγοι και βρίσκονταν μέσα σε ένα ολόκληρο και ξένο βασίλειο. Αλλά, αντί για το αστέρι, που τους έλειψε στο δρόμο τους, τρέχουν στους διδασκάλους και τους ρωτούν, για να τους οδηγήσουν και πηγαίνουν στην αυλή ενός τυράννου υπερήφανου και αιμοβόρου και ζητούν με μεγάλη τόλμη και μεγαλοψυχία, για να μάθουν πού γεννιέται ο νέος βασιλιάς. «ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα  λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;» (Ματθ. β,2). Ω, τόλμη θαυμαστή! Ω, μεγαλοψυχία, άξια ουρανίων επαίνων!