Οι Οικουμενισμός «αιχμαλωτίζει» το Άγιο Όρος. Η μεταπατερική θεολογία εξαπλώνεται παντού.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Με ρωτούν: Τι είναι ο οικουμενισμός; Τι είναι η μεταπατερική θεολογία;. Έψαχνα να δώσω ένα οπτικό ερέθισμα για να το θυμούνται. Και δόξα το Θεώ το βρήκα. Λοιπόν παιδιά μου ο οικουμενισμός και η μεταπατερική θεολογία είναι για μας τους Ορθοδόξους και για την Αλήθεια της πίστεώς μας ακριβώς σαν να αναστρέψαμε το σπίτι μας και το κάναμε να έχει τη σκεπή κάτω και τα θεμέλια πάνω. Αν συμβεί αυτό, ούτε τα θεμέλια είναι θεμέλια.... ούτε η σκεπή είναι σκεπή... Και άραγε τότε έχουμε πια.. σπίτι;

π. Φώτιος Βεζύνιας

Μεταπατερική θεολογία στό Άγιον Όρος

Δυστυχώς παρατηρείται μία εξάπλωση τού Οικουμενισμού καί μέσα στό Άγιον Όρος πού αιχμαλωτίζει τίς ψυχές πολλών πατέρων πού συναναστρέφονται μέ πρόσωπα πού έχουν πιαστεί στά δίχτυα τής παναιρέσεως πού προβάλλεται από πολλά οικουμενιστικά κέντρα όπως τό Πατριαρχείο Κων/λεως καί πολλές Μητροπόλεις.

Ένα τοιούτο παράδειγμα είναι η συνομιλία μέ έναν κελλιώτη Γέροντα ο οποίος συχνάζει σέ Μητροπόλεις όπου καλείται ώς ιεροκήρυκας.

Σε συνάντηση μέ άλλους αγιορείτες πατέρες είπε: «Οι αντιδρώντες πατέρες στόν Πατριάρχη αντί νά κοιτάζουν τήν μετάνοιά τους, υποδεικνύουν στόν Θεό ποιούς θά σώσει, όπως στά Καυσοκαλύβια πού οι πατέρες έκαναν «σύνοδο» γιά έναν ιερομόναχο πού έφτιαξε  μία εικόνα τής Παναγίας πού έχει από τήν μία τήν αγιά Σοφιά καί από τήν άλλη τό Βατικανό καί κατηγορούν τήν Σύνοδο τής Κρήτης ότι ονόμασε εκκλησίες τούς καθολικούς καί τούς προτεστάντες».

Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

 

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου.

 

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Όσοι προσπαθούν να ρίξουν την Εκκλησία από το ύψος της γίνονται χειρότεροι από τους αιρετικούς.

 

Γράφει ο Αθανάσιος Μόσχος Γυμναστής

"...Όσοι προσπαθούν να ρίξουν την Εκκλησία από το ύψος της έτσι ώστε να προσαρμοστούν με τους αιρετικούς και να γίνουν ένα, δεν καταφέρνουν τίποτα από το να πέφτουν οι ίδιοι κάτω να γίνονται χειρότεροι από αυτούς και να βγαίνουν τελικά οι ίδιοι εκτός  Αυτής και εκτός της Σωτηρίας . "

Σαν ένα από τα ελάχιστα μεν αλλά μέλη της Εκκλησίας δε , τολμώ να γράψω μερικά πράγματα για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν . Φυσικά η Εκκλησία όσο και αν πολεμήθηκε ανά τους αιώνες δεν έπαθε απολύτως τίποτα και ούτε καμία έλλειψη έχει καθώς έφυγαν από αυτήν διάφορες ομάδες ανθρώπων, μικρές ή μεγάλες φτιάχνοντας την αίρεση τους νομίζοντας πως έτσι θα βρουν την αλήθεια. Οι δύσμοιροι , είχαν την αλήθεια στα χέρια τους , μπροστά τους , μέσα τους καθώς κοινωνούσαν των αχράντων Μυστηρίων, το σώμα και το αίμα του Χριστού , αληθινά και όχι συμβολικά , όπως πιστεύουν πολλοί πιστοί σήμερα ακατήχητοι, φοβάμαι πως και κάποιοι Ιερείς ακόμα. 

Ομολογία Γέροντος Παϊσίου έναντι Οικουμενισμού

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Αν τότε μόνο με τα φιλενωτικά καμώματα του Αθηναγόρα, αντέδρασε έτσι ο άγιος, άραγε σήμερα με ποιό τρόπο θα αντιδρούσε απέναντι στην επιβολή των κακοδοξιών της Κρήτης;
***
Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.

Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Δημήτρης Νατσιός, Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:

-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.

-Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.

-Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.

Ο Γέρος του αποκρίθηκε:

-Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι  δούλεψές μου για την πατρίδα.

(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).

Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833. Μάλιστα- να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα. Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:

Σχόλιο επι των δηλώσεων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών για την ψευτοσύνοδο της Κρήτης

ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Μεγάλη, μακαριώτατε, μεγίστη θα έλεγε κανείς, υπήρξε η ζημία που προκλήθηκε στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ένεκα της συγκλήσεως και των αποφάσεων της θλιβερής "συνόδου" του Κολυμπαρίου.

Η διαβόητη αυτή "σύναξη προκαθημένων", όπως προσφυώς απεκλήθη, όχι μόνο  υπηρέτησε, διά των τελικών της κειμένων, την οικουμενιστική προοπτική και στοχοθεσία ενίων εκ των διοργανωτών και πρωτουργών της συγκλήσεώς της αλλά και υπονόμευσε την περιλάλητη "πανορθόδοξη ενότητα" για την οποία, κατά τα άλλα, εκόπτοντο οι υποστηρικτές της.

Νὰ γιατί σιωποῦν οἱ ποιμενάρχες τῆς Ἐκκλησίας: Εἶναι σύνεργοι στὴν αἵρεση καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας

"Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας» (Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, «Οἱ Χριστιανοὶ στοὺς ἔσχατους καιρούς»."

Γράφει ο Αδαμάντιος Τσακίρογλου

Πολλοὶ πιστοὶ σήμερα ἀναρωτιοῦνται, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν σήμερα στὴν Ἐκκλησία πράγματα τρομερὰ καὶ φοβερά, ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ἐπικρατεῖ παντοῦ καὶ οἱ ποιμενάρχες Της νὰ συμπράττουν ἢ νὰ σιωποῦν συνεργώντας μὲ αὐτήν τους τὴν σιωπή;

Είναι ανάγκη, οι «Ανώνυμοι» των ιστολογίων, να εμφανίσουν ένα νέο, επώνυμο πρόσωπο, Ορθόδοξης αντίστασης στην παναίρεση του Οικουμενισμού.

«Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ»

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Είναι αλήθεια, ότι οι βαθύτερες και καθολικότερες ερμηνείες των Αγιογραφικών αληθειών οφείλονται στους Πατέρες. Η θεολογία τους υπερβαίνει τα όρια των επιστημονικών μεθόδων και βυθίζεται στη μυστική κοινωνία με το Θεό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρνήθηκαν τη γνώση – επιστήμη.

Το θεολογικό πνεύμα – συνείδηση των Πατέρων συγκροτείται στην αναζήτησης της Θεϊκής αλήθειας, στηριζόμενο κυρίως στην Πίστη, αφήνοντας κατά μέρος εκείνες τις ανθρώπινες λογικές, που δεν έχουν θέση στην περιοχή – χώρο της Εκκλησίας.

Σάββας Ηλιάδης, Τα τέσσερα «…ἀλλ' οὐκ…»

Τα τέσσερα «…ἀλλ' οὐκ…»

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

Στους σημερινούς έσχατους και δυσκαρτέρητους καιρούς, φόβος, συστολή και σιωπή επέπεσε  στα στόματα, τα οποία τάχθηκαν να διαφυλάξουν και να κηρύξουν την μοναδικότητα της Αλήθειας, την οποία διδάσκει η Εκκλησία μας. Και δε σταματούν εδώ, αλλά αντιθέτως, κηρύττουν ανερυθριάστως και σκληροκαρδίως ως «αλαζονική αποκλειστικότητα» την πίστη στη μοναδικότητα της αποκεκαλυμμένης στους αγίους μας Αλήθειας του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος όμως, μας παρηγορεί, από προσωπική πείρα, να μην χάνουμε την ελπίδα και το θάρρος της ομολογίας για την πίστη στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και των αγίων του.

Τα τέσσερα «ἀλλ' οὐκ» μάς τα καταθέτει ο απόστολος Παύλος στην Β΄προς Κορινθίους επιστολή. Μ` αυτά δηλώνει την αδιάλειπτη παρουσία του Θεού στο επίπονο έργο του. Ενώ δηλαδή δοκιμάζεται από τις θλίψεις στο έργο της κήρυξης του Ευαγγελίου «συν τοις λοιποίς αποστόλοις» και αυτές παρουσιάζουν συνεχώς μια κλίμακα αναβάσεως ως προς τη δυσκολία τους, παρεμβαίνει ο Θεός και δίνει τη λύση:

Διωγμός στη Σκήτη Ορασένι Νομού Μποτοσάνι Ρουμανίας. 5 Μαΐου 2017.