Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος δείχνει τον δρόμο.

(Έλεγχος, ομολογία, φυλακή, αποκεφάλιση)



ΓΡΑΦΕΙ Ο: π. Φώτιος Βεζύνιας

«Ὁ γὰρ Ἡρῴδης κρατήσας τὸν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ἔλεγε γὰρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης·

Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν. Καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.»

  Αδελφοί εν Κυρίω και αγαπημένα μου παιδιά

Μόλις πριν δύο ημέρες εορτάσαμε την γιορτή της αποτομής της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

  Με την ευκαιρία της εορτής θα  ήταν άστοχο αν δεν κάναμε κάποιες σκέψεις….

Τι είναι ο Ιωάννης για την εποχή του;… Πόσοι νοούν το μέγιστον της παρουσίας του και της αποστολής του;…

Ένας άνθρωπος που εγκατέλειψε τα εγκόσμια, και απεσύρθη στην έρημο όπου κηρύττει το:

«μετανοείτε ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών» 

«ἐγὼ βαπτίζω ἐν ὕδατι· μέσος δὲ ὑμῶν ἕστηκεν ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε, αὐτός ἐστιν ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, οὗ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος.»

Μεγίστη η αποστολή του. Ποίος όμως την κατανοεί; Ως προφήτην αυτόν είχον… Ποίοι; Πόσοι;.. Ένας ήταν και ελάχιστοι οι νοούντες αυτόν….

Μη μας πτοεί λοιπόν το ότι είμαστε λίγοι….. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν ένας…μόνος..

Αυτός λοιπόν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος Ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών τι κάνει; Ελέγχει… Ελέγχει όχι όποιον νάναι… αλλά τον βασιλιά παρακαλώ, για την πράξη της πορνείας την οποία διαπράττει με την μοιχαλίδα γυναίκα του αδελφού του. Της σωματικής πορνείας….

Γιατί; Τι τον ένοιαζε; Ήταν πολιτικός (άρχοντας) ο ίδιος; Όχι. Ήταν μήπως ομοεθνής ή ομόθρησκος ο Ηρώδης; Όχι. Τότε;. Είδατε δεν υπάρχει εξήγηση. Ο Άγιος Ιωάννης ελέγχει αγαπητικά τον Ηρώδη. Ένα γιατί δεν θέλει την αμαρτία, δύο γιατί δεν είναι όποιος νάναι ο Ηρώδης. Είναι ο βασιλιάς.

Και Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι πρότυπο συμπεριφοράς για τον λαό.

Δεν μπορεί ο έχων «εξουσίαν» να παρεκτρέπεται…..

  Ελέγχει λοιπόν ο Ιωάννης τον Βασιλιά δια την σωματική πορνεία.

 Και ερχόμαστε τώρα στην πορεία της Εκκλησίας ανά τους αιώνες. Αιρέσεις και πλάνες και σχίσματα… ταλαιπωρούν το πλοίο της Εκκλησίας του Χριστού. Αλλά αδελφοί μου και αγαπημένα μου παιδιά, η μεγαλΥτερη αΙρεση εΙναι το να αντιμετωπίζεις την «ΑΙΡΕΣΗ» ως έχουσα αγιότητα, και να χαριεντίζεσαι μετ’ αυτής και να συμπροσεύχεσαι μετ’ αυτής, και να της προσδίδεις «θεολογική αξιότητα ύπαρξης».

Αυτή είναι η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ.

Αυτή είναι η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

Και όλα αυτά να τα κάνεις στο όνομα της «ΑΓΑΠΗΣ»… ΚΡΙΜΑ..

 Ερωτώ ποίο είναι μεγαλύτερο αξίωμα του βασιλιά ή του Ιερέα.. πόσο μάλλον του Ιεράρχη; Βέβαια του Ιεράρχη.. Τούτο φρονούν οι Άγιοι της Εκκλησίας. Αυτή είναι η Ορθόδοξη παράδοση..

Ερωτώ ποία είναι μεγαλύτερη κατά το «ειδικό βάρος» της, η σωματική πορνεία ή η πνευματική πορνεία; Ασφαλώς η πνευματική, καθότι ακυρώνει την ελπίδα της ΣΩΤΗΡΙΑΣ….

Όταν λοιπόν Ιερείς και Ιεράρχες και Πατριάρχες «πορνεύουν πνευματικά».. πρέπει ή δεν πρέπει  να ακολουθήσουμε τον δρόμο τον ελεγκτικό που μας δείχνει ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος; Ταπεινά φρονώ ότι είναι ο μόνος δρόμος που θα αποτρέψει την περαιτέρω ολίσθηση…

Για τον έλεγχο λοιπόν των προτεργατών της παναιρέσεως του οικουμενισμού δεν θα χρησιμοποιήσω δικά μου λόγια.

Πρώτα τα λόγια του Αγίου Παϊσίου από την επιστολή του προς τον π. Χαράλαμπο:

«…Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζούν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν.
Με μία τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πα­τριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πο­λύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγά­λα, που έχουν φόβο Θεού.
Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.»

Τα λόγια του Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου:

«* Πως είναι δυνατόν, να τιμήση κάποιος τους τοιού­τους (νεωτεριστάς Αρχιερείς), οι οποίοι συνετάραξαν την Εκκλησίαν, εκλόνισαν τας πεποιθήσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών, και να υπακούση εις αυτούς, όταν αυτοί με πλατύ το στόμα κηρύττουν εναντίον των Αγίων Αποστόλων;....

* Και εάν θέλουν διαλόγους και συζητή­σεις αυτά πρέπει να γίνουν επάνω εις το σύμβολον της πίστεως εις δέκα λεπτά της ώρας.

Συμφωνείτε;

Αποπτύετε την πλάνην και τας αιρέσεις σας;

Επιστρέφετε εις τον Θεόν και την Αγίαν Εκκλησίαν;

Σας δεχόμαστε.

Δεν δέχεσθε; Πηγαίνετε εκεί που σας στέλλουν οι Άγιοι Από­στολοι, οι Άγιοι Πατέρες και αι επτά Οικουμ. Σύνοδοι, εις το ανάθεμα....

*  Η Ορθόδοξος Εκκλησία οφείλει να διακρατή απα­ραχάρακτα όσα ο Κύριος έδωσε, οι Απόστολοι εκήρυξαν και οι Πατέρες εφύλαξαν. Όποιος αποκόπτεται από αυτά δεν μπορεί να λέγεται Χριστιανός. (Αυτό το τελευταίο για το ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ της αναφοράς μας σε Χριστιανική Ευρώπη.. μάλλον δε δαιμονική…)

*  Είναι προδοσία της αληθείας το να αποδεχόμεθα αι­ρετικές διδασκαλίες και να μη ομολογούμε με ακρίβεια όσα διδαχθήκαμε από τους θεοφόρους Αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας. Καλούμεθα να αρέσουμε όχι εις τον κόσμον αλλά εις τον Κύριον και να συμφωνούμε με τις άγιες Γραφές και με όσους δεν αντιμάχονται στα όσα μας λέγουν οι Πατέρες.»

  Έλθετε εις εαυτόν λοιπόν άγιοι Ιεράρχες και ακολουθήσατε την Πατερική Γραμμή και παράδοση της Εκκλησίας μας… πριν έλθει η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

   Αν τώρα αυτές οι θέσεις, και απόψεις, επιφέρουν εν αρχή «γέλωτες», κατόπιν «οργή», « θυμό»,  «τιμωρία»,  «φυλάκιση», ή και «αποκεφαλισμό», γνώτωσαν οι αντικείμενοι ότι είμεθα χαρούμενοι, και τους ευγνωμονούμε γιατί  θα γίνουν η αιτία να μαρτυρήσουμε για του Χριστού την Πίστη την Αγία.

 

Με αγάπη Χριστού

Ταπεινά, και λυπημένος για τα γεγονότα

Τα προ, κατά και μετά την εις Κρήτην «Σύν-οδον»

π. Φώτιος Βεζύνιας