Θέλω να σας καταστήσω κοινωνούς μιας «κακής» εμπειρίας. Πριν
λίγα χρόνια συνάντησα σε κάποιο κατάστημα ενός φίλου, έναν ιερέα, που
υπηρετούσε σε μία Ευρωπαϊκή χώρα. Με
πολλή χαρά θέλησε να μου περιγράψει την ζωή της «ενορίας», στην οποία πρόσφερε
την διακονία του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά για αρκετή ώρα τον άκουγα, και
συναινούσα στα όσα περιέγραφε σαν να μου είχε στερήσει ο Θεός για εκείνο το
χρονικό διάστημα, την «αίσθηση της αλήθειας».
Μου περιέγραφε
λοιπόν με αρκετές λεπτομέρειες την ζωή της «ενορίας», και σε κάποια στιγμή έφθασε στο πόσο «καλή» επι-κοινωνία είχε με τις άλλες «χριστιανικές
ομολογίες» της περιοχής του.
Εκεί ξύπνησα. Άρχισα να έχω τις αντιρρήσεις μου. Εκείνος συνέχιζε «γοητευμένος» να μου λέει, τι
υπέροχα αισθάνεται όταν μαζεύονται όλοι μαζί, και μιλούν για τον «Θεό»…. Και…
και…
Δεν ξέρω τι ύψος
είχα πάρει… ή τι άρχισε να υποψιάζεται.. γιατί σε μια στιγμή μου θέτει την
ερώτηση – διευκρίνηση:
-«Μήπως είσαι αντι-οικουμενιστής»;
-«Βέβαια του απάντησα… τι άλλο θα μπορούσα να είμαι για
είμαι ιερέας του Κυρίου»…
Κοκκίνισε, πρασίνισε.. και ο έχων το «τάλαντο» του τέλειου συνομιλητή, με όλου του κόσμου τις «δοξασίες»,
έφυγε λέγοντας, «α… εγώ δεν μιλώ με ζηλωτές»…..
Μήνυμα. Ελάτε αδελφοί, να δούμε πρώτα αν είστε τόσο καλοί
στον διάλογο και με τους Αντι-οικουμενιστές. Μ’ αυτούς που βάζουν τον Αληθινό
Θεό, πάνω από την «αγάπη» και όχι το «αντίστροφο». Μ’ αυτούς που βάζουν την Πατερική Θεολογία ως ζύγι στην ζυγαριά της
πίστεως και όχι τις Μετα-πατερικές μωρίες…. Ελάτε… και αφού τα
ξεκαθαρίσουμε, μετά πάτε να συναντήστε και όλο τον «συρφετό» της ανομίας των
αιρέσεων…
Εν Κυρίω και Αληθεία αγαπών
π. Φώτιος Βεζύνιας.
