(Κάπως έτσι: Δηλαδή, ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ...)
Πέρυσι, με φτιάξατε ψεύτικο. Και σεις φαίνεστε για αληθινοί χριστιανοί, μα είστε ψεύτικοι.
Φέτος, με κατεβάσατε από τα ψηλά βουνά. Με ξεριζώσατε. Αποψιλώσατε τα δάση. Έτσι έχετε αποψιλώσει τη ζωή σας. Ξεριζωμένη η πίστη.
Μου στήσατε στη βάση και μια φάτνη. Φάτνες όμως δεν θέλετε στα σπίτια σας. Κούνιες παιδιών δεν φιλοξενείτε. Αφήσατε και πάλι τον Ηρώδη και μπήκε στο σπίτι σας κι έσφαξε το μικρό Χριστό, που ήθελε να γεννηθεί στην οικογένειά σας.
Μου βάλατε και μουσική. Ακούγεται το “Άγια Νύχτα…”. Και η ζωή σας έγινε σατανική νύχτα.
Και λαμπιόνια μου ανάψατε. Κι αναβοσβήνουν. Κάτι άλλα φώτα όμως έχουν σβήσει. Διακοπή ρεύματος. Καμμιά σύνδεση με το Φως, με τ’ Άστρο της Βηθλεέμ…
Στην κορφή μου βάλατε κι ένα ψεύτικο άστρο. Δεν θαυμάζετε όμως “Αυτού τον Αστέρα”.
Θαμπώνεστε απ’ άλλα άστρα, της “τέχνης”, της μπάλας, της πολιτικής, της διαφθοράς!
Μου κρεμάσατε κι αγγελούδια χάρτινα. Άγγελοι στην κόλαση;
Σε λίγο θα με πετάξετε στ’ άχρηστα. Όπως έχετε πετάξει τα ιδανικά, την αγάπη και την ειρήνη, στη χωματερή της σκοπιμότητας, της αδικίας!
Σας εύχομαι αλλιώτικα Χριστούγεννα!
(Από το περιοδικό “Ιωάννης ο Βαπτιστής”)
