ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
(Μονόπρακτο. Σκηνή Α)
Πρόσωπα:
1. Θεόδωρος (Μαθηματικός)
2. Απόστολος (Μαθητής)
Θεόδωρος: Σήμερα αγαπητοί μου, θα σας μιλήσω για το Πυθαγόρειο Θεώρημα. Όπως βλέπετε, έχουμε ένα τυχαίο ορθογώνιο τρίγωνο επάνω στο επίπεδο. Είμαστε στον χώρο της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Διακρίνουμε την υποτείνουσα και τις δύο κάθετες πλευρές. Ορθή γωνία φυσικά, μία. Στην περίπτωση αυτή, είτε έχουμε ένα μικρό μικρούτσικο τρίγωνο είτε ένα τεράστιο όπως π.χ. η Ελλάδα, πάντοτε το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται ακριβώς με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών. Το θεώρημα τούτο ανακάλυψε και απέδειξε από την αρχαιότητα ο Σάμιος Μαθηματικός Πυθαγόρας. Ιδού και η σχετική εξίσωση. Σας τη γράφω στον πίνακα. Με το λογικό αυτό θεώρημα είμαστε σε θέση να επιλύουμε πάρα πολλά γεωμετρικά προβλήματα. Θα δούμε μερικά τώρα.
Απόστολος: Συγγνώμη δάσκαλε, αλλά αν η αναλογία των κάθετων πλευρών είναι διαφορετική, σε κάποιες περιπτώσεις, το τετράγωνο της μεγάλης κάθετης πλευράς ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων της υποτείνουσας και της άλλης καθέτου.
Θεόδωρος: Όχι, όχι. Ισχύει πάντοτε και παντού αυτό που σας είπα.
Απόστολος: Συγγνώμη, αλλά κάνετε λάθος. Το λέει και ξάδερφός μου ο Αχιλλέας, στην Άνωκάτω Περαράχη.
Θεόδωρος: Όχι, βρε Απόστολε. Κάποια σύγχυση υπάρχει. Το ζήτημα που θέτεις είναι ανύπαρκτο.
Απόστολος: Και πού το ξέρεις εσύ; Τέτοια σιγουριά;
Θεόδωρος: Μα…η εμπειρία η δική μου και η εμπειρία και η άσκηση των προηγούμενων συναδέλφων μου εδώ και τόσες αιώνες το αποδεικνύει. Οι εφαρμογές. Όλοι οι μεγάλοι Μαθηματικοί το ίδιο λένε. Είναι θέμα εμπειρίας. Αφού το ζούμε, το βλέπουμε, το επιβεβαιώνουμε στην πράξη.
Απόστολος: Δεν μας τα λες καλά κύριε Θόδωρε. Είσαι πολύ δογματικός και φανατικός.
Θεόδωρος: Θα μας τρελάνεις τώρα;
Απόστολος: Είσαι φονταμενταλιστής. Σε καταγγέλλω.
Θεόδωρος: Δεν είμαστε με τα καλά μας. Άει στο καλό σου!
Απόστολος: Αυτά που λέτε είναι προσωπικές σας απόψεις. Σας παρακαλώ να σεβαστείτε και την άποψη του συνομιλητή σας. Δεν είναι καθόλου δημοκρατικό αυτό που κάνετε.
Θεόδωρος: Δηλαδή;
Απόστολος: Δεν έχετε αγάπη για τους μαθητές σας.
Θεόδωρος: Εγώ;
Απόστολος: Εσείς βέβαια. Δεν αποδέχεστε τη διαφορετικότητα. Ούτε τον διάλογο.
Θεόδωρος: Ποιος σου είπε ότι δεν σε αγαπάμε; Τη βλακεία σου δεν δεχόμαστε.
Απόστολος: Είσαι ακραίος ζηλωτής.
Θεόδωρος: Και τι προτείνεις, έξυπνέ μου εσύ;
Απόστολος: Να γίνει ένας καλόπιστος διάλογος και να είμαστε όλοι ενωμένοι με αγάπη. Θα κρατήσουμε ο καθένας την πίστη του και τα προβλήματα που θα προκύπτουν θα τα λύνουμε με πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης.
Θεόδωρος: Το αποτέλεσμα θα είναι λανθασμένο και στις εφαρμογές θα κινδυνεύσουν ανθρώπινες ζωές.
Απόστολος: Υπερβολές. Όλες οι λύσεις είναι περίπου ίδιες και από όποιον δρόμο κι αν το πάρεις στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί. Άμα υπάρχει αγάπη όλα είναι δυνατά. Ας συνεργαστούμε λοιπόν για το καλό της ανθρωπότητας και την ειρήνη.
Θεόδωρος: Βγάλτε παρακαλώ τον ανισόρροπο από την αίθουσα. Αρκετά!
